Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.121.2019.2.MM
z 15 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2019 r. (data wpływu 22 lutego 2019 r.), uzupełnionym w dniu 27 marca 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości gruntowych niezabudowanych w zamian za odszkodowanie,
• braku opodatkowaniu „odszkodowania za wartość zniszczonych upraw znajdujących się na ww. nieruchomościach gruntowych”,
• sposobu dokumentowania otrzymanego odszkodowania

– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 27 marca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości, niezabudowanych, braku opodatkowaniu „odszkodowania za wartość zniszczonych upraw znajdujących się na ww. nieruchomościach gruntowych” oraz sposobu dokumentowania otrzymanego odszkodowania.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W dniu 27 listopada 2015 r. Wojewoda wydał decyzję nr … o ustaleniu odszkodowania na rzecz Spółdzielni z tytułu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa prawa własności nieruchomości położonej na terenie gminy …, oznaczonej ewidencyjnie jako obręb …, ... działki: nr 4/4 o powierzchni 0,0665 ha, nr 8/4 o powierzchni 0,0662 ha oraz obręb ..., ... działki: nr 3/17 o powierzchni 1,1120 ha, nr 3/14 i 3/15 o powierzchni 0,0229 ha – razem 2,0448 ha. Wyżej wymienione działki gruntów ornych stanowiły własność Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w … – KW … prowadzona przez Sąd Rejonowy w …, VI Wydział Ksiąg Wieczystych. Do zapłaty powyższego odszkodowania zobowiązano Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad oddział w …. Płatność została dokonana w dniu 29 grudnia 2015 r. Z wymienionej Decyzji wynika, że nieruchomości zostały objęte decyzją Wojewody … nr … z dnia …. 2015 r. (znak…) o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pod nazwą „…”. Wyżej wymienione działki z dniem „uostatecznienia” wyżej wymienionej Decyzji, tj.: „z dnia” 20 maja 2015 r., stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa. Ostateczna wysokość odszkodowania z tytułu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa ww. nieruchomości została ustalona w oparciu o operat szacunkowy z dnia 20 lipca 2015 r. sporządzony przez rzeczoznawcę. Rzeczoznawca ustalił, że na dzień wydania Decyzji Wojewody …. nr … z dnia … 2015 r. (znak …) o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pod nazwą „…” na terenie objętym wyceną w dniu 25 lutego 2014 r. obowiązywały zapisy Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego miasta … w obrębie ulic … i … do granic administracyjnych miasta i granic planu miejscowego …. przyjętego Uchwałą Rady Miejskiej w …. nr … z dnia … 2007 r., zgodnie z którym przedmiotowa nieruchomość znajdowała się na obszarze oznaczonym jako: dla działki nr … i nr … – droga ekspresowa …, dla działki … – tereny użytków rolnych – uprawy polowe (około 50% pow. działki), … – droga ekspresowa … (droga krajowa) (około 50% powierzchni działki), dla działki … – droga ekspresowa …, dla działki nr … – tereny użytków rolnych – uprawy polowe. Rzeczoznawca ustalił, że w dniu wydania Decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej działki nr 4/4, 8/4, 3/14, 3/7 i 3/15 stanowiły część nieruchomości rolnej niezabudowanej. Na działkach prowadzono uprawę: pszenicy ozimej (dz. nr 8/4, 3/15 oraz połowa działek 3/14 i 3/17), grochu na nasiona (działka nr 4/4), jęczmienia ozimego (połowa działki nr 3/14 i 3/17). Działki są położone w granicach administracyjnych miasta … Według Decyzji Wojewody z dnia … 2015 r., w orzeczeniach wysokość odszkodowania ustalona została w jednej kwocie, natomiast w operatach szacunkowych wykazano odrębnie wysokość odszkodowania z tytułu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa prawa własności nieruchomości oraz wysokość odszkodowania za utracone zasiewy.

Działki gruntów o numerach 4/4, 8/4, 3/17, 3/14, 3/15 na dzień ich nabycia przez Skarb Państwa były działkami niezabudowanymi.

Na dzień wydania Decyzji Wojewody … nr … z dnia … 2015 r., znak …, o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pod nazwą: … na terenie objętym wyceną w dniu 25 lutego 2014 r. obowiązywały zapisy Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego miasta ... w obrębie ulic … i … do granic administracyjnych miasta i granic planu miejscowego ... przyjętego Uchwałą Rady Miejskiej w …. nr … z dnia 30 maja 2007 r.

