Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.51.2021.1.MM
z 21 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 21 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadają orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (o symbolu 05-R), Wnioskodawczyni z umiarkowanym stopniem, mąż z lekkim. Stopień niepełnosprawności został przyznany Wnioskodawczyni 30 kwietnia 2018 r., związany jest z ograniczeniami ruchowymi o symbolu 05-R i obowiązuje do 30 czerwca 2023 r. Choroba dotyczy dyskopatii odcinka lędźwiowego kręgosłupa z promieniowaniem do kończyn dolnych, co powoduje częste bolesne skurcze nóg. Wnioskodawczyni jest pod ciągłą opieką neurologiczną z systematyczną rehabilitacją prowadzoną przez fizjoterapeutów.

W związku z chorobą Wnioskodawczyni chciałaby przystosować łazienkę, poprzez zamontowanie kabiny prysznicowej, stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Remont łazienki wiązałby się z kapitalnym remontem, który będzie polegał na przeniesieniu wanny w inne miejsce, zamontowaniu kabiny prysznicowej bez brodzika oraz spływu w podłodze. Łazienka zostanie wyłożona płytkami antypoślizgowymi, konieczna będzie wymiana muszli klozetowej na zestaw podtynkowy, gdyż Wnioskodawczyni chciałaby obniżyć jej wysokość z uwagi na swój wzrost.

W momencie zainstalowania brodzika Wnioskodawczyni będzie zmuszona do przeniesienia umywalki, co wiązać się będzie z wymianą instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej.

Mąż Wnioskodawczyni obecnie jest po zabiegu artroskopii kolana lewego i również ma problemy z poruszaniem się oraz z wchodzeniem do wanny (która ma wysokość 75 cm). Wnioskodawczyni zastanawia się, czy w związku z powyższym wydatki związane z adaptacją łazienki do potrzeb osoby niepełnosprawnej może (jako osoba posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności ruchowej o symbolu 05-R) odliczyć od podatku, w sytuacji gdy w domu zamieszkuje jeszcze córka, która korzysta z wanny i dlatego Wnioskodawczyni nie chciałaby tej wanny likwidować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć wydatki poniesione na zakup: płytek ściennych, płytek podłogowych, kleju do płytek, fugi, spływu podłogowego, uchwytu do kabiny, zestawu podtynkowego (muszli) + uchwytu, instalacji wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej, drzwi kabinowych, baterii prysznicowej, umywalki oraz na robociznę?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoba niepełnosprawna może odliczyć wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. W ocenie Wnioskodawczyni poniesione własne wydatki na materiały budowlane oraz robociznę mogłaby odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu rocznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
   
   
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadają orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (o symbolu 05-R), Wnioskodawczyni ze stopniem umiarkowanym, mąż z lekkim. Stopień niepełnosprawności został przyznany Wnioskodawczyni 30 kwietnia 2018 r., związany jest z ograniczeniami ruchowymi o symbolu 05-R i obowiązuje do 30 czerwca 2023 r. Choroba dotyczy dyskopatii odcinka lędźwiowego kręgosłupa z promieniowaniem do kończyn dolnych, co powoduje częste bolesne skurcze nóg. Wnioskodawczyni jest pod ciągłą opieką neurologiczną z systematyczną rehabilitacją prowadzoną przez fizjoterapeutów.

W związku z chorobą Wnioskodawczyni chciała przystosować łazienkę, poprzez zamontowanie kabiny prysznicowej, stosownie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Remont łazienki wiązałby się z kapitalnym remontem, który będzie polegał na przeniesieniu wanny w inne miejsce, zamontowaniu kabiny prysznicowej bez brodzika oraz spływu w podłodze. Łazienka zostanie wyłożona płytkami antypoślizgowymi, konieczna będzie wymiana muszli klozetowej na zestaw podtynkowy, gdyż Wnioskodawczyni chciałaby obniżyć jej wysokość z uwagi na swój wzrost.

W momencie zainstalowania brodzika Wnioskodawczyni będzie zmuszona do przeniesienia umywalki, co wiązać się będzie z wymianą instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz elektrycznej.

Mąż Wnioskodawczyni obecnie jest po zabiegu artroskopii kolana lewego i również ma problemy z poruszaniem się oraz z wchodzeniem do wanny (która ma wysokość 75 cm).

Należy wskazać, że rozpatrując czy ww. wydatki mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenia użytych w przepisie pojęć adaptacja i wyposażenie.

Zgodnie z językowym znaczeniem termin: adaptacja to przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast wyposażenie to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej – wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11.

Adaptacją mieszkania/budynku jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania – to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Odnosząc się do art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że przepis ten nie określa szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie podlegają odliczeniu ani też nie zawiera żadnego wyłączenia konkretnego rodzaju wydatków. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, jest to by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku mieszkalnego) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Dlatego też istotne są okoliczności danej sprawy, tzn. czy konkretne elementy adaptacji czy wyposażenia mieszkania spełniają dla osoby niepełnosprawnej tę funkcję.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki na remont łazienki stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni (o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, która w związku z dyskopatią odcinka lędźwiowego z promieniowaniem do kończyn dolnych odczuwa częste bolesne skurcze nóg), faktycznie przez nią poniesione na zakup: płytek ściennych, płytek podłogowych, kleju do płytek, fugi, spływu podłogowego, uchwytu do kabiny, zestawu podtynkowego (muszli) + uchwytu, instalacji wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej, drzwi kabinowych, baterii prysznicowej, umywalki oraz na robociznę będą podlegały odliczeniu w ramach, tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Jednakże wskazać należy, że warunkiem dokonania odliczeń od dochodu wydatków na ww. cel – stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy – jest posiadanie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

W przypadku gdy wydatki na ten cel zostaną częściowo zrefundowane ze środków NFZ lub dofinansowane z funduszów/środków wskazanych w 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub zwrócone w jakiejkolwiek innej formie, to Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć od dochodu różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą która zostanie jej zrefundowana, dofinansowana lub zwrócona w jakiejkolwiek formie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego opisanego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.