Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.86.2019.1.WB
z 19 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu 19 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy po zakończeniu działalności gospodarczej Wnioskodawca ma obowiązek dokonania zwrotu/korekty podatku VAT, w związku z nabyciem laptopa w 2016 r. zaksięgowanym w wydatkach bieżących firmy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy po zakończeniu działalności gospodarczej Wnioskodawca ma obowiązek dokonania zwrotu/korekty podatku VAT, w związku z nabyciem laptopa w 2016 r. zaksięgowanym w wydatkach bieżących firmy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1 lipca 2015 r. do 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług dziennikarskich. Dnia 13 lutego 2016 r. Wnioskodawca nabył laptop (używany dotąd przez 7 miesięcy istnienia firmy Zainteresowanego poprzedni – prywatny laptop zepsuł się). Koszt nowego laptopa brutto to 2099 PLN (VAT 392,50 PLN). Laptop nie był rozliczany w KPiR w środkach trwałych, a w bieżących wydatkach. Ponieważ Wnioskodawca był wówczas czynnym płatnikiem VAT, przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT, z którego to prawa skorzystał i otrzymał zwrot podatku.

Od 1 stycznia 2018 r. firma Wnioskodawcy została (na wniosek Zainteresowanego) zwolniona z VAT, w myśl przepisów art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług ale nadal Wnioskodawca korzystał z laptopa kupionego 13 lutego 2016 r.

Z dniem 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca zakończył działalność gospodarczą, jako firma jednoosobowa (Wnioskodawca przeszedł na emeryturę). Zainteresowany dokonał zamknięcia w CEiDG, złożył też VAT-Z w Urzędzie Skarbowym. Zainteresowany złożył tam też dokumenty remanentu, sporządzonego przez firmę księgową, która przez 3,5 roku działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadziła księgowość firmy.

Remanent likwidacyjny był zerowy. Laptop nie był środkiem trwałym (w 2016 r. środki trwałe kosztowały powyżej 3500 PLN), ani towarem handlowym (firma Wnioskodawcy nie prowadziła handlu towarami materialnymi), nie było także zmiany przeznaczenia laptopa, bo Wnioskodawca nadal prowadził firmę i laptop nadal służył mu do pracy, choć był już od 1 stycznia 2018 r. zwolniony z VAT. Wnioskodawca nie był czynnym płatnikiem VAT w momencie likwidacji firmy. Wnioskodawca zastanawia się czy powinien dziś dokonać proporcjonalnego zwrotu VAT za laptop kupiony 13 lutego 2016 r. Przepisy nie są jednoznaczne, a Wnioskodawca prześledził trzy ustawy związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i podatkami.

Firma, która prowadziła księgowość Wnioskodawcy), z certyfikatem stowarzyszenia księgowych, twierdzi, że takie działanie (korekta i zwrot proporcjonalnego VAT) byłaby niezgodna z przepisami i nie chce ponosić odpowiedzialności za nieprawidłowo wyliczoną korektę VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po zamknięciu działalności gospodarczej Wnioskodawca powinien dokonać proporcjonalnego zwrotu VAT za laptop kupiony 13 lutego 2016 r. a zaksięgowany w bieżących wydatkach?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ zakup laptopa rozliczany był w kosztach (wydatkach) bieżących, a nie był to środek trwały (nie kosztował powyżej 3500 PLN) ani towar handlowy, nie nastąpiła sytuacja zmiany przeznaczenia po 1 stycznia 2018 r., czyli zwolnienia firmy Wnioskodawcy z VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy powstały po pośpiesznej rozmowie w urzędzie skarbowym (kolejka oczekujących nie pozwalała na wnikliwą analizę danego przypadku), w której to urzędnik sugerował najpierw korektę i proporcjonalny zwrot VAT (już po 1 stycznia 2018 r. – kiedy to Wnioskodawca nadal prowadził firmę będąc jedynie zwolnionym z VAT), a potem skierował Wnioskodawcę do przepisów ustawy, by Zainteresowany sam ustalił na ich podstawie, co robić. Rozmowa była pod koniec 2017 r., a korekta VAT za laptop miałaby być jeszcze podczas prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, czyli w deklaracji VAT za grudzień 2017 r.