Przed zbyciem działek na rzecz Skarbu Państwa Spółdzielnia będąca właścicielem tych działek nie posiadała żadnych Decyzji o pozwoleniu na budowę na ich terenie.

Według Spółdzielni, Decyzja Wojewody… nr … z dnia … 2015 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (znak …) uprawomocniła się i stała ostateczna … 2015 r.

Jednocześnie Spółdzielnia wyjaśnia, że nie jest w posiadaniu żadnych innych informacji i dokumentów oprócz Decyzji Wojewody znak ….

W związku z powyższym opisem zadano ostatecznie następujące pytania.

1. Czy w fakturze wystawionej na Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad … otrzymane odszkodowanie należało wykazać łącznie, czy oddzielnie w pozycji odszkodowanie z tytułu nabycia z mocy prawa własności nieruchomości rolnych i oddzielnie odszkodowanie za zniszczone uprawy?
2. Czy otrzymane z Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad oddział … odszkodowanie z tytułu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa prawa własności nieruchomości rolnych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeżeli tak, to według jakiej stawki podatkowej, czy też jest ustawowo zwolnione z podatku VAT?
3. Czy otrzymane z Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad oddział w … odszkodowanie za wartość zniszczonych upraw podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeśli tak to według jakiej stawki podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Otrzymane z GDDKiA odszkodowanie z tytułu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa prawa własności nieruchomości rolnych niezabudowanych i otrzymane odszkodowanie za zniszczone uprawy należało ująć na fakturze w oddzielnych pozycjach.
2. Przeniesienie prawa własności nieruchomości gruntowych niezabudowanych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy winno korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.
3. Otrzymane odszkodowanie za zniszczone uprawy nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczy, że ze względu na to, że złożony przez Spółdzielnię wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2015 r. niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia tego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 22 tej ustawy, przez sprzedaż rozumie odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z ww. art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 pkt 1 przedmiotowej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W związku z powyższym, jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Zatem dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Według art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 cyt. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przywołanych regulacji wynika, że dostawy gruntów podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są grunty niezabudowane, niestanowiące terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, dostawa podlega zwolnieniu od podatku.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 tej ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687, z późn. zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

W świetle art. 11f pkt 6 ww. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Według art. 11i ust. 1 tej ustawy, w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, z wyjątkiem art. 28 ust. 2.

W sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (ust. 2 przywołanego artykułu).

Fakt, że w przypadku wydawania decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej zostały w całości wyłączone przepisy określone w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oznacza w szczególności, że ustalenie lokalizacji drogi w ramach zezwolenia na realizację inwestycji drogowej może nastąpić niezależnie od tego, czy dla terenu, przez który ma przebiegać ta inwestycja, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz niezależnie od treści postanowień takiego planu.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

Jak stanowi ust. 3 tego artykułu, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości.

W myśl ust. 4 ww. artykułu, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

• z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Podkreślić należy, że w przypadku realizacji inwestycji drogowych w trybie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna, o czym stanowi ust. 4b ww. artykułu.

Według ust. 4f tego artykułu, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Z przywołanych przepisów wynika, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m. in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz podmiotu wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Nie wymaga się tu współdziałania czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Należy podkreślić, że zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w świetle ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 2 pkt 15 ustawy, przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Przy uwzględnieniu przytoczonych przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem tego podatku, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W pierwszej kolejności należy rozpatrzyć wątpliwości Spółdzielni dotyczące podlegania opodatkowaniu odszkodowania otrzymanego z tytułu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa prawa własności nieruchomości opisanych we wniosku.

W kontekście powyższego należy wskazać, że z analizy przywołanych przepisów art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przedmiotem opodatkowania są określone przez ustawodawcę czynności (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług), a nie płatności otrzymywane od innego podmiotu.

Jednocześnie analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że dostawa na rzecz Skarbu Państwa gruntów (działek nr 4/4, 8/4, 3/14, 3/7, 3/15) wymienionych we wniosku stanowiła dostawę dokonywaną przez Spółdzielnię jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. Przeniesienie prawa własności ww. gruntów w zamian za odszkodowanie stanowiło odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, która – zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy – podlegała opodatkowaniu tym podatnikiem.

