Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.702.2020.1.KK
z 10 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 14 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności zagranicznej otrzymywanej w związku z pełnieniem służby poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej NATO ‒ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania należności zagranicznej otrzymywanej w związku z pełnieniem służby poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej NATO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest żołnierzem zawodowym, który posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. Wnioskodawca podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Na podstawie rozkazu personalnego z dnia 16 sierpnia 2016 r. wydanego przez Dyrektora Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej Wnioskodawca został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami kraju w strukturze NATO FORCE INTEGRATION UNIT (NFIU), tj. grupa integracyjna sił NATO NFIU SVK na terenie Słowacji. Zgodnie z rozkazem personalnym, stanowisko to jest stanowiskiem służbowym przeznaczonym dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych.

Zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, Wnioskodawcy jako żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa, przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia określonej dla stanowiska służbowego, na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa. Ponadto, z tytułu służby poza granicami kraju, Wnioskodawca otrzymywał należność zagraniczną na podstawie art. 102 ust. 3 ww. ustawy w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa ‒ na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustaloną odpowiednio do zakresu ich pełnienia oraz kosztów utrzymania poza granicami państwa. W związku z faktem, że przedmiotowe zadanie w ramach wykonywanej służby wojskowej Wnioskodawca pełnił poza granicami kraju, otrzymywał należność zagraniczną, od której odprowadzano zaliczkę na podatek dochodowy. W 2016 r. należność zagraniczna wynosiła 47 324 zł 61 gr, w 2017 r. należność zagraniczna wynosiła 140 235 zł 11 gr, w 2018 r. należność zagraniczna wynosiła 139 109 zł 42 gr, a w 2019 r. należność zagraniczna wynosiła 93 565 zł 6 gr. Wynagrodzenie wypłacane było w euro i następnie było przeliczane na złotówki. Należność zagraniczna była Wnioskodawcy wypłacana przez Departament Administracyjny Ministerstwa Obrony Narodowej i został od niej pobrany podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że wniosek dotyczy całego okresu Jego służby, tj. lat podatkowych 2016-2019. Wnioskodawca pełnił służbę jako żołnierz zawodowy i w tym kontekście należy rozpatrywać wniosek. Można więc z całą pewnością stwierdzić, że pełniona przez Wnioskodawcę służba nie może być klasyfikowana jako zagraniczna podróż służbowa, a Wnioskodawca nie był członkiem służby zagranicznej, ani personelu dyplomatycznego. NFIU na terenie Słowacji jest specjalną jednostką wojskową, której celem jest wzmacnianie sił sojuszniczych państw członkowskich i reagowanie w sytuacji zagrożenia państw członkowskich Sojuszu. W tym stanie rzeczy, pełnienie przez Wnioskodawcę służby wojskowej w strukturach wojskowych, który stanowiła grupa integracyjna sił NATO NFIU SVK na Słowacji pozwala na bezsporne stwierdzenie, że działania w ramach tej struktury wojskowej należy określić, jako wykonywanie obowiązków w czasie pokoju, kryzysu i konfliktu zbrojnego, a jednostka ta wykorzystywana była i pozostawała w stałej gotowości do wzmocnienia i wsparcia sił państw sojuszniczych na terenie wschodniej flanki NATO. Istotną dziedziną operacji wojskowych jest monitorowanie sytuacji bezpieczeństwa w rejonie flanki wschodniej NATO przez jednostkę wojskową, w której służbę pełnił Wnioskodawca. Jednostka ta więc realizuje szereg zadań, które w sposób pośredni przyczyniają się do wzmocnienia sił państwa i sił państw sojuszniczych i pozostają w bezpośrednim ciągu strukturalnym dowodzenia sił NATO w zakresie wzmacniania tych sił sojuszniczych i pozwalają na pełnienie funkcji sił szybkiego reagowania NATO.

