2019.03.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.22.2019.2.MK
z 14 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 18 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z 14 lutego 2019 r. (data wpływu 19 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania suszu tytoniowego w związku z jego dostawą wewnątrzwspólnotową i zniszczeniem oraz obowiązkami formalnymi związanymi ze zniszczeniem suszu tytoniowego jest:

nieprawidłowe - w zakresie powstania obowiązku podatkowego związanego z dostawą wewnątrzwspólnotową oraz obowiązkami formalnymi związanymi ze zniszczeniem suszu tytoniowego;
prawidłowe - w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania suszu tytoniowego w związku z jego dostawą wewnątrzwspólnotową i zniszczeniem oraz obowiązkami formalnymi związanymi ze zniszczeniem suszu tytoniowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 lutego 2019 r. (data wpływu 19 lutego 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 8 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.22.2019.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca jest producentem rolnym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1853), prowadzącym gospodarstwo rolne zajmujące się produkcją suszu tytoniowego.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT oraz podatnik VAT UE. Zarejestrowanie się jako podatnik VAT UE wynika z tego, że Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedawać susz tytoniowy bezpośrednio do kontrahentów z innych krajów Unii Europejskiej niż Polska, zamierza zatem dokonywać dostawy wewnątrzwspólnotowej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1114).

Pod pojęciem produkcji Wnioskodawca rozumie wysiew, pielęgnację, zbiór suszu tytoniowego oraz jego przygotowanie do dostawy. Okres pozyskiwania suszu rozpoczyna się na początku lipca każdego roku i polega na obrywaniu liści z rośliny związanej z gruntem. Liście trafiają następnie do komór suszarnianych, gdzie zostają wysuszone i doprowadzone do właściwości pozwalających na dalsze czynności. Pozyskiwanie trwa do momentu zebrania ostatnich liści, co przypada najczęściej na miesiące wrzesień/październik. Susz tytoniowy składowany jest sukcesywnie w magazynie, o czym poinformowany jest Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (KOWR), sprawujący kontrolę nad produkcją suszu tytoniowego.

Następnym etapem jest przygotowanie suszu tytoniowego do dostawy poprzez jego:

oczyszczenie;
sortowanie według jakości i wymagań odbiorcy;
obróbkę liści polegającą na odżyłowaniu, w wyniku której otrzymuje się pozbawione żył (lub z jej minimalną ilością) wolne elementy blaszki liściowej i tzw. żyły tytoniowe oraz
składowanie suszu tytoniowego w specjalnych kartonach, którego waga mieści się w przedziale 100-200 kg.

Wnioskodawca zamierza dokonywać we własnym zakresie i tylko na potrzeby sprzedaży suszu tytoniowego, tzw. odżyłowania surowca tytoniowego, które polegałoby na rozdzieleniu liścia tytoniowego na blaszkę (właściwy surowiec tytoniowy) oraz unerwienie tych liści (żyły tytoniowe). W wyniku żyłowania tytoniu otrzymuje się: pozbawione żyły (lub z jej minimalną ilością) wolne elementy blaszki liściowej, wolne, oczyszczone z blaszki liściowej nerwy tzw. żyły tytoniowe.

W przypadku Wnioskodawcy odżyłowanie może odbywać się maszynowo (powstawałby tzw. strips maszynowy - wielkość nieregularnej frakcji od 0,5 cm do 10-15 cm średnicy), bądź ręcznie (powstawałby tzw. handstrips - frakcja od 5 cm do 20 cm). Do przeprowadzania opisanego procesu wykorzystywane będą maszyny stanowiące własność Wnioskodawcy. Powstałe na skutek tego procesu żyły tytoniowe będą odpadem produkcyjnym.

Powstały odpad produkcyjny w postaci żył tytoniowych przeznaczany byłby na kompost w oparciu o zgłoszenie tej okoliczności do Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa (KOWR) oraz sporządzenie protokołu zgodnie z obowiązującymi przepisami. W wyniku kompostowania, będącego naturalną metodą unieszkodliwiania i zagospodarowania odpadów nastąpi całkowite zniszczenie odpadu tj. rozkład substancji organicznej przez mikroorganizmy znajdujące się glebie oraz w samym odpadzie. Proces będzie realizowany na terenie zakładu (gospodarstwa) Wnioskodawcy.

Susz tytoniowy nie będzie nadawał się do palenia bez dalszego przetworzenia, bowiem Wnioskodawca przed sprzedażą wyprodukowanego suszu nie będzie dokonywał jego przetworzenia, w szczególności poprzez pocięcie lub innego rodzaju podzielenie, skręcanie, sprasowanie, zrolowanie lub poszarpanie.

Wnioskodawca rozważa dokonywanie dostaw wewnątrzwspólnotowych suszu tytoniowego do podmiotów prowadzących składy podatkowe oraz do podmiotów, które prowadzą działalność dotyczącą chociażby hurtowej sprzedaży surowego tytoniu, posiadających aktywny NIP UE i znajdujących się na terenie Unii Europejskiej. Przedmiotem dostawy byłby susz tytoniowy poddany procesowy odżyłowania, jak również susz tytoniowy, który nie został poddany temu procesowi, w zależności od potrzeb kontrahenta. Dostawy miałyby być dokonywane przez Wnioskodawcę na własny koszt oraz przy wykorzystaniu własnych środków transportu bądź przez wynajętą firmę transportową, z zachowaniem obowiązujących przepisów w systemie SENT. Kontraktacja z odbiorcą zagranicznym następowałaby w terminie i na zasadach zgodnych z przepisami obowiązującymi w Rzeczypospolitej Polskiej. Dodatkowo podmiot zagraniczny w umowie na dostawę suszu oświadczałby iż prowadzi skład podatkowy oraz przedstawiał stosowne dokumenty. Po potwierdzeniu przyjęcia suszu tytoniowego byłyby wystawienie dokumentu sprzedaży stanowiące podstawę zapłaty.

W uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że odpad w postaci żyły tytoniowej powstałej w trakcie przetwarzania suszu tytoniowego nie nadaje się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego.

W rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 06.12.2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1114), zwana dalej ustawą.

Z kolei na gruncie art. 98 ust. 1 ustawy do wyrobów tytoniowych zalicza się papierosy, tytoń do palenia oraz cygara i cygaretki.

W ocenie Wnioskodawcy, żyły tytoniowe stanowiące odpad produkcyjny powstały w trakcie przetwarzania surowca tytoniowego, nie mogą zostać uznane za żaden z wymienionych powyżej wyrobów tytoniowych, w tym również za tytoń do palenia.

Żyła tytoniowa jest odpadem powstającym w trakcie przetwarzania surowca tytoniowego. Co do zasady powstaje ona na etapie tzw. żyłowania, polegającego na oddzieleniu unerwienia liścia tytoniowego - stanowiącego odpad, od blaszki tego liścia - stanowiącej surowiec pożądany i przeznaczony do dalszej sprzedaży.

Żyły tytoniowe powstałe w sposób określony powyżej nie nadają się do palenia bez ich dalszego przetworzenia przemysłowego, mogą nadawać się do palenia dopiero po ich pocięciu oraz wymieszaniu z pełnowartościową krajanką tytoniową, czego Wnioskodawca nie robi i nie zamierza robić w przyszłości. Powstałe w sposób wskazany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej żyły tytoniowe, nie spełniają definicji zawartej w art. 98 ust. 5 pkt 1 ustawy, gdyż nie jest to tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadaje się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego.

Warto zwrócić uwagę, że przepis art. 98 ust. 5 pkt 1 ustawy nakazuje uznawać pocięty tytoń za wyrób do palenia dopiero wtedy, gdy po pocięciu nadaje się on do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. Zwrot ten należy rozumieć w ten sposób, że tak przygotowany tytoń można od razu palić, bez konieczności poddawania go dalszej obróbce. Należy zatem stwierdzić, że żyła tytoniowa do czasu jej pocięcia oraz wymieszania z krajanką tytoniową nadającą się do palenia nie jest wyrobem tytoniowym w rozumieniu art. 98 ust. 5 ustawy.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, wśród których wymienić można następujące:

interpretacja indywidualna nr IPPP3/4513-93/15-5/MC z dnia 15.02.2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - dotycząca opodatkowania akcyzą odpadów produkcyjnych w postaci piasku, żyły tytoniowej, płynu tytoniowego oraz sznurka,
interpretacja indywidualna nr IBPP4/4513-162/15/BP z dnia 04.12.2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Warto podkreślić również, iż w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Kielcach z dnia 27.03.2013 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Ke 67/13 wydanym na skutek skargi na interpretację indywidualną, którego przedmiotem było dokonanie oceny czy żyła ekspandowana może być uznana za tytoń do palenia, tj. czy spełnia przesłanki określone w pkt 1 albo w pkt 2 ust. 5 art. 98 ustawy o podatku akcyzowym Sąd uznał, że żyła tytoniowa jako odpad nie nadaje się do palenia bez jej wcześniejszego przetworzenia.

