Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.126.2019.2.AB
z 20 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lutego 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• momentu pierwszego zasiedlenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego – jest nieprawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu pierwszego zasiedlenia oraz zwolnienia od podatku VAT sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 kwietnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.126.2019.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik (podatnik VAT czynny) nabył w 20 lutego 2007 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego (lokal) od osoby nie działającej w charakterze podatnika VAT. Lokal został wybudowany w 1995 r. Transakcja nie była objęta obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług. W dniu nabycia na rzecz Spółdzielni nie została wydana ostateczna decyzja w sprawie pozwolenia na użytkowanie Lokalu, w akcie zapisano, że Spółdzielnia podjęła czynności zmierzające do uzyskania takiego pozwolenia, a została ona wydana Spółdzielni dnia 14 sierpnia 2007 r.

Po nabyciu Podatnik rozpoczął prace modernizacyjne, które przekroczyły 30% ceny nabycia Lokalu i powiększyły wartość początkową Lokalu przyjętego w dniu 31 grudnia 2007 r. do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Lokal ten był używany przez podatnika dla celów własnej działalności gospodarczej, najpierw jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności a od marca 2012 r. jako zarejestrowana siedziba Podatnika.

W latach 2012-2015 Lokal w części był przedmiotem najmu przez osobę trzecią (umowa podnajmu zawarta 28.10.2011 r. - rozwiązana 31.10.2015 r.). Obecnie podatnik zamierza zbyć Lokal.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.1.

Wnioskodawca (podatnik VAT czynny) nabyła w 20 lutego 2007 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego (lokal) od osoby fizycznej nie działającej w charakterze podatnika VAT. Dlatego też czynność nabycia nie była czynnością opodatkowaną VAT. Sprzedający oświadczył Wnioskodawcy w akcie notarialnym iż sprzedaż przedmiotowego prawa dokonuje poza prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest w zakresie tej sprzedaży podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ad.2.

Z uwagi na to iż nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawcy nie przysługiwało zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z jego nabyciem.

Ad.3.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na modernizację lokalu - spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych były wyższe niż 30% ceny nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.

Ad.4.

Zajęcie (używanie) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu po jego modernizacji przekraczającej 30% wartości początkowej nastąpiło po zakończeniu modernizacji i wprowadzeniu wartości lokalu do ewidencji środków trwałych czyli od 01.01.2008 r.

Ad.5.

Spółdzielcze własnościowe prawo do Lokalu w stanie ulepszonym było wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (działalność związana z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników PKD 78.10.Z) od 01.01.2008 r. do 03.10.2018 r. Dlatego też Wnioskodawca wykorzystywał spółdzielcze prawo do lokalu (lokal) w stanie ulepszonym przez co najmniej 5 lat.

Natomiast wynajem części powierzchni Lokalu użytkowego przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych, na podstawie umowy podnajmu innemu podatnikowi VAT miało miejsce w okresie 28.10.2011 r.-31.10.2015 r.

Ad.6.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nie było wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności wyłącznie zwolnionej z podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie w związku z art. 43 ust. 1 p. 10b Ustawy o VAT?
2. Czy zbycie Lokalu nabytego przez Podatnika 20 lutego 2007 r. będzie korzystało ze zwolnienia z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 p. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usługo podatku od towarów i usług; Dz. U. z 2018 r. poz. 2354 (Ustawa VAT)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Pierwsze zasiedlenie wg Podatnika nastąpiło w dniu faktycznego używania rzeczy przez Podatnika a więc od 20 lutego 2007 r.

Dostawa Lokalu opisanego w stanie faktycznym podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT od całej powierzchni zbywanego Lokalu.

Uzasadnienie.

1. Zgodnie z art. 43 ust. 1 punkt 10 Ustawy VAT zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 punkt 14 Ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z literalnym brzemieniem przepisów Ustawy o VAT pierwsze zasiedlenie nastąpiło w momencie oddania Lokalu do używania w ramach podnajmu to jest w roku 2012 - albowiem wtedy nastąpiło „oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”.

Podatnik jednak przed wprowadzeniem Lokalu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (czyli przed 31.12.2007 r.) dokonał jego modernizacji w kwocie przekraczającej 30% jego ceny nabycia, co może także zostać wg Podatnika uznane za „pierwsze zasiedlenie”.

W związku z wątpliwościami NSA zdecydował się wystąpić z pytaniem prejudycjalnym do TSUE o sposób rozumienia pierwszego zasiedlenia (zob. postanowienie NSA z 23.02.2016 r., IFSK 1573/14, LEX nr 2032378). Pytanie dotyczyło w szczególności tego, czy do uznania pierwszego zasiedlenia konieczne jest wykonanie czynności opodatkowanej.

W opinii do wyroku z 16.11.2017 r. w sprawie C-308/16 (Kozuba Premium Selection sp. z o.o. v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie) Rzecznik Generalny przyjął, że nie można - jak uczyniono to w komentowanych przepisach - wiązać pojęcia pierwszego zasiedlenia z czynnościami opodatkowanymi.

W wyroku w tej sprawie, wydanym 16.11.2017 r. TSUE zgodził się z Rzecznikiem, że istotnie nie można wiązać pojęcia pierwszego zasiedlenia z wykonaniem czynności opodatkowanej, a więc również faktyczne rozpoczęcie użytkowania może być pierwszym zasiedleniem.

