2021.04.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.67.2021.2.KF
z 16 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 15 stycznia 2021 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego w Radomiu 18 stycznia 2021 r., data wpływu do tut. Organu 5 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 9 kwietnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 30 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.67.2021.1.KF (doręczone Stronie w dniu 6 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 9 kwietnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 30 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.67.2021.1.KF (doręczonym w dniu 6 kwietnia 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie biura nieruchomości-pośrednictwa w obrocie nieruchomościami od 4 kwietnia 2016 r. Rozpoczynając działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zrezygnowała ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług i zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT. Począwszy od tego czasu biuro księgowe składa w imieniu Wnioskodawczyni deklaracje VAT-7 i odprowadzany jest należny podatek. Wnioskodawczyni nie wykonuje, ani też nie będzie wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych, ani też nie udziela porad. Obecnie i w przyszłości wykonywane w ramach działalności gospodarczej usługi, które nie mają charakteru doradczego, mają na celu znalezienie stron transakcji i organizację transakcji, głównie pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości. Wartość sprzedaży w danych latach podatkowych nigdy nie przekroczyła kwoty sprzedaży tj. 200.000 zł w poprzednim roku podatkowym.

Z dniem 1 marca 2020 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą, natomiast wznowiła ją z dniem 4 stycznia 2021 r., tym samym korzystając ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni pośredniczy w sprzedaży głównie mieszkań i domów wykonując następujące czynności:

pozyskiwanie ofert dzwoniąc do klienta,

kojarzenie stron transakcji czyli klienta kupującego ze sprzedającym,

prezentowanie nieruchomości klientom,

reklamowanie na portalach internetowych nieruchomości przyjętej do sprzedaży,

przygotowywanie opisu nieruchomości,

podejmowanie czynności zmierzających do zawarcia transakcji - czyli udzielanie informacji o dokumentach niezbędnych do zawarcia umowy,

zapewnienie obsługi organizacyjnej transakcji, czyli obecność Wnioskodawczyni przy zawarciu aktu notarialnego,

odbywanie wizyty z klientami po zawarciu aktu notarialnego w administracji czy też w spółdzielni mieszkaniowej w celu przepisania liczników na stronę kupującą lub też w energetyce czy gazowni,

udzielanie informacji o sposobach rozliczeń transakcji (prezentowanie oferty banków udzielających kredytów hipotecznych).

W uzupełnieniu z dnia 9 kwietnia 2021 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

wartość Jej sprzedaży w roku 2020 nie przekroczyła kwoty 200.000 zł,

nie wykonywała i nie będzie wykonywała czynności o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy w zakresie doradztwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykonując tylko wymienione czynności Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego opisanego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. do czasu osiągnięcia w roku podatkowym przychodów ze sprzedaży opodatkowanej w wysokości 200.000 zł? Czy wykonując wcześniej wymienione czynności bez usług doradczych Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisane czynności nie mają charakteru usług doradczych, związane są ze znalezieniem stron transakcji i zorganizowaniem jej przebiegu, a zatem wykonywanie ich uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9 z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług, do momentu gdy wartość sprzedaży opodatkowanej w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 przedmiotowej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
− jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z ust. 9 cyt. artykułu, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do treści art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu,
6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
  - preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
  - komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
  - urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
  - maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
7. hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
  - pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
  - motocykli (PKWiU ex 45.4);
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie,
4. ściągania długów, w tym factoringu;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.



