Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.84.2019.2.AR
z 25 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2019 r. (data wpływu 21 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r. oraz 30 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla świadczenia usług reklamy osobistej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla świadczenia usług reklamy osobistej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: „Zainteresowany”) jest podatnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Zainteresowany jest trenerem personalnym i na co dzień świadczy usługi trenerskie. Zdobyte w ostatnim czasie osiągnięcia sportowe pozwoliły Wnioskodawcy na zdobycie dużej rzeszy fanów. Do Zainteresowanego zgłosiły się firmy, aby swoją osobą reklamował ich produkty w social mediach. Będzie to reklama osobista, jak również umowy sponsoringowej wymiany. Wnioskodawca planuje dodać do swojej działalności PKD 73.1 usługi reklamowe. Zainteresowany nie będzie świadczył usług doradczych tylko usługi reklamy osobistej. Wnioskodawca jest zwolniony podmiotowo do wysokości wartości sprzedaży w kwocie 200 tys. zł.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 lutego 2019 r. o poniższe informacje będące doprecyzowaniem opisu sprawy:

Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Zainteresowany jest trenerem personalnym i na co dzień świadczy usługi trenerskie. Zdobyte w ostatnim czasie osiągnięcia sportowe pozwoliły Wnioskodawcy na zdobycie dużej rzeszy fanów. Do Zainteresowanego zgłosiły się firmy, aby swoją osobą reklamował ich produkty w social mediach. Będzie to reklama osobista, jak również umowy sponsoringowej wymiany. Wnioskodawca planuje dodać do swojej działalności PKD 73.1 usługi reklamowe. Nie będzie świadczył usług doradczych tylko usługi reklamy osobistej. Zainteresowany nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT – korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Czynności, jakie Wnioskodawca będzie świadczył na podstawie umowy, to:

• promowanie firmy w social mediach i dbanie o dobry wizerunek;
• promowanie produktów;
• wystawianie się na targach;
• uczestniczenie w sesjach zdjęciowych;
• udział w eventach.
  
  

W ramach umowy o świadczenie usług reklamy osobistej i sponsoringowej wymiany, Wnioskodawca nie będzie świadczył usług prawniczych i/lub usług jubilerskich, o których mowa w art. 113 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 lutego 2019 r.):

Czy świadcząc usługi reklamy osobistej pod kodem PKD 73.1 Wnioskodawca może nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 21 lutego 2019 r.), usługi reklamowe pod nr PKWiU 73.11.19, które będzie świadczył, nie należą do zakresu usług doradczych wg art. 113 pkt 2B ustawy o VAT. Według Zainteresowanego, nadal będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego do 200 tys. zł i nie będzie zmuszony do rejestracji jako czynny podatnik VAT. Jako osoba medialna i znana w środowisku sportowym Wnioskodawca będzie polecać produkty i reklamować je w mediach społecznościowych, dbać o dobry wizerunek firmy.

Czynności te nie należą, w ocenie Zainteresowanego, do usług doradczych. Otrzymanie powyższej interpretacji jest niezbędne do prawidłowego rozliczania podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie maja charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Z treści art. 113 ust. 4 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, która przekroczono te kwotę.

Jak stanowi art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Ponadto w ww. treści art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Zatem najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia „doradztwo”. Wobec braku ustawowej definicji tego pojęcia należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”, natomiast pojęcie „doradzić” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko, przy czym najistotniejszy jest charakter wykonywanych czynności. Należy podkreślić, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Zainteresowany jest trenerem personalnym i na co dzień świadczy usługi trenerskie. Zdobyte w ostatnim czasie osiągnięcia sportowe pozwoliły Wnioskodawcy na zdobycie dużej rzeszy fanów. Do Zainteresowanego zgłosiły się firmy, aby swoją osobą reklamował ich produkty w social mediach. Będzie to reklama osobista, jak również umowy sponsoringowej wymiany. Wnioskodawca planuje dodać do swojej działalności usługi reklamowe. Zainteresowany nie będzie świadczył usług doradczych tylko usługi reklamy osobistej.

Zainteresowany nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT – korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy.

Czynności, jakie Wnioskodawca będzie świadczył na podstawie umowy to: promowanie firmy w social mediach i dbanie o dobry wizerunek; promowanie produktów; wystawianie się na targach; uczestniczenie w sesjach zdjęciowych oraz udział w eventach.

W ramach umowy o świadczenie usług reklamy osobistej i sponsoringowej wymiany Wnioskodawca nie będzie świadczył usług prawniczych i/lub usług jubilerskich, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą możliwości korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy dla świadczenia usług reklamy osobistej.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy – w ramach umowy świadczenia usług reklamy osobistej i sponsoringowej wymiany Zainteresowany nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa, usług prawniczych i/lub usług jubilerskich, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, tym samym, z tytułu świadczenia usług w ramach ww. działalności gospodarczej Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć jednakże należy, że Wnioskodawca utraci ww. zwolnienie od podatku w przypadku wykonania jakichkolwiek czynności doradztwa – z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego – lub innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Ponadto, Wnioskodawca utraci zwolnienie określone w art. 113 ust. 1 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży przekroczy kwotę 200.000 zł (począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę).

Podsumowując, świadcząc usługi reklamy osobistej pod kodem PKD 73.10 Wnioskodawca może nadal korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Dodatkowo zaznaczyć należy, że Wnioskodawca w części H. poz. 76 wniosku – „Stanowisko wnioskodawcy (grupy zainteresowanych) przyporządkowane do pytania (poszczególnych pytań)” wskazał „MOIM ZDANIEM USŁUGI REKLAMOWE POD NR PKWIU 73.11.19 KTÓRE BĘDĘ ŚWIADCZYŁ NIE NALEŻĄ DO ZAKRESU USŁUG DORADCZYCH WG ART 113 PKT 2B USTAWY O VAT”. Tut. Organ wskazuje, że powołany przez Zainteresowanego przepis art. 113 pkt 2B nie istnieje. Jednak z uwagi na fakt, że przytoczona przez Wnioskodawcę treść przepisu wskazuje, że jest to przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy, tut. Organ przyjął, że wskazanie art. 113 pkt 2B stanowi oczywistą omyłkę pisarską.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.