INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011r. (data wpływu 30 czerwca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku organizowanych przez Wnioskodawcę, jako uczelnię publiczną, konferencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku organizowanych przez Wnioskodawcę, jako uczelnię publiczną, konferencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Konferencje są praktyczną realizacją przepisu zawartego w art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, który stwierdza, że podstawowymi zadaniami uczelni są, miedzy innymi, kształcenie i promowanie kadr naukowych, a także kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy. Wnioskodawca jako uczelnia publiczna, w ramach swojej działalności organizuje konferencje. Są to spotkania tematyczne. Biorą w nich udział pracownicy naukowo-dydaktyczni szkół wyższych, a także doktoranci i studenci. Uczestnikami są również przedstawiciele zagranicznych ośrodków akademickich. W konferencjach często uczestniczą pracownicy firm danej branży, zainteresowani określoną problematyką. Konferencje to spotkania polegające na:

• prezentacji wyników badań poprzez wygłaszanie referatów z wykorzystaniem urządzeń multimedialnych i posterów (referaty wygłaszane są głównie przez wysokiej rangi pracowników naukowych Wnioskodawcy jak i innych ośrodków edukacyjnych),
• dyskusji w wyznaczonym czasie, pomiędzy uczestnikami konferencji, w tzw. panelach i w grupach nieformalnych (dyskusje te stanowią ważny element konfrontacji poglądów i przekazywania wiedzy).
  
  

Nadzór nad stroną merytoryczną konferencji polega na akceptowaniu wcześniej przygotowanych i zgłoszonych referatów i wykładów, a także na recenzowaniu publikacji książkowych, zawierających materiały konferencyjne. Sprawuje go Komitet Naukowy, składający się, w zależności od skali konferencji, z kilku lub kilkunastu profesorów o bogatym dorobku naukowym. Główne cele konferencji, organizowanej przez Uczelnię, to:

• uzyskanie dodatkowej wiedzy w danym zakresie,
• wymiana doświadczeń naukowych,
• weryfikacja poglądów i dotychczasowych wyników badań w danym zakresie wiedzy,
• poznanie nowych trendów w bieżącej działalności badawczej,
• nawiązanie kontaktów pomagających w rozszerzaniu współpracy.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, świadcząc usługę polegającą na organizowaniu konferencji, ma prawo zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy: Wnioskodawcy organizującemu konferencje, które jego zdaniem są jedną z form kształcenia będących podstawowymi zadaniami uczelni, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, 4 i 6 Prawa o szkolnictwie wyższym, przysługuje prawo do zastosowania zwolnienie od podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej od 1 stycznia 2011r. ustawy o podatku od towarów i usług, a także w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia MF z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., a od 26 sierpnia 2011r. t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy jednocześnie zauważyć, że zarówno w samej ww. ustawie jak też w przepisach wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z powyższego wynika, iż ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy korzystać mogą uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

Jak stanowi art. 43 ust. 17 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 17a ww. ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20, obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,
• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  

Zgodnie z § 13 ust. 8 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługę podstawową.

Zgodnie natomiast z § 13 ust. 9 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, pod warunkiem że:

1. są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25, lub
2. ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak również aktów wykonawczych do niej, brak jest definicji „kształcenia”. Posiłkując się Wolną Encyklopedią Internetową (Wikipedia), należy wskazać, że kształcenie to całość doświadczeń składających się na proces zdobywania przez jednostkę umiejętności, wiedzy oraz rozumienia otaczającego ją świata. Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania, jak i uczenia się. Pojęcie kształcenie często utożsamia się z formalnym kształceniem w instytucjach systemu szkolnictwa. W szerszym rozumieniu, obejmuje ono także kształcenie nieformalne, mające źródło w codziennych doświadczeniach, kontaktach z rówieśnikami i informacjami pochodzącymi z mass mediów. Podkreśla się także znaczenie szeroko rozumianego kształcenia ustawicznego (uczenia się przez całe życie).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.), podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

1. kształcenie studentów w celu ich przygotowania do pracy zawodowej;
2. wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
3. prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych oraz świadczenie usług badawczych;
4. kształcenie i promowanie kadr naukowych;
5. upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych;
6. kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy;
7. stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
8. działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.

W świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy, w uczelni mogą być prowadzone studia, studia doktoranckie, studia podyplomowe oraz kursy dokształcające.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jako uczelnia publiczna, w ramach swojej działalności organizuje konferencje. Konferencje są praktyczną realizacją przepisu zawartego w art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, który stwierdza, że podstawowymi zadaniami uczelni są, miedzy innymi, kształcenie i promowanie kadr naukowych, a także kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy. Są to spotkania tematyczne. Biorą w nich udział pracownicy naukowo-dydaktyczni szkół wyższych, a także doktoranci i studenci. Uczestnikami są również przedstawiciele zagranicznych ośrodków akademickich. W konferencjach często uczestniczą pracownicy firm danej branży, zainteresowani określoną problematyką. Konferencje to spotkania polegające na:

• prezentacji wyników badań poprzez wygłaszanie referatów z wykorzystaniem urządzeń multimedialnych i posterów (referaty wygłaszane są głównie przez wysokiej rangi pracowników naukowych Wnioskodawcy jak i innych ośrodków edukacyjnych),
• dyskusji w wyznaczonym czasie, pomiędzy uczestnikami konferencji, w tzw. panelach i w grupach nieformalnych (dyskusje te stanowią ważny element konfrontacji poglądów i przekazywania wiedzy).
  
  

Nadzór nad stroną merytoryczną konferencji polega na akceptowaniu wcześniej przygotowanych i zgłoszonych referatów i wykładów, a także na recenzowaniu publikacji książkowych, zawierających materiały konferencyjne. Sprawuje go Komitet Naukowy, składający się, w zależności od skali konferencji, z kilku lub kilkunastu profesorów o bogatym dorobku naukowym. Główne cele konferencji, organizowanej przez Uczelnię, to:

• uzyskanie dodatkowej wiedzy w danym zakresie,
• wymiana doświadczeń naukowych,
• weryfikacja poglądów i dotychczasowych wyników badań w danym zakresie wiedzy,
• poznanie nowych trendów w bieżącej działalności badawczej,
• nawiązanie kontaktów pomagających w rozszerzaniu współpracy.
  
  

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż jeśli w ramach konferencji naukowych usługa kształcenia ma zasadniczy udział, ich przeprowadzenie przez Uczelnię spełnia wymóg kształcenia innego niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT (a więc inne niż w zakresie kształcenia na poziomie wyższym) i korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 19 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Warunek ten jest spełniony, o ile w trakcie organizowanych przez Uczelnię konferencji jest rozpropagowywana oraz pozyskiwana wiedza na określony temat, uczestnicy uzyskują wiadomości i materiały, które pozwalają na uzupełnianie wiedzy i rozwijanie swojego dorobku naukowego, zdobywają nową wiedzę teoretyczną i praktyczną lub też uzupełniają już posiadaną. W takiej sytuacji są to czynności mieszczące się zarówno w katalogu kształcenia kadr naukowych, jak też kształcenia w celu uzupełniania i zdobywania wiedzy, o których mowa w ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym a więc spełniające wymóg kształcenia innego niż na poziomie wyższym.

Natomiast w sytuacji gdy uczestnikami ww. konferencji będą studenci uczelni, wówczas świadczenie tych usług na ich rzecz będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, jako usługi świadczone przez uczelnie w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, że jako organizującemu konferencje, przysługuje mu prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej od 1 stycznia 2011r. ustawy o podatku od towarów i usług, a także w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.