INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.08.2011r. (data wpływu 08.08.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w celu zapewnienia zakwaterowania pracownikom Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.08.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w celu zapewnienia zakwaterowania pracownikom Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest polskim podmiotem, świadczącym usługi m.in. w zakresie utrzymania ruchu w dużych zakładach przemysłowych i kompleksowego realizowania inwestycji dla przemysłu. W związku z prowadzoną działalnością Spółka podejmuje różnorodne działania w miejscowościach, w których zlokalizowane są jej jednostki terenowe (tj. poza miejscowością, w której zlokalizowany jest jej główny zakład). Z tego względu zdarzają się sytuacje, w których Spółka musi zapewnić długotrwałe zakwaterowanie swoim pracownikom w innych miejscowościach. Dla realizacji tego celu Spółka zawarła umowy z innymi podmiotami (będącymi przedsiębiorcami i podatnikami podatku VAT, zarejestrowanymi dla celów tego podatku), których przedmiotem jest:

• najem konkretnego lokalu mieszkalnego lub
• zakwaterowanie pracowników Spółki w pokojach o określonym standardzie na zasadzie najmu kwater.
  
  

Przedmiotem najmu są nieruchomości i części nieruchomości, w odniesieniu do których kontrahent Spółki jest właścicielem lub posiadaczem zależnym.

Rozliczenia między Spółką a ww. kontrahentami odbywają się w cyklu miesięcznym. Kontrahenci wystawiają Spółce faktury VAT, w których wykazują podstawową stawkę podatku VAT(23%, a do końca roku 2010 - 22%).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu zaistniałego stanu faktycznego oraz polskich regulacji w zakresie podatku VAT, otrzymane przez Spółkę faktury VAT dokumentujące nabycie usługi w zakresie:

1. najmu konkretnego lokalu mieszkalnego i/lub
2. zakwaterowania pracowników Spółki w pokojach o określonym standardzie na zasadzie najmu kwater
   uprawniają Spółkę do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwoty podatku naliczonego VAT wynikające z tych faktur...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz polskich regulacji w zakresie podatku VAT, otrzymane przez Nią faktury VAT dokumentujące nabycie usługi w zakresie:

1. najmu konkretnego lokalu mieszkalnego i/lub
2. zakwaterowania pracowników Spółki w pokojach o określonym standardzie na zasadzie najmu kwater uprawniają Spółkę do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwoty podatku naliczonego VAT wynikające z tych faktur.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a i b, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze zacytowane powyżej regulacje, Spółka w pierwszej kolejności pragnie podkreślić, że ich celem jest zapewnienie realizacji podstawowej zasady, jaką jest zasada neutralności podatku od wartości dodanej dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Odliczenie podatku ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny, pod warunkiem, że działalność podlega temu podatkowi .

Zasada neutralności podatku od towarów i usług, wyrażająca się w podstawowym prawie podatnika, jakim jest możliwość odliczenia podatku naliczonego, oznacza również, że wszystkie ograniczenia prawa do odliczenia muszą być wyraźnie określone w ustawie, a ponadto wynikać z Dyrektywy 2006/112.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego należy interpretować szeroko, w ten sposób, iż podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno w odniesieniu do towarów i usług, które są przez tego podatnika wykorzystywane bezpośrednio przy dokonywaniu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, jak i w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, które pomimo braku bezpośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi służą prowadzeniu działalności gospodarczej podatnika i mają - choćby pośredni - związek z tą działalnością.

W ocenie Spółki do wydatków takich należy zaliczyć m.in. wydatki ponoszone w celu zapewnienia zakwaterowania pracownikom wykonującym pracę na rzecz Spółki poza miejscowością, w której jest zlokalizowany Jej główny zakład. Innymi słowy, nie powinno budzić wątpliwości, że zakup przedmiotowych usług w związku ze świadczeniem pracy przez pracowników Spółki poza miejscowością, w której zlokalizowany jest Jej główny zakład, wykazuje pośredni związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, wykonywanymi przez Spółkę. Tym samym, Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wykonanie ww. usług.

Zdaniem Spółki, prawo do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony wynikający z ww. faktur nie jest ograniczone przez art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w świetle którego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury, w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku, bowiem, w opinii Spółki, nabywane przez nią usługi nie mogą być uznane za zwolnione z podatku VAT. W szczególności podstawą ewentualnego zwolnienia tych usług nie może być przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT (w stanie prawnym obowiązującym do końca roku 2010: art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o VAT).

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w doktrynie. Szczegółowa analiza tego zagadnienia została przedstawiona w artykule: „Najem mieszkania osobie prawnej a „cel mieszkaniowy” w kontekście opodatkowania albo zwolnienia z VAT”, opublikowanym w Przeglądzie Podatkowym nr 6/2011 . W omawianym artykule zaprezentowano stanowisko, w świetle którego:

„(...) wolne od podatku są jedynie usługi wynajmu dotyczące nieruchomości o charakterze mieszkalnym, świadczone przez : posiadacza (właściciela) na własny rachunek, w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych bezpośredniego usługobiorcy (najemcy). Brak którejkolwiek z wymienionych przesłanek oznacza, iż zastosowanie ma stawka podstawowa VAT. W opisanym stanie faktycznym zachodzą 2 stosunki prawne: Spółka wynajmuje lokale osobie prawnej, ta z kolei dokonuje podnajmu osobom fizycznym (przy czym można by wnosić, że ostateczny cel nie powinien mieć konsekwencji podatkowych dla Państwa Spółki. Istotny jest bowiem pierwszy ze stosunków prawnych, tj. umowa najmu między Państwa Spółką i osobą prawną oraz faktyczna jej realizacja. O opodatkowaniu czy zwolnieniu z opodatkowania nie może przesądzać okoliczność, na jaki cel przeznacza lokal finalny odbiorca - ostateczny konsument (w niniejszym przypadku zwykle jest nim np. turysta). Cel każdego stosunku prawnego powinien być analizowany w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty niebędące stroną danego stosunku prawnego.

W obrocie gospodarczym można zresztą wyobrazić sobie i takie przypadki, kiedy to ta sama nieruchomość jest przedmiotem kilkustopniowego najmu, czyli jest wielokrotnie podnajmowana. Zakładając, iż dla oceny istnienia prawa do zwolnienia z VAT istotny jest jedynie cel realizowany przez ostatecznego konsumenta, w przypadku swoistego łańcuszka” niezbędne byłoby informowanie przez ostatniego podnajemcę wszystkich pozostałych pośredniczących w najmie danej nieruchomości podmiotów o rzeczywistym sposobie wykorzystania nieruchomości”.

Innymi słowy, zwolnienie z tytułu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT (do końca roku 2010: art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o VAT) nie ma zastosowania w sytuacji, gdy najemcą lokalu mieszkalnego lub kwatery jest osoba prawna, bowiem osoba prawna nie realizuje w ten sposób osobistego celu mieszkaniowego (cele mieszkaniowe mogą realizować wyłącznie osoby fizyczne). W stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku podmioty zewnętrzne wynajmują lokale mieszkalne i kwatery Spółce (będącej osobą prawną), a Spółka udostępnia te lokale i kwatery swoim pracownikom. Spółka stoi na stanowisku, że okoliczność udostępnienia przez nią wynajętych lokali mieszkaniowych oraz kwater swoim pracownikom nie ma wpływu na prawidłowość zastosowania podstawowej stawki podatku VAT do transakcji najmu lokali mieszkalnych i kwater na rzecz Spółki.

Z uwagi na powyższe okoliczności, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez nią stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.