Ponadto w interpretacji indywidualnej nr ITPP3/443-112/12/JK z dnia 05.07.2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy odnoszącej się do możliwości wykorzystania odpadów wyrobów tytoniowych jako nawozów do roślin ozdobnych, uznano za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy przyjmując, że pocięta żyła tytoniu, stanowiąca odpad i nienadająca się do palenia nie może zostać uznana za wyrób tytoniowy.

Wskazane powyżej stanowiska organów skarbowych dotyczące uznawania żyły tytoniowej za odpad, a tym samym za wyrób nienadający się do palenia bez dalszego ich przetworzenia, które to stanowiska Wnioskodawca osobiście podziela, zasługują na uwzględnienie jako prawidłowe również w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dostawa wewnątrzwspólnotowa do podmiotów prowadzących składy podatkowe oraz do podmiotów, które prowadzą działalność dotyczącą chociażby hurtowej sprzedaży surowego tytoniu, posiadających aktywny NIP UE i znajdujących się na terenie Unii Europejskiej, jest czynnością objętą podatkiem akcyzowym?
Czy w świetle art. 8 ust. 3 oraz art. 9b ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, całkowite zniszczenie żyły tytoniowej w wyniku poddania procesowi kompostowania stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem akcyzowym.
Czy dokonanie niszczenia (utylizacji) żyły tytoniowej zgodnie z powyższym sposobem, wiąże się po stronie Wnioskodawcy z koniecznością dopełnienia obowiązków formalnych takich jak: powiadomienie właściwego dla Wnioskodawcy Naczelnika Urzędu Celnego o zamiarze dokonania niszczenia, z podaniem daty i godziny planowanego niszczenia oraz masę żyły, która ma zostać niszczona; sporządzenie protokołu zniszczenia żyły tytoniowej (w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach, z których jeden egzemplarz, o ile w czynności niszczenia nie uczestniczył przedstawiciel właściwego Naczelnika Urzędu Celnego - należy niezwłocznie przesłać właściwemu Naczelnikowi Urzędu Celnego);

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku) :

Ad. pytanie nr 1

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż przez rolnika indywidualnego suszu tytoniowego pochodzącego z jego własnej uprawy do podmiotu posiadającego siedzibę na terytorium Unii Europejskiej posiadającego status składu podatkowego nie będzie obciążona podatkiem akcyzowym. W myśl art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy, z wyłączeniem sprzedaży przez podmiot prowadzący skład podatkowy, grupę producentów suszu tytoniowego utworzoną na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. poz. 983, z późn. zm.), zwaną dalej „grupą producentów”, oraz pośredniczący podmiot tytoniowy, którzy jednocześnie z tą sprzedażą dokonują dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu suszu tytoniowego.

Dokonując wykładni powyższego przepisu uznać należy, iż sprzedaż tytoniu przez producenta tytoniu bezpośrednio do składu podatkowego nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem akcyzowym. W konsekwencji sprzedaż suszu tytoniowego do podmiotu zagranicznego nie posiadającego statusu składu podatkowego zostanie obciążona podatkiem akcyzowym.

Ad. Pytanie nr 2

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym: Przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy.

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku akcyzowym, ubytki wyrobów akcyzowych, to wszelkie straty:

wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych, piwa, wina, napojów fermentowanych, wyrobów pośrednich lub wyrobów tytoniowych,
objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie:
- napojów alkoholowych,
- wyrobów energetycznych, z wyjątkiem wyrobów węglowych, przemieszczanych, a w przypadku podmiotu pośredniczącego, również magazynowanych,
wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą,
wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, powstałe podczas:
- stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
- przemieszczania poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na podstawie e-DD albo dokumentu zastępującego e-DD;

Na gruncie powyższej definicji przedmiotem opodatkowania akcyzą mogą być jedynie ubytki (straty) lub całkowite zniszczenie wyrobów tytoniowych, bowiem zostały one wymienione w Załączniku nr 2 do ustawy oraz potencjalnie może być wobec nich stosowana procedura zawieszenia poboru akcyzy.

Natomiast ewentualne całkowite zniszczenie żyły tytoniowej (przy uznaniu jej za susz tytoniowy), w wyniku którego nie będzie możliwe wykorzystanie jej jako wyrobu akcyzowego, nie będzie stanowiło przedmiotu opodatkowania, bowiem susz tytoniowy nie został ujęty w Załączniku nr 2 (i nie stosuje się do niego procedury zawieszenia poboru akcyzy).

