Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.374.2021.1.AKR
z 17 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2021 r. (data wpływu 17 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni ma dziecko (… lat 13) z orzeczeniem o niepełnosprawności z powodu zaburzeń ze spektrum autyzmu. Dziecko posiada orzeczenie o niepełnosprawności od 2011 r. W 2020 r. zostało przedłużone na kolejne dwa lata. Orzeczenie wydał Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w … na podstawie art. 6b ust. 1 w zw. z art. 4a ust. 1, art. 6b ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych.

Wnioskodawczyni nadmienia, że lekarz psychiatra prowadzący dziecko w zaświadczeniu o stanie zdrowia dziecka wystawionym dla potrzeb zespołu do prawa orzekania o niepełnosprawności w pozycji nr 6 (środki pomocnicze) zaleca używanie komputera oraz programów edukacyjnych. Poprzedni laptop dziecka uległ uszkodzeniu (niesprawna klawiatura i zasilanie). Komputer typu laptop Wnioskodawczyni zakupiła w 2020 r. Dzięki programom komunikacyjnym … ma prowadzoną terapie indywidualną (terapeuta KTA), wspomaganie rozwoju (nauczyciel wspomagający), jak również była przeprowadzona diagnoza funkcjonalna (Poradnia Psychologiczna …). Cały czas Wnioskodawczyni dokupuje oprogramowanie do wspomagania jego rozwoju i edukacji.

… dzięki komputerowi komunikuje się z otoczeniem, uczy i rozwija swoje zdolności. To jest podstawą do jego lepszego funkcjonowania. Jest również punktem wyjścia do podejmowania wszelkich oddziaływań terapeutycznych. Sam komputer zachęca … również do nauki, a ponieważ ma trudności z ręcznym pisaniem komputer może stać się w przyszłości jego sposobem komunikacji ze światem zewnętrznym. Komputer oraz oprogramowanie Wnioskodawczyni kupiła z własnych środków, nie dostała żadnego dofinansowania z funduszy dla osób niepełnosprawnych ani z innych środków. Wnioskodawczyni nie dostała również żadnego współfinansowania czy też pokrycia kosztów zakupu z innych funduszy i środków pomocowych. Wnioskodawczyni oświadcza, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Wydatki na zakup komputera i program nie zostały zaliczone przez Nią do kosztów uzyskania przychodów, jak również nie zostały odliczone od przychodów na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Dziecko jest na utrzymaniu Wnioskodawczyni i Jej męża. Jedyny przychód dziecka jaki otrzymują z tytułu opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym to zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 215 zł 84 zł miesięcznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji przedstawionej we wniosku przysługuje Wnioskodawczyni prawo do skorzystania z odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zakup komputera?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje Jej ulga z uwagi na to, że kupiony laptop jest niezbędny we wspomaganiu rozwoju dziecka, służy diagnozie i terapii oraz jest narzędziem do komunikowania się z terapeutami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
   
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
   
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
   
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
   
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
   
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
   
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł,
   
8. utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące, zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł,
   
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
   
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
    
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
    
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
    
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
       
    2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł,
    
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    1. na turnusie rehabilitacyjnym,
       
    2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
       
    3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
    
    