Wnioskodawca uważa, że nie musi tego czynić bo w momencie zamykania działalności nie był już czynnym podatnikiem VAT, a laptop do czasu likwidacji firmy Wnioskodawcy był nadal używany przez jego firmę do pracy.

Poza tym, zgodnie z przepisami ordynacji podatkowej: „niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 87 ust. 1 ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Kwestie dotyczące korekty podatku naliczonego zostały uregulowane natomiast przez ustawodawcę w treści przepisu w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto w myśl art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Treść przepisu art. 91 ust. 7c stanowi jednak, że jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia towarów lub usług, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanych przez siebie towarów lub usług i skorzystał z tego prawa, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru, podatnik dokonuje korekty podatku.

W zależności od tego, czy towar lub usługa jest środkiem trwałym oraz wartością niematerialną i prawną podlegającymi amortyzacji, a także gruntem i prawem wieczystego użytkowania gruntów, o wartości przekraczającej 15.000 zł, albo jest środkiem trwałym oraz wartością niematerialną i prawną podlegającymi amortyzacji, a także gruntem i prawem wieczystego użytkowania gruntów, o wartości nieprzekraczającej 15.000 zł, albo towarem handlowym ustawodawca przewidział różne zasady i skutki dokonanej zmiany przeznaczenia. Przepisy wyraźnie wskazują, że zmiana przeznaczenia w okresie 1 roku, 5 albo 10 lat towaru (usługi) znajdującego się w „okresie korekty” może spowodować konieczność korekty odliczonego podatku (in plus albo in minus).

W tym miejscu wskazać pomocniczo należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Kwestie opodatkowania przy likwidacji działalności spółki i zaprzestania działalności przez osobę fizyczną zostały uregulowane przez ustawodawcę w Dziale II Rozdziale 4 ustawy.

I tak, na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Niemniej jednak zgodnie z treścią przepisu art. 14 ust. 2 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku, nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (art. 14 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Odnosząc się do powyższych przepisów należy podkreślić, że opodatkowaniu podlegają wszystkie towary, zarówno nabyte, jak i wytworzone, tj. środki trwałe oraz towary handlowe, które na dzień likwidacji prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, znajdowały się w jego posiadaniu, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wytworzeniem, bądź zakupem tych składników majątkowych. Jest to uzasadnione konstrukcją podatku od towarów i usług opartego na zasadzie neutralności. Jeśli podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. W takim bowiem przypadku następuje zrównanie pozycji byłego podatnika, który nabytych towarów nie wykorzystał w opodatkowanej działalności gospodarczej, z pozycją ostatecznego konsumenta, który musi ponieść ciężar podatku zawartego w cenie nabycia towarów. Opodatkowanie towarów pozostałych po zaprzestaniu działalności, w stosunku do których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, oznaczałoby natomiast w istocie dwukrotne opodatkowanie jednej konsumpcji (raz przy nabyciu, a powtórnie – po zaprzestaniu działalności).

