Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.310.2020.1.PP
z 26 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia różnic kursowych od własnych środków pieniężnych powstałych w związku z otrzymaniem pożyczki wydatkowanej na nabycie nieruchomości do wartości początkowej nieruchomości przyjętej dla potrzeb amortyzacji podatkowej – jest prawidłowe;
  

• sposobu obliczenia różnic kursowych od własnych środków pieniężnych powstałych pomiędzy dniem otrzymania pożyczki na bieżący rachunek walutowy a dniem zapłaty ceny za nieruchomość z rachunku escrow – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia różnic kursowych od własnych środków pieniężnych powstałych w związku z otrzymaniem Pożyczki wydatkowanej na nabycie Nieruchomość do wartości początkowej środka trwałego poprzez skorygowanie wartości początkowej Nieruchomości przyjętej dla potrzeb amortyzacji podatkowej oraz sposobu ich obliczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) jest polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka nabyła aktywo o znacznej wartości, tj. nieruchomość komercyjną (dalej: ..Nieruchomość”). Nieruchomość ta obecnie jest wykorzystywana na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych Nieruchomość stanowi środek trwały podlegający amortyzacji. Cena Nieruchomości została ustalona w walucie euro. Zakup Nieruchomości został sfinansowany przez Spółkę ze środków pieniężnych otrzymanych w związku z podwyższeniem kapitału Spółki oraz w ramach pożyczki (dalej: „Pożyczka”) udzielonej w walucie euro przez podmiot powiązany (udziałowca Spółki). W dniu 17 kwietnia 2020 r. kwota pożyczki a w dniu 20 kwietnia środki z podwyższenia kapitału Spółki zostały przekazane na rachunek walutowy Spółki, który służy Spółce do bieżących rozliczeń, tj. regulowania zobowiązań w walucie obcej wobec swoich kontrahentów, jak również do przyjmowania wpłat należności walutowych od kontrahentów (dalej: „Bieżący rachunek walutowy”).

Na potrzeby transakcji nabycia Nieruchomości w dniu 23 kwietnia 2020 r. Spółka przelała z Bieżącego rachunku walutowego na rachunek powierniczy, tzw. escrow (dalej: „Rachunek escrow”) środki pieniężne w walucie euro pochodzące z Pożyczki, stanowiące cenę netto za Nieruchomość. W dniu 24 kwietnia 2020 r. Spółka wydała dyspozycję przelewu środków pieniężnych w walucie euro na zapłatę ceny netto za Nieruchomość z Rachunku escrow na rachunek sprzedawcy. W tym samym dniu Spółka otrzymała fakturę VAT dokumentującą nabycie Nieruchomości (cena netto została wyrażona w walucie euro).

Zgodnie z harmonogramem spłat rat Pożyczki, do dnia nabycia Nieruchomości Spółka nie dokonała spłaty żadnej raty Pożyczki.

Na dzień zapłaty za Nieruchomość w Spółce powstały dodatnie różnice kursowe od własnych środków pieniężnych otrzymanych w ramach Pożyczki na sfinansowanie nabycia Nieruchomości. Różnice kursowe zostały obliczone jako różnica pomiędzy wartością waluty w przeliczeniu na złotówki ustaloną na dzień wpływu Pożyczki na Bieżący rachunek walutowy Spółki a wartością waluty w przeliczaniu na złotówki z dnia zapłaty za Nieruchomość. Wartość waluty w danym dniu Spółka ustaliła z zastosowaniem średniego kursu waluty ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dany dzień (dzień wpływu Pożyczki oraz dzień zapłaty za Nieruchomość).

Po nabyciu Nieruchomości została ona oddana do używania oraz wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki. Począwszy od miesiąca następującego po wprowadzeniu Nieruchomości do ewidencji, Spółka rozpoczęła amortyzację Nieruchomości dla celów podatkowych.

Spółka wskazuje również, że korzysta z podatkowej metody ustalania różnic kursowych, tj. rozlicza podatkowo różnice kursowe zgodnie z art. 15a Ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych powstałe w związku z otrzymaniem Pożyczki wydatkowanej na nabycie Nieruchomości, powinny zostać rozpoznane przez Spółkę poprzez skorygowanie wartości początkowej Nieruchomości przyjętej dla potrzeb amortyzacji podatkowej?
2. Czy prawidłowe jest ustalenie, że tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych powstały pomiędzy dniem otrzymania Pożyczki na Bieżący rachunek walutowy a dniem zapłaty ceny za Nieruchomość z Rachunku escrow?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1 W ocenie Spółki, będzie ona zobligowana do rozpoznania tzw. różnic kursowych od własnych środków pieniężnych poprzez skorygowanie wartości początkowej Nieruchomości przyjętej dla potrzeb amortyzacji podatkowej.

Ad. 2 W ocenie Spółki, tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych powstały pomiędzy dniem otrzymania Pożyczki na Bieżący rachunek walutowy a dniem zapłaty ceny za Nieruchomość, przy czym przelanie waluty na Rachunek escrow, nie miało znaczenia dla sposobu kalkulacji różnic kursowych.

