Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.171.2019.1.MS
z 13 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 kwietnia 2019 r. (data wpływu 26 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup składników niskocennych, wskazanych w punktach a-c – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup składników niskocennych, wskazanych w punktach a-c.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka K oraz określone spółki od niej zależne (dalej łącznie: „Spółki”), na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK (w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”). Rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK jest Spółka K - jako spółka dominująca.

Podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

Dla potrzeb prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa towary, usługi oraz roboty budowlane, które w zależności od spełnianych kryteriów według UPDOP kwalifikowane są jako:

• nakłady inwestycyjne - kwalifikowane po zakończeniu inwestycji do wartości początkowej środków trwałych (ŚT)/wartości niematerialnych i prawnych (WNiP), które powstały w wyniku procesu inwestycyjnego; w takim przypadku - po przyjęciu ŚT/WNiP do ewidencji tych składników majątkowych, przedmiotowe wydatki uznawane są za koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości tych składników;
• pozostałe składniki - nie spełniające kryteriów uznania ich za środki trwałe/WNiP.
  
  

W związku z prowadzonymi zadaniami inwestycyjnymi - dotyczącymi nabycia/wytworzenia określonego ŚT, Spółka dokonuje również (w trakcie trwania procesu inwestycyjnego) zakupu tzw. składników niskocennych (o wartości nie przekraczającej 10.000 zł), w ramach których wyróżnia się trzy grupy:

1. składniki, które w związku z wymogami prawa co do określonych rodzajów obiektów (prawa innego niż podatkowe - np. prawa budowlanego, górniczego, prawa pracy), warunkują uzyskanie decyzji odpowiednich organów o dopuszczeniu danego ŚT do użytkowania. Wśród tej grupy składników niskocennych przykładowo można wymienić gaśnice, koce gaśnicze czy ubrania ochronne BHP, których brak w budynku będzie się wiązać (w związku z wymogami prawa budowlanego) z odmową wydania spółce decyzji dopuszczającej obiekt do użytkowania;
2. składniki, które są niezbędne do wykorzystania powstającego obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, które jednakże według przepisów prawa (odrębnych niż prawo podatkowe) nie warunkują uzyskania decyzji właściwych organów o dopuszczeniu ich do użytkowania (np. wieszaki, mydelniczki, lustra);
3. inne składniki, które związane są z bieżącym funkcjonowaniem danego ŚT, a które nie warunkują sposobu użytkowania powstałego składnika majątku zgodnie z jego przeznaczeniem oraz których istnienie w obiekcie nie jest wymagane przez szczególne przepisy prawa dla uzyskania decyzji/zezwolenia na dopuszczenie danego ŚT do użytkowania (np. krzesła, szafki, biurka).
   
   

Stosowana przez Wnioskodawcę polityka podatkowa przewiduje, że jedynie środki trwałe o wartości powyżej 10.000 zł podlegają amortyzacji w czasie według stawek z wykazu (załącznika do UPDOP) lub stawek indywidualnych.

Wnioskodawca ponadto informuje, że w latach ubiegłych, tj. 2016-2018 Spółka K wraz z określonymi spółkami zależnymi, tworzył podatkowy grupę kapitałową PGK; podatnik ten stracił byt w wyniku upływu terminu, na jaki zastała utworzona ówczesna PGK (tj. lata 2016-2018).

PGK, jako podatnik podatku CIT, otrzymał interpretacje znak: 2461-IBPB-1- 3.4510.808.2016.1.IZ z 21 października 2016 r., w której Organ w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem wniosku, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Z uwagi na fakt, iż od 1 stycznia 2019 r. podatnikiem podatku CIT jest nowe PGK, ponowne wystąpienie z wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup ww. składników niskocennych, wskazanych powyżej w punktach a-c?

Zdaniem Wnioskodawcy:

• składniki niskocenne, warunkujące uzyskanie decyzji właściwych organów o dopuszczeniu danego obiektu do użytkowania (wskazane powyżej pod lit. a), winny zwiększać wartość początkową danego obiektu/ŚT,
• składniki pozwalające na użytkowanie obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (wskazane powyżej pod lit. b) oraz składniki niskocenne pozostałe (wskazane powyżej pod lit. c) mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo.
  
  

Uzasadnienie

W ocenie Wnioskodawcy wydatki ponoszone na nabycie ww. składników winny być rozpoznane w rachunku podatkowym w następujący sposób:

I. Składniki warunkujące uzyskanie decyzji właściwych organów o dopuszczeniu danego obiektu do użytkowania (wskazane powyżej pod lit. a), winny zwiększać wartość początkową tego obiektu/ŚT, a w konsekwencji winny stanowić koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od danego ŚT, dokonywane zgodnie z wymogami UPDOP.