W związku z powyższym okoliczności sprawy wskazują, że należność zagraniczna, która wypłacana była Wnioskodawcy, jako żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia służby poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej, w celu stałego wspierania i wzmacniania sił tworzących ją państw, sił sojuszniczych w różnych formach, zarówno w czasie pokoju, jak i kryzysu i konfliktu zbrojnego, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, w związku z pełnieniem służby wojskowej w NATO Force Integration Unit (NFIU) na terenie Słowacji, które to dowództwo ma na celu stałe wzmacnianie sił państwa i sił państw sojuszniczych, należność zagraniczna otrzymywana przez Wnioskodawcę podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ NATO Force Integration Unit (NFIU) działa w celu wzmocnienia sił państwa lub państw sojuszniczych i ma za zadanie monitorowanie zagrożeń na wschodniej flance NATO, jak również szybkie reagowanie oraz pomoc innym jednostkom w przemieszczaniu się w sytuacji zagrożenia lub też konfliktu zbrojnego, a więc wykonuje ona zadania, które są zbieżne z celami preferowanymi podatkowo określonymi w art. 21 ust 1 pkt 83 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.). W związku z tym, pobierany przez Wnioskodawcę przez okres służby dodatek zagraniczny jest zwolniony z podatku dochodowego. Wnioskodawca realizował osobiście zadania, które przyczyniały się do wzmocnienia sił państw członkowskich sojuszu, co potwierdzają posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty. W rezultacie należy uznać, że należność zagraniczna, która wypłacana była Wnioskodawcy, jako żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia służby poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej w celu stałego wspierania i wzmacniania sił tworzących ją państw w różnych formach, zarówno w czasie pokoju, jak i kryzysu i konfliktu zbrojnego, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca spełnia bowiem wszystkie przesłanki wskazane w wyżej wymienionym przepisie i dlatego uważa, że należność zagraniczna korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego w trybie artykułu określonego powyżej. Wnioskodawca uważa również, że w sytuacji, gdy jednostka wojskowa stacjonowała poza granicami kraju lub też wykonywała przy tym zadania w ramach objętych działaniami wojennymi, wyczerpuje kryteria postawione w art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) ww. ustawy. W związku z tym, należność zagraniczna z tytułu pełnionej przez Wnioskodawcę służby powinna być zwolniona z podatku dochodowego.

Wnioskodawca wskazują, że przyznanie zwolnienia dla żołnierzy w składzie międzynarodowych jednostek wojskowych uzależnione jest od dodatkowych warunków związanych z :

1. posiadaniem przez podatnika statusu żołnierza;
2. otrzymywaniem przez nich świadczeń (przyznanych na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw) wiążących się z wykonywaniem zadań poza granicami państwa;
3. wykonywaniem zadań w składzie jednostki wojskowej;
4. użyciem jednostki w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom.
   
   

Wnioskodawca, w ramach realizacji swoich czynności, ściśle realizował zadania postawione przed jednostką, w której służył. Wnioskodawca podkreśla, że wszystkie te czynności były ściśle zhierarchizowane, jak również pozostawały w ciągu strukturalnym i związku przyczynowo-skutkowym pomiędzy wzmacnianiem sił sojuszniczych państwa, a skierowaniem Wnioskodawcy do pełnienia służby w tych jednostkach. Skoro więc skierowanie do tej służby nastąpiło w trybie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 marca 2015 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz. U. z 2015 r., poz. 479), więc wysokość i szczegółowe warunki przyznawania wypłaty należności zagranicznej oraz innych świadczeń pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym wyznaczonym albo skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, określa rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej, wydane na podstawie art. 102 ust. 10 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz rozporządzenie z dnia 5 marca 2009 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa. W związku z tym, należności te powinny być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że wykładnia celowościowa art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że identyfikacja beneficjentów zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 83 możliwa jest na gruncie wykładni językowej i nie ma potrzeby odwoływania się do innych przepisów na zasadzie wykładni systemowej, zewnętrznej. W rezultacie, zwolnienie dla żołnierzy w składzie międzynarodowych jednostek wojskowych uzależniono od dodatkowych warunków, o których Wnioskodawca wspomniał powyżej, a które spełnia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). Natomiast przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych reguluje ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 330, z późn. zm.) oraz akty wykonawcze wydane na jej podstawie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierz zawodowy może być wyznaczony lub skierowany do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa.

W myśl ust. 2 ww. przepisu, do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa wyznacza:

1. Minister Obrony Narodowej – żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe o stopniach etatowych od stopnia pułkownika (komandora) do stopnia generała (admirała) oraz na które wyznacza na podstawie przepisów odrębnych ustaw;
2. dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr – pozostałych żołnierzy zawodowych.
   
   

Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa kieruje Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (art. 24 ust. 3 ww. ustawy).

Sytuacje, w których następuje wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu, a także odwoływania do kraju z tej służby, jak również warunki przyznawania świadczeń żołnierzom zawodowym, reguluje rozporządzenie Rady Ministrów wydane na podstawie art. 24 ust. 8 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Od dnia 4 kwietnia 2015 r. jest to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 marca 2015 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz. U. z 2015 r., poz. 479).

Stosownie do § 2 ust. 1 tego rozporządzenia, wyznaczenie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby na stanowiskach służbowych:

1. w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy:
   1. organizacjach międzynarodowych,
   2. międzynarodowych strukturach wojskowych;
2. bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych;
3. w ataszatach obrony przy przedstawicielstwach dyplomatycznych i w stałych przedstawicielstwach przy organizacjach międzynarodowych, podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających siedzibę poza granicami państwa;
4. przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych.
   
   

Z kolei jak stanowi § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby:

1. w składzie jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. z 2014 r., poz. 1510),
2. w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach misji organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych,
3. jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. a)-c) ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. z 2014 r., poz. 1510), użycie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa oznacza obecność jednostek wojskowych poza granicami państwa w celu udziału w:

1. konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych,
2. misji pokojowej,
3. akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom.
   
   

Stosownie do postanowień art. 102 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia określonej dla stanowiska służbowego, na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa.