Uzasadnienie do pytania nr 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm.; dalej: „Ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b Ustawy o CIT, wydatki na nabycie, wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia. Tego rodzaju wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, na podstawie art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

W świetle art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do postanowień art. 16a ust. 1 Ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e [...].

Na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie ich odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia, zgodnie z art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania [...].

Co ważne, zgodnie z art. 16g ust. 5 Ustawy o CIT cenę nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w art. 16g ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Oznacza to, że w przypadku nabycia środka trwałego za środki wyrażone w walucie obcej, podatnik powinien ustalić ewentualne różnice kursowe i odnieść je do wartości początkowej środka trwałego (poprzez stosowną korektę).

W przypadku, gdy podatnik wybrał podatkową metodę liczenia różnic kursowych (zgodnie z art. 9b ust. 1 Ustawy o CIT), różnice kursowe powinny być ustalone na podstawie Ustawy o CIT.

Kwestię rozpoznania różnic kursowych określa art. 15a ust. 1 Ustawy o CIT, który stanowi, iż różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w art. 15a ust. 2 i 3 Ustawy o CIT.

Należy zaznaczyć, iż przepisy art. 15a ust. 2 i ust. 3 Ustawy o CIT pozwalają zarówno po stronie przychodów, jak i po stronie kosztów wyodrębnić następujące kategorie różnic kursowych:

• różnice kursowe wprost związane z działalnością gospodarczą, której skutkiem jest powstanie należnych przychodów bądź poniesienie kosztów – tzw. różnice kursowe transakcyjne;
  

• różnice kursowe od posiadanych w walucie obcej własnych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych z tytułu obrotu tych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych – tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych;
  

• różnice kursowe związane z operacjami finansowymi w formie udzielenia/otrzymania kredytu/pożyczki.
  
  
  

Są to niezależne od siebie kategorie różnic kursowych. Zatem w przypadku zapłaty za zobowiązania w walucie obcej (koszty) mogą występować równocześnie różnice transakcyjne, różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, jak również różnice kursowe związane ze spłatą pożyczki/kredytu w walucie obcej.

Odnosząc ww. uwagi do treści art. 16g ust. 5 Ustawy o CIT należy wskazać, że przepis ten nie precyzuje jakie kategorie różnic kursowych powinny korygować cenę nabycia (lub koszt wytworzenia) środków trwałych. W związku z tym, w ocenie Spółki, wszelkie różnice kursowe, o których mowa w Ustawie o CIT (w tym tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych) mające związek z nabyciem (wytworzeniem) środka trwałego powinny korygować jej wartość początkową.

Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego m.in.:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 grudnia 2016 r., nr 2461-IBPB-1-1.4510.350.2016.1.AP: ,,W ocenie tut. Organu w wartości początkowej środka trwałego powinny być również uwzględnione różnice kursowe od tzw. własnych środków pieniężnych, jeżeli wydatkowanie waluty ma - co istotne - bezpośredni związek z nabyciem lub wytworzeniem tego środka trwałego. Istnienie owego związku jest konieczne. Na wartość początkową środka trwałego mają bowiem wpływ nie jakiekolwiek różnice kursowe, ale tylko te, które powstają bezpośrednio na operacjach związanych z zapłatą ceny za „faktury inwestycyjne", dokonanych przed oddaniem nabytego lub wytworzonego środka trwałego do używania”.

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 marca 2014 r., nr ILPB4/423-493/13-4/ŁM: „W konsekwencji przepis art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyłącza z obowiązku korygowania kosztu wytworzenia sytuacji, gdy różnice kursowe dotyczą ruchów własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych. IV wartości początkowej środka trwałego powinny być również uwzględnione różnice kursowe od tzw. własnych środków pieniężnych, jeżeli wydatkowanie waluty ma - co istotne - bezpośredni związek z wytworzeniem tego środka trwałego. Istnienie owego związku jest konieczne. Na wartość początkową środka trwałego mają zatem wpływ nie jakiekolwiek różnice kursowe, ale tylko te, które powstają bezpośrednio na operacjach związanych z zapłatą ceny z tytułu faktur za roboty budowlane dotyczące budowy hali magazynowej, dokonanych przed oddaniem wytworzonego środka trwałego do używania”.

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 lutego 2012 r., nr IPPB5/423-1128/11-2/IŚ: „W ocenie tut. organu w wartości początkowej środka trwałego mogą być również uwzględnione różnice kursowe od tzw. własnych środków pieniężnych, zdefiniowane w art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt u.p.d.o.p., jeżeli wydatkowanie waluty ma bezpośredni związek z nabyciem lub wytworzeniem tego środka trwałego. Cytowany wyżej przepis art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p. nie wyłącza z obowiązku korygowania ceny nabycia/kosztu wytworzenia w sytuacji, gdy różnice kursowe powstają od ruchów własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych”.

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 września 2020 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.158.2020.1.AS.
  