Jednocześnie zniszczenie (utylizacja) żyły tytoniowej nie stanowi również zużycia, o którym mowa w art. 9b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Przepisy akcyzowe nie precyzują co prawda, w jaki sposób należy rozumieć pojęcie zużycia suszu tytoniowego, dlatego też należy się posiłkować potocznym, słownikowym rozumieniem tego pojęcia.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego przez zużycie rozumie się: wyczerpać zasób czegoś, zniszczyć przez długie używanie, spożytkować coś, zrobić z czegoś jakiś użytek, książkowo, przenośnie: wyczerpać czyjeś siły, zużyć się: zniszczyć się wskutek długiego używania, funkcjonowania książkowo, przenośnie: stracić siły psychiczne lub fizyczne.

Z zużyciem suszu tytoniowego mielibyśmy zatem do czynienia wyłącznie wtedy, gdyby został on wykorzystany (zużyty) w celu wytworzenia innego finalnego, docelowego produktu (bądź został zniszczony (zużyty), ale jedynie w wyniku długotrwałego („efektywnego”) i częstego używania, co w przypadku żyły tytoniowej nie wchodzi w grę ze względu na jej właściwości (proces kompostowania żyły - powoduje jej definitywne unicestwienie).

W tym zakresie „Słownik Języka Polskiego PWN” wskazuje, iż zniszczyć - to: spowodować pogorszenie stanu czegoś, spowodować, że coś przestaje istnieć, uczynić coś niezdatnym do użytku”.

Tym samym zgodnie z definicją zniszczenia, pojęcie to należy rozumieć jako unicestwienie bądź spowodowanie, że coś przestanie istnieć - a więc dokładnie oddaje to planowany przez Wnioskodawcę sposób utylizacji żyły tytoniowej.

Mając na uwadze powyższe, całkowite zniszczenie żyły tytoniowej nie będzie stanowiło zużycia suszu tytoniowego. Celem tego procesu nie jest bowiem zużycie żyły (przetworzenie w wyniku którego powstaje nowy wyrób, czy długotrwałe użytkowanie, prowadzące do zniszczenia), ale jej zamierzona likwidacja, bowiem wyrób ten dla Wnioskodawcy jest bezwartościowy, a ze względu na ograniczoną powierzchnię magazynową kłopotliwe jest jego magazynowanie.

Wreszcie należy wskazać, że sama ustawa o podatku akcyzowym nie precyzuje również rozumienia pojęcia zniszczenia (ani „całkowitego zniszczenia”) - nie odnosząc się do metod ani działań, które spełniają tę definicję.

W ocenie Wnioskodawcy i zatem, jako zniszczenie („całkowite zniszczenie”) żyły tytoniowej należy rozumieć każdą czynność, która prowadzi do utraty istnienia bądź uczynienia żyły tytoniowej niezdatnej do jej dalszego użytku. W ocenie Wnioskodawcy w przypadku odpadu takiego jak żyła tytoniowa jej skompostowanie jest naturalnym sposobem utylizacji (stosowanym przeważnie właśnie do odpadów bio-masowych).

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż chociaż sam sposób niszczenia (konkretna czynność) nie zostały wskazane w przepisach akcyzowych, to jednak organy podatkowe dokonują interpretacji procesu niszczenia w odniesieniu do konkretnych działań wskazywanych przez podmioty wnioskujące o interpretacje.

Tym samym w świetle art. 8 ust. 3 oraz art. 9b ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, całkowite zniszczenie żyły tytoniowej w wyniku poddania procesowi kompostowania nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Ad. pytanie nr 3

Dokonanie niszczenia (utylizacji) żyły tytoniowej zgodnie ze sposobem określonym w pytaniu 2 nie wiąże się po stronie Wnioskodawcy z koniecznością dopełnienia obowiązków formalnych takich jak:

powiadomienie właściwego dla Wnioskodawcy Naczelnika Urzędu Celnego o zamiarze dokonania niszczenia, z podaniem daty i godziny planowanego niszczenia oraz masy żyły, która ma zostać niszczona;
sporządzenie protokołu zniszczenia żyły tytoniowej (w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach, z których jeden egzemplarz, o ile w czynności niszczenia nie uczestniczył przedstawiciel właściwego Naczelnika Urzędu Celnego - należy niezwłocznie przesłać właściwemu Naczelnikowi Urzędu Celnego).