Z kolei żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia według stanowiska służbowego zajmowanego przed skierowaniem (art. 102 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie zaś z art. 102 ust. 3 ww. ustawy, żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, w czasie zajmowania stanowiska służbowego poza granicami państwa przysługują, wypłacane w walucie polskiej lub obcej:

1. należność zagraniczna – na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustalona odpowiednio do zakresu ich pełnienia oraz kosztów utrzymania poza granicami państwa;
2. jednorazowy zasiłek adaptacyjny – w przypadku wyznaczenia na okres powodujący zmianę miejsca zamieszkania.
   
   

Wysokość i szczegółowe warunki przyznawania i wypłaty należności zagranicznej oraz innych świadczeń pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym wyznaczonym albo skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, określa rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (Dz. U. z 2015 r., poz. 1578), wydane na podstawie art. 102 ust. 10 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw żołnierzom oraz pracownikom wojska wykonującym zadania poza granicami państwa:

1. w składzie jednostki wojskowej użytej w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych,misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom,
2. jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych

- z wyjątkiem wynagrodzenia za pracę oraz uposażeń i innych należności pieniężnych przysługujących z tytułu pełnienia służby.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest żołnierzem zawodowym, który posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. Wnioskodawca podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Na podstawie rozkazu personalnego z dnia 16 sierpnia 2016 r. wydanego przez Dyrektora Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej Wnioskodawca został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami kraju w strukturze NATO FORCE INTEGRATION UNIT (NFIU), tj. grupa integracyjna sił NATO NFIU SVK na terenie Słowacji. Zgodnie z rozkazem personalnym, stanowisko to jest stanowiskiem służbowym przeznaczonym dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych.

Zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, Wnioskodawcy jako żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa, przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia określonej dla stanowiska służbowego, na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa. Ponadto, z tytułu służby poza granicami kraju, Wnioskodawca otrzymywał należność zagraniczną na podstawie art. 102 ust. 3 ww. ustawy w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa ‒ na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustaloną odpowiednio do zakresu ich pełnienia oraz kosztów utrzymania poza granicami państwa. W związku z faktem, że przedmiotowe zadanie w ramach wykonywanej służby wojskowej Wnioskodawca pełnił poza granicami kraju, otrzymywał należność zagraniczną, od której odprowadzano zaliczkę na podatek dochodowy. W 2016 r. należność zagraniczna wynosiła 47 324 zł 61 gr, w 2017 r. należność zagraniczna wynosiła 140 235 zł 11 gr, w 2018 r. należność zagraniczna wynosiła 139 109 zł 42 gr, a w 2019 r. należność zagraniczna wynosiła 93 565 zł 6 gr. Wynagrodzenie wypłacane było w euro i następnie było przeliczane na złotówki. Należność zagraniczna była Wnioskodawcy wypłacana przez Departament Administracyjny Ministerstwa Obrony Narodowej i został od niej pobrany podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że wniosek dotyczy całego okresu Jego służby, tj. lat podatkowych 2016-2019. Wnioskodawca pełnił służbę jako żołnierz zawodowy i w tym kontekście należy rozpatrywać wniosek. Można więc z całą pewnością stwierdzić, że pełniona przez Wnioskodawcę służba nie może być klasyfikowana jako zagraniczna podróż służbowa, a Wnioskodawca nie był członkiem służby zagranicznej, ani personelu dyplomatycznego. NFIU na terenie Słowacji jest specjalną jednostką wojskową, której celem jest wzmacnianie sił sojuszniczych państw członkowskich i reagowanie w sytuacji zagrożenia państw członkowskich Sojuszu. W tym stanie rzeczy, pełnienie przez Wnioskodawcę służby wojskowej w strukturach wojskowych, który stanowiła grupa integracyjna sił NATO NFIU SVK na Słowacji pozwala na bezsporne stwierdzenie, że działania w ramach tej struktury wojskowej należy określić, jako wykonywanie obowiązków w czasie pokoju, kryzysu i konfliktu zbrojnego, a jednostka ta wykorzystywana była i pozostawała w stałej gotowości do wzmocnienia i wsparcia sił państw sojuszniczych na terenie wschodniej flanki NATO. Istotną dziedziną operacji wojskowych jest monitorowanie sytuacji bezpieczeństwa w rejonie flanki wschodniej NATO przez jednostkę wojskową, w której służbę pełnił Wnioskodawca. Jednostka ta więc realizuje szereg zadań, które w sposób pośredni przyczyniają się do wzmocnienia sił państwa i sił państw sojuszniczych i pozostają w bezpośrednim ciągu strukturalnym dowodzenia sił NATO w zakresie wzmacniania tych sił sojuszniczych i pozwalają na pełnienie funkcji sił szybkiego reagowania NATO.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że należność zagraniczna wypłacana Wnioskodawcy jako żołnierzowi zawodowemu, w związku z pełnieniem służby poza granicami państwa w składzie jednostki wojskowej należącej do NATO, podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.