Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.121.2021.3.ŁS
z 7 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 kwietnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2015 r. rozpoczął budowę domu jednorodzinnego. W 2018 r. zakończył budowę tego domu potwierdzoną wpisem i pieczęcią kierownika budowy w Dzienniku Budowy. Od 2018 r. ubezpieczyciel E. H. ubezpiecza nieruchomość jako budynek mieszkalny. Przed tym okresem ubezpieczenie było jako „dom w budowie” za co naliczane było 150% normalnej stawki. Wnioskodawca jest zameldowany w swoim domu a od 2018 r. opłaca wszystkie opłaty - śmieci, wodę, energię elektryczną, szambo itp. Zakład Energetyczny ... sprzedaje prąd w taryfie mieszkalnej. Wnioskodawca po ponad roku zamieszkania zdecydował się zamontować instalację fotowoltaiczną (ogrzewanie domu prądem/pompą ciepłą). Zużycie w poprzednim okresie rozliczeniowym było dosyć wysokie. W 2019 r. zamontowano instalację fotowoltaiczną na dachu i Wnioskodawca skorzystał z ulgi termomodernizacyjnej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zakup i montaż instalacji fotowoltaicznej związany był z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów. Ww. przedsięwzięcie termomodernizacyjne realizował na wybudowanym budynku mieszkalnym jednorodzinnym w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, którego jest właścicielem. Poniesiony wydatek na przedsięwzięcie termomodernizacyjne nie będzie/ nie jest sfinansowany (dofinansowany) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Poniesiony wydatek na przedsięwzięcie termomodernizacyjne nie zostanie/ nie został zwrócony w jakiejkolwiek formie, zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, odliczony od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, uwzględniony w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej (innych niż ulga termomodernizacyjna). Wysokość poniesionego wydatku na instalację fotowoltaiczną udokumentowana jest fakturą wystawioną przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Faktura VAT nr XXXX została wystawiona 18 października 2019 r. na Wnioskodawcę. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił także, że na budowę domu, o którym mowa we wniosku wymagane było pozwolenie na budowę, które Wnioskodawca posiada. Wnioskodawca nie złożył zawiadomienia do organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy. Organ nadzoru budowlanego nie wydał także zaświadczenia o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu. Budowa zgodnie z wpisem kierownika budowy została zakończona w 2018 r. i rozpoczęto kompletowanie dokumentów niezbędnych do wydania pozwolenia na użytkowanie. W niniejszej sprawie nie została wydana przez organ nadzoru budowlanego decyzja o pozwoleniu na użytkowanie. Wnioskodawca poinformował także, że zakończenie budowy nie jest dla Niego jednoznaczne z pozwoleniem na użytkowanie. Wpis uprawnionej osoby tj. kierownika budowy potwierdza fakt zakończenia budowy na początku 2018 r. za co ta osoba poświadcza swoimi uprawnieniami zawodowymi. Już w 2017 r. Wnioskodawca musiał ogrzewać budynek aby ekipy wykończeniowe mogły wykonywać prace (flizowanie, malowanie, układaniu podłóg drewnianych) co przy ogrzewaniu prądem spowodowało wysoki rachunek za energię elektryczną. Nawet budynek niezamieszkały wymaga ogrzewania, wietrzenia i innych prac serwisowych co z kolei wymaga energii elektrycznej co w konsekwencji przyczyniło się do wykonania instalacji fotowoltaicznej. Dlatego po zakończeniu budowy Wnioskodawca zdecydował się wykonać instalację fotowoltaiczną aby ograniczyć koszty energii elektrycznej do minimum. Nawet bank w którym Wnioskodawca posiada kredyt hipoteczny odebrał budynek jako ukończony zgodnie z kosztorysem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca mógł skorzystać z ulgi termomodernizacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, poprawnie skorzystał z ulgi ponieważ budowa jest zakończona o czym świadczą regularne rachunki (szambo co 3 tygodnie), zażycie wody, energii elektrycznej. Wszystkie dokumenty w tym oryginały faktur posiada Urząd Skarbowy. Wnioskodawca nie ma tylko zaświadczenia z Inspektoratu Budowlanego - jest w trakcie kompletowania dokumentów co jest utrudnione poprzez panującą pandemię.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stany faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 1 pkt 4 oraz art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 2246) w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 26h, a w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne zmieniono brzmienie art. 11 ust. 1 i 2. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne korzystne rozwiązanie podatkowe dla podatników tzw. ulgę termomodernizacyjną.

