Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.21.2019.1.MT
z 8 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 8 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania podatku VAT należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania podatku VAT należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych.

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność związaną z oprogramowaniem. W okresie od 14 czerwca 2017 r. do 31 października 2017 r. Wnioskodawca wykonał usługi na rzecz spółki (…) Spółka Akcyjna (dalej Kontrahent) - zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny, niebędącej w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne. Wykonanie usług zostało udokumentowane fakturami VAT. Szczegółowa lista wystawionych faktur została zaprezentowana w tabeli nr 1. Kontrahent nie uregulował wszystkich zobowiązań wynikających z wystawionych faktur. Wartości pozostające do zapłaty zostały zaprezentowane w kolumnie E tabeli nr 1. We wszystkich terminach przedstawionych w kolumnie F tabeli nr 1, a więc w dniach następujących po 150 dniach od upływu terminu płatności, Kontrahent znajdował się w trakcie postępowania sanacyjnego. Postanowieniem z dnia 26 lipca 2018 roku, Sąd Rejonowy umorzył postępowanie sanacyjne prowadzone wobec Kontrahenta. Od ww. postanowienia złożono zażalenie, które Sąd Okręgowy oddalił postanowieniem z dnia 8 listopada 2018 roku. Mając na uwadze, że Wnioskodawca nie skorygował podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność została uprawdopodobniona, to Wnioskodawca skorzystał z prawa do korekty deklaracji VAT złożonych w dniu 21 listopada 2018 r. tj. po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania sanacyjnego. W ww. dniu Wnioskodawca złożył korekty deklaracji VAT-7 wraz z załącznikiem VAT-ZD za miesiące, w których nieściągalność została uprawdopodobniona (kolumna F). W dniu 20 listopada 2018 r. wobec Kontrahenta nie trwało postępowanie likwidacyjne, restrukturyzacyjne ani upadłościowe. Przy czym z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę przed dniem 21 listopada został złożony do sądu wniosek o upadłość Kontrahenta, ale nie wydano postanowienia o ogłoszeniu upadłości na dzień 20 listopada 2018 roku. Wierzytelności, o których mowa powyżej nie zostały zbyte w jakiejkolwiek formie. Od daty wystawienia faktur dokumentujących ww. wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Na dzień poprzedzający dzień złożenia korekt deklaracji podatkowych, o których mowa powyżej, Wnioskodawca oraz Kontrahent byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 89a ust. 1 oraz ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT Wnioskodawca był uprawniony do korekty podatku należnego poprzez złożenie w dniu 21 listopada 2018 r. deklaracji korygujących odnoszących się do okresów rozliczeniowych wskazanych w opisie stanu faktycznego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy VAT podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT podatnik może skorzystać z ulgi na złe długi jeżeli na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:

1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. -Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
   
   

Z interpretacji przytoczonego powyżej przepisu wynika, że jeżeli w momencie składania korekty deklaracji tj. 21 listopada 2018 r. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w likwidacji wierzyciel ma prawo do korekty podatku należnego. Nie ma znaczenia fakt, że w momencie, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona dłużnik znajdował się w restrukturyzacji, upadłości lub likwidacji. Skoro zatem wydane w dniu 26 lipca 2018 r. przez Sąd Rejonowy postanowienie o umorzeniu postępowania sanacyjnego uprawomocniło się przed 21 listopada 2018 r. tj. przed datą złożenia korekt deklaracji, to oznacza to, że w momencie złożenia korekt deklaracji dłużnik nie był w trakcie postępowania sanacyjnego i tym samym Wnioskodawcy przysługiwało prawo do korekty podatku należnego.

To, że na dzień złożenia korekty deklaracji Kontrahent nie znajdował się w trakcie restrukturyzacji zostało potwierdzone w uchwale z dnia 20 listopada 2018 r. przez X S.A. Czytamy bowiem w niej, że na podstawie § 20 ust. 5 Statutu X postanawia uchylić szczególne oznaczenie instrumentów finansowych spółki … S.A., o którym mowa w § 1 Uchwały X z dnia 19 października 2017 r.

W analizowanej sytuacji nie można również uznać, że już od momentu złożenia wniosku o upadłość Kontrahent znajduje się w trakcie postępowania upadłościowego. Zgodnie bowiem z art. 52 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy z jego wierzycieli. Uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, które jest skuteczne i wykonalne z dniem jego wydania. Analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, że podmiot, wobec którego toczy się postępowanie upadłościowe, to taki podmiot, wobec którego sąd wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości. Samo złożenie wniosku nie jest wystarczające do uznania, że wobec podmiotu toczy się postępowanie upadłościowe. Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 14 czerwca 2016 r. IPPP1/4512-240/16-2/KR oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w orzeczeniu z dnia 29 grudnia 2015 r., I SA/Ke 745/15 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 12 marca 2018 r., I FSK 704/16.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy przysługuje prawo korekty podatku należnego w rozumieniu art. 89a ust. 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do art. 89a ust. 1a ustawy o VAT obowiązującego do dnia 31 grudnia 2018 r., nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1508 oraz z 2018 r. poz. 149, 398, 1544 i 1629), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. uchylony);
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony);
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
   
6. (uchylony).
   