Obowiązki powyższe dotyczą jedynie podmiotów wymienionych w art. 138g ustawy o podatku akcyzowym.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca uzupełnił także własne stanowisko wskazując dodatkowo, że żyła tytoniowa nie nadaje się do palenia bez jej dalszego przetworzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe - w zakresie powstania obowiązku podatkowego związanego z dostawą wewnątrzwspólnotową oraz obowiązkami formalnymi związanymi ze zniszczeniem suszu tytoniowego;
prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1114 z późn. zm) zwanej dalej „ustawą”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy w poz. 45, bez względu na kod CN, wymieniono susz tytoniowy.

Stosownie do art. 99a ust. 1 ustawy za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym.

Za wyroby tytoniowe uznaje się wyroby wymienione w art. 98 ustawy, w tym m.in. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2, 3, 4, 8 10 i 20 ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają:

terytorium kraju - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
terytorium państwa członkowskiego - terytorium państwa, do którego zgodnie z art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej mają zastosowanie te Traktaty, z wyłączeniem terytorium kraju z zastrzeżeniem lit. a i b art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy;
terytorium Unii Europejskiej - terytorium kraju oraz terytoria państw członkowskich;
dostawa wewnątrzwspólnotowa - przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego;
skład podatkowy - miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego;
ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty:
1. wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych, piwa, wina, napojów fermentowanych, wyrobów pośrednich lub wyrobów tytoniowych,
2. objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie:
3. wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą,
4. wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
5. wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, powstałe podczas:
- stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
- przemieszczania poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na podstawie e-DD albo dokumentu zastępującego e-DD.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy, z wyłączeniem sprzedaży przez podmiot prowadzący skład podatkowy, grupę producentów suszu tytoniowego utworzoną na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. poz. 983, z późn. zm.), zwaną dalej "grupą producentów", oraz pośredniczący podmiot tytoniowy, którzy jednocześnie z tą sprzedażą dokonują dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu suszu tytoniowego;
import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy;
zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich;
nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży.

Za sprzedaż uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8 – art. 9b ust. 2 ustawy.

W myśl zatem art. 9a ust. 2 pkt 1-8 w zw. z art. 9b ust. 2 ustawy za sprzedaż suszu tytoniowego uznaje się:

sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, 933 i 1132 oraz z 2018 r. poz. 398 i 650);
zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
wydanie w zamian za wierzytelności;
wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników.

Jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości – art. 9b ust. 3 ustawy.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy – art. 8 ust. 3 ustawy.

W myśl art. 11a ustawy w przypadku suszu tytoniowego obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

nabycia wewnątrzwspólnotowego suszu tytoniowego;
wydania suszu tytoniowego w przypadku dokonania jego sprzedaży;
zużycia suszu tytoniowego;
nabycia lub wejścia w posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy, grupę producentów lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży suszu tytoniowego;
powstania długu celnego, w przypadku importu suszu tytoniowego.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą – art. 13 ust. 1 ustawy, w tym zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 2a ustawy podmiot będący nabywcą lub posiadaczem suszu tytoniowego niebędący podmiotem prowadzącym skład podatkowy, pośredniczącym podmiotem tytoniowym, grupą producentów lub rolnikiem, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży suszu tytoniowego.

Zgodnie z art. 138g ustawy:

Ewidencję suszu tytoniowego prowadzą:
1. pośredniczący podmiot tytoniowy;
2. osoba upoważniona w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego, w przypadku gdy pośredniczącym podmiotem tytoniowym jest przedsiębiorca zagraniczny, o którym mowa w art. 20d pkt 1 lit. b;
3. podmiot reprezentujący przedsiębiorcę zagranicznego, o którym mowa w art. 20c, w przypadku gdy pośredniczącym podmiotem tytoniowym jest przedsiębiorca zagraniczny, o którym mowa w art. 20d pkt 1 lit. c;
4. podmiot prowadzący skład podatkowy, który magazynuje susz tytoniowy nieopodatkowany akcyzą poza składem podatkowym.
Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna umożliwiać w szczególności:
1. ustalenie ilości suszu tytoniowego:
2. ustalenie:
ustalenie ilości i sposobu przetwarzania suszu tytoniowego;
ustalenie miejsca i adresu magazynowania suszu tytoniowego przez podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 138m ustawy:

Sporządza się protokoły:
1. zniszczenia nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia podlegających kontroli:
2. utraty, zniszczenia, uszkodzenia, zdjęcia, zniszczenia uszkodzonych lub zniszczonych znaków akcyzy oraz wydania lub zwrotu znaków akcyzy;
3. ustalenia ilości alkoholu etylowego podczas jego wydania z gorzelni;
4. skażenia alkoholu etylowego.
Protokoły, o których mowa w ust. 1, sporządza się w formie papierowej.
Protokoły, o których mowa w ust. 1 pkt 1, sporządza się w co najmniej dwóch egzemplarzach. Egzemplarz protokołu przesyła się niezwłocznie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.
Protokoły, o których mowa w ust. 1 pkt 2, sporządza się w co najmniej trzech egzemplarzach. Egzemplarz protokołu przesyła się niezwłocznie naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w zakresie akcyzy oraz naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w zakresie spraw dotyczących znaków akcyzy, z wyłączeniem przypadków, w których w czynnościach, które potwierdza protokół, uczestniczył przedstawiciel właściwego organu podatkowego.
Protokoły, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, sporządza się w trzech egzemplarzach, a w przypadku gdy alkohol etylowy skażony ma zostać wysłany do innego podmiotu, protokół sporządza się w czterech egzemplarzach. Jeden egzemplarz protokołu otrzymuje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, jeden egzemplarz protokołu - naczelnik urzędu celno-skarbowego lub komórka organizacyjna utworzona przez naczelnika urzędu celno-skarbowego na terenie podmiotu podlegającego kontroli celno-skarbowej - w przypadku kontroli celno-skarbowej wykonywanej jako kontrola stała w rozumieniu art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej.
Protokoły powinny umożliwiać w szczególności ustalenie odpowiednio:
1. daty zniszczenia oraz ilości i rodzaju zniszczonych wyrobów akcyzowych;
2. daty zniszczenia, utracenia, uszkodzenia, zdjęcia, wydania lub zwrócenia znaków akcyzy oraz ilości i rodzaju zniszczonych, utraconych, uszkodzonych, zdjętych, wydanych lub zwróconych znaków akcyzy;
3. sposobu zniszczenia wyrobów akcyzowych;
4. zapasu alkoholu etylowego w magazynie gorzelni przed jego wydaniem i po jego wydaniu oraz ilości alkoholu etylowego w naczyniach transportowych;
5. ilości pobranego do skażenia alkoholu etylowego, rodzaju i ilości dodanego środka skażającego lub dodanej substancji skażającej oraz ilości otrzymanego skażonego alkoholu etylowego.

Zgodnie z § 29 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 10 maja 2017 r. w sprawie kontroli celno-skarbowej niektórych wyrobów akcyzowych (Dz.U. z 2017 r., poz. 989 z późn. zm.), podmiot przed dniem planowanego niszczenia suszu tytoniowego nieprzydatnego do dalszego przerobu informuje właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o zamiarze jego niszczenia, podając datę i godzinę oraz masę suszu, który ma zostać zniszczony.

Z kolei w myśl § 31 ust. 2 ww. rozporządzenia niszczenie suszu tytoniowego nieprzydatnego do dalszego przerobu lub zużycia oraz wyrobów akcyzowych, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. a tiret pierwsze i drugie oraz lit. d, nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia odbywa się bez obecności kontrolującego, jeżeli podmiot poinformował właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o planowanym niszczeniu suszu tytoniowego oraz tych wyrobów akcyzowych, a kontrolujący nie przybył do podmiotu we wskazanym w informacji terminie.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazać w pierwszej kolejności należy, że za susz tytoniowy zgodnie z art. 99a ust. 1 ustawy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym.

Na gruncie ustawy o podatku akcyzowym określenie „susz tytoniowy” przyjęto na potrzeby opodatkowania akcyzą tytoniu w celu wyraźnego rozróżnienia etapu uprawy tytoniu i etapu rozpoczęcia jego przerobu. Z suszem tytoniowym mamy w związku z tym do czynienia od momentu zakończenia uprawy tytoniu. Oznacza to, że za susz tytoniowy należy uznać każdą część tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną, niezależnie od stopnia jej przetworzenia i wilgotności.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku WSA w Lublinie z dnia 8 października 2014 r. sygn. akt I SA/Lu 328/14 Sąd uznał, że podziela stanowisko organu, iż „określenia susz tytoniowy i suchy tytoń przyjęto na potrzeby ustawy dla potrzeb wyraźnego rozróżnienia pewnego etapu przerobu tytoniu. Nie jest to już tytoń na etapie uprawy, lecz suchy tytoń, który nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym. Słowo jeszcze nie oznacza, że ten suchy tytoń musi w przyszłości stać się wyrobem tytoniowym, podlegającym akcyzie. Może zostać sprzedany na wcześniejszym etapie przerobu, co rodzi powstanie obowiązku podatkowego w akcyzie”.

W wyroku NSA z dnia 18 sierpnia 2015 r. sygn. akt I GSK 2040/13 wskazano natomiast, że „zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, „przeznaczenie” suchego tytoniu na wyrób tytoniowy, możliwość, by stał się on wyrobem tytoniowym musi mieć charakter obiektywny. Dla celów uznania suchego tytoniu za susz tytoniowy nie jest zatem przesądzająca ani istotna świadomość, wola czy też deklaracja sprzedawcy suchych liści tytoniu lecz ich obiektywne cechy i obiektywna możliwość stania się wyrobem tytoniowym”.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że za susz tytoniowy uznaje się każdą część tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną bez względu na stopień jej przetworzenia i wilgotności. O kwalifikacji jako susz tytoniowy nie przesądza wola czy też deklaracja o nie przeznaczeniu suszu tytoniowego do dalszego przetworzenia czy sprzedaży (zadeklarowanie jako odpad produkcyjny) lecz ich obiektywne cechy i obiektywna możliwość stania się wyrobem tytoniowym.

Zatem odpady produkcyjne w postaci: żyły tytoniowej (unerwienie liścia tytoniowego, powstające w trakcie tzw. pierwszego przetworzenia liści tytoniu), a także pył tytoniowy oraz zainfekowane chorobami wirusowymi, bakteryjnymi, grzybowymi bądź zgniłe liście tytoniu – będące częściami tytoniu, które nie są połączone z żywą rośliną, stanowią w rozumieniu art. 99a ust. 1 ustawy susz tytoniowy.

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących dostawy wewnątrzwspólnotowej suszu tytoniowego wskazać należy, że zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy, z wyłączeniem sprzedaży przez podmiot prowadzący skład podatkowy, grupę producentów suszu tytoniowego utworzoną na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. poz. 983, z późn. zm.), zwaną dalej "grupą producentów", oraz pośredniczący podmiot tytoniowy, którzy jednocześnie z tą sprzedażą dokonują dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu suszu tytoniowego. Tym samym sprzedaży suszu tytoniowego połączonej z dostawą wewnątrzwspólnotową bez zapłaconej akcyzy mogą dokonać wyłącznie podmioty prowadzące składy podatkowe, pośredniczące podmioty tytoniowe lub grupy producentów.

Przepis ten (w brzmieniu obowiązującym od 15 grudnia 2017 r., na podstawie art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy o organizacji niektórych rynków rolnych, Dz. U. z 2017 r., poz. 2216) nie przewiduje natomiast możliwości sprzedaży suszu tytoniowego połączonej z dostawą wewnątrzwspólnotową bez zapłaconej akcyzy przez rolnika indywidualnego. Bez znaczenia jest tutaj również status podmiotu, któremu susz tytoniowy będzie dostarczany wewnątrzwspólnotowo przez rolnika. W tej sytuacji rolnik obowiązany jest zapłacić od dostarczanego wewnątrzwspólnotowo suszu tytoniowego podatek akcyzowy a następnie ma prawo na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy ubiegać się o zwrot podatku akcyzowego.

Powyższe potwierdza wprost uzasadnienie do ww. nowelizacji ustawy: „Na skutek proponowanej zmiany art. 9b, sprzedaży suszu tytoniowego połączonej z dostawą wewnątrzwspólnotową lub eksportem, bez akcyzy, będą mogli dokonać jedynie podmiot prowadzący skład podatkowy, grupa producentów suszu tytoniowego zrzeszająca rolników lub pośredniczący podmiot tytoniowy, a nie jak dotychczas również rolnik. Powyższe pozwoli na zachowanie konkurencyjności na rynku eksportu suszu tytoniowego między podmiotami dużymi a małymi i średnimi, jak również na zachowanie korzystnych procedur dla rolników, którzy zachowają prawo do sprzedaży suszu tytoniowego w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu bez akcyzy, gdyż obecnie są oni członkami różnych grup producentów tytoniu. Sprzedaż suszu tytoniowego połączona z dostawą wewnątrzwspólnotową lub eksportem samodzielnie przez rolnika będzie możliwa, ale wiązała się będzie z obowiązkiem zapłaty akcyzy. Zapłacona akcyza, podobnie jak w przypadku innych dostarczonych wewnątrzwspólnotowo lub wyeksportowanych wyrobów akcyzowych, podlegała będzie zwrotowi na zasadach określonych w przepisach z zakresu podatku akcyzowego” (druk sejmowy 1865 z 27 września 2017 r.).

W związku z powyższym każda sprzedaż suszu tytoniowego przez rolnika połączona z dostawą wewnątrzwspólnotową, bez względu na status podmiotu któremu susz tytoniowy będzie dostarczany, skutkować będzie obowiązkiem uiszczenia podatku akcyzowego przez rolnika.

Tym samym oceniając całościowo, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego uznać należy za nieprawidłowe.

W kwestii uznania kompostowania suszu tytoniowego (żyły tytoniowej) za czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą, należy stwierdzić, że ww. czynność nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym w myśl art. 8 ust. 3 ustawy. W analizowanym przypadku nie mamy również do czynienia z wyrobami akcyzowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy.

Kompostowanie suszu tytoniowego nie może być również uznane za żadną z czynności o których mowa w art. 9b ust. 1 jak w zw. ust. 2 ustawy, a w szczególności za zużycie suszu tytoniowego.

Tym samym stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku, całkowite zniszczenie suszu tytoniowego przez Wnioskodawcę w wyniku kompostowania nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego należy uznać za prawidłowe.

Odnośnie obowiązków formalnych związanych z kompostowaniem (niszczeniem) suszu tytoniowego w postaci żyły tytoniowej przez Wnioskodawcę zauważyć należy, że jakkolwiek czynność ta nie jest przedmiotem opodatkowania akcyzą, niemniej zniszczenie wyrobów akcyzowych – suszu tytoniowego wiąże się z pewnymi obowiązkami.

Cytowany we własnym stanowisku przez Wnioskodawcę art. 138g ustawy odnosi się do ewidencji m.in. zniszczonego suszu tytoniowego, którą zobowiązane są prowadzić podmioty wymienione w ust. 1 tegoż przepisu. Wnioskodawca, zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, nie jest żadnym z tych podmiotów. Tym samym nie jest on zobowiązany do prowadzenia ewidencji zniszczonego suszu tytoniowego w oparciu o ww. przepis.

Wnioskodawca pomija natomiast fakt, że zgodnie z art. 138m ustawy w przypadku zniszczenia suszu tytoniowego winien sporządzić protokół zniszczenia tego suszu tytoniowego w co najmniej dwóch egzemplarzach i przesłać egzemplarz tego protokołu niezwłocznie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Równocześnie zgodnie z § 29 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju w sprawie kontroli celno-skarbowej niektórych wyrobów akcyzowych, Wnioskodawca przed dniem planowanego niszczenia suszu tytoniowego nieprzydatnego do dalszego przerobu obowiązany jest poinformować właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o zamiarze jego niszczenia, podając datę i godzinę oraz masę suszu, który ma zostać zniszczony. Przy czym jak wynika z § 31 ust. 2 ww. rozporządzenia niszczenie suszu tytoniowego nieprzydatnego do dalszego przerobu odbywa się bez obecności kontrolującego, jeżeli podmiot poinformował właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o planowanym niszczeniu suszu tytoniowego, a kontrolujący nie przybył do podmiotu we wskazanym w informacji terminie.

Organ zauważa również, że na podstawie art. 114 pkt 99 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej, nowelizującego z dniem 1 marca 2017 r. art. 138m ustawy o podatku akcyzowym, przekazanie protokołu z czynności niszczenia suszu tytoniowego dokonywane jest niezależnie od faktu czy w czynności niszczenia suszu tytoniowego uczestniczył kontrolujący – przedstawiciel właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego.

Mając powyższe na uwadze Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy o braku konieczności dopełnienia obowiązków formalnych związanych z czynnością niszczenia suszu tytoniowego w postaci żyły tytoniowej. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego uznać należy za nieprawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za:

nieprawidłowe - w zakresie powstania obowiązku podatkowego związanego z dostawą wewnątrzwspólnotową oraz obowiązkami formalnymi związanymi ze zniszczeniem suszu tytoniowego;
prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie poruszone przez Wnioskodawcę i nie objęte pytaniami, nie mogą być zgodnie z art. 14b rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin