Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.24.2019.1.MM
z 13 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez TBS zwaloryzowanej kwoty partycypacji osobie, która nabyła do niej prawo na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez TBS zwaloryzowanej kwoty partycypacji osobie, która nabyła do niej prawo na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Towarzystwo Budownictwa Społecznego - prowadzi działalność gospodarczą której głównym celem jest budowa domów mieszkalnych na wynajem. Aby zamieszkać w bloku należącym do TBS należy wpłacić partycypację. W momencie rezygnacji z wynajmu mieszkania Wnioskodawca zwraca wynajmującemu kwotę partycypacji która odpowiadać powinna kwocie stanowiącej odsetek aktualnej wartość odtworzeniowej lokalu równy udziałowi wniesionej przez najemcę kwoty partycypacji w kosztach budowy lokalu - kwota ta może być wyższa od kwoty wpłacanej. Powstała różnica stanowi przychód z innych źródeł. Różnicę tę Wnioskodawca wykazuje w informacji PIT-8C którą przekazuje podatnikowi oraz Urzędowi Skarbowemu.

Wnioskodawca - zgodnie z art. 29a ust. 3 ustawy z 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego - zwrócił wpłaconą partycypację będącą kosztem budowy lokalu mieszkalnego osobie która nie partycypowała lecz która nabyła prawo do tych należności na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia.

W związku z powyższym Wnioskodawca sporządził PIT-8C na całą kwotę tj. kwota wpłaconej partycypacji plus kwota waloryzacji, uznając że osoba ta powinna opłacić podatek od całej kwoty ponieważ wzbogaciła się nie tylko poprzez kwotę waloryzacji ale również pozostałą kwotą (podatek od osób fiz. art. 10 pkt 9).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił słusznie wystawiając deklarację PIT-8C na całą kwotę, czy ww. informację powinien wystawić na kwotę waloryzacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29a ust. 3 ustawy z 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego zwrócił wpłaconą partycypację będącą kosztem budowy lokalu mieszkalnego osobie która nie partycypowała lecz która nabyła prawo do tych należności na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia.

W związku z powyższym sporządził PIT-8C na całą kwotę tj. kwota wpłaconej partycypacji plus kwota waloryzacji, gdyż uznał że osoba ta powinna opłacić podatek od całej kwoty ponieważ wzbogaciła się nie tylko poprzez kwotę waloryzacji ale również pozostałą kwotą (podatek od osób fiz. art. 10 pkt 9).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27 ust. 1 z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1020, z późn. zm.), przedmiotem działania towarzystwa jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 powołanej ustawy, osoba fizyczna może zawrzeć z towarzystwem umowę w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego, którego będzie najemcą.

Kwota partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego uzyskana od osób, o których mowa w ust. 1, w przypadku lokali mieszkalnych wybudowanych przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego, nie może przekroczyć 30% kosztów budowy tego lokalu (art. 29a ust. 2 powołanej ustawy).

Stosownie do art. 29a ust. 3 ww. ustawy w przypadku zakończenia najmu i opróżnienia lokalu mieszkalnego wybudowanego przy wykorzystaniu kredytu udzielonego przez Bank Gospodarstwa Krajowego na podstawie wniosków o kredyt złożonych do dnia 30 września 2009 r. lub przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego, kwota partycypacji, o której mowa w ust. 1, podlega zwrotowi najemcy nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia opróżnienia lokalu. Kwotę zwracanej partycypacji, ustaloną według stanu na dzień opróżnienia lokalu, oblicza się według wzoru:

P_z = [P_w * C_z * (100% - 0,75% * n/4)] / C_w

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Pz - kwota zwracanej partycypacji,

Pw - kwota wpłaconej partycypacji,

Cz - średnia arytmetyczna czterech kolejnych wartości wskaźnika ceny 1 m² powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ogłoszonych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 3b ust. 4 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1779) dla kwartałów poprzedzających kwartał, w którym nastąpiło opróżnienie lokalu,

Cw - średnia arytmetyczna wartości wskaźnika ceny 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ogłoszonych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego dla kwartału, w którym nastąpiło zawarcie umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego, oraz dla trzech poprzedzających ten kwartał okresów kwartalnych,

n - liczba pełnych kwartałów przypadających w okresie od dnia zawarcia umowy najmu lokalu do dnia, w którym nastąpiło opróżnienie lokalu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy umowa najmu uzależnia termin zwrotu kwoty partycypacji od zawarcia umowy najmu danego lokalu z następnym najemcą, zwrot kwoty partycypacji następuje z dniem zawarcia tej umowy, jednak nie później niż w terminie, o którym mowa w ust. 3.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 powołanej ustawy, towarzystwo może uzależnić zawarcie umowy najmu opróżnionego lokalu mieszkalnego od wniesienia przez nowego najemcę kwoty partycypacji w wysokości wypłaconej poprzedniemu najemcy.

Stosownie do art. 33 ww. ustawy w sprawach nieuregulowanych w rozdziale 4 ustawy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz przepisy Kodeksu cywilnego o najmie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca – Towarzystwo Budownictwa Społecznego - prowadzi działalność gospodarczą której głównym celem jest budowa domów mieszkalnych na wynajem. Aby zamieszkać w bloku należącym do TBS należy wpłacić partycypację. W momencie rezygnacji z wynajmu mieszkania Wnioskodawca zwraca wynajmującemu kwotę partycypacji która odpowiadać powinna kwocie stanowiącej odsetek aktualnej wartość odtworzeniowej lokalu równy udziałowi wniesionej przez najemcę kwoty partycypacji w kosztach budowy lokalu - kwota ta może być wyższa od kwoty wpłacanej. Powstała różnica stanowi przychód z innych źródeł. Różnicę tę Wnioskodawca wykazuje w informacji PIT-8C którą przekazuje podatnikowi oraz Urzędowi Skarbowemu.

Wnioskodawca - zgodnie z art. 29a ust. 3 ustawy z 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego - zwrócił wpłaconą partycypację będącą kosztem budowy lokalu mieszkalnego osobie która nie partycypowała lecz która nabyła prawo do tych należności na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia.

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, późn. zm.), należy zauważyć, że stosownie do jej art. 9 ust. 1 opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże na mocy art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r. poz. 644 ze zm.), podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Stosownie do art. 922 § 1 ustawy Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. Natomiast z art. 1025 § 1 i § 2 ustawy wynika, że Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia. Domniemywa się, że osoba, która uzyskała stwierdzenie nabycia spadku albo poświadczenie dziedziczenia, jest spadkobiercą.

Zatem skoro kwota partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego (w tym również jej zwaloryzowana wartość) wypłacona została przez TBS osobie będącej spadkobiercą, która nabyła do niej prawo na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia, to podlega ona przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, a w konsekwencji - w związku z wypełnieniem dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zatem na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wykazania wartości tego świadczenia w informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.