Biorąc pod uwagę wykładnię pro-wspólnotową, która zgodnie z przyjętym systemem interpretacji po wejściu Polski do UE, należy uznać za przeważającą - pierwsze zasiedlenie wystąpiło w momencie faktycznego używania rzeczy przez podatnika, a więc od 20.02.2007 r. W tym czasie bowiem Podatnik zaczął faktycznie (nie-ewidencyjnie) używać rzecz poprzez dokonywanie w nim prac modernizacyjnych w celu prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

W świetle wyroku TSUE można też stwierdzić, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło w momencie, w którym Lokal został wydany pierwszemu nabywcy.

Dlatego też według Podatnika „pierwsze zasiedlenie” nastąpiło w dniu nabycia Lokalu to jest w dniu podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność Lokalu 20 lutego 2007 r.

2) Zgodnie z powyższym od „pierwszego zasiedlenia” upłynęło 2 lata zatem Podatnik może skorzystać ze zwolnienia z VAT w związku z planowanym zbyciem Lokalu zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT od całej powierzchni zbywanego Lokalu.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 10 Ustawy VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• momentu pierwszego zasiedlenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego – jest nieprawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Podsumowując ww. orzeczenie z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 należy wskazać, iż TSUE uznał, że pierwsze zasiedlenie nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. TSUE wyjaśnił w szczególności, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią ww. orzeczenia TSUE art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT sprzeciwia się uregulowaniom krajowym, które uzależniają zwolnienie z podatku VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zatem w ślad za TSUE należałoby uznać, że użytkowanie budynku przez właściciela przez co najmniej dwa lata powinno być zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż powinna być zwolniona z VAT.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystania ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać.

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył 20 lutego 2007 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego (lokal) od osoby nie działającej w charakterze podatnika VAT. Lokal został wybudowany w 1995 r. Transakcja nie była objęta obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług. Sprzedający oświadczył Wnioskodawcy w akcie notarialnym iż sprzedaż przedmiotowego prawa dokonuje poza prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest w zakresie tej sprzedaży podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawcy nie przysługiwało zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z jego nabyciem. W dniu nabycia na rzecz Spółdzielni nie została wydana ostateczna decyzja w sprawie pozwolenia na użytkowanie Lokalu, w akcie zapisano, że Spółdzielnia podjęła czynności zmierzające do uzyskania takiego pozwolenia, a została ona wydana Spółdzielni dniu 14 sierpnia 2007 r. Po nabyciu Wnioskodawca rozpoczął prace na modernizację lokalu - spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych były wyższe niż 30% ceny nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Zajęcie (używanie) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu po jego modernizacji przekraczającej 30% wartości początkowej nastąpiło po zakończeniu modernizacji i wprowadzeniu wartości lokalu do ewidencji środków trwałych czyli od 1 stycznia 2008 r. Wnioskodawca wykorzystywał spółdzielcze prawo do lokalu (lokal) w stanie ulepszonym przez co najmniej 5 lat. Natomiast wynajem części powierzchni Lokalu użytkowego przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych, na podstawie umowy podnajmu innemu podatnikowi VAT miało miejsce w okresie 28.10.2011 r. - 31.10.2015 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego lokalu - spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego doszło po zakończeniu modernizacji, wprowadzeniu wartości lokalu do ewidencji środków trwałych i rozpoczęciu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w tym lokalu czyli od 1 stycznia 2008 r.

Należy zauważyć, że przedmiotowy lokal, Wnioskodawca nabył 20 lutego 2007 r. w czynnościach niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego w momencie nabycia przez Wnioskodawcę lokalu - spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego nie została jeszcze wydana ostateczna decyzja w sprawie pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego lokalu, została ona wydana w dniu 14 sierpnia 2007 r., a Wnioskodawca bezpośrednio po jego zakupie rozpoczął ulepszenia przedmiotowego lokalu – prace modernizacyjne. W ocenie organu do pierwszego zajęcia, użytkowania ww. lokalu jak już wyżej wskazano doszło po zakończeniu modernizacji, wprowadzeniu wartości lokalu do ewidencji środków trwałych i rozpoczęciu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w tym lokalu czyli od 1 stycznia 2008 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że pierwsze zasiedlenie ww. lokalu nastąpiło w momencie faktycznego używania rzeczy przez podatnika, a więc od 20 lutego 2007 r., w momencie gdy Podatnik zaczął faktycznie używać rzecz poprzez dokonywanie w nim prac modernizacyjnych w celu prowadzenia w nim działalności gospodarczej należało uznać za nieprawidłowe.

W konsekwencji powyższego odnosząc się do kwestii zwolnienia z podatku VAT zbycia lokalu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 należy zauważyć, że dostawa lokalu - spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż do pierwszego zasiedlenia lokalu jak wskazano wyżej doszło po zakończeniu modernizacji i wprowadzeniu wartości lokalu do ewidencji środków trwałych i rozpoczęciu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w tym lokalu czyli od 1 stycznia 2008 r.

Spełniony zostanie również drugi o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu minie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym dostawa lokalu - spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Dodatkowo w myśl art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy Wnioskodawca oraz nabywca lokalu mogą zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy przedmiotowego lokalu pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca lokalu są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą, przed dniem dokonania dostawy lokalu właściwemu dla nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy przedmiotowego lokalu/spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego.

Reasumując, do planowanej dostawy lokalu zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z opcją jej opodatkowania po spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 o VAT zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego uznać należy za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.