Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.604.2018.2.BO
z 15 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 30 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 stycznia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.604.2018.1.BO, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 stycznia 2019 r. (data doręczenia 24 stycznia 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 30 stycznia 2019 r.), nadanym w dniu 28 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - usługi w branży ślusarsko - mechanicznej, odprowadzając podatek zryczałtowany. W miejscu prowadzonej działalności - budynku z … r. - pracuje od … r., najpierw jako pracownik swojego ojca, a od 1983 r. jako właściciel. Jest to wspólny budynek z domem, w którym Wnioskodawca się urodził i mieszkał do momentu założenia własnej rodziny, w którym obecnie ciągle mieszka Jego matka. Warsztat (163 m²) wraz z działką (737 m²) został przepisany przez Jego rodziców na Niego i Jego dwie nieletnie córki w 1992 r. W akcie darowizny zawarto informację o złym stanie technicznym budynków (cyt. „… i … małżonkowie … oświadczyli, że na opisanej wyżej nieruchomości znajduje się warsztat ślusarsko-mechaniczny, parterowy, murowany oraz trzy garaże murowane, parterowe, wszystkie budynki bardzo zniszczone, wybudowane w … r.”). Od tej darowizny Wnioskodawca odprowadził stosowny podatek. Obecnie, ze względu na zły stan zdrowia, jak i nierentowność przestarzałego warsztatu, postanowił zlikwidować działalność z końcem grudnia 2018 r. i sprzedać nieruchomość w porozumieniu z córkami (współwłaścicielkami) oraz dalszą rodziną, będącą w posiadaniu działek sąsiadujących. Deweloper (nabywca) zapłaci podatek od czynności cywilno-prawnych, nabywając nieruchomości od osób prywatnych, w tym od Wnioskodawcy i Jego córek. Ta część budynku, w której Wnioskodawca prowadził działalność, będzie zburzona, a działka wykorzystana na cele budownictwa wielorodzinnego. Z tytułu powyższej transakcji sprzedający otrzymają kwotę 795 960 zł do solidarnego podziału (Wnioskodawcy część to 265 320 zł) Cena za m² to 1 080 zł. Środki te umożliwią Wnioskodawcy podjęcie leczenia i godne życie po przejściu na długo wyczekiwaną emeryturę (ponad … lat fizycznej pracy). Ani działka, ani budynek nie były wpisane do ewidencji środków trwałych, a Wnioskodawca nigdy nie korzystał z żadnych ulg i odliczeń podatkowych na tą nieruchomość, jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego.

