Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.50.2021.2.AW
z 9 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym 7 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box).

Wniosek uzupełniono 7 lipca 2021 r. odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 czerwca 2021 r. Znak 0111-KDIB1-1.4011.50.2021.1.AW.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2 marca 2017 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Od tego też dnia Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową w związku ze świadczonymi usługami w zakresie oprogramowania. Wnioskodawca posiada na terenie Rzeczpospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z art. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1128). Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca w dniu 31 maja 2017 r., zawarł pierwszą umowę o świadczenie usług programistycznych z Klientem - Spółką, na podstawie której świadczył usługi, które polegały na projektowaniu i tworzeniu oprogramowania komputerowego. Wraz z rozwojem przedsiębiorstwa Wnioskodawca sukcesywnie zaczął zawierać coraz więcej umów o świadczenie usług programistycznych z Klientami. Kolejno zawarł przedmiotowe umowy z różnymi klientami - Spółkami w dniach 1 stycznia 2018 r., 1 stycznia 2020 r. oraz 15 września 2020 r.

Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania wynikające z powyższych umów są wyborem Wnioskodawcy. Wnioskodawca jako przedsiębiorca, ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i wykonywanie czynności w ramach zawartych umów, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze swojej działalności, ponieważ w razie niepowodzenia projektu, straci klientów, którzy to zaprzestaną z nim współpracę. Czynności zlecone Wnioskodawcy w ramach świadczenia usług na rzecz Klientów nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawca ma możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, a także nie jest On związany sztywnymi godzinami pracy. W wyniku działalności Wnioskodawcy w zakresie oprogramowania komputerowego powstają konkretne i odrębne utwory w myśl art. 74 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1062, dalej: „Pr. aut.”), do których prawa autorskie Wnioskodawca, zgodnie z umowami o świadczenie usług programistycznych, przenosi na Klientów, za co otrzymuje wynagrodzenie, na podstawie wystawianych comiesięcznych faktur.

Głównym zakresem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż usług na rzecz Kontrahentów, w oparciu zawarte umowy o świadczenie usług programistycznych, obejmujących projektowanie, tworzenie oraz modyfikowanie i ulepszanie oprogramowania komputerowego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, za co otrzymuje oraz otrzymywał wynagrodzenie, obejmujące cenę praw autorskich przenoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów.

Wnioskodawca w ramach prowadzonych na rzecz klientów usług tworzy oprogramowanie poprzez tworzenie kodu źródłowego w ramach systematycznej i twórczej pracy, wobec czego z chwilą stworzenia oprogramowań, Wnioskodawca nabywa prawa autorskie do tak powstałego utworu w rozumieniu art. 74 Pr. aut. Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru prac rutynowych i okresowych. Wnioskodawca w sposób stały, systematyczny i zorganizowany pracuje nad projektami, tworząc kody źródłowe programów komputerowych wymyślone przez niego od podstaw oraz bazujące na jego kreatywności, wiedzy i doświadczeniu. Jednakże w zależności od tego, dla którego klienta świadczy przedmiotowe usługi programistyczne to stworzył inny program komputerowy, tj.:

1. Zgodnie z umową z dnia 31 maja 2017 r., Wnioskodawca stworzył programy komputerowe, które służą do: zarządzania kadrą pracowniczą u klienta (przy zastosowaniu języka programowania C. (n.f.) oraz j. (R.j./R.)), składania zamówień przez internet (przy zastosowaniu języka oprogramowania C. (n.c.) oraz j. (R.)), zarządzania pracami porządkowymi takimi jak sprzątanie budynków, podlewanie roślin czy przeglądy techniczne budynków (przy zastosowaniu języka oprogramowania j. (A.)).
2. Zgodnie z umową z dnia 1 stycznia 2018 r. oraz 1 stycznia 2020 r., Wnioskodawca stworzył program komputerowy, który służy do zwrotu kosztów poniesionych przez pracowników, ewidencji czasu pracy oraz ewidencji przebiegu pojazdów Stworzył przy tym kod źródłowy przy zastosowaniu języka programowania E.
3. Zgodnie z umową z dnia 15 września 2020 r. Wnioskodawca tworzy, modyfikuje, ulepsza oraz rozwija program komputerowy, który polega na dodaniu nowych funkcjonalności do oprogramowania bankowego służącego do zarządzaniu dokumentami. System zapisuje wszystkie wpływające do banku dokumenty oraz generuje nowe, np. umowy kredytowe. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe od podstaw, ulepsza, modyfikuje oraz rozwija w porozumieniu z kontrahentem wszelkie zmiany. Wnioskodawca jest wówczas jedynym właścicielem ulepszanego i modyfikowanego oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca ulepsza oraz modyfikuje i rozwija oprogramowanie poprzez dodanie nowych segmentów do napisanego do siebie od podstaw kodu i modułów, co ma na celu dodanie nowych funkcjonalności. Tak stworzony program komputerowy w jego ostatecznej wersji zgodnej z zamówieniem Wnioskodawca przenosi na rzecz klienta. Wnioskodawca na podstawie otrzymanego zamówienia tworzy nowe segmenty kodu źródłowego, tworząc przez to nowe i samodzielne moduły, które z kolei stanowią oddzielny program komputerowy z nowymi funkcjonalnościami, którego wyłącznym właścicielem jest Wnioskodawca. Stworzone przez Wnioskodawcę odrębne moduły, które to stanowią podstawę ulepszenia czy zmodyfikowania bazowego kodu źródłowego stanowią oddzielne programy komputerowe. Programy te, do których Wnioskodawcy przysługuje prawo autorskie wyrażone w art. 74 Pr. aut. Wnioskodawca przenosi następnie odpłatnie na Kontrahenta.
   
