Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.115.2019.1.MB
z 1 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z wydatkami poniesionymi na realizację projektu pn. „X” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z wydatkami poniesionymi na realizację projektu pn. „X”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Y S.A. (dalej: „Spółka”, „Zainteresowany”), jest podatnikiem podatku VAT. W roku 2010 podpisała umowę o udzielenie wsparcia na budowę „Z” w ramach projektu systemowe Województwa (…) współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej (…).

Zgodnie z umową, którą podpisała Spółka, po okresie trwałości projektu (tj. po dniu 23 grudnia 2018 r.) Spółka zobligowana jest do uzyskania interpretacji podatkowej potwierdzającej brak możliwości odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanego projektu. Y S.A. występowała już o takową interpretację w roku 2013 i decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w (…) Spółka nie miała prawa odzyskania podatku VAT, a tym samym mogła uznać podatek VAT za kwalifikowalny w projekcie (interpretacja podatkowa z dnia 3 września 2013 r. nr: (…)).

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z postanowień umowy zawartej między Spółką, a Województwem (…) zwraca się z wnioskiem o ponowną interpretację podatkową w tej samej sprawie.

W projekcie założono, że w ramach otrzymanego dofinansowania (wsparcia, dotacji celowej) stanowiącego bezzwrotną pomoc na pokrycie części wydatków oraz udziału własnego zostanie wybudowany budynek, w którym powstanie „Z”. Celem głównym i zadaniem „Z” jest utworzenie swoistego centrum biznesu poprzez kontynuowanie i rozszerzanie zakresu usług świadczonych na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw w postaci bezpłatnych usług informacyjnych i szkoleniowych, w ramach realizowanych projektów dofinansowanych ze środków Unii Europejskiej. Dzięki bezpłatnym usługom informacyjno-konsultacyjnym przedsiębiorcy mogą uzyskać informacje na temat możliwości dofinansowania swoich inwestycji, sposobach ubiegania się o środki unijne na działalność inwestycyjną, pozyskać kontakty z innymi przedsiębiorstwami z branży i spoza niej. Świadczone usługi informacyjno-konsultacyjne pozwalają przedsiębiorstwom wybrać najefektywniejszą formę wsparcia z rynku unijnych programów pomocowych, co przyczynia się do rozwoju MŚP w województwie, a także wpływa na konkurencyjność gospodarki całego regionu, co przekłada się na wzrost liczby miejsc pracy oraz wyższą jakość produktów i usług świadczonych odbiorcom. Ponadto w ramach organizowanych z inicjatywy Y S.A. spotkań informacyjnych zainteresowane osoby uzyskują informacje dotyczące rozpoczynania prowadzonej działalności gospodarczej i możliwościach uzyskania pomocy z Y S.A. w postaci pożyczek i poręczeń. W budynku „Z” realizowane są projekty współfinansowane ze środków pochodzących z Unii Europejskiej.

Zgodnie z zawartą umową przyjęto stanowisko, że:

Nabywane w ramach projektu towary i usługi związane z realizacją inwestycji (inwestycja realizowana była w latach 2010-2012), w której świadczone są wyłącznie bezpłatne usługi informacyjne realizowane zadania, nie mające związku z czynnościami opodatkowanymi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. W konsekwencji zgodnie z wytycznymi w zakresie kwalifikowalności wydatków, VAT od poniesionych wydatków można było uznać za wydatek kwalifikowalny w projekcie. Przedstawiony powyżej opis stanu faktycznego jest taki sam jak we wniosku o interpretację złożonym w roku 2013 Spółka w ramach dodatkowych wyjaśnień informuje, że w okresie trwałości projektu nie realizowała w budynku „Z” innych działań niż te wynikające z powyższego opisu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy realizując projekt zgodnie ze stanem faktycznym opisanym w punkcie 74 Y S.A. nie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanego projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce w ramach świadczonych bezpłatnie usług informacyjno-konsultacyjnych i realizowanych zadań, nie mających związku z czynnościami opodatkowanymi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zadania i usługi realizowane w budynku „Z” nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z poźn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku VAT. W roku 2010 podpisała umowę o udzielenie wsparcia na budowę „Z” w ramach projektu systemowe Województwa (…) współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej (…). W projekcie założono, że w ramach otrzymanego dofinansowania (wsparcia, dotacji celowej) stanowiącego bezzwrotną pomoc na pokrycie części wydatków oraz udziału własnego zostanie wybudowany budynek, w którym powstanie „Z”. Celem głównym i zadaniem „Z” jest utworzenie swoistego centrum biznesu poprzez kontynuowanie i rozszerzanie zakresu usług świadczonych na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw w postaci bezpłatnych usług informacyjnych i szkoleniowych, w ramach realizowanych projektów dofinansowanych ze środków Unii Europejskiej. Nabywane w ramach projektu towary i usługi związane z realizacją inwestycji (inwestycja realizowana była w latach 2010-2012), w której świadczone są wyłącznie bezpłatne usługi informacyjne realizowane zadania, nie mające związku z czynnościami opodatkowanymi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Spółka informuje również, że w okresie trwałości projektu nie realizowała w budynku „Z” innych działań niż te wynikające z powyższego opisu.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii, czy realizując projekt pn. „X”. Y S.A. nie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanego projektu.

Jak wskazano rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku od towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunek ten nie jest spełniony, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – towary i usługi nabywane w ramach realizowanej inwestycji nie miały związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Tym samym Zainteresowany nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowej operacji. Nie będzie zatem w analizowanym przypadku spełniona przesłanka wykorzystywania towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Spółka nie miała również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tych warunków, nie będzie miał zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanego projektu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W tym miejscu należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2018 r., poz. 1307, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.