2019.03.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.8.2019.4.MM
z 13 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 4 marca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z darowaniem pracownikom kart podarunkowych z okazji jubileuszu Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej skutków podatkowych, jakie zaistnieją po stronie Wnioskodawcy w związku z darowaniem pracownikom kart podarunkowych z okazji jubileuszu Spółki. Z uwagi, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 26 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB2-1.4010.8.2019.2.JK, 0115-KDIT2-2.4011.8.2019.3.MM wezwano Wnioskodawcę do usunięcia stwierdzonych braków formalnych. Ww. wniosek uzupełniony został w dniu 4 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji środków produkcji rolnej. Z okazji jubileuszu 30-lecia działalności Spółki, zamierza obdarować pracowników kartami podarunkowymi, uprawniającymi do dokonania zakupów w określonych punktach handlowych (dalej: .Karty”). Intencją Spółki jest obdarować wszystkich pracowników. Wartość przekazywanej Karty będzie natomiast uzależniona od stażu pracy pracownika i stanowiska.

Karty nie będą stanowiły dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Głównym celem przyznania Karty jest uczczenie jubileuszu Spółki oraz podkreślenie roli pracowników w całokształcie działalności Wnioskodawcy. Pracownicy nie są świadomi, że zostaną obdarowani Kartami. Podstawą przyznania Kart będzie odrębna uchwała Zarządu Spółki podjęta w związku z planowanymi obchodami jubileuszowymi. Uchwała ta, podjęta na okoliczność jubileuszu Wnioskodawcy, określi również zasady przyznawania Kart oraz ich wysokość. Przekazanie Kart odbędzie się niezależnie od wynagrodzenia wynikającego z wiążącego stosunku pracy.

Wnioskodawca pozostaje względem obdarowanych płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy planowane na rzecz pracowników darowizny Kart, w związku z obchodami jubileuszu Spółki, będą stanowić nieodpłatne świadczenie ze stosunku pracy i czy w związku z powyższym na Wnioskodawcy - jako płatniku podatku - będzie spoczywać obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do art. 31 ustawy o PIT?
Czy planowane wydatki na nabycie Kart będą kosztami podatkowymi jako koszty pozostające w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (art. 15 ust. 1 updop)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania nr 1, w zakresie pytania nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Wnioskodawca odnosząc się do pytania nr 1 wskazał, że jego zdaniem planowane obdarowanie Kartami nie będzie stanowić nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy. Wynika to z charakteru i celu zamierzonej czynności, którego istota polega na jednostronnym obdarowaniu pracowników w związku z obchodami jubileuszu Spółki. W rezultacie, darowizny na rzecz pracowników będą podlegać opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z zasadą powszechności wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalentu, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za nadgodziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, w którym wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę - w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca chce rzeczywiście obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadku i darowizn (Dz.U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768 z póżn. zm.).

A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Zdaniem Wnioskodawcy, na uwzględnienie zasługuje stanowisko Trybunału Konstytucyjnego, że gdy pracodawca wręcza pracownikom prezenty okolicznościowe z okazji jubileuszu spółki, to nie jest spełnione obiektywne kryterium wystąpienia po stronie pracownika korzyści majątkowej.

Planowana darowizna nie wynika z wiążącego strony stosunku pracy, gdyż przedmiot darowizny nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną pracę i nie jest dodatkowym nieodpłatnym świadczeniem z tego tytułu. Planowana darowizna nie ma charakteru motywującego obdarowanego do bardziej wydajnej pracy, ale stanowi uhonorowanie wkładu pracowników w dotychczasową działalność Spółki oraz stanowi element uświetnienia obchodów jubileuszu Spółki.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 2 grudnia 2016 r. o sygn. 0461- UPB2.4511.787.2016.1.ENB, w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 29 października 2015 r. o sygn. DD3.8222.2.376.2015.KDJ oraz w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB2-2.4011.51.2017.2.JW z dnia 12 czerwca 2017 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie okazjonalnej darowizny na rzecz pracowników z tytułu okolicznościowego jubileuszu Spółki, nie będzie stanowiło przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia wynikającego ze stosunku pracy i w związku z powyższym na Wnioskodawcy - jako płatniku - nie będzie spoczywać obowiązek obliczenia oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy stosownie do art. 31 ustawy o PIT. Planowana darowizna Kart będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczące obowiązków płatnika związanych z przekazywaniem na rzecz pracowników Kart podarunkowych z okazji jubileuszu Spółki jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 tej ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r., poz. 644, z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji środków produkcji rolnej. Z okazji jubileuszu 30-lecia działalności Spółki, zamierza obdarować pracowników kartami podarunkowymi, uprawniającymi do dokonania zakupów w określonych punktach handlowych (dalej: .Karty”). Intencją Spółki jest obdarować wszystkich pracowników. Wartość przekazywanej Karty będzie natomiast uzależniona od stażu pracy pracownika i stanowiska.

Wnioskodawca pozostaje względem obdarowanych płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

W rezultacie stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę darowizna Kart podarunkowych, która nie będzie dodatkową, formą gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość wręczonych pracownikom przez Wnioskodawcę kart podarunkowych z okazji obchodów jubileuszu Spółki nie będzie stanowić dla nich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem z ww. tytułu na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczące obowiązków płatnika związanych z przekazywaniem na rzecz pracowników Kart podarunkowych z okazji obchodu jubileuszu Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie natomiast do treści art. 14na § 2 ww. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin