Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.461.2018.2.AK
z 7 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 stycznia 2019 r. (data wpływu 29 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 17 stycznia 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.461.2018.1.AK, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 17 stycznia 2019 r., skutecznie doręczono 22 stycznia 2019 r., natomiast 24 stycznia 2019 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 24 stycznia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu xx kwietnia 2016 r, zmarła matka Wnioskodawczyni, pozostawiając spadek w postaci prawa wieczystego użytkowania nieruchomości – działka nr 457/6 o pow. 0,1010 ha wraz z prawem własności budynku mieszkalnego na niej posadowionego o wartości 150 000,00 zł.

Spadek po zmarłej zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 15 grudnia 2016 r. został nabyty przez: siostrę Wnioskodawczyni i Wnioskodawczynię każda w 1/3 części, D.P. w 1/6 części oraz P.P. i W.P. – każde w 1/12 części.

Wobec braku porozumienia pomiędzy Wnioskodawczynią a D.P., W.P. i P.P. co do wartości oddziedziczonej nieruchomości Wnioskodawczyni wystąpiła do sądu o dokonanie działu spadku. Postanowieniem z 29 grudnia 2017 r. Sąd Rejowy dokonał działu spadku w ten sposób, że prawo użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynku przyznano Wnioskodawczyni z obowiązkiem spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców: kwoty 24 619,75 zł na rzecz pana D.P. oraz po 12 439,88 zł na rzecz W.P. oraz P.P.

Kwoty te są niższe, niż sumy wynikające z przemnożenia wartości nieruchomości przez ułamek określający udział w spadku, ponieważ do czasu dokonania działu spadku Zainteresowana ponosiła wydatki na utrzymanie nieruchomości oraz na zgromadzenie dokumentacji i wniesienie wniosku o dział spadku. Wydatki te zostały przez sąd uznane i pomniejszono o nie spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców.

Postanowienie powyższe nie rozstrzygnęło obowiązku spłaty wobec siostry Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni z siostrą były zgodne co do faktu, że przedmiot spadku - nieruchomość jest warta 150 000,00 zł, dlatego też Zainteresowana nie występowała o ustalenie kwoty przypadającej dla siostry, uznając (jej prawo do spłaty w wysokości 50,000,00 zł (1/3 x 150 000,00 zł).

Wnioskodawczyni na rachunek bankowy siostry przelała kwotę 45 443,97 zł, wynikającą z pomniejszenia przypadającej na nią wartości spadku o wydatki dokonane przez Wnioskodawczynię przed orzeczeniem o dział spadku oraz inne wydatki poniesione w imieniu siostry i uzgodnione z nią (np. koszty pomnika dla zmarłej spadkodawczyni).

W 2018 roku Zainteresowana dokonała sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że:

1. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię na utrzymanie nieruchomości są wydatkami udokumentowanymi, jednakże nie zwiększały one wartości nieruchomości, były jedynie kosztami związanymi z utrzymaniem nieruchomości do czasu jej zbycia.
   Tymi wydatkami były:
   • koszty podatków od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie w kwocie 636,74 zł,
   • koszty utrzymania (woda, ścieki, energia elektryczna, ubezpieczenie OC ) w kwocie 817,20 zł,
   • koszty opłat sądowych (PCC-3, inne opłaty sądowe związane ze sprawą ) w kwocie 373,00, 00 zł,
   • koszty gromadzenia i wytworzenia dokumentów w kwocie 454,58 zł.
   Łącznie poniesione wydatki wyniosły 2 281,52 zł.
2. Koszty gromadzenia i wytworzenia dokumentacji obejmowały:
   • opłata za wystąpienie do BGK – Księgi Wieczyste o wydanie informacji w sprawie opłaty za wieczyste użytkowanie – 83,18 zł,
   • opłata za dokonanie zmian w Księdze Wieczystej – 371,40 zł
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przy sprzedaży nieruchomości kosztem nabycia jest spłata dokonana przez Wnioskodawczynię na rzecz jej siostry, której nie obejmowało postanowienie sądu?
2. Czy przy sprzedaży nieruchomości kosztem nabycia jest dla Wnioskodawczyni kwota faktycznie przekazana na rachunki bankowe na rzecz pozostałych spadkobierców, czy też kosztem sprzedaży nieruchomości jest kwota faktycznie przekazana na rachunki bankowe spadkobierców, powiększona o wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w ich imieniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia przez Zainteresowaną nieruchomości będzie wartość spłat na rzecz pozostałych spadkobierców, powiększona o wydatki poniesione w ich imieniu, za ich wiedzą i zgodą przed dokonaniem przez sąd działu spadku.