W myśl art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Wobec powyższego adresatami ulgi termomodernizacyjnej są podatnicy podatku dochodowego opłacający podatek według skali podatkowej, 19% stawki podatku oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, będący właścicielami lub współwłaścicielami jednorodzinnych budynków mieszkalnych, ponoszący wydatki na realizację przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Ponadto, odliczenie przysługuje pod warunkiem zakończenia przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w okresie do 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

W myśl ust. 2 ww. artykułu kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku (art. 26h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 26h ust. 4 komentowanej ustawy jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Odliczeniu nie podlegają – zgodnie z treścią art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki w części, w jakiej zostały:

1. sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
2. zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki (art. 26h ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek (art. 26h ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26h ust. 8 cytowanej ustawy podatnik, który po roku, w którym dokonał odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, jest obowiązany doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot.

W przypadku niezrealizowania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1, podatnik dolicza kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym upłynął ten termin (art. 26h ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Katalog wydatków podlegających odliczeniu znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2489).

Definicję budynku mieszkalnego jednorodzinnego, o którym mowa w ww. przepisach, zawiera natomiast art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. przepisem, pojęcie budynek mieszkalny jednorodzinny - oznacza budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186).

Stosownie zaś do art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186) ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Z kolei przepis art. 5a pkt 18c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przedsięwzięcie termomodernizacyjne to przedsięwzięcie termomodernizacyjne w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2020 r., poz. 22 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 pkt 2 powołanej ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów przedsięwzięcia termomodernizacyjne to przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
3. wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
4. całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Analiza wyżej przytoczonych norm prowadzi do wniosku, że ulga termomodernizacyjna przysługuje podatnikowi, który:

• w roku podatkowym poniósł wydatki ściśle związane z termomodernizacją wybudowanego budynku mieszkalnego jednorodzinnego,
• posiada tytuł prawny do tej nieruchomości – odpowiednio pełne prawo własności bądź prawo do określonej jej części na zasadzie współwłasności.

Dodatkowo zauważyć należy, że podatnik może skorzystać z odliczenia m. in. wtedy, gdy wynikiem realizowanego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania budynku, lub
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii, lub
3. wykonanie przyłącza technicznego, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła, w tym również
4. zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji

- tj. przedsięwzięcia, które powodują określone zmiany w dotychczasowym użytkowaniu budynku.

Przepisy normujące ulgę termomodernizacyjną nie odwołują się w swej treści do nowo budowanego budynku jednorodzinnego. Z tego względu wydatki poniesione na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym będącym w budowie nie mogą być przez podatników
uwzględniane w ramach rzeczonej ulgi.

Wyjaśnić przy tym należy, że zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy Prawo budowlane do użytkowania obiektu budowlanego, na budowę którego wymagane jest pozwolenie na budowę albo zgłoszenie budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a i 19a, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i art. 57, po zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Przepis art. 30 ust. 6a stosuje się.

Natomiast treść art. 55 ww. ustawy określa wyjątkowe przypadki, gdy zakończenie budowy następuje wtedy, gdy inwestor uzyska ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie.

Tym samym przywołana wyżej ustawa ˗ Prawo budowalne ˗ „oddaniem do użytkowania” określa moment zakończenia procesu budowy i możliwości przystąpienia przez budującego do użytkowania budynku. Pojęcia zakończenia budowy nie można rozumieć w oderwaniu od przepisów regulujących proces budowalny, przewidzianych w ustawie Prawo budowalne.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 25 kwietnia 2019 r., sygn. akt II SA/Wr 50/19, „(…) o zakończeniu budowy świadczy spełnienie przez inwestora warunków przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego, a zatem złożenie zawiadomienia, o jakim mowa w art. 54 ust. 1 Prawa budowlanego względnie wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie z art. 55 Prawa budowlanego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 28 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 191/11, z dnia 10 stycznia 2014 r., sygn. akt II FSK 381/12 (…). Dopóki więc inwestor nie dokona zawiadomienia o zakończeniu budowy i nie otrzyma decyzji o sprzeciwie lub też nie uzyska ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, budowa obiektu nie jest formalnie zakończona, czyli z punktu widzenia przepisów ustawy – Prawo budowlane obiekt pozostaje w budowie.”