   
   

Korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem, że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie (art. 89a ust. 3 ustawy o VAT).

Zgodnie z ust. 4 ww. przepisu, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Natomiast art. 89a ust. 5 ustawy o VAT stanowi, że wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Zatem powołane wyżej przepisy art. 89a ustawy o VAT dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji, gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Należy także zauważyć, że tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Jednym z warunków umożliwiających wierzycielowi skorzystanie z ulgi za złe długi jest ten, aby dostawa towaru lub świadczenie usług była dokonana na rzecz podatnika, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędący w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2018 r., poz. 1544, z późn. zm.), ustawa reguluje:

1. zawieranie przez dłużnika niewypłacalnego lub zagrożonego niewypłacalnością układu z wierzycielami oraz skutki układu;
2. przeprowadzanie działań sanacyjnych.
   
   

W myśl art. 2 ww. ustawy Prawo restrukturyzacyjne, restrukturyzację przeprowadza się w następujących postępowaniach restrukturyzacyjnych:

1. postępowaniu o zatwierdzenie układu;
2. przyspieszonym postępowaniu układowym;
3. postępowaniu układowym;
4. postępowaniu sanacyjnym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, celem postępowania restrukturyzacyjnego jest uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika przez umożliwienie mu restrukturyzacji w drodze zawarcia układu z wierzycielami, a w przypadku postępowania sanacyjnego - również przez przeprowadzenie działań sanacyjnych, przy zabezpieczeniu słusznych praw wierzycieli.

Postępowanie o zatwierdzenie układu:

1. umożliwia zawarcie układu w wyniku samodzielnego zbierania głosów wierzycieli przez dłużnika bez udziału sądu;
2. może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem (art. 2 ust. 2 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).
   
   

Przyspieszone postępowanie układowe:

1. umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności w uproszczonym trybie;
2. może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem (art. 3 ust. 3 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).
   
   

Postępowanie układowe:

1. umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności;
2. może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem (art. 3 ust. 4 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 5 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, postępowanie sanacyjne umożliwia dłużnikowi przeprowadzenie działań sanacyjnych oraz zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności.

Działaniami sanacyjnymi są czynności prawne i faktyczne, które zmierzają do poprawy sytuacji ekonomicznej dłużnika i mają na celu przywrócenie dłużnikowi zdolności do wykonywania zobowiązań, przy jednoczesnej ochronie przed egzekucją (art. 3 ust. 6 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).

Zgodnie z art. 189 ust. 1 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, dzień wydania postanowienia o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego, postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego jest dniem otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego.

W świetle art. 66 ust. 1 i ust. 2 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego nie ma wpływu na zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych dłużnika. Po wydaniu przez sąd postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego przedsiębiorca występuje w obrocie pod dotychczasową firmą z dodaniem oznaczenia „w restrukturyzacji”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność związaną z oprogramowaniem. W okresie od 14 czerwca 2017 r. do 31 października 2017 r. Wnioskodawca wykonał usługi na rzecz Kontrahenta - zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy Prawo restrukturyzacyjne. Wykonanie usług zostało udokumentowane fakturami VAT. Kontrahent nie uregulował wszystkich zobowiązań wynikających z wystawionych faktur i w dniach następujących po 150 dniach od upływu terminu płatności znajdował się w trakcie postępowania sanacyjnego. Postanowieniem z dnia 26 lipca 2018 roku, Sąd Rejonowy umorzył postępowanie sanacyjne prowadzone wobec Kontrahenta. Od ww. postanowienia złożono zażalenie, które Sąd Okręgowy oddalił postanowieniem z dnia 8 listopada 2018 roku. Wnioskodawca nie skorygował podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność została uprawdopodobniona, lecz skorzystał z prawa do korekty deklaracji VAT złożonych w dniu 21 listopada 2018 r. tj. po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania sanacyjnego. W ww. dniu Wnioskodawca złożył korekty deklaracji VAT-7 wraz z załącznikiem VAT-ZD za miesiące, w których nieściągalność została uprawdopodobniona. W dniu 20 listopada 2018 r. wobec Kontrahenta nie trwało postępowanie likwidacyjne, restrukturyzacyjne ani upadłościowe. Przy czym z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę wynika, że przed dniem 21 listopada został złożony do sądu wniosek o upadłość Kontrahenta ale nie wydano postanowienia o ogłoszeniu upadłości na dzień 20 listopada 2018 roku. Wierzytelności nie zostały zbyte w jakiejkolwiek formie. Od daty wystawienia faktur dokumentujących ww. wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Na dzień poprzedzający dzień złożenia korekt deklaracji podatkowych Wnioskodawca oraz Kontrahent byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do korekty podatku należnego poprzez złożenie w dniu 21 listopada 2018 r. deklaracji korygujących.