   

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Większość przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej pochodzą ze sprzedaży usług, w ramach których tworzy oprogramowanie. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca na podstawie posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych realizuje usługi na rzecz Klientów. Ponadto Wnioskodawca testuje stworzone oprogramowania komputerowe na podstawie tzw. „smoke test”, który to pozwala na zweryfikowanie czy wprowadzona funkcja działa.

Stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania komputerowe zostały wytworzone w ramach prowadzonej działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe należy uzasadnić treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywane systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. W powyższym zakresie wskazuje, że wykonywane usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Wynik działalności Wnioskodawcy kwalifikuje się jako autorskie prawo do programu komputerowego. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie kodu źródłowego oprogramowania od podstaw lub modyfikowanie w porozumieniu z kontrahentem bazowego kodu źródłowego oprogramowania należącego wyłącznie do Wnioskodawcy, nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Wytwarzane oprogramowanie nosi znamię innowacyjności. Wszelkie modernizacje wynikające z powyższego tworzy i wdraża Wnioskodawca. Wnioskodawca ulepszając, modyfikując czy tworząc nowe moduły samodzielnie jest wyłącznym właścicielem oprogramowania komputerowego. W wyniku działalności Wnioskodawcy w zakresie oprogramowania komputerowego powstają konkretne i odrębne utwory w myśl art. 74 Pr. aut., do których prawa autorskie Wnioskodawca, zgodnie z umowami o świadczenie usług informatycznych, przenosi na Klientów, za co otrzymuje wynagrodzenie.

W ramach wykonywanej działalności opisanej we wniosku, Wnioskodawca prowadzi pracę rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r. poz. 478). Wnioskodawca wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do tworzenia programów komputerowych w ramach opisanych powyżej usług, stanowiących rozwiązania nowe i innowacyjne na rynku. Ponadto, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wraz z nabywanym doświadczeniem przedsiębiorstwa rozwija i udoskonala wiedzę w zakresie najnowszych narzędzi informatycznych oraz oprogramowania. Zdobytą wiedzę i doświadczenie Wnioskodawca kształtuje, łączy i wykorzystuje celem wykorzystania w stworzeniu nowych programów komputerowych. Wszelkie działania opisywane w niniejszym wniosku wykonywane są bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych, prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów w zakresie tworzenia kwalifikowanego IP w ujęciu innowacyjnego kodu źródłowego w realizacji zadań opisanych wyżej. W konsekwencji powyższych okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, stworzenie programów komputerowych następuje w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, w wyniku którego otrzymuje dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Tworzone przez Wnioskodawcę w ramach opisanej działalności oprogramowania komputerowe spełniają przesłankę uznania ich za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z czym uzyskiwane przez niego przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programów komputerowych zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W doktrynie brak jest utrwalonej definicji programu komputerowego. Dla przybliżenia tego pojęcia, przy jednoczesnym uproszczeniu zagadnienia do poziomu niezbędnego, należy wskazać, że za program komputerowy uznaje się jako taki przedmiot praw autorskich należy określić kombinację komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego, spełniającą jednocześnie podstawowe przesłanki do uznania jej za utwór. Powyższe rozumienie programu komputerowego odpowiada przedmiotowi ochrony gwarantowanej w art. 74 ustawy Pr. aut. Wytwarzane oprogramowania lub ich części przez Wnioskodawcę opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. tworzenie oprogramowania od podstaw, w tym zaprojektowanie go, oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie. W związku z powyższą definicją, za słuszne należy uznać zakwalifikowanie wytworzonych utworów w ramach stałej umowy usługowej każdorazowo jako odrębne programy komputerowe. Niewątpliwie tworzone programy komputerowe w ramach wykonywanej działalności objęte są jego prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Wykonywane prace nie mają charakteru rutynowego, a zadaniowy, i są nakierowane na osiągnięcie konkretnego celu, jakim jest stworzenie nowego oprogramowania lub rozwinięcie oprogramowania według przedstawionego zapotrzebowania. Oprogramowanie to powstaje jednocześnie w ramach prowadzonej działalności badawczo rozwojowej. Wytwarzane oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za innowacyjne i wykraczające poza rozwiązania dostępne w obrocie gospodarczym.