Mieści się w tym również faktycznie dokonana spłata na rzecz siostry Zainteresowanej, której nie obejmowało rozstrzygnięcie sądu zgodnie z przepisem art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodu z tytuły odpłatnego zbycia nieruchomości z zastrzeżeniem ust. 6d, (który w sprawie nie ma zastosowania) stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania spłata na rzecz siostry Wnioskodawczyni nie objęta postanowieniem sądu została faktycznie dokonana, a jej udokumentowaniem jest przelew bankowy spełnione są zatem wszelkie warunki uznania tego wydatku jako kosztu, wynikające z przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami nabycia będą również kwoty spłat faktycznie przekazane na rachunki bankowe pozostałych spadkobierców, powiększone o wydatki, które Wnioskodawczyni faktycznie poniosła, lecz nie tylko w swoim imieniu, a również w imieniu pozostałych spadkobierców. Suma wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię w imieniu pozostałych spadkobierców stanowi w istocie ich zobowiązanie, które przy wydaniu postanowienia o dział spadku zostało skompensowane z jej zobowiązaniem z tytułu spłaty.

Dlatego też – zdaniem Wnioskodawczyni - kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości będzie kwota faktycznie dokonanych wpłat na rzecz wszystkich spadkobierców powiększona o ich zobowiązania wobec Wnioskodawczyni z tytułu wydatków poniesionych przez Zainteresowaną w ich imieniu za ich wiedzą i zgodą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jej nabycia.

W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że pod pojęciem nabycia należy rozumieć wszelkie prawem przewidziane formy przeniesienia tytułu własności z jednego podmiotu na drugi. W szczególności będą to czynności cywilnoprawne: odpłatne np. umowa sprzedaży czy umowa zamiany, a także nieodpłatne, np. umowa darowizny czy dziedziczenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w spadku po zmarłej w dniu xx kwietnia 2016 r. matce udział w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynku mieszkalnego (dalej nieruchomość). Na podstawie postanowienia z dnia 29 grudnia 2017 r. w związku z dokonaniem działu spadku Wnioskodawczyni przyznana została nieruchomość oraz został nałożony obowiązek spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców. Z uwagi na fakt, że do czasu działu spadku Zainteresowana ponosiła wydatki w związku z utrzymaniem nieruchomości, zgromadzeniem dokumentacji i wniesieniem wniosku o dział spadku, kwoty te zostały uwzględnione przez sąd przy ustalaniu wielkości spłat na rzecz pozostałych spadkobierców. Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia nieruchomości w 2018 r.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025) – spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W postanowieniu o stwierdzeniu nabycia praw do spadku sąd nie określa składników masy spadkowej i nie dokonuje podziału tych składników pomiędzy poszczególnych spadkobierców. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można bowiem nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Natomiast zgodnie z art. 211 ww. kodeksu każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Stosownie do art. 212 ww. kodeksu:

• § 1. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.
• § 2. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.
• § 3. Jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia. W razie rozłożenia dopłat i spłat na raty terminy ich uiszczenia nie mogą łącznie przekraczać lat dziesięciu. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie sąd na wniosek dłużnika może odroczyć termin zapłaty rat już wymagalnych.
  
  

Podsumowując zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli w wyniku działu spadku udział w nieruchomości lub prawie zwiększa się, tj. przekracza udział nabyty uprzednio w spadku, to data działu spadku będzie również datą nabycia tej części nieruchomości lub prawa, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu działu spadku.

Zatem nabycie w wyniku działu spadku części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów przekraczających pierwotny udział spadkowy stanowi nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego uznać należy, że prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynku Wnioskodawczyni nabyła w różnym czasie i w różny sposób, tj.:

• w części w 2016 r. w drodze spadku po mamie,
• w części w 2017 r. w wyniku działu spadku.
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w 2018 r. nieruchomości stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, zaś dochód uzyskany z tej sprzedaży będzie opodatkowany według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Z godnie zaś z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy – w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy przy sprzedaży nieruchomości kosztem nabycia może być spłata na rzecz siostry Zainteresowanej, której nie obejmowało postępowanie sądowe, kwoty faktycznie przekazane na rachunki bankowe pozostałych spadkobierców, czy może kosztem nabycia nieruchomości jest kwota, którą Wnioskodawczyni przekazała spadkobiercom powiększona o wydatki poniesione przez Zainteresowaną w ich imieniu.