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Przepisy ust. 7a – 7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1340, 1669), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a oraz zasiłku pielęgnacyjnego (art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a tej ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni ma dziecko w wieku lat 13 z orzeczeniem o niepełnosprawności z powodu zaburzeń ze spektrum autyzmu. Dziecko posiada orzeczenie o niepełnosprawności od 2011 r. W 2020 r. zostało przedłużone na kolejne dwa lata. Wnioskodawczyni nadmienia, że lekarz psychiatra prowadzący dziecko w zaświadczeniu o stanie zdrowia dziecka wystawionym dla potrzeb zespołu do prawa orzekania o niepełnosprawności w pozycji nr 6 (środki pomocnicze) zaleca używanie komputera oraz programów edukacyjnych. Poprzedni laptop dziecka uległ uszkodzeniu (niesprawna klawiatura i zasilanie). Komputer typu laptop Wnioskodawczyni zakupiła w 2020 r. Dzięki programom komunikacyjnym dziecko ma prowadzoną terapię indywidualną (terapeuta KTA), wspomaganie rozwoju (nauczyciel wspomagający), jak również była przeprowadzona diagnoza funkcjonalna (Poradnia Psychologiczna). Cały czas Wnioskodawczyni dokupuje oprogramowanie do wspomagania rozwoju i edukacji dziecka. Dzięki komputerowi dziecko komunikuje się z otoczeniem, uczy i rozwija swoje zdolności. To jest podstawą do jego lepszego funkcjonowania. Jest również punktem wyjścia do podejmowania wszelkich oddziaływań terapeutycznych. Sam komputer zachęca również dziecko do nauki, a ponieważ ma trudności z ręcznym pisaniem komputer może stać się w przyszłości jego sposobem komunikacji ze światem zewnętrznym. Komputer oraz oprogramowanie Wnioskodawczyni kupiła z własnych środków, nie dostała żadnego dofinansowania z funduszy dla osób niepełnosprawnych ani z innych środków. Wnioskodawczyni nie dostała również żadnego współfinansowania czy też pokrycia kosztów zakupu z innych funduszy i środków pomocowych. Wnioskodawczyni oświadcza, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Wydatki na zakup komputera i program nie zostały zaliczone przez Nią do kosztów uzyskania przychodów, jak również nie zostały odliczone od przychodów na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Dziecko jest na utrzymaniu Wnioskodawczyni i Jej męża. Jedyny przychód dziecka jaki otrzymują z tytułu opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym to zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 215 zł 84 zł miesięcznie.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na zakup komputera (laptopa) podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, że w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. Zaakcentować należy, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne – mające cechy sprzętu, urządzeń i narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Do oceny przydatności tego sprzętu w rehabilitacji pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisach wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
  

• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
  

• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Wnioskodawczyni (osoba, na utrzymaniu której jest niepełnosprawne dziecko) chce odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatki poniesione na zakup komputera (laptopa). Niepełnosprawność dziecka Wnioskodawczyni wynika z zaburzeń ze spektrum autyzmu. Lekarz psychiatra prowadzący dziecko w zaświadczeniu o stanie zdrowia dziecka wystawionym dla potrzeb zespołu do prawa orzekania o niepełnosprawności w pozycji nr 6 (środki pomocnicze) zaleca używanie komputera oraz programów edukacyjnych. Dzięki programom komunikacyjnym dziecko ma prowadzoną terapię indywidualną (terapeuta KTA), wspomaganie rozwoju (nauczyciel wspomagający), jak również była przeprowadzona diagnoza funkcjonalna (Poradnia Psychologiczna). Cały czas Wnioskodawczyni dokupuje oprogramowanie do wspomagania rozwoju i edukacji dziecka. Dzięki komputerowi dziecko komunikuje się z otoczeniem, uczy i rozwija swoje zdolności, lepiej funkcjonuje. Jak wskazuje Wnioskodawczyni, jest również punktem wyjścia do podejmowania wszelkich oddziaływań terapeutycznych. W związku z tym, że dziecko ma trudności z ręcznym pisaniem, komputer może stać się w przyszłości jego sposobem komunikacji ze światem zewnętrznym. Zatem, zakupiony przez Wnioskodawczynię komputer (laptop) wykorzystywany jest przez Jej dziecko w rehabilitacji związanej z jego niepełnosprawnością.

Podkreślić należy, że aktualny rozwój nauki i techniki, w wyniku którego są wprowadzane na rynek nowe urządzenia i doskonalone dotychczas funkcjonujące na rynku urządzenia, powoduje, że urządzenia, które dotychczas nie były wykorzystywane w rehabilitacji, są w niej wykorzystywane i stają się również urządzeniami ułatwiającymi wykonywanie czynności życiowych osobom niepełnosprawnym. Zainstalowanie na sprzęcie oprogramowania lub aplikacji, wspomagających rehabilitację, powoduje, że posiada on indywidualny charakter, związany z niepełnosprawnością, co również oznacza, że posiada on cechy indywidualnego sprzętu ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uregulowania prawne stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię, posiadającą na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko, na zakup komputera (laptopa) można uznać za wydatki poniesione w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 3 i ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te będą podlegały odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, po spełnieniu wskazanych wyżej pozostałych warunków, określonych w art. 26 ww. ustawy. Wysokość wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Odliczenie to przysługuje w wysokości faktycznie poniesionych wydatków, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni uznane zostało za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.