W ocenie Wnioskodawcy ww. kwalifikacja wynika bezpośrednio z regulacji art. 16g ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z ust. 3 UPDOP, który stanowi, iż za wartość początkową uznaje się cenę nabycia, przez którą uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania (...) jak również regulacji art. 16a ust. 1 UPDOP, który stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budynki, budowle itp. (...).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), istnienie (montaż) ww. składników w danym obiekcie/ŚT warunkuje uzyskanie decyzji/zgód właściwych organów dopuszczających dany ŚT do użytkowania. W związku z powyższym, w odniesieniu do tej grupy składników majątkowych, o kompletności i zdatności ŚT do użytkowania można mówić w przypadku prawnego uregulowania możliwości użytkowania ŚT, tj. po uzyskaniu ww. decyzji/zgód (co potwierdzają również wyroki sądów administracyjnych np. sygn. akt I SA/Wr 693/10 lub sygn. akt II FSK 1736/10). Tak więc dopiero z datą wydania ww. decyzji/zgód, podatnik nabywa prawo do ujęcia przedmiotowych ŚT w ewidencji tych składników. W konsekwencji, wydatki na zakup przedmiotowych składników niskocennych, które są ponoszone do dnia przyjęcia danego ŚT do użytkowania oraz które warunkują uznanie danego ŚT za kompletny i zdatny do użytku, winny zwiększać wartość początkową danego ŚT i być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od tego ŚT.

II. Składniki pozwalające na użytkowanie obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (wskazane powyżej pod lit. b) oraz składniki niskocenne pozostałe (wskazane powyżej pod lit. c), po zakończeniu danego zadania inwestycyjnego, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo - w dacie oddania ich do użytkowania lub też poprzez jednorazowy odpis amortyzacyjny - w miesiącu oddania ich do używania bądź w miesiącu następnym.

Stosownie do regulacji art. 16d ust. 1 UPDOP oraz art. 16f ust. 3 UPDOP zdanie drugie:

• Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10.000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
• W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
  
  

Jak wynika z powyższych regulacji, ustawodawca, w odniesieniu do składników majątkowych, których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł, przewidział dwa alternatywne rozwiązania. Decyzja odnośnie wyboru jednej z powyższych metod ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł została jednak pozostawiona podatnikowi i powinna być podjęta w momencie oddania danego składnika do używania. Wskazana powyżej możliwość wyboru znajduje zasadniczo potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego, np. „Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne 2008”, M. Wieczorek - Fronia, M. Grzybowska, J. Zubrzycki, Wydawnictwo Unimex, Wrocław 2008 r., s. 39, oraz stanowiskach organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 lutego 2008 r. sygn. IBPB3/423-306/07/JS, czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 października 2010 r. sygn. ILPB3/423-659/09/10-S2/AO). Przy czym, w ocenie Spółki, alokacja danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16d ust. 1 UPDOP, nie jest uwarunkowana ujęciem tych składników w ewidencji środków trwałych; obowiązek ten dotyczy jedynie sytuacji, w których podatnik decyduje się na zaliczenie danych wydatków do 10.000 zł poprzez jednorazowy odpis amortyzacyjny dokonywany na podstawie art. 16f ust. 3 UPDOP. Stanowisko Spółki w tym zakresie potwierdza orzecznictwo administracyjne. M.in. w wyroku WSA w Łodzi z 13 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/ Łd 175/10 skład orzekający uznał, iż z zestawienia przepisów art. 16d ust. 1 i art. 16f ust. 3 UPDOP oraz dokonanej ich analizy wynika, iż obowiązek ewidencjonowania obejmuje bezwzględnie składniki majątkowe o wartości powyżej 3.500 zł (w obecnym brzmieniu przepisu - powyżej 10.000 zł). Inaczej przedstawia się sprawa w przypadku składników majątkowych o niższej wartości i zależy od decyzji podatnika w kwestii rezygnacji z dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W przypadku bowiem składników o niższej wartości, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych i wówczas jest obowiązany dla potrzeb obliczenia wartości i dokonania tych odpisów wprowadzić składniki do ewidencji. W przeciwnym razie nie ma takiej potrzeby, skoro rozliczenia kosztów wydatków na ich nabycie dokonuje na mocy art. 16d ust. 1 cyt. ustawy bezpośrednio w miesiącu oddania ich do użytkowania, bez dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, wydatki na nabycie składników o wartości do 10.000 zł, nie warunkujące uzyskania decyzji/zgód właściwych organów o dopuszczeniu ŚT do użytkowania, jak również umożliwiających użytkowanie obiektów/środków trwałych zgodnie z ich przeznaczeniem (wskazane w pkt b i c stanu faktycznego – winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), mogą być zaliczane w koszty uzyskania przychodów jednorazowo, po oddaniu tych składników do użytkowania, przy zastosowaniu jednej z ww. metod, której wyboru dokonuje podatnik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.