Mając na uwadze fakt, że Wnioskodawczyni nabyła prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynku na niej posadowionego w części w drodze spadku to koszty uzyskania przychodów z tytułu zbycia przedmiotowego prawa oraz budynku w tej części należy określić na podstawie wyżej cytowanego art. 22 ust. 6d.

Natomiast w stosunku do części przedmiotowego prawa oraz budynku nabytego w drodze odpłatnego działu spadku do ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą nieruchomości w tej części znajdzie zastosowanie wyżej cytowany art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Mając na uwadze fakt, że dział spadku, który był podstawą nabycia części nieruchomości, miał charakter odpłatny w rezultacie co do zasady spłata na rzecz spadkobierców będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości w części nabytej na podstawie postanowienia sądu przyznającego Wnioskodawczyni wyłączne prawo własności nieruchomości.

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawczyni na podstawie postanowienia o dział spadku, nabyła na wyłączną własność prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynku z obowiązkiem spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców oraz została zobowiązana do spłaty trojga spadkobierców. Przy czym faktyczna kwota spłaty została pomniejszona o wydatki, poniesione przed działem spadku, związane z utrzymaniem nieruchomości oraz zgromadzeniem dokumentacji i wniesieniem wniosku o dział spadku poniesione przez Wnioskodawczynię. Wydatki te zostały uznane przez sąd.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że postanowienie Sądu nie rozstrzygało co do wysokości spłaty na rzecz siostry, gdyż Zainteresowana wraz z siostrą były zgodne co do faktu, że nieruchomość jest warta 150 000,00 zł i w związku z tym siostrze przysługuje prawo do spłaty w wysokości 1/3 jej wartości tj. 50 000 zł. Faktycznie przekazana siostrze kwota została pomniejszona o przypadające na siostrę wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię przed orzeczeniem o dział spadku oraz inne wydatki poniesione w imieniu siostry i uzgodnione z nią (np. koszt pomnika dla zmarłej spadkodawczyni).

Wyjaśnić należy, że w myśl wyżej cytowanego art. 212 Kodeksu cywilnego jeżeli zniesienie współwłasności (tu odpłatny dział spadku) następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana poprzez dopłaty pieniężne. Natomiast, w sytuacji, gdy rzeczy podlegającej podziałowi nie da się podzielić rzecz tą sąd przyznaje jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłat pozostałych. Tym samym to postanowienie sądu w sprawie działu spadku określa zasady na jakich dochodzi do zniesienia współwłasności w masie spadkowej oraz określa wysokość spłat jakich winien dokonać spadkobierca nabywający prawo do przedmiotu spadku wobec pozostałych spadkobierców.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że orzeczone przez sąd, w postanowieniu w sprawie działu spadku, spłaty na rzecz trojga spadkobierców (D.P., P.P., W.P.) stanowią koszt nabycia prawa do nieruchomości. Wobec tego Wnioskodawczyni przysługuje prawo odliczenia od przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości kwoty dokonanych spłat na rzecz pozostałych spadkobierców powiększonych o uznane przez sąd wydatki poniesione przez Zainteresowaną w imieniu tych spadkobierców związane z utrzymaniem nieruchomości oraz gromadzeniem i wytworzeniem dokumentów w związku z działem spadku.

Ze względu na to, że sąd w postanowieniu o dziale spadku nie rozstrzygnął o obowiązku spłaty wobec siostry, skutkiem tego postanowienie stanowiło o przeniesieniu na rzecz Wnioskodawczyni udziału w nieruchomości należącego wcześniej do siostry, jednakże nie stanowiło o odpłatności na rzecz siostry w zamian za przeniesienie tego udziału, przekazanej siostrze kwoty nie można utożsamiać z odpłatnym działem spadku. W konsekwencji przekazana siostrze kwota nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu, tym samym Wnioskodawczyni ustalając dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie może uwzględnić tej kwoty.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawczyni, wskazujące na sposób ustalenia kwoty, kosztów uzyskania przychodu jakie przysługują Zainteresowanej, do odliczenia od przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.