Wnioskodawca w związku z opisaną działalnością, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 1 stycznia 2019 roku. Dopiero od tego momentu bowiem istniał po stronie Wnioskodawcy sens gospodarczy prowadzenia takiej dokumentacji. Ewidencja jest prowadzona od wskazanego momentu na bieżąco wraz z wykonywaniem działalności badawczo - rozwojowej, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i uzyskiwanie dochodów z tytułu jego sprzedaży.

Przykładowe działania w projekcie:

1. Umowa z dnia 31 maja 2017 r.:
   
   • Implementacja P. S. (P.) A.,
   • Implementacja M. A. A.,
   • Rozwój aplikacji internetowej A.N. C. (B.-e.) do wersji 2.0
   • Rozwój aplikacji R.j. (F.-E.) do wersji 2.0
2. Umowa z dnia 1 stycznia 2018 r., oraz 1 stycznia 2020 r.:
   Wprowadzenie zmian i dodawanie funkcjonalności do autorskiego programu „e.d.”, który został stworzony od podstaw przez Wnioskodawcę, i jest on jego wyłącznym właścicielem.
   
3. Umowa z dnia 15 września 2020 r.:

Rozwój aplikcja B.-E. oraz F.-E. w technologii n. oraz A.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z 5 % preferencyjnej stawki opodatkowania od dnia 1 stycznia 2019 r., a więc od dnia wejścia w życie przepisów o preferencyjnej stawce IP BOX.

W uzupełnieniu wniosku z 1 lipca 2021 r. , Wnioskodawca ponadto wskazał, że iż tworzy nowe oprogramowanie, które to oprogramowanie staje się w momencie jego stworzenia własnością Wnioskodawcy. Jest to jedna z typów płaszczyzn jego działalności. Kolejnymi są ulepszanie/modyfikacja i rozwijania oprogramowania, często tego, które sam stworzył i przeniósł na Kontrahenta wraz z prawami autorskimi. Nie będzie on więc właścicielem oprogramowania modyfikowanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania ulepszanego. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego to nowe funkcjonalności, które są osobnym programem komputerowym. Więc owe dodane funkcjonalności są częściami oprogramowania, które jest również przedmiotem praw autorskich oraz podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Właścicielem programu komputerowego, które powoduje ulepszenie oprogramowania właściwego (ulepszanego) stanie się więc finalnie Kontrahent. W wyniku ulepszania/modyfikacji powstają więc nowe kody, algorytmy w językach oprogramowania, a więc nowy program komputerowy stanowiący nowe prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca ulepsza, modyfikuje czy tworzy nowe moduły samodzielnie, będące odrębnymi programami komputerowymi, w sposób wskazany powyżej. Wnioskodawca tworzy samodzielnie nowe moduły, które jednocześnie stanowią nowe, odrębne programy komputerowe, a więc powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Jednocześnie Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia i rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z ulepszeniem/modyfikacją ww. oprogramowania, Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzi i będzie prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ewidencja jest i będzie prowadzona na bieżąco w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane IP oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych?
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

2. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca może skorzystać z preferencji IP BOX, a tym samym objąć podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych?
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z 1 lipca 2021 r.):

Ad 1.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w części opisanej we wniosku spełnia w całości przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1128).

Powyższe stanowisko należy uzasadnić treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywane systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. W powyższym zakresie Wnioskodawca wskazuje, że wykonywane usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na stworzenie opisanego w stanie faktycznym szczegółowo dzieła, którego Wnioskodawca był wyłącznym właścicielem nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Stworzone oprogramowanie nosi znamię innowacyjności, co szczegółowo opisano w opisie stanu faktycznego wniosku.

