Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.207.2021.1.EK
z 31 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2021 r. (data wpływu 30 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2021 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca dokonał zajęcia prawa wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę nr 1 wraz z prawem własności budynku położonych w (…), dla których Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą (…).

Zajęte prawo przysługuje A. sp. z o.o. (spółka) - będącej dłużnikiem w postępowaniu egzekucyjnym. Spółka ta jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dłużna spółka nabyła przedmiotowe prawo w dniu 4 czerwca 2005 r. na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przed notariuszem (…). Zgodnie z § 5 tego aktu cena sprzedaży zawierała należny podatek od towarów i usług. Z § 1 aktu notarialnego wynika ponadto, że w momencie zawierania umowy nieruchomość była wydzierżawiana osobie trzeciej. Według oświadczenia dłużnej spółki przy zakupie nieruchomości opodatkowanej VAT spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Prezes dłużnej spółki oświadczyła ponadto, że nie ma wiedzy czy zakup nieruchomości nastąpił na podstawie faktury z wykazanym podatkiem oraz, że dłużna spółka nie jest w posiadaniu faktur z 2005 r.

Posadowiony na działce budynek został wybudowany w połowie lat siedemdziesiątych a następnie w latach 2011 -2013 rozbudowany. Rozbudowa polegała na rozbudowie istniejącego obiektu i remoncie starej części. Według oświadczenia dłużnej spółki inwestycję prowadziło B. a dłużna spółka nie brała udziału w inwestycji, tak więc nie przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W wyniku rozbudowy powierzchnia zabudowy działki zwiększyła się z 753 m2 do 1.700 m2, a powierzchnia użytkowa budynku uległa zwiększeniu z 1.153 m2 do 2.113 m2. Wydatki na ulepszenie budynku przekroczyły 30% jego wartości początkowej. Decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w (…) (sprostowaną postanowieniem z dnia 7 maja 2014 r.) zostało udzielone pozwolenie na użytkowanie rozbudowanej części salonu samochodów osobowych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. W wyniku dokonanych oględzin i ustaleń biegłego sądowego dokonującego wyceny nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego stwierdzono, że po oddaniu budynku do użytkowania nie były ponoszone wydatki na jego ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej.

Według oświadczenia dłużnej spółki nieruchomość jest wydzierżawiana i czynność ta jest opodatkowana podatkiem VAT. Dłużna spółka oświadczyła także, że nie prowadzi innej działalności poza wydzierżawianiem nieruchomości.

Dłużna spółka pomimo doręczonych jej wezwań komornika z dnia 7 listopada 2018 r., 15 maja 2019 r., 6 grudnia 2019 r., 3 stycznia 2020 r., 24 sierpnia 2020 r., 3 października 2020 r. i 27 stycznia 2021 r. nie sprecyzowała swoich odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniach Dyrektora KIS z dnia 25 października 2018 r. 0115-KDIT1-3.4012.660.2018.1.BK oraz z dnia 3 kwietnia 2019 r. 0115-KDIT1-3.4012.181.2019.1.NK i to pomimo pouczenia o rygorze przyjęcia, że brak jest możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a i przyjęcia, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione - art. 43 ust. 21 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zdarzenie przyszłe polegające na licytacyjnej sprzedaży przedmiotowego prawa do nieruchomości (użytkowania wieczystego gruntu i własności budynku) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT czy też będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług?

W ocenie Wnioskodawcy zdarzenie przyszłe polegające na licytacyjnej sprzedaży przedmiotowego prawa do nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ brak jest możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zwolnień od podatku, o których mowa w tym artykule i przyjęcia, że warunki zastosowania zwolnień od podatku są spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Zatem ww. art. 29a ust. 8 ustawy, ma również zastosowanie w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z zabudowaniami. Powyższe wynika z faktu, że zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu uznawane jest za dostawę towaru oraz z tego, że grunt dzieli stawkę zabudowań na nim posadowionych.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W celu ustalenia, czy w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości zabudowanych – które to zabudowania stanowią budynki, budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy rozstrzygnąć, czy względem posadowionych na danej działce budynków i budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W niniejszej sprawie przedmiotem sprzedaży przez Komornika będzie prawo wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę nr 1 wraz z prawem własności budynku położonych w (…). Nieruchomość została nabyta przez dłużną spółkę w dniu 4 czerwca 2005 r. na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przed notariuszem (…). Zgodnie z § 5 tego aktu cena sprzedaży zawierała należny podatek od towarów i usług. Z § 1 aktu notarialnego wynika ponadto, że w momencie zawierania umowy nieruchomość była wydzierżawiana osobie trzeciej.

Według oświadczenia dłużnej spółki przy zakupie nieruchomości opodatkowanej VAT spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Prezes dłużnej spółki oświadczyła ponadto, że nie ma wiedzy czy zakup nieruchomości nastąpił na podstawie faktury z wykazanym podatkiem oraz, że dłużna spółka nie jest w posiadaniu faktur z 2005 r.

Posadowiony na działce budynek został wybudowany w połowie lat siedemdziesiątych a następnie w latach 2011 -2013 rozbudowany. Rozbudowa polegała na rozbudowie istniejącego obiektu i remoncie starej części. Według oświadczenia dłużnej spółki inwestycję prowadziło B. a dłużna spółka nie brała udziału w inwestycji, tak więc nie przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W wyniku rozbudowy powierzchnia zabudowy działki zwiększyła się z 753 m2 do 1.700 m2, a powierzchnia użytkowa budynku uległa zwiększeniu z 1.153 m2 do 2.113 m2. Wydatki na ulepszenie budynku przekroczyły 30% jego wartości początkowej. Decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w (…)(sprostowaną postanowieniem z dnia 7 maja 2014 r.) zostało udzielone pozwolenie na użytkowanie rozbudowanej części salonu samochodów osobowych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. W wyniku dokonanych oględzin i ustaleń biegłego sądowego dokonującego wyceny nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego stwierdzono, że po oddaniu budynku do użytkowania nie były ponoszone wydatki na jego ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej.

Według oświadczenia dłużnej spółki nieruchomość jest wydzierżawiana i czynność ta jest opodatkowana podatkiem VAT. Dłużna spółka oświadczyła także, że nie prowadzi innej działalności poza wydzierżawianiem nieruchomości.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że planowana transakcja dostawy Budynku położonego na działce 2/20 nie będzie następowała w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Nieruchomość została nabyta w 2005 r., po poniesieniu nakładów w latach 2011-2013, przekraczających 30% wartości początkowej budynku, nastąpiło oddanie go do użytkowania (w 2014 r.). Jak wskazała dłużna spółka Nieruchomość jest wydzierżawiana. Od poniesienia ww. nakładów do dnia sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym informacje zawarte we wniosku są wystarczające do wskazania, że dla sprzedaży ww. Budynku zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej sytuacji – uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy – dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym przedmiotowy Budynek jest posadowiony, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

W związku z tym, że dostawa Budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dalsza analiza zwolnień ww. czynności – wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a lub pkt 2 ustawy – jest bezzasadna.

W konsekwencji, sprzedaż opisanej Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.