Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.832.2018.1.WH
z 31 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2018 r. (data wpływu 25 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT posiadającym siedzibę na terytorium Polski. Przedmiotem działalności gospodarczej podatnika jest druk etykiet samoprzylepnych. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Na dzień dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Wnioskodawca był i nadal jest zarejestrowany, jako podatnik VAT UE. Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej WDT). Dostawa odbyła się na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla WDT nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy (podatnik włoski). Towar został dostarczony do nabywcy na warunkach FCA, czyli Wnioskodawca przekazał wytworzony przez siebie towar dla wybranego przez siebie przewoźnika polskiego, a przewoźnik ten przewiózł towar do podmiotu gospodarczego znajdującego się na terytorium Polski, którego wskazał podmiot włoski. W ramach realizacji tego typu dostawy, podatnik włoski odebrał zamówione towary z terytorium Polski za pośrednictwem wskazanego przez siebie przewoźnika i dostarczył towary do swojej siedziby na terytorium Włoch. W celu zastosowania 0% stawki VAT, zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) Wnioskodawca przed upływem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy zgromadził dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski. Wnioskodawca uzyskał następujący zestaw dokumentów potwierdzający, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do nabywcy na terytorium Włoch.

Są to: Zestaw dokumentów nr I

1. Faktura VAT wystawiona na podatnika włoskiego obejmująca dostarczane towary,
2. Dokument magazynowy wystawiony przez Wnioskodawcę potwierdzający wydanie towarów (WZ). WZ zostało podpisane przez podatnika włoskiego,
3. Pisemne potwierdzenie od podatnika włoskiego, że towar został przyjęty pod zagraniczny adres,
4. Potwierdzenie zapłaty za dostarczony towar,
5. List CMR potwierdzający dostarczenie towarów do polskiego podmiotu wskazanego przez podatnika włoskiego na terytorium polski otrzymany od przewoźnika, który działał na rzecz Wnioskodawcy,
6. List CMR potwierdzający dostarczenie towarów do włoskiego podatnika otrzymany od przewoźnika działającego na rzecz podatnika włoskiego,
7. Korespondencja mailowa z podatnikiem włoskim z którego wynika, że podatnik włoski jest stroną zamawiającą towary.
   
   

Wnioskodawca zamierza dalej kontynuować współpracę z kontrahentem i może się zdarzyć, że w przypadku kolejnych transakcji o identycznym przebiegu jak opisano powyżej, Wnioskodawca nie będzie posiadał wszystkich ww. dokumentów. Wnioskodawca uzyska następujący zestaw dokumentów:

Zestaw dokumentów nr II:

1. Faktura VAT wystawiona na podatnika włoskiego obejmująca dostarczane towary,
2. Dokument magazynowy wystawiony przez Wnioskodawcę potwierdzający wydanie towarów (WZ). WZ zostało podpisane przez nabywcę towarów,
3. Pisemne potwierdzenie od podmiotu włoskiego, że towar został przyjęty pod zagraniczny adres,
4. Potwierdzenie zapłaty za dostarczony towar,
5. List CMR potwierdzający dostarczenie towarów do polskiego podmiotu wskazanego przez podatnika włoskiego na terytorium polski otrzymany od przewoźnika, który działał na rzecz Wnioskodawcy,
6. Korespondencja mailowa z podmiotem włoskim z którego wynika, że podmiot włoski jest stroną zamawiającą towary.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki VAT 0% zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, na podstawie zestawu dokumentów nr I? Czy w przyszłości Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki 0% zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, gdy zgromadzi dokumenty o których mowa w zestawie dokumentów nr II?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, dostawy towarów udokumentowane w opisany sposób tj. na podstawie zestawu dokumentów nr I i II dają podstawę do zastosowania stawki 0%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z kolei art. 13 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z przepisami art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej; 2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
2. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   
   

Z kolei art. 42 ust. 3 ustawy o VAT wskazuje, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony),
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
   
4. (uchylony)
   

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Art. 42 ust. 4 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

Natomiast art. 42 ust. 11 stanowi, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów pozwala na wskazanie dwóch warunków od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Drugi z warunków - o którym mowa wyżej - od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0% dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowego. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy ustawodawca nie określił katalogu zamkniętego dokumentów, które łącznie mogą dać prawo do zastosowania stawki 0% dla WDT. Podatnik powinien jednak zgromadzić dokumenty, które łącznie wskazują, że WDT rzeczywiście miała miejsce. W ocenie Wnioskodawcy zestaw dokumentów nr 1 i II łącznie potwierdzają, że dochodzi do przemieszczenia towarów z Polski na terytorium innego kraju UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Przepis ten stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Jednocześnie, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT posiadającym siedzibę na terytorium Polski. Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na dzień dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Wnioskodawca był i nadal jest zarejestrowany, jako podatnik VAT UE. Dostawa odbyła się na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla WDT nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy (podatnik włoski). Towar został dostarczony do nabywcy na warunkach FCA, czyli Wnioskodawca przekazał wytworzony przez siebie towar dla wybranego przez siebie przewoźnika polskiego, a przewoźnik ten przewiózł towar do podmiotu gospodarczego znajdującego się na terytorium Polski, którego wskazał podmiot włoski. W ramach realizacji tego typu dostawy, podatnik włoski odebrał zamówione towary z terytorium Polski za pośrednictwem wskazanego przez siebie przewoźnika i dostarczył towary do swojej siedziby na terytorium Włoch. Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy zgromadził dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski.

