Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.153.2021.3.WF
z 29 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z 02 lutego 2021 r. (data wpływu 04 lutego 2021 r.) uzupełnionym 05 lipca 2021 r. (data wpływu 07 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie opłaty od napojów alkoholowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

04 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie opłaty od napojów alkoholowych.

Z tytułu wniosku z 02 lutego 2021 r. uiścił Pan opłatę w wysokości 40 zł na rachunek Krajowej Informacji Skarbowej 08 stycznia 2021 r.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłat, o których mowa w art. 9² ust. 11 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2277, ze zm.) zwanej dalej ustawą, jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 22 czerwca 2021 r. Znak 0111-KDSB1-1.4019.153.2021.1.WF wezwano Pana do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 07 lipca 2021 r. (wpływ pisma).

We wniosku przedstawił Pan następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą JW prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną napoi słodzonych (napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących o których mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia) oraz sprzedaż detaliczną alkoholu (posiadając zezwolenia na podstawie art. 18 ust. 3 Ustawy z dnia 26 października 1982 o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi) w tym tzw. „małpek”- napoi alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, jak również obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu (dot. „zawartości do 4,5% alkoholu oraz na piwo oraz o zawartości powyżej 4,5% do 18% alkoholu z wyjątkiem piwa”) na podstawie zezwoleń. W ramach swojej działalności ww. produkty nabywa na terenie kraju od producentów bądź innych przedsiębiorców prowadzących sprzedaż hurtową na terenie kraju.

Towary nabyte od producenta nie są towarami na specjalne zamówienie- są ogólnodostępne dla wszystkich podmiotów.

W uzupełnieniu, w zakresie napojów alkoholowych doprecyzowano:

Wnioskodawca zaopatruje w napoje alkoholowe w opakowaniach o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych poza miejscem sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadał Pan następujące pytanie w zakresie napojów alkoholowych:

Czy przedsiębiorca posiadający jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy (obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zwartości do 18% alkoholu) i zezwolenie na sprzedaż detaliczną (na podstawie art. 18 ust. 3 Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi) napoi alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, który jest zaopatrywany przez innego przedsiębiorcę, który z kolei posiada na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi zezwolenia, jest zobowiązany do zapłaty?

Pana zdaniem w powyższym zakresie, wnioskodawca posiadający zezwolenia jednocześnie na obrót hurtowy (obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu) i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napoi alkoholowych (na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi) przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, jest zaopatrywany przez innego przedsiębiorcę który posiada na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi zezwolenia. W związku z tym uważa Pan, że to przedsiębiorca, który zaopatruje go w ww. produkty jest zobowiązany do zapłaty „dodatkowej opłaty do opłaty za zezwolenie” w oparciu o art. 9² ust. 11 i 12 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9² ust. 11 ustawy – opłata za zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, oraz za zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 95 ust. 4, dla przedsiębiorcy zaopatrującego przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml wynosi dodatkowo 25 zł za każdy pełny litr 100% alkoholu w tych opakowaniach.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy – obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 2 ustawy – obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez marszałka województwa. Wydawanie zezwoleń, decyzji wprowadzających zmiany w tych zezwoleniach oraz duplikatów tych zezwoleń należy do zadań własnych województw.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że przedsiębiorca posiadający zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, zaopatrujący przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, zobowiązany jest do uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy zaopatrzenie dotyczy napojów alkoholowych, od których zapłacono opłatę.

Zgodnie bowiem z art. 9² ust. 12 ustawy w przypadku gdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, albo zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 95 ust. 4, zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, odprowadza opłatę od wszystkich napojów objętych opłatą, ustaloną na podstawie ust. 11, w które zaopatrzył tego przedsiębiorcę .

Z kolei w myśl art. 9² ust. 13 ustawy – przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe, od których zapłacono opłatę, o której mowa w ust. 12, nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zaopatruje się Pan w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml u producenta (ewentualnie hurtownika), tj. podmioty, które posiadają zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi. Następnie jako podmiot posiadający jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi oraz zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży zaopatruje Pan nabywców, tj. przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, oraz prowadzi sprzedaż detaliczną.

Wątpliwość budzi to, czy w przypadku zaopatrzenia na podstawie posiadanego zezwolenia na sprzedaż hurtową w kraju przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, jest Pan zobowiązany do zapłaty opłaty od napojów alkoholowych, o której mowa w art. 9² ust. 11, skoro to dostawca jest zobowiązany uiścić ww. opłatę od wszystkich dostarczanych napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml.

Przenosząc wyżej cytowane przepisy ustawy na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że przedsiębiorca posiadający zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży nie jest zobowiązany do zapłaty opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy, jedynie w sytuacji, jeśli opłata została odprowadzona przez jego dostawcę na podstawie art. 9² ust. 12. Jeżeli opłata nie została dotychczas zapłacona, a przedsiębiorca dokonuje zaopatrzenia, o którym mowa w art. 9² ust. 11 ustawy, opłata powinna zostać zapłacona odpowiednio zgodnie z treścią tego przepisu.

Reasumując, skoro Pan na podstawie zezwolenia na obrót hurtowy będzie zaopatrywał w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, to obowiązek o którym mowa w art. 9² ust. 11 ustawy nie będzie ciążył na Panu tylko wówczas, jeżeli zaopatrujący Pana podmiot, który posiada zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi, zapłacił opłatę na podstawie art. 9² ust. 12 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Panu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.