Wnioskodawca podejmuje działania w ramach prac rozwojowych, które to zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r. poz. 478), są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Ad 2.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego IP, przenoszonego następnie odpłatnie na kontrahenta spełnia przesłanki objęcia dochodów z jej prowadzenia preferencyjną stawką podatku dochodowego w wysokości 5% (IP BOX), o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że tworzone przez Wnioskodawcę w ramach opisanej działalności oprogramowania komputerowe, spełniają przesłanki uznania ich za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z czym uzyskiwane przez niego przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programów komputerowych zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W doktrynie brak jest utrwalonej definicji programu komputerowego. Dla przybliżenia tego pojęcia, przy jednoczesnym uproszczeniu zagadnienia do poziomu niezbędnego, należy wskazać, że za program komputerowy uznaje się jako taki przedmiot praw autorskich; należy określić kombinację komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego, spełniającą jednocześnie podstawowe przesłanki do uznania jej za utwór. Powyższe rozumienie programu komputerowego odpowiada przedmiotowi ochrony gwarantowanej w art. 74 ustawy Pr. aut. Wytwarzane oprogramowania lub ich części przez Wnioskodawcę opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. tworzenie oprogramowania od podstaw, w tym zaprojektowanie go, oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie. W związku z powyższą definicją, za słuszne należy uznać zakwalifikowanie wytworzonego utworu w ramach stałej umowy usługowej każdorazowo jako odrębne programy komputerowe. Niewątpliwie stworzone programy komputerowe w ramach wykonywanej działalności objęty są jego prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego.

Programy komputerowe tworzone w ramach tej działalności stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, które w momencie stworzenia należą do Wnioskodawcy. Następnie w sposób odpłatny zbywał On kwalifikowane prawa autorskie na rzecz swojego Klienta.

Powyższe Wnioskodawca uzasadnia okolicznościami wymienionymi w uzasadnieniu oraz stanowiskach Wnioskodawcy przedstawionych w odniesieniu do pkt 1 i 2, oraz faktem pochodzenia dochodu otrzymywanego w ramach prowadzonej tak działalności ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania postawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych

– oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.
– Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),

2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.) badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Na mocy art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i jego uzupełnienia wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową w związku ze świadczonymi usługami w zakresie oprogramowania na rzecz różnych podmiotów.

Wniosek dotyczy umów o świadczenie usług w zakresie oprogramowania z dnia 31 maja 2017 r., 1 stycznia 2018 r., 1 stycznia 2020 r. oraz z 15 września 2020 r.

W ramach wykonywanej działalności opisanej we wniosku Wnioskodawca prowadzi pracę rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r. poz. 478). Wnioskodawca wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do tworzenia programów komputerowych w ramach opisanych powyżej usług, stanowiących rozwiązania nowe i innowacyjne na rynku. Ponadto Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wraz z nabywanym doświadczeniem przedsiębiorstwa rozwija i udoskonala wiedzę w zakresie najnowszych narzędzi informatycznych oraz oprogramowania. Zdobytą wiedzę i doświadczenie Wnioskodawca kształtuje, łączy i wykorzystuje celem wykorzystania w stworzeniu nowych programów komputerowych. Wszelkie działania opisywane w niniejszym wniosku wykonywane są bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Ponadto, działania Wnioskodawcy nie mają charakteru prac rutynowych i okresowych. Wnioskodawca w sposób stały, systematyczny i zorganizowany pracuje nad projektami, tworząc kody źródłowe programów komputerowych wymyślone przez niego od podstaw oraz bazujące na jego kreatywności, wiedzy i doświadczeniu. Wytwarzane oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za innowacyjne i wykraczające poza rozwiązania dostępne w obrocie gospodarczym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż obejmują prace rozwojowe i są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu, modyfikacji, ulepszaniu czy rozwijaniu programów komputerowych lub ich części stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że prowadzona przez niego działalność w części opisanej we wniosku spełnia w całości przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za prawidłowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę, ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Rozpatrując możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193) w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)*1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

W świetle art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

W myśl art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady Nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji, a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Zatem skoro Wnioskodawca tworzy, modyfikuje, ulepsza oraz rozwija programy komputerowe lub ich części:

• w ramach działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• stanowiące każdorazowo samodzielnie utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• spełniające przesłankę uznania ich za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych;
• za co otrzymuje i otrzymywał wynagrodzenie, obejmujące cenę praw autorskich przenoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów;
• co do których prowadzi, od dnia 1 stycznia 2019 r., odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych

to tym samym Wnioskodawca może objąć podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku a związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, odnoszące się do możliwości skorzystania z preferencji IP Box, a tym samym objęcia podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochodu uzyskiwanego z działalności ujętej we wniosku w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.