Zatem, jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego w tym związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego Słownika, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od dnia 4 kwietnia 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie biura nieruchomości – pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Rozpoczynając działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zrezygnowała ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług i zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT. Począwszy od tego czasu Wnioskodawczyni składa deklaracje VAT-7 i odprowadzany jest należny podatek. Wnioskodawczyni nie wykonuje, ani też nie będzie wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych, ani też nie udziela porad. Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie będzie wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy w zakresie doradztwa. Obecnie i w przyszłości wykonywane w ramach działalności gospodarczej usługi, które nie mają charakteru doradczego, mają na celu znalezienie stron transakcji i organizację transakcji, głównie pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni pośredniczy w sprzedaży głównie mieszkań i domów wykonując czynności takie jak: telefoniczne pozyskiwanie ofert od klientów, kojarzenie stron transakcji czyli klienta kupującego ze sprzedającym, prezentowanie nieruchomości klientom, reklamowanie na portalach internetowych nieruchomości przyjętej do sprzedaży, przygotowywanie opisu nieruchomości, podejmowanie czynności zmierzających do zawarcia transakcji - czyli udzielanie informacji o dokumentach niezbędnych do zawarcia umowy, zapewnienie obsługi organizacyjnej transakcji, czyli obecność Wnioskodawczyni przy zawarciu aktu notarialnego, odbywanie wizyty z klientami po zawarciu aktu notarialnego w administracji czy też w spółdzielni mieszkaniowej w celu przepisania liczników na stronę kupującą lub też w energetyce czy gazowni, udzielanie informacji o sposobach rozliczeń transakcji (prezentowanie oferty banków udzielających kredytów hipotecznych).Wartość sprzedaży w danych latach podatkowych nigdy nie przekroczyła kwoty sprzedaży tj. 200.000 zł. Wartość sprzedaży w roku 2020 także nie przekroczyła kwoty 200.000 zł. Z dniem 1 marca 2020 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą, natomiast wznowiła ją z dniem 4 stycznia 2021 r., korzystając ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy wykonując wymienione czynności ma prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego opisanego w art. 113 ust. 1 ustawy.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia zawieszenia działalności gospodarczej. Kwestia ta uregulowana została m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r., poz. 162).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych.

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na czas nieokreślony albo określony, nie krótszy jednak niż 30 dni.

Stosownie do treści przepisu art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z kolei, na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;
może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629).

Przepis art. 24 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców stanowi, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następują na wniosek przedsiębiorcy, chyba że przepis odrębny stanowi inaczej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 4 kwietnia 2016 r. Rozpoczynając działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zrezygnowała ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług i zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT. Z dniem 1 marca 2020 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą, natomiast wznowiła ją z dniem 4 stycznia 2021 r.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy prawa oraz okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, po wznowieniu zawieszonej działalności gospodarczej, nie będzie uznana za podatnika rozpoczynającego działalność, lecz występować będzie jako podatnik kontynuujący tą działalność.

W związku z tym, kwota limitu 200.000 zł, wynikająca z art. 113 ust. 1 ustawy, dająca prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług, dotyczy Wnioskodawczyni w pełnej wysokości, niezależnie od zawieszenia działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, a następnie jej ponownego wznowienia. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że fakt zawieszenia działalności gospodarczej, nie ma wpływu na zmniejszenie kwoty limitu uprawniającej do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni we wniosku wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje czynności tj. telefoniczne pozyskiwanie ofert od klientów, kojarzenie stron transakcji czyli klienta kupującego ze sprzedającym, prezentowanie nieruchomości klientom, reklamowanie na portalach internetowych nieruchomości przyjętej do sprzedaży, przygotowywanie opisu nieruchomości, podejmowanie czynności zmierzających do zawarcia transakcji, zapewnienie obsługi organizacyjnej transakcji, odbywanie wizyty z klientami po zawarciu aktu notarialnego w administracji czy też w spółdzielni mieszkaniowej w celu przepisania liczników na stronę kupującą lub też w energetyce czy gazowni, udzielanie informacji o sposobach rozliczeń transakcji. Wnioskodawczyni wskazała również, że wartość sprzedaży w roku 2020 nie przekroczyła kwoty 200.000 zł oraz, że nie wykonywała i nie będzie wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy w zakresie doradztwa.

Zatem uznać należy, że Wnioskodawczyni ponownie może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nie będzie wykonywała czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, a przewidywana wartość sprzedaży w roku podatkowym 2021 nie przekroczy 200.000 zł, jak również sprzedaż nie przekroczy w latach następnych kwoty 200.000 zł.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zatem w świetle przedstawionej sytuacji, skoro Wnioskodawczyni będąca od 4 kwietnia 2016 r. czynnym podatnikiem VAT nie osiągnęła w 2020 r. kwoty sprzedaży 200.000 zł, to może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy po wznowieniu działalności, tj. od 4 stycznia 2021 r., przy spełnieniu warunków określonych w art. 113 ust. 11 ustawy. Jednakże w momencie, gdy w obecnym roku wartość sprzedaży przekroczy kwotę 200.000 zł lub w latach następnych przekroczy 200.000 zł lub też, gdy Wnioskodawczyni zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, nie będzie mogła korzystać z omawianego zwolnienia podmiotowego.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin