Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.18.2019.2.ŁS
z 13 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika i zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika i zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest zobowiązana do dostarczania pracownikom posiłków profilaktycznych na podstawie art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Porozumienie z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi Wnioskodawczyni dopuszcza możliwość realizacji powyższego obowiązku poprzez otrzymywanie przez pracowników nieodpłatnie produktów żywnościowych z magazynu Wnioskodawczyni w celu przyrządzenia posiłków profilaktycznych we własnym zakresie z uwagi na brak możliwości wydawania gotowych posiłków profilaktycznych - względy organizacyjne (praca zmianowa, brak stołówki zakładowej). Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki. W porozumieniu z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi wymieniono stanowiska pracy, na których przysługują posiłki profilaktyczne. Pracownicy na tych stanowiskach pracują w warunkach szczególnie uciążliwych. Wydawane obecnie nieodpłatnie produkty żywnościowe przez Wnioskodawczynię spełniają wydatek energetyczny szczegółowo opisany w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Wnioskodawczyni rozważa możliwość wprowadzenia systemu kart przedpłaconych (tzw. karty prepaid) i wydanie ich pracownikom. Uprawnieni pracownicy (zatrudnieni na stanowiskach wymienionych w Porozumieniu z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi) za zapisane na karcie środki pieniężne będą mogli sami nabyć produkty żywnościowe służące do przyrządzenia posiłków profilaktycznych, przy czym karty te nie będą umożliwiały w żaden sposób wypłaty środków pieniężnych w ramach usługi cash-back lub w jakikolwiek inny sposób. Ponadto środki pieniężne zapisane na karcie przedpłaconej i pochodzące od Wnioskodawczyni pozostaną własnością wydawcy karty (podmiotu trzeciego, z którym Wnioskodawczyni nawiążę współpracę w ramach wykorzystania systemu kart przedpłaconych) i nie będą własnością pracowników. Z karty będzie mogła korzystać wyłącznie osoba, której karta została przydzielona, w szczególności nie będzie dopuszczalne przekazywanie karty innym osobom lub przekazywanie innym osobom towarów nabytych na podstawie karty. Środki udostępnione na karcie wystarczą do nabycia posiłków odpowiadających wymaganiom określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Karta przedpłacona będzie honorowana jedynie przez wyspecjalizowany sklep prowadzący sprzedaż detaliczną mięsa i wyrobów z mięsa tak aby produkty nabyte przez pracownika Wnioskodawczyni spełniały wydatki energetyczne opisane w rozporządzeniu. Należy zaznaczyć, że sklep, w którym pracownicy Wnioskodawczyni będą mogli wykorzystać środki dostępne na karcie prepaid prowadzi tylko i wyłącznie detaliczną sprzedaż mięsa i wyrobów z mięsa. Inne produkty żywnościowe i spożywcze nie są dostępne w powyższym sklepie. W miejscowości w której Wnioskodawczyni prowadzi swój zakład znajduje się tylko jeden ww. wyspecjalizowany sklep.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość udostępnionych przez Wnioskodawczynię kart prepaid służących pracownikom do nabycia produktów żywnościowych celem sporządzenia przez pracowników posiłków profilaktycznych będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana, działając jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość kart prepaid wydawanych pracownikom w ramach posiłków profilaktycznych będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana działając jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Zwolnieniu będzie podlegać tylko wartość kart prepaid pracowników objętych porozumieniem (szczególnie uciążliwe warunki pracy). Okoliczność, że pracownicy będą nabywali produkty żywnościowe za pośrednictwem kart prepaid stanowi, że w istocie będzie dochodziło do wydania pracownikom produktów zakupionych przez Wnioskodawczynię.

Art. 9 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52,52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy o PIT stanowi: za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto art. 31 ustawy o PIT stanowi: „zakłady pracy” są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Zwolnienie przedmiotowe wynikające z zacytowanego wyżej przepisu można zastosować zatem tylko wówczas, jeżeli do wydawania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych zobowiązują pracodawcę przepisy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy i jednocześnie ze względu na różne okoliczności nie ma on możliwości zrealizowania takich obowiązków.

Zgodnie z art. 232 Kodeksu pracy, pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje. Szczegółowe zasady wydawania posiłków określa wydane na podstawie ww. przepisu rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

Zgodnie z § 1 powyższego rozporządzenia, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1. posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
2. napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

§ 2 pkt 2 Rozporządzenia stanowi, że jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

1. korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
2. przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.

Na podstawie § 3 ust. 1 Rozporządzenia, pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
2. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10^oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25^oC,
3. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4. pod ziemią.

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników (§ 5 powyższego rozporządzenia).

Przepisy art. 232 Kodeksu pracy oraz rozporządzenia nie zabraniają, aby pracownicy nabywali produkty żywnościowe w celu sporządzenia posiłków profilaktycznych, zakazują jedynie przyznawania pracownikom ekwiwalentu pieniężnego za posiłki i napoje (§ 8 rozporządzenia).

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy, zdaniem Wnioskodawczyni, stwierdzić należy, że w sytuacji gdy wydawane pracownikom objętym porozumieniem (pracownicy pracujący w warunkach szczególnie uciążliwych), karty przedpłacone (prepaid) uprawniać będą do nabycia na ich podstawie tylko i wyłącznie produktów żywnościowych (spożywczych) w wyspecjalizowanych sklepach (tak aby produkty zakupione przez pracownika spełniały wydatki energetyczne opisane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów), natomiast Wnioskodawczyni, mimo ciążącego na Niej obowiązku wynikającego z przepisów prawa, nie będzie miała możliwości wydania pracownikom posiłków, to wartość tych kart będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana działając jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917 z późń. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Rozporządzeniem, o którym mowa w powyższym przepisie jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279).

W myśl § 1 ww. rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1. posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
2. napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Stosownie do § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

1. korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
2. przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.

Z kolei § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
2. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10^oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25^oC,
3. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4. pod ziemią.

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników (§ 5 rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni jest zobowiązana do dostarczania pracownikom posiłków profilaktycznych na podstawie art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Porozumienie z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi Wnioskodawczyni dopuszcza możliwość realizacji powyższego obowiązku poprzez otrzymywanie przez pracowników nieodpłatnie produktów żywnościowych z magazynu Wnioskodawczyni w celu przyrządzenia posiłków profilaktycznych we własnym zakresie z uwagi na brak możliwości wydawania gotowych posiłków profilaktycznych - względy organizacyjne (praca zmianowa, brak stołówki zakładowej). Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki. W porozumieniu z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi wymieniono stanowiska pracy, na których przysługują posiłki profilaktyczne. Pracownicy na tych stanowiskach pracują w warunkach szczególnie uciążliwych. Wydawane obecnie nieodpłatnie produkty żywnościowe przez Wnioskodawczynię spełniają wydatek energetyczny szczegółowo opisany w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Wnioskodawczyni rozważa możliwość wprowadzenia systemu kart przedpłaconych (tzw. karty prepaid) i wydanie ich pracownikom. Uprawnieni pracownicy (zatrudnieni na stanowiskach wymienionych w Porozumieniu z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi) za zapisane na karcie środki pieniężne będą mogli sami nabyć produkty żywnościowe służące do przyrządzenia posiłków profilaktycznych, przy czym karty te nie będą umożliwiały w żaden sposób wypłaty środków pieniężnych w ramach usługi cash-back lub w jakikolwiek inny sposób. Ponadto środki pieniężne zapisane na karcie przedpłaconej i pochodzące od Wnioskodawczyni pozostaną własnością wydawcy karty (podmiotu trzeciego, z którym Wnioskodawczyni nawiążę współpracę w ramach wykorzystania systemu kart przedpłaconych) i nie będą własnością pracowników. Z karty będzie mogła korzystać wyłącznie osoba, której karta została przydzielona, w szczególności nie będzie dopuszczalne przekazywanie karty innym osobom lub przekazywanie innym osobom towarów nabytych na podstawie karty. Środki udostępnione na karcie wystarczą do nabycia posiłków odpowiadających wymaganiom określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Karta przedpłacona będzie honorowana jedynie przez wyspecjalizowany sklep prowadzący sprzedaż detaliczną mięsa i wyrobów z mięsa tak aby produkty nabyte przez pracownika Wnioskodawczyni spełniały wydatki energetyczne opisane w rozporządzeniu. Należy zaznaczyć, że sklep, w którym pracownicy Wnioskodawczyni będą mogli wykorzystać środki dostępne na karcie prepaid prowadzi tylko i wyłącznie detaliczną sprzedaż mięsa i wyrobów z mięsa. Inne produkty żywnościowe i spożywcze nie są dostępne w powyższym sklepie. W miejscowości w której Wnioskodawczyni prowadzi swój zakład znajduje się tylko jeden ww. wyspecjalizowany sklep.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy wydawane wyznaczonym pracownikom karty przedpłacone (prepaid) uprawniać będą do nabycia na ich podstawie tylko i wyłącznie produktów żywnościowych w wyspecjalizowanym sklepie, które to produkty spełniać będą wymogi opisane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, natomiast Wnioskodawczyni, mimo ciążącego na Niej obowiązku wynikającego z przepisów prawa, nie będzie miała możliwości wydania pracownikom posiłków, to wartość finansowanych przez Wnioskodawczynię kart będzie stanowiła dla pracownika przychód ze stosunku pracy jednakże zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Wnioskodawczyni, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych kart na podstawie art. 31 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.