Z przytoczonych wyżej przepisów art. 89a ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego wyłącznie w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel dokonując korekty musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, tj. w deklaracji za okres, w którym upłynął 150. dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub fakturze. Przy czym składając korektę tej deklaracji musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty. Właściwą deklaracją, w której Wnioskodawca powinien dokonać korekty podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego jest deklaracja składana za okres rozliczeniowy (miesiąc lub kwartał), w którym mija 150. dzień od dnia upływu terminu płatności danej wierzytelności, określonego w umowie lub na fakturze. Przepisy regulujące instytucję wierzytelności nieściągalnych tzw. „ulgi za złe długi”, nie pozwalają na dokonanie przez wierzyciela korekt podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w deklaracjach składanych za inne okresy rozliczeniowe.

W przypadku, gdy Wnioskodawca nie dokona stosownej korekty w okresie wskazanym w art. 89a ust. 3 ustawy i w innym czasie (przy dochowaniu pozostałych warunków do zastosowania ulgi na złe długi) podejmie decyzję o skorzystaniu z możliwości zastosowania tej regulacji, może dokonać właściwej korekty poprzez skorygowanie deklaracji za miesiąc, w którym nieściągalność została uprawdopodobniona. Przy czym do złożenia deklaracji korygujących za dany miesiąc rozliczeniowy, w którym upłynął 150 dzień od terminu płatności konieczne jest m.in. żeby dłużnik nie znajdował się w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego lub w upadłości.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w opisanym we wniosku zdarzeniu, odnośnie wymienionych wierzytelności, Wnioskodawca skorzystał niezasadnie z prawa do korekty deklaracji VAT złożonych w dniu 21 listopada 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że wierzytelności nie zostały zbyte w jakiejkolwiek formie i od daty wystawienia faktur dokumentujących ww. wierzytelności nie upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Wnioskodawca wskazał również, że na dzień poprzedzający dzień złożenia korekt deklaracji podatkowych, Wnioskodawca oraz Kontrahent byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. A zatem należy stwierdzić, że warunki przewidziane w art. 89a ust. 2 pkt 3a i 5 zostały spełnione do skorzystania z korekty na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy.

Jednakże nie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że prawo do skorzystania z ulgi za złe długi powstało w terminach wskazanych w tabeli w kolumnie F wniosku, a więc w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność poszczególnych wierzytelności uznano za uprawdopodobnioną. Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 89a ust. 1 oraz ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy Wnioskodawca był uprawniony do korekty podatku należnego poprzez złożenie w dniu 21 listopada 2018 r. deklaracji korygujących odnoszących się do okresów rozliczeniowych wskazanych w opisie sprawy, w których to okresach dłużnik znajdował się w trakcie postępowania sanacyjnego (restrukturyzacyjnego). W świetle przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ww. ustawy Prawo restrukturyzacyjne należy zauważyć, że postępowanie sanacyjne jest jednym z rodzajów postępowania restrukturyzacyjnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie skorygował podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność danej wierzytelności została uprawdopodobniona. Natomiast skorzystał z prawa do korekty deklaracji VAT za poszczególne okresy, w których nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, składając w dniu 21 listopada 2018 r. odpowiednie deklaracje korygujące, po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania sanacyjnego. Jak już wyjaśniono powyżej, korekta podatku musi zawsze dotyczyć okresu, w którym wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnione.

Wnioskodawca wskazał, że we wszystkich terminach przedstawionych w tabeli w kolumnie F, tj. 2 grudnia 2017 r., 1 stycznia 2018 r., 10 lutego 2018 r., 4 marca 2018 r., 11 kwietnia 2018 r. i 11 maja 2018 r., a więc w dniach następujących po upływie 150 dni od terminu płatności, Kontrahent znajdował się w trakcie postępowania sanacyjnego (restrukturyzacyjnego). Jak już wskazano, na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której należało skorygować podstawę opodatkowania i podatek należny z tytułu uznania wierzytelności za nieściągalną, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy dłużnik nie może być w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego.

Natomiast w przedmiotowej sprawie Kontrahent Wnioskodawcy w całym okresie, kiedy upływał 150. dzień od dnia terminu płatności wymienionych we wniosku faktur, jak również kiedy przypadał termin na złożenie stosownych deklaracji zawierających korektę podatku i podstawy opodatkowania w trybie art. 89a ust. 1 ustawy z tych faktur, Kontrahent Wnioskodawcy był w trakcie postępowania sanacyjnego (restrukturyzacyjnego), co oznacza, że warunek wynikający z art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b nie został spełniony w niniejszej sprawie.

Warunek wynikający z art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT, tj. niepozostawanie dłużnika w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego uprawniającego wierzyciela do korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 1 ustawy, powinien być spełniony zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia rozliczenia (deklaracji pierwotnej) za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji korygującej, w której dokonuje się korekty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

A zatem, w stosunku do ww. wierzytelności nie zostały spełnione wszystkie warunki, o których mowa w art. 89a ustawy o VAT. Bez znaczenia pozostaje fakt, że korekty deklaracji VAT zostały złożone przez Wnioskodawcę po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania sanacyjnego. W konsekwencji, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do dokonania korekty podatku VAT z tytułu wierzytelności uprawdopodobnionych za nieściągalne na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zainteresowanemu przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.