Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.594.2020.2.PG
z 24 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2020 r. (data wpływu 20 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT transakcji sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT transakcji sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 9 lutego 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Działając jako komornik sądowy Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne z nieruchomości dłużnika, której przedmiotem jest działka gruntu nr 1 zabudowana budynkiem mieszkalnym o powierzchni 850 m².

Nieruchomość została nabyta przez dłużnika w drodze sprzedaży w dniu 16 września 2009 r. aktem notarialnym.

Transakcja zakupu nieruchomości przez dłużnika nie była obciążona podatkiem od towarów i usług, gdyż jak wynika z wymienionego aktu notarialnego sprzedaż przedmiotowego lokalu podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Po nabyciu przedmiotowej nieruchomości dłużnik w kolejnych latach poniósł nakłady ulepszające nieruchomość, które według informacji dłużnika przekraczały 30% wartości początkowej.

Według sprawdzenia statusu podatnika VAT na stronie ministerstwa finansów w dniu 30 października 2020 r. wynika, że dłużnik nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Aktualnie jako komornik Wnioskodawca podejmuje czynności zmierzające do przeprowadzenia licytacji z nieruchomości.

Przedmiotowa nieruchomość może zostać sprzedana w drodze licytacji komorniczej lub jeżeli licytacja okaże się bezskuteczna przeniesienie własności nieruchomości może nastąpić na wierzyciela na jego wniosek.

Z kolei w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Dłużnik był podatnikiem VAT w okresie od dnia 1 lutego 2014 r. do dnia 24 lutego 2015 r. (wykreślenie na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług) – według wykazu Ministra Finansów. Brak informacji z jakiego tytułu był podatnikiem VAT.
2. Dłużnik prowadził działalność gospodarczą, ale niezwiązaną z przedmiotową nieruchomością.
3. Dłużnik nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym do majątku prywatnego (osobistego).
4. Dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość na cele mieszkalno-usługowe.
5. Dłużnik nabył budynek w trakcie niezakończonej budowy i nie uzyskał pozwolenia na użytkowanie, a więc budynek nie był faktycznie wykorzystywany.
6. Budynek nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
7. Budynek mający być przedmiotem licytacji nie był udostępniany osobom trzecim od daty nabycia do dnia dzisiejszego. Do dnia dzisiejszego budynek nie ma pozwolenia na użytkowanie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy sprzedaż opisanej nieruchomości w drodze licytacji będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę treść art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, sprzedaż nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż przedmiotowa nieruchomość w postaci nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym nie będzie przedmiotem dostawy w drodze licytacji w ramach pierwszego zasiedlenia (ppkt a) z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż to nastąpiło w roku 2009 lub wcześniej, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną przedmiotową dostawą w wyniku licytacji upłynęło już więcej niż 2 lata. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że dłużnik nie jest czynnym podatnikiem VAT, gdyż z mocy ustawy czynność ta podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług niezależnie czy następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czy poza działalnością gospodarczą.

Zgodne z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług cyt.:

„ Art. 43. 1. Zwalnia się od podatku:

10) dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.”.
   
   

Zgodnie z art. 2 w brzmieniu:

„ Art. 2 ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

14) pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.”.
   
   

Zatem pierwsze zasiedlenie nastąpiło co najmniej z chwilą nabycia nieruchomości w drodze sprzedaży przez dłużnika w roku 2009 lub wcześniej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w drodze licytacji komorniczej spełnia warunki zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. A zatem nie znajdzie tu zastosowania podstawowa stawka 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r., poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów nieruchomość, zarówno gruntowa jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca – działając jako komornik sądowy – prowadzi postępowanie egzekucyjne z nieruchomości dłużnika, której przedmiotem jest działka gruntu nr 1 zabudowana budynkiem mieszkalnym o powierzchni 850 m². Nieruchomość została nabyta przez dłużnika w drodze sprzedaży w dniu 16 września 2009 r. aktem notarialnym. Transakcja zakupu nieruchomości przez dłużnika nie była obciążona podatkiem od towarów i usług, gdyż jak wynika z wymienionego aktu notarialnego sprzedaż przedmiotowego lokalu podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Dłużnik był podatnikiem VAT w okresie od dnia 1 lutego 2014 r. do dnia 24 lutego 2015 r. (wykreślenie na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy) – według wykazu Ministra Finansów. Brak informacji z jakiego tytułu był podatnikiem VAT. Dłużnik prowadził działalność gospodarczą, ale niezwiązaną z przedmiotową nieruchomością. Dłużnik nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym do majątku prywatnego (osobistego). Dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość na cele mieszkalno-usługowe. Dłużnik nabył budynek w trakcie niezakończonej budowy i nie uzyskał pozwolenia na użytkowanie, a więc budynek nie był faktycznie wykorzystywany. Budynek nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Budynek mający być przedmiotem licytacji nie był udostępniany osobom trzecim od daty nabycia do dnia dzisiejszego. Do dnia dzisiejszego budynek nie ma pozwolenia na użytkowanie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawca dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy transakcji sprzedaży opisanej nieruchomości w drodze licytacji.

Mając na uwadze powyższy zakres interpretacji, tut. organ przyjął, że sprzedaż budynku nabytego na cele mieszkalno-usługowe nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższego przepisu, „pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli (po ich wybudowaniu) należy rozumieć szeroko, jako pierwsze zajęcie budynku (budowli), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczne zasady opodatkowania, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Wnioskodawca uważa, że planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w drodze licytacji komorniczej spełnia warunki zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednakże z powyższym stwierdzeniem nie można się zgodzić.

Jak wskazano powyżej pierwsze zasiedlenie – w myśl art. 2 pkt 14 ustawy – należy rozumieć szeroko jako oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części m.in. po ich wybudowaniu.

Jak wskazał Wnioskodawca dłużnik nabył budynek w trakcie niezakończonej budowy i nie uzyskał pozwolenia na użytkowanie, a więc budynek nie był faktycznie wykorzystywany. Ponadto budynek mający być przedmiotem licytacji nie był udostępniany osobom trzecim od daty nabycia do dnia dzisiejszego. Ponadto budynek nie ma pozwolenia na użytkowanie.

Zatem z powyższego wynika, że budynek, który ma być przedmiotem licytacji, nie został oddany do użytkowania, nie ma pozwolenia na użytkowanie.

W konsekwencji w przypadku sprzedaży przedmiotowego budynku mieszkalnego w drodze licytacji nie znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ w stosunku do tego budynku nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Tym samym nie są spełnione warunki wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dotyczącego zwolnienia od podatku VAT dostawy ww. budynku.

Reasumując, sprzedaż opisanej nieruchomości w drodze licytacji nie będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie organ informuje, że ustawa oprócz art. 43 ust. 1 pkt 10 zawiera jeszcze inne przepisy, które (po spełnieniu warunków z nich wynikających) pozwalają na zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części.

Ponadto organ podkreśla, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się, także że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii uznania dłużnika za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w związku z nabyciem budynku mieszkalnego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.