W piśmie z dnia 28 stycznia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzona przez Niego działalność gospodarcza była opodatkowana stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych 8,5%. Jego udział w darowanej przez ojca działce (z zabudowaniami - warsztatem i garażami) wynosi 1/3 powierzchni (cała działka - 737 m²). W swojej działalności wykorzystywał warsztat o powierzchni 163 m² z drogą dojazdową do warsztatu i miejscami postojowymi przed budynkiem. Działka z budynkami częściowo była wykorzystywana pod działalność gospodarczą: łącznie 490 m², w tym droga dojazdowa i miejsca dla klientów, jak i 163 m² warsztatu. Reszta budynku (65 m²) obejmowała garaże i pomieszczenia gospodarcze z gruntem do niego przynależnym (247 m²) - nie przyporządkowane do prowadzonej działalności gospodarczej (powyższe uwzględniano przy naliczaniu podatku od nieruchomości). Warsztat, w którym Wnioskodawca prowadził działalność, przynależy (jeden budynek) do budynku o charakterze mieszkalnym (domu, w którym się urodził i wychował), jednak działka, na której stoi dom, jest masą spadkową po Jego ojcu, zapisaną Jego bratu. W domu tym nadal mieszka matka Wnioskodawcy, która na czas nieokreślony ma ustanowioną służebność mieszkania przedwstępną umową sprzedaży. Nabywca będzie odrestaurowywał mieszkalną część budynku, natomiast część budynku leżąca na działce Wnioskodawcy i Jego córek, w związku ze złym stanem technicznym, będzie rozebrana. Budynek leżący w granicach ww. działki o powierzchni 228 m² (z czego warsztat zajmuje wymienioną wyżej powierzchnię 163 m²) nie jest budynkiem mieszkalnym. Natomiast nigdy nie był wpisany jako środek trwały (nie robiono też żadnych odpisów amortyzacyjnych). Do działalności gospodarczej wykorzystywany był wyłącznie warsztat (163 m²), bez garaży o powierzchni 65 m² (budynki od lat nieużywane i nieremontowane, klasyfikujące się do rozbiórki; rok budowy …). Garaże nie były wykorzystywane. Wnioskodawca zlikwidował działalność gospodarczą dnia 27 grudnia 2018 r., na … miesięcy przez terminowym przejściem na emeryturę (…. r. Wnioskodawca skończy … lat, przepracowawszy w opisywanym warsztacie … lat), w związku z bardzo złym stanem zdrowia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany płacić podatek dochodowy od sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako że całe swoje zawodowe życie (… lat pracy) przepracował na wyżej opisanej nieruchomości, sąsiadującej z domem rodzinnym, w którym się urodził i mieszkał aż do założenia rodziny (ten sam adres oraz budynek, obecnie zamieszkały przez Jego mamę), nie nabył ww. nieruchomości jako przedsiębiorca, lecz jako syn - spadkobierca, ww. nieruchomość została Mu darowana i odprowadził od tej darowizny stosowny podatek w imieniu swoim i wówczas nieletnich córek, nigdy nie korzystał z żadnych ulg i odliczeń podatku z tytułu prowadzonej działalności, warsztat zajmuje jedynie powierzchnię 163 m² z 737 m² całej działki i obecnie jest bardzo zniszczony (brak środków na renowację i doinwestowanie warsztatu - do rozbiórki po przejściu na własność Dewelopera/Nabywcy), nieruchomość sprzedaje wraz z córkami i resztą rodziny jako osobami prywatnymi - nabywca odprowadza podatek od czynności cywilno-prawnych, nie widzi konieczności odprowadzania podatku dochodowego od opisanej transakcji.

W piśmie z dnia 28 stycznia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował własne stanowisko wskazując, że nie ma obowiązku płacenia podatku od odpłatnego zbycia swojego udziału w nieruchomości, na której prowadził działalność gospodarczą, jako że nie spełnia żadnego z opisanych warunków. W szczególności warsztat nie był przez Niego wpisany do ewidencji środków trwałych oraz nie był on składnikiem majątku przedsiębiorstwa w spadku - wraz z córkami nabył do niego prawo 27 lat temu, aktem darowizny i teraz wraz z córkami, jako osobami prywatnymi, chce ten warsztat sprzedać, wraz z gruntem, do którego przynależy (sprzedaż majątków osobistych). Wnioskodawca wskazał, że podobne stanowisko zajął Urząd Skarbowy …, gdzie udał się na konsultację. Jednak po pisemną opinię odesłano Go do Krajowej Informacji Skarbowej. Wobec powyższego Wnioskodawca zwraca się z prośbą o pisemne potwierdzenie, czy powyższa interpretacja dla Jego sprawy jest poprawna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl natomiast art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania przychodów/dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43), ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W wyżej wymienionym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy. Brzmienie tego przepisu uległo zmianie z dniem 1 stycznia 2015 r. W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. przepis ten wskazywał, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio. Od dnia 1 stycznia 2015 r. przepis ten stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zmiana treści powyższego przepisu wynikała z przyjętej ostatecznie przez sądy administracyjne linii orzeczniczej, ukształtowanej uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13. W ocenie Sądu, poprzednie brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmowało swoim zakresem przychód z odpłatnego zbycia wyłącznie tych składników majtku, które podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a nie wszystkich składników majątku. Tym samym, przychód ze sprzedaży składników majątku spełniających ustawową definicję środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, których podatnik nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo że zbyciu podlegały składniki majątku w rzeczywistości służące tej działalności a nie celom prywatnym podatnika. Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1326), ustawodawca doprecyzował brzmienie ww. przepisu i objął jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania ich za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ww. ustawy zmieniającej, zawartego w druku sejmowym nr 2330, Ad. 15; Zmiana dotycząca sposobu ustalenia przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej ma charakter doprecyzowujący. Jej celem jest wyraźne wskazanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. (…) Art. 2 pkt 5 (zmiana dotycząca art. 14) – ust. 2 pkt 1 – zmiana ma na celu doprecyzowanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to zarówno składników, które z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania, krótszy niż rok, nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, jak i składników, których podatnik – pomimo takiego obowiązku – nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że co do zasady regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.
   
   

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Zasady opodatkowania uzyskanych przez podatników objętych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej reguluje art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych lub nieruchomości będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które nie podlegają ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

–bez względu na okres ich nabycia - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 10% uzyskanego przychodu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z pozarolniczej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadził do 27 grudnia 2018 r. jednoosobową działalność gospodarczą (usługi w branży ślusarsko – mechanicznej), opodatkowaną 8,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Służący do prowadzenia działalności warsztat (163 m²) wraz z działką (737 m²) został przepisany przez rodziców Wnioskodawcy na Niego i Jego dwie nieletnie córki w 1992 r. Jego udział w darowanej przez ojca działce (z zabudowaniami - warsztatem i garażami) wynosi 1/3 powierzchni (cała działka - 737 m²). W swojej działalności wykorzystywał warsztat o powierzchni 163 m² z drogą dojazdową do warsztatu i miejscami postojowymi przed budynkiem. Działka z budynkami częściowo była wykorzystywana pod działalność gospodarczą (łącznie 490 m², w tym droga dojazdowa i miejsca dla klientów, jak i 163 m² warsztatu). Reszta budynku (65 m²) na zapisanej działce obejmowała garaże i pomieszczenia gospodarcze z gruntem do niego przynależnym (247 m²) – nie była przyporządkowana do prowadzonej działalności gospodarczej (co uwzględniano przy naliczaniu podatku od nieruchomości). Warsztat, w którym Wnioskodawca prowadził działalność, przynależy (jeden budynek) do budynku o charakterze mieszkalnym, jednak działka, na której stoi dom, jest masą spadkową po Jego ojcu, zapisaną Jego bratu. Budynek leżący w granicach ww. działki o powierzchni 228 m² (z czego warsztat zajmuje wymienioną wyżej powierzchnię 163 m²) nie jest budynkiem mieszkalnym. Do działalności gospodarczej wykorzystywany był wyłącznie warsztat (163 m²), bez garaży o powierzchni 65 m².

Wnioskodawca zamierza sprzedać udział w nieruchomości w porozumieniu z córkami (współwłaścicielkami) oraz dalszą rodziną, będącą w posiadaniu działek sąsiadujących, jako należący do osoby prywatnej. Z tytułu powyższej transakcji sprzedający otrzymają kwotę 795 960 zł do solidarnego podziału (Wnioskodawcy część to 265 320 zł). Cena za m² to 1 080 zł. Ani działka, ani budynek nie były wpisane do ewidencji środków trwałych, a Wnioskodawca nigdy nie korzystał z żadnych ulg i odliczeń podatkowych związanych z tą nieruchomością, nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych, jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony w treści wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro część udziału w przedmiotowej nieruchomości wykorzystywana była w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę i jednocześnie podlegała ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to odpłatne zbycie ww. części udziału w nieruchomości przed upływem sześciu lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności opodatkowanej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, w związku z jej likwidacją, stanowić będzie przychód Wnioskodawcy z pozarolniczej działalności gospodarczej i Wnioskodawca zobowiązany będzie zapłacić podatek dochodowy od ww. sprzedaży. Przedmiotowa sprzedaż części udziału w nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu stawką wynoszącą 10%, tj. na zasadach określonych w art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do córek Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.