Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.494.2020.1.NL
z 2 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 października 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) stanowią oraz będą stanowić dla Wnioskodawcy w każdym przypadku koszty uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) stanowią oraz będą stanowić dla Wnioskodawcy w każdym przypadku koszty uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i prowadzi działalność w zakresie produkcji płyt HDF/MDF o bardzo szerokim przeznaczeniu, mających zastosowanie m.in. w przemyśle meblarskim, stolarskim oraz w branży motoryzacyjnej.

Spółka prowadzi działalność na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwolenia nr (…) z dnia 9 maja 2014 r. (dalej: „Zezwolenie”).

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wprowadzała oraz będzie wprowadzać do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane z prowadzeniem tej działalności, podlegające amortyzacji. W stosunku do środków trwałych i wartości niematerialnych obecnie ujętych w Ewidencji dla celów podatkowych Spółka zasadniczo dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową, zachowując limity stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Wykaz”). Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż w przeszłości w oparciu o art. 16i ust. 4 oraz ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonywał obniżania oraz podwyższania stawek amortyzacyjnych w stosunku do wybranych lub wszystkich środków trwałych. W szczególności, obniżone stawki Spółka stosowała w latach 2015-2016. Następnie w latach 2017 oraz 2018 Spółka ponownie stosowała stawki wynikające z Wykazu. Wreszcie od 1 stycznia 2019 r. Spółka dokonała ponownego obniżenia stawek amortyzacyjnych (poniżej poziomu z Wykazu jednak powyżej 0%) dla celów amortyzacji podatkowej (przy jednoczesnym pozostawieniu stawek amortyzacji rachunkowej na dotychczasowym poziomie).

Spółka nie wyklucza także, iż po upływie określonego czasu, będzie dalej dokonywać modyfikacji stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w Wykazie.

Ponadto, w przyszłości w stosunku do wybranych lub wszystkich nowo nabytych środków trwałych Spółka może stosować obniżone stawki amortyzacyjne (także od momentu wprowadzenia ich do Ewidencji).

W celu wyeliminowania wątpliwości, Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż jest świadom projektowanych zmian dotyczących możliwości modyfikacji stawek amortyzacyjnych przez podatników korzystających ze zwolnień podatkowych (tj. Projekt ustawy zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw, nr projektu UD 126). W rezultacie, w zależności od ostatecznie uchwalonego brzmienia przepisów, ewentualne przyszłe zmiany stosowanych stawek amortyzacji dokonywane będą przez Spółkę jedynie w sytuacji i w zakresie, w którym obowiązujące na dany moment przepisy prawa podatkowego nie będą się temu sprzeciwiać (np. w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do Ewidencji jeszcze w 2020 r. lub po zaprzestaniu korzystania ze zwolnienia strefowego).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) stanowią oraz będą stanowić dla Wnioskodawcy w każdym przypadku koszty uzyskania przychodu?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) stanowią oraz będą stanowić dla Wnioskodawcy w każdym przypadku koszty uzyskania przychodu w okresie dokonania odpisu za dany okres.

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi w takim przypadku konieczność odniesienia kosztu amortyzacji do okresu, w którym wystąpił przychód z tytułu wyprodukowanych z wykorzystaniem środków trwałych wyrobów/usług. Powyższe wynika wprost z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.), zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Należy pokreślić, że zarówno dokonane przez Spółkę jak i ewentualne przyszłe obniżanie stawek amortyzacyjnych oraz ich ewentualne późniejsze podwyższenie będzie przeprowadzane zgodnie z powołanymi powyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w konsekwencji, dokonywane odpisy amortyzacyjne, bez względu na zastosowaną dla ich kalkulacji w danym roku podatkowym stawkę amortyzacyjną (zgodną z przepisami), stanowią oraz będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w okresie, za który dokonywany jest odpis. Bez znaczenia pozostanie przy tym poziom, czy rodzaj przychodów generowanych w okresie stosowania stawek obniżonych czy stawek podstawowych z Wykazu.

Powyższe stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w interpretacji indywidulanej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

• 16 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.262.2019.1.KK, w której Organ uznał za prawidłowe w całości następujące stanowisko: „(...) odpisy amortyzacyjne dokonywane w wydłużonym okresie amortyzacji będą stanowić koszty uzyskania przychodu w okresie dokonania odpisu za dany okres”;
• 23 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.253.2018.1.BK, w której Organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu. (...) odpisy amortyzacyjne dokonywane w wydłużonym okresie amortyzacji będą stanowić koszty uzyskania przychodu w okresie dokonania odpisu za dany okres”;
• 4 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.162.2017.1.MG, w której Organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) stanowią w każdym przypadku, koszty uzyskania przychodu w okresie dokonania odpisu za dany okres”;
• 18 maja 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.25.2017.1.BJ, w której Organ potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić koszty uzyskania przychodu w okresie dokonania odpisu za dany okres”;
• 19 stycznia 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510.717.106.1.MJ, w której Organ potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić koszty uzyskania przychodu w okresie dokonania odpisu za dany okres”.
  
  

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż odpisy amortyzacyjne dokonywane w wydłużonym okresie amortyzacji stanowią oraz będą stanowić dla Wnioskodawcy w każdym przypadku koszty uzyskania przychodu w okresie dokonania odpisu za dany okres.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.