Zatem towary (w tym środki trwałe oraz towary handlowe) objęte spisem z natury, o którym mowa w art. 14 ustawy, należy opodatkować w sposób pozwalający na zachowanie zasady neutralności podatku VAT, a więc na zasadach takich samych, jak przy sprzedaży, stosując obowiązujące stawki VAT lub zwolnienie od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że od 1 lipca 2015 r. do 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług dziennikarskich. Dnia 13 lutego 2016 r. Wnioskodawca nabył laptop (używany dotąd przez 7 miesięcy istnienia firmy Zainteresowanego poprzedni – prywatny laptop zepsuł się). Koszt nowego laptopa brutto to 2099 PLN (VAT 392,50 PLN). Laptop nie był rozliczany w KPiR w środkach trwałych, lecz w bieżących wydatkach. Ponieważ Wnioskodawca był wówczas czynnym płatnikiem VAT, przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT, z którego to prawa skorzystał i otrzymał zwrot podatku. Od 1 stycznia 2018 r. firma Wnioskodawcy została (na wniosek Zainteresowanego) zwolniona z VAT, w myśl przepisów art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, ale nadal Wnioskodawca korzystał z laptopa kupionego 13 lutego 2016 r. Z dniem 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca zakończył działalność gospodarczą, jako firma jednoosobowa (Wnioskodawca przeszedł na emeryturę). Zainteresowany dokonał zamknięcia w CEiDG, złożył też VAT-Z w Urzędzie Skarbowym. Zainteresowany złożył tam też dokumenty remanentu, sporządzonego przez firmę księgową, która przez 3,5 roku działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadziła księgowość firmy. Remanent likwidacyjny był zerowy. Laptop nie był środkiem trwałym, ani towarem handlowym (firma Wnioskodawcy nie prowadziła handlu towarami materialnymi), nie było także zmiany przeznaczenia laptopa, bo nadal Wnioskodawca prowadził firmę i laptop nadal służył Zainteresowanemu do pracy, choć był już od 1 stycznia 2018 r. zwolniony od VAT.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, stwierdzenia, czy po zakończeniu działalności gospodarczej Wnioskodawca ma obowiązek dokonania zwrotu/korekty podatku VAT, w związku z nabyciem laptopa w 2016 r. zaksięgowanym w wydatkach bieżących firmy.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę w opisie sprawy informacji wynika, że od dnia 1 stycznia 2018 r. aż do zamknięcia firmy, tj. do dnia 31 grudnia 2018 r., Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy. Ponadto Zainteresowany w opisie sprawy wprost wskazał, że zakupiony 13 lutego 2016 r. laptop nie był środkiem trwałym ani towarem handlowym, a został rozliczony w wydatkach bieżących firmy.

W tym miejscu należy wskazać, że w odniesieniu do towarów innych niż wymienionych w ust. 7a, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana. Warunkiem dokonania korekty jeszcze w miesiącu/kwartale, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia, jest dokonanie zmiany przeznaczenia w ciągu 12 miesięcy, licząc od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary do użytkowania (art. 91 ust. 7c ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że na skutek skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy od 1 stycznia 2018 r. zmieniło się przeznaczenie laptopa wykorzystywanego dotychczas w jego działalności gospodarczej. Przedmiotowy laptop najpierw był wykorzystywany do czynności opodatkowanych, a od 1 stycznia 2018 r. nastąpiła zamiana przeznaczenia tego laptopa do czynności zwolnionych. W związku z powyższym odnosząc się do korekty podatku naliczonego z uwagi na zmianę przeznaczenia laptopa w trakcie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, która nastąpiła po upływie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym nabyto przedmiotowy laptop, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 7b w zw. z art. 91 ust. 7c ustawy.

Ponadto, mając na uwadze zadane przez Wnioskodawcę we wniosku pytanie, stwierdzić należy, że zgodnie z treścią przepisu art. 14 ust. 2 ustawy, skoro na dzień likwidacji działalności Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, to Zainteresowany nie był zobowiązany do wypełnienia obowiązków przewidzianych w przepisie art. 14 ust. 1 ustawy i dalszych z nim powiązanych, a w konsekwencji nie był zobowiązany do dokonania proporcjonalnego zwrotu VAT od zakupionego w 2016 r. laptopa.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że po zamknięciu działalności gospodarczej Wnioskodawca nie powinien dokonać proporcjonalnego zwrotu (korekty) VAT za laptop zakupiony 13 lutego 2016 r., a zaksięgowany w bieżących wydatkach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie musi on po zamknięciu działalności gospodarczej dokonać proporcjonalnego zwrotu (korekty) podatku VAT od zakupu laptopa w 2016 r. jest prawidłowe, jednak na podstawie innego uzasadnienia niż przedstawione przez Zainteresowanego we własnym stanowisku.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy. Tym samym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.