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2015 r. rozpoczął budowę domu jednorodzinnego. W 2018 r. zakończył budowę tego domu potwierdzoną wpisem i pieczęcią kierownika budowy w Dzienniku Budowy. Od 2018 r. ubezpieczyciel E. H. ubezpiecza nieruchomość jako budynek mieszkalny. Przed tym okresem ubezpieczenie było jako „dom w budowie” za co naliczane było 150% normalnej stawki. Wnioskodawca jest zameldowany w swoim domu a od 2018 r. opłaca wszystkie opłaty - śmieci, wodę, energię elektryczną, szambo itp. Zakład Energetyczny ... sprzedaje prąd w taryfie mieszkalnej. Wnioskodawca po ponad roku zamieszkania zdecydował się zamontować instalację fotowoltaiczną (ogrzewanie domu prądem/pompą ciepłą). Zużycie w poprzednim okresie rozliczeniowym było dosyć wysokie. W 2019 r. zamontowano instalację fotowoltaiczną na dachu i Wnioskodawca skorzystał z ulgi termomodernizacyjnej. W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zakup i montaż instalacji fotowoltaicznej związany był z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów. Ww. przedsięwzięcie termomodernizacyjne realizował na wybudowanym budynku mieszkalnym jednorodzinnym w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, którego jest właścicielem. Poniesiony wydatek na przedsięwzięcie termomodernizacyjne nie będzie/ nie jest sfinansowany (dofinansowany) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Poniesiony wydatek na przedsięwzięcie termomodernizacyjne nie zostanie/ nie został zwrócony w jakiejkolwiek formie, zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, odliczony od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, uwzględniony w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej (innych niż ulga termomodernizacyjna). Wysokość poniesionego wydatku na instalację fotowoltaiczną udokumentowana jest fakturą wystawioną przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Faktura VAT nr XXX została wystawiona 18 października 2019 r. na Wnioskodawcę. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił także, że na budowę domu, o którym mowa we wniosku wymagane było pozwolenie na budowę, które Wnioskodawca posiada. Wnioskodawca nie złożył zawiadomienia do organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy. Organ nadzoru budowlanego nie wydał także zaświadczenia o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu. Budowa zgodnie z wpisem kierownika budowy została zakończona w 2018 r. i rozpoczęto kompletowanie dokumentów niezbędnych do wydania pozwolenia na użytkowanie. W niniejszej sprawie nie została wydana przez organ nadzoru budowlanego decyzja o pozwoleniu na użytkowanie. Wnioskodawca poinformował także, że zakończenie budowy nie jest dla Niego jednoznaczne z pozwoleniem na użytkowanie. Wpis uprawnionej osoby tj. kierownika budowy potwierdza fakt zakończenia budowy na początku 2018 r. za co ta osoba poświadcza swoimi uprawnieniami zawodowymi. Już w 2017 r. Wnioskodawca musiał ogrzewać budynek aby ekipy wykończeniowe mogły wykonywać prace (flizowanie, malowanie, układaniu podłóg drewnianych) co przy ogrzewaniu prądem spowodowało wysoki rachunek za energię elektryczną. Nawet budynek nie zamieszkały wymaga ogrzewania, wietrzenia i innych prac serwisowych co z kolei wymaga energii elektrycznej co w konsekwencji przyczyniło się do wykonania instalacji fotowoltaicznej. Dlatego po zakończeniu budowy Wnioskodawca zdecydował się wykonać instalację fotowoltaiczną aby ograniczyć koszty energii elektrycznej do minimum. Nawet bank w którym posiadam kredyt hipoteczny odebrał budynek jako ukończony zgodnie z kosztorysem.

Dokonując zatem analizy wskazanych wyżej przepisów prawa oraz przedstawionego opisu zdarzenia stwierdzić należy, że omawiane regulacje określające warunki korzystania z ulgi termomodernizacyjnej wykluczają jej stosowanie w przypadku wydatków poniesionych na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym będącym w budowie. Tym samym Wnioskodawca nie był uprawniony do odliczenia poniesionych wydatków na zakup i montaż instalacji fotowoltaicznej w ramach ulgi termomodernizacyjnej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.