INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2011 r. (data wpływu 13 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych aktualnie amortyzowanych oraz środków trwałych dotychczas nieamortyzowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany stawek amortyzacyjnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) pismem z dnia 15 grudnia 2011 r., nr IPTPB3/423-263/11-2/PM, wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

W odpowiedzi na wezwanie w dniu 27 grudnia 2011 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 22 grudnia 2011 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej „Spółka”) jest Spółką produkcyjną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania części i akcesoriów do pojazdów samochodowych.

Wnioskodawca posiada liczne środki trwałe jak również planuje w przyszłości nabywać lub wytwarzać je we własnym zakresie.

Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca rozważa możliwość obniżania wysokości stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ponownego ich zwiększenia z uwzględnieniem regulacji art. 16i ust. 1 ww. ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi jednak kwestia granicy maksymalnego obniżenia stawek amortyzacyjnych oraz możliwość zmiany (w tym przywrócenia do maksymalnie dopuszczalnych ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych) stawek amortyzacyjnych określonych ww. ustawą w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych uprzednio przy pomocy obniżonych przez Niego stawek amortyzacyjnych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 grudnia 2011 r. Wnioskodawca zawarł następujące informacje.

W odniesieniu do używanych środków trwałych Spółka stosuje obecnie podatkową amortyzację liniową; w odniesieniu do nowych środków trwałych Spółka będzie stosować również podatkową amortyzację liniową - powyższe dotyczy wszystkich przedstawionych zdarzeń przyszłych/pytań (tym samym w przypadku otrzymania interpretacji indywidualnej potwierdzającej prawidłowość stanowisk zaprezentowanych przez Spółkę w uzupełnianym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, prawdopodobne jest zastosowanie obniżonych stawek amortyzacji względem stawek maksymalnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ponadto Spółka wskazała (w odniesieniu również do wszystkich przedstawionych zdarzeń przyszłych/pytań), iż będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przed 2000 r. – przy czym, w odniesieniu do przedmiotowych środków trwałych, Spółka nie będzie stosować mechanizmów wskazanych przez Nią we wniosku o interpretację indywidualną. Powyższe oznacza, że w ww. przypadkach Spółka w szczególności nie będzie obniżać stawek amortyzacji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla środków trwałych aktualnie amortyzowanych, jak również niewprowadzonych dotychczas do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych może zostać dokonane do dowolnego poziomu...
2. Czy możliwe jest dokonanie obniżenia stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla środków trwałych wprowadzonych do rejestru środków trwałych i będących już przedmiotem amortyzacji począwszy od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego...
3. Czy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji jak i środków trwałych, które nie zostały jeszcze wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jedynie w odniesieniu do wybranych / pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych...
4. Czy możliwe jest dokonywanie obniżenia stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla środków trwałych wprowadzonych do rejestru środków trwałych (niebędących dotychczas przedmiotem amortyzacji) począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji...
5. Czy od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego Spółka może dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych (także jedynie w odniesieniu do niektórych / wybranych środków trwałych), jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Jednocześnie wniosek Spółki w zakresie pytania: nr 2, nr 3, nr 4 i nr 5 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W opinii Wnioskodawcy, przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia.

Spółka podkreśla, iż w jej ocenie obniżenie stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zostać dokonane do dowolnego poziomu, w tym do 0%, zarówno w przypadku środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, jak również w przypadku środków trwałych niewprowadzonych dotychczas do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a więc takich, które dopiero będą przedmiotem amortyzacji.

Spółka wskazuje, iż wyżej zdefiniowany mechanizm nie będzie stosowany wobec środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przed 2000 r.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministerstwo Finansów w piśmie z 15 lipca 2003 r. opublikowanym na łamach Rzeczpospolitej (wydanie z 24 lipca 2003 r.) jak również przez organy skarbowe w interpretacjach indywidualnych wydanych m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 marca 2009 r., o sygn. IPPB5/423-266/08-2/DG oraz z 25 lutego 2009 r., o sygn. IPPB5/423-263/08-2/IŚ, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: z 21 lutego 2008 r., o sygn. ILPB3/423-265/07-3/EK, z 11 lipca 2008 r., o sygn. ILPB3/423-226/08-2/EK oraz z 11 grudnia 2008 r., o sygn. ILPB3/423-585/08-2/KS, a także przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 listopada 2008 r., o sygn. ITPB3/423-495/08/AW, z 9 maja 2008 r., o sygn. ITPB3/423-125/08/AW, z 8 lipca 2008 r., o sygn. ITPB3/423-286/08/AW, z 2 października 2009 r., o sygn. ITPB3/423-372/09/MK, z 5 stycznia 2010 r., o sygn. ITPB3/423-593/09/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatek niestanowiący uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębna własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż jeden rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 omawianej ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym (art. 16f ust. 3 ww. ustawy).

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Przedstawione wyżej przepisy stanowią o tym, jakie składniki majątku podatnika i na jakich warunkach podlegają amortyzacji.

Jedną z metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest metoda liniowa, której zasady dokonywania zostały określone w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i cyt. ustawy ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Nadmienić przy tym należy, że w przypadku środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2000 r., dla których stawki amortyzacyjne nie zostały obniżone o odpowiednie współczynniki, jeżeli po nowelizacji wystąpiły warunki uzasadniające ich wykorzystanie, podatnik ma prawo do ich zastosowania na zasadach obowiązujących w znowelizowanych przepisach (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. – Dz. U. Nr 95, poz. 1101 ze zm.). Obniżenie stawek na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2003 r. może mieć również zastosowanie zarówno do środków trwałych oddanych do używania przed tą datą i po tej dacie (art. 4 ust. 5 ustawy zmieniającej z 9 czerwca 2000 r. – Dz. U. Nr 60, poz. 700).

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnego poziomu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.