  

W podobnym tonie wypowiedział się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku syg. akt III SA/Wa 2588/14 z 5 marca 2015 r.: „Spółka ustalając wartość początkową wytwarzanych/nabytych środków trwałych wchodzących w skład inwestycji (...), powinna skorygować wartość początkową nie tyko o zrealizowane różnice kursowe transakcyjne i z tytułu spłaty kredytu, ale również i o wartość równolegle zrealizowanych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych. IT przypadku wystąpienia różnic dodatnich powinny one obniżyć wartość początkową inwestycji, natomiast w przypadku wystąpienia różnic ujemnych – podwyższyć tę wartość. (...) Przyznać należy rację organowi interpretacyjnemu, iż z perspektywy podatkowej w analizowanej sytuacji wyróżniane są wprawdzie trzy typy różnic kursowych (transakcyjne, od własnych środków pieniężnych oraz z tytułu spłaty kredytu), niemniej te trzy kategorie różnic kursowych jednoznacznie (w sposób bezpośredni lub pośredni) związane są z realizowaną przez Spółkę inwestycją. Gdyby bowiem Spółka nie realizowała inwestycji – nie uzyskałaby kredytu na inwestycję i nie zrealizowałaby ani różnic kursowych od zobowiązań ani też różnic kursowych od własnych środków pieniężnych. Różnice kursowe (zrealizowane do dnia przekazania środka trwałego do używania) od własnych środków pieniężnych przeznaczonych na realizację inwestycji, powinny – podobnie jak różnice kursowe od zobowiązań kosztowych i z tytułu spłaty kredytu – mieć wpływ na wartość początkową środków trwałych, gdyż ich powstanie związane jest nierozerwalnie z prowadzonym procesem inwestycyjnym”.

Reasumując, w ocenie Spółki, tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych pochodzących z Pożyczki pozostają w bezpośrednim związku z wydatkami na nabycie Nieruchomości. Ponadto różnice te zostały naliczone (zrealizowane poprzez zapłatę) przed oddaniem Nieruchomości do używania. Zatem. Spółka ustalając wartość początkową Nieruchomości na potrzeby amortyzacji podatkowej, powinna skorygować wartość początkową Nieruchomości o wartość zrealizowanych dodatnich różnic kursowych powstałych od własnych środków pieniężnych.

Uzasadnienie do pytania nr 2

Zgodnie z brzmieniem art. 15a ust. 4 Ustawy o CIT przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Natomiast stosownie do art. 15a ust. 7 Ustawy o CIT, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka zapłaciła za Nieruchomość cenę wyrażoną w walucie obcej pochodzącej ze środków walutowych otrzymanych z Pożyczki i zgromadzonych na Rachunku escrow. Ponieważ pomiędzy dniem otrzymania przez Spółkę środków walutowych w ramach Pożyczki oraz dniem zapłaty z tych środków za Nieruchomość, nastąpiła zmiana kursu waluty obcej - na własnych środkach pieniężnych Spółki zrealizowały się różnice kursowe.

Spółka ustaliła wartość różnic kursowych od własnych środków pieniężnych jako różnicę pomiędzy:

• równowartością w złotych polskich otrzymanej Pożyczki walutowej przeliczoną z zastosowaniem kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania Pożyczki, oraz
  

• równowartością w złotych polskich ceny zapłaconej za Nieruchomość przeliczoną z zastosowaniem kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty za Nieruchomość.
  
  
  

W opinii Spółki, fakt otrzymania Pożyczki na Bieżący rachunek walutowy oraz przelanie kwoty Pożyczki na Rachunek escrow nie mają wpływu na taki sposób kalkulacji różnic kursowych. Przede wszystkim Pożyczka została zaciągnięta w konkretnym celu sfinansowania nabycia Nieruchomości, a środki pieniężne (wyrażone w walucie) pochodzące z tej właśnie Pożyczki zostały zdeponowane na Rachunku escrow i posłużyły jako zapłata ceny za Nieruchomość. W rezultacie Spółka nie ma wątpliwości co do daty otrzymania środków walutowych wydatkowanych na nabycie Nieruchomości. W opinii Spółki, także samo umieszczenie środków walutowych na Rachunku escrow jest jedynie czynnością techniczną, nie wpływającą na sposób ustalenia różnic kursowych. W szczególności, w ocenie Spółki przelew waluty na Rachunek escrow nie może być utożsamiany z realizacją różnic kursowych, która nastąpiła dopiero w momencie wykorzystania tych środków na zapłatę ceny za Nieruchomość.

Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego m.in.:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 września 2020 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.158.2020.1.AS
  
  

Reasumując, w ocenie Spółki, tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych pochodzących z Pożyczki powstały pomiędzy dniem otrzymania Pożyczki a dniem zapłaty ceny za Nieruchomość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• zaliczenia różnic kursowych od własnych środków pieniężnych powstałych w związku z otrzymaniem pożyczki wydatkowanej na nabycie nieruchomości do wartości początkowej nieruchomości przyjętej dla potrzeb amortyzacji podatkowej – jest prawidłowe;
  

• sposobu obliczenia różnic kursowych od własnych środków pieniężnych powstałych pomiędzy dniem otrzymania pożyczki na bieżący rachunek walutowy a dniem zapłaty ceny za nieruchomość z rachunku escrow – jest prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.