W kontekście wątpliwości Spółdzielni dotyczących zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawy ww. gruntów należy stwierdzić, że – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku – dostawa nie wszystkich z wymienionych działek gruntu podlegała zwolnieniu od podatku. Należy się zgodzić ze Spółdzielnią, że z przedmiotowego zwolnienia korzystała dostawa działki gruntu nr 3/15 oraz części gruntów (około 50% powierzchni) działki gruntu nr 3/14, które na dzień dostawy – jak wynikało z obowiązującego na ten dzień Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego miasta … – stanowiły „4R tereny użytków rolnych – uprawy polowe”. Ponadto Spółdzielnia nie posiadała dla ww. gruntów decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Stwierdzić zatem należy, że w chwili zbycia grunty te nie stanowiły terenów budowanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie można jednak się zgodzić, że z powyższego zwolnienia korzystała dostawa pozostałych gruntów wymienionych we wniosku. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, zgodnie z zapisami ww. Miejscowego Planu były one przeznaczone odpowiednio:

• działki nr 4/4 i nr 8/4 – … – droga ekspresowa …,
• działka nr 3/7 – … – droga ekspresowa …,
• działka nr 3/14 (około 50% powierzchni) – … (droga krajowa).

Zatem – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług – na dzień dostawy grunty te stanowiły tereny budowlane, gdyż zgodnie z przedmiotowym miejscowym planem przeznaczone były pod zabudowę. Wobec powyższego, przy uwzględnieniu zapisów art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że ich dostawa podlegała opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%. Należy przy tym podkreślić, że na sposób opodatkowania dostawy przedmiotowych gruntów – w świetle obowiązujących przepisów prawa – nie miała wpływu okoliczność, w jaki sposób były one użytkowane przez Spółdzielnię do dnia ich zbycia (np. uprawa pszenicy ozimej na dz. nr 8/4, czy grochu na nasiona na dz. nr 4/4).

W konsekwencji stanowisko Spółdzielni do pytania 2 uznano za nieprawidłowe.

W kontekście wątpliwości Spółdzielni dotyczących opodatkowania „odszkodowania za wartość zniszczonych upraw” należy wskazać, co następuje.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do ust. 6 pkt 1 przywołanego artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

W myśl ust. 7 tego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z opisu sprawy – Skarb Państwa nabył z mocy prawa własność wszystkich opisanych we wniosku nieruchomości, a Decyzja Wojewody ... z dnia … 2015 r. ustala jedynie odszkodowanie na rzecz Spółdzielni za to nabycie (jedna kwota odszkodowania), to należy stwierdzić, że stanowiło ono w całości wynagrodzenie za dokonaną przez Spółdzielnię dostawę tych nieruchomości. W tak przedstawionych okolicznościach sprawy nie można zatem mówić o otrzymaniu przez Spółdzielnię jakiegokolwiek innego wynagrodzenia (odszkodowania), w szczególności za wartość zniszczonych upraw. Nie ma przy tym znaczenia, w ocenie tut. organu, że – jak podano we wniosku – „w operatach szacunkowych wykazano odrębnie wysokość odszkodowania z tytułu nabycia z mocy prawa przez Skarb Państwa prawa własności nieruchomości oraz wysokość odszkodowania za utracone zasiewy”.

Wobec powyższego stanowisko Spółdzielni do pytania 3 uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Spółdzielni dotyczących kwestii, „czy na fakturze otrzymane odszkodowanie należało wykazać łącznie, czy oddzielnie w pozycji odszkodowanie z tytułu nabycia z mocy prawa własności nieruchomości rolnych i oddzielnie odszkodowanie za zniszczone uprawy” należy dodatkowo wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jak już wskazano, przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przy uwzględnieniu przywołanych przepisów oraz wcześniejszych wyjaśnień należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy – Spółdzielnia dokonała na rzecz Skarbu Państwa wyłącznie dostawy towarów (działek gruntu wymienionych we wniosku), to wystawiona faktura winna dokumentować jedynie tą dostawę.

W konsekwencji stanowisko Spółdzielni do pytania 1 uznano za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.