W ramach zestawu nr I Wnioskodawca uzyskał następujący zestaw dokumentów potwierdzający, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do nabywcy na terytorium Włoch:

1. Faktura VAT wystawiona na podatnika włoskiego obejmująca dostarczane towary,
2. Dokument magazynowy wystawiony przez Wnioskodawcę potwierdzający wydanie towarów (WZ). WZ zostało podpisane przez podatnika włoskiego,
   
3. Pisemne potwierdzenie od podatnika włoskiego, że towar został przyjęty pod zagraniczny adres,
   
4. Potwierdzenie zapłaty za dostarczony towar,
   
5. List CMR potwierdzający dostarczenie towarów do polskiego podmiotu wskazanego przez podatnika włoskiego na terytorium polski otrzymany od przewoźnika, który działał na rzecz Wnioskodawcy,
   
6. List CMR potwierdzający dostarczenie towarów do włoskiego podatnika otrzymany od przewoźnika działającego na rzecz podatnika włoskiego,
   
7. Korespondencja mailowa z podatnikiem włoskim z którego wynika, że podatnik włoski jest stroną zamawiającą towary.
   
   

Wnioskodawca zamierza dalej kontynuować współpracę z kontrahentem i może się zdarzyć, że w przypadku kolejnych transakcji o identycznym przebiegu, nie będzie posiadał wszystkich ww. dokumentów. Wnioskodawca w ramach zestawu nr II uzyska następujący zestaw dokumentów:

1. Faktura VAT wystawiona na podatnika włoskiego obejmująca dostarczane towary,
2. Dokument magazynowy wystawiony przez Wnioskodawcę potwierdzający wydanie towarów (WZ). WZ zostało podpisane przez nabywcę towarów,
3. Pisemne potwierdzenie od podmiotu włoskiego, że towar został przyjęty pod zagraniczny adres,
4. Potwierdzenie zapłaty za dostarczony towar,
5. List CMR potwierdzający dostarczenie towarów do polskiego podmiotu wskazanego przez podatnika włoskiego na terytorium polski otrzymany od przewoźnika, który działał na rzecz Wnioskodawcy,
6. Korespondencja mailowa z podmiotem Włoskim z którego wynika, że podmiot Włoski jest stroną zamawiającą towary.
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla realizowanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku posiadania zestawu dokumentów nr I i II.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie zaś z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   
   

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony),
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
   

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednocześnie w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Należy wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizacje zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sadu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik możne także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co możne przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wobec powyższego dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju.

Przy czym powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że Wnioskodawca słusznie rozpoznał, że względem dokonywanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ma prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT posiadając wskazany zestaw dokumentów nr I i II.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach zestawu nr I posiada fakturę VAT wystawioną na podatnika włoskiego obejmującą dostarczane towary, podpisanym przez podatnika włoskiego dokument magazynowy wystawiony przez Wnioskodawcę potwierdzający wydanie towarów (WZ) , pisemne potwierdzenie od podatnika włoskiego, że towar został przyjęty pod zagraniczny adres, potwierdzenie zapłaty za dostarczony towar, list CMR potwierdzający dostarczenie towarów do polskiego podmiotu wskazanego przez podatnika włoskiego na terytorium polski otrzymany od przewoźnika, który działał na rzecz Wnioskodawcy, list CMR potwierdzający dostarczenie towarów do włoskiego podatnika otrzymany od przewoźnika działającego na rzecz podatnika włoskiego, korespondencję mailową z podatnikiem włoskim z której wynika, że podatnik włoski jest stroną zamawiającą towary. Natomiast w ramach zestawu nr II będzie posiadał fakturę VAT wystawioną na podatnika włoskiego obejmującą dostarczane towary, podpisany przez nabywcę towarów dokument magazynowy wystawiony przez Wnioskodawcę potwierdzający wydanie towarów (WZ), pisemne potwierdzenie od podmiotu włoskiego, że towar został przyjęty pod zagraniczny adres, potwierdzenie zapłaty za dostarczony towar, list CMR potwierdzający dostarczenie towarów do polskiego podmiotu wskazanego przez podatnika włoskiego na terytorium polski otrzymany od przewoźnika, który działał na rzecz Wnioskodawcy, korespondencję mailową z podmiotem włoskim z którego wynika, że podmiot włoski jest stroną zamawiającą towary. Przy tym Wnioskodawca wskazał, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy zgromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski.

Zatem, skoro Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadać dokumenty wskazane w zestawie I i II potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, ma prawo stosować do dokonanych dostaw stawkę VAT w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ustawy.

Wobec powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, że w niniejszej sprawie, w oparciu o informacje przedstawione przez Wnioskodawcę, jako element stanu faktycznego przyjęto, że Wnioskodawca realizuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz Nabywców z innych niż Polska krajów członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym wydana interpretacja nie rozstrzyga, czy faktycznie dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywców stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018, poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.