Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.40.2019.1.MS
z 22 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 28 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku złożenia załącznika CIT/8S za 2018 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązku złożenia załącznika CIT/8S za 2018 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w specjalnej strefie ekonomicznej oraz poza strefą. Spółka uzyskała w 2018 r. dochód z działalności pozastrefowej. W zakresie jednak działalności strefowej spółka ponosiła w 2017/2018 wyłącznie wydatki inwestycyjne. Zezwolenie na prowadzenie działalności w strefie uzyskano w grudniu 2017 r. Koszty działalności strefowej (czynsz za dzierżawę gruntu itp.) wynoszą 0 (słownie : zero) złotych, ponieważ są aktywowane na rozliczeniach międzyokresowych. Wydatki inwestycyjne są aktywowane na środkach trwałych w budowie. Głównym elementem inwestycji, objętej zezwoleniem strefowym jest budowa hali produkcyjnej, budowa zostanie zakończona dopiero w 2019 r, a produkcja i sprzedaż z działalności strefowej nastąpi najwcześniej dopiero w 2019 r. W zezwoleniu jest także warunek zatrudnienia 6 etatów ale także dopiero od 1 lipca 2019 r. tj. po oddaniu hali do użytku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy braku w 2018 r. dochodu i sprzedaży z działalności prowadzonej w SSE spółka ma obowiązek złożenia załącznika CIT/8S za 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nieuzyskaniem przez spółkę w 2018 r. dochodu z działalności
prowadzonej na podstawie uzyskanego zezwolenia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a tym samym w związku z niewykorzystywaniem przez jednostkę przysługującego jej ̶ w związku z inwestycją realizowaną na terenie sse ̶ limitu „pomocy publicznej”, spółka nie będzie obowiązana do sporządzania CIT/8S i załączania go do zeznania CIT-8 składanego za 2018 r.

W opinii Spółki załącznik jest przeznaczony dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych, będących rzeczywistymi beneficjentami pomocy w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej. Beneficjentem jest podatnik, który w danym roku faktycznie skorzystał z pomocy, czyli wygenerował dochód zwolniony z działalności objętej zwolnieniem, w naszym przypadku przy braku uruchomienia produkcji i sprzedaży w strefie w 2018 r., obowiązek złożenia załącznika CIT/8S za 2018 r. nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 482).

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm; dalej – updop), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami;

Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach zdefiniowanych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019.121).

Zgodnie z § 5 Rozporządzenia:

• zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (pkt 1),
  

• zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, przy spełnieniu warunków, o których mowa w § 3 ust. 6 (pkt 3).
  
  
  

Natomiast zasady sporządzania zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w roku podatkowym reguluje przepis art. 27 ust. 1 updop, Zgodnie z jego brzmieniem, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Na podstawie art. 28a ust. 1 cytowanej ustawy Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 25 czerwca 2018 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wprowadził dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnienia podatkowego w specjalnych strefach ekonomicznych (SSE) (Dz. U. z 2018 r. poz. 1268) obowiązek złożenia dodatkowego załącznika obejmującego informacje o wysokości dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: druk CIT/8S). Obowiązek ten dotyczy wyłącznie podmiotów działających na podstawie zezwoleń, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1010 oraz z 2018 r. poz. 650).

Informacja ta jest przeznaczona dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych będących beneficjentami pomocy w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej. Dane zawarte w formularzu CIT/8S pozwalają na weryfikację spełnienia przez przedsiębiorców warunków wynikających z zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (specjalnych stref ekonomicznych), w tym dopuszczalnej pomocy, wynikającej z poniesionych kosztów kwalifikowanych oraz faktycznie uzyskanej przez przedsiębiorcę pomocy w formie zwolnienia podatkowego.

Formularz CIT/8S(2) ̶ obowiązujący od dnia 27 marca 2019 r. ̶ zawiera bloki tematyczne pozwalające monitorować wykorzystywanie przez przedsiębiorców pomocy publicznej, w szczególności pułapu maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej. W omawianym druku znajdują się bloki tematyczne zawierające:

1. dane identyfikacyjne podatnika będącego przedsiębiorcą,
2. informacje dotyczące poszczególnych zezwoleń posiadanych przez podatnika lub decyzji o wsparciu, na podstawie których przedsiębiorca realizuje nową inwestycję na terenach określonych w decyzjach o wsparciu, w tym w szczególności dane umożliwiające ustalenie dopuszczalnej wartości pomocy publicznej od dnia uzyskania danego zezwolenia lub decyzji o wsparciu do ostatniego dnia roku, którego dotyczy składane zeznanie.
3. dane pozwalające na ustalenie wielkości zwolnienia podatkowego w podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie posiadanych zezwoleń lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu; Informacja obejmuje również dane dotyczące straty poniesionej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniach.
4. dane dotyczące cofniętego zezwolenia lub uchylonej decyzji o wsparciu.
5. dane dotyczące wielkości kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, rozliczanych w ramach ulgi B+R ̶ pozwalające na ustalenie dopuszczalnej pomocy publicznej.
   
   

W bloku B należy wskazać wszystkie zezwolenia, na podstawie których przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej niezależnie od okresu obowiązywania tych zezwoleń lub decyzji o wsparciu. Jest to blok typowo informacyjny, bowiem należy wskazać wszystkie uzyskane zezwolenia oraz decyzje o wsparciu a nie tylko te, z których limit dostępnej pomocy publicznej jest wykorzystywany w roku podatkowym za który składane jest zeznanie. Ta część druku CIT/8S(2) pozwala organom skarbowym analizować jakie gałęzie (dziedziny) gospodarki są w kręgu zainteresowań przedsiębiorców strefowych (inwestorów) oraz pozwala monitorować poziom wykorzystania pomocy publicznej udzielonej podatnikowi w formie zwolnień podatkowych oraz decyzji o wsparciu w świetle przyznanego mu pułapu maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej.

Inny charakter ma blok C, w którym należy podać jedynie zezwolenia oraz decyzje o wsparciu, w ramach których podatnik korzysta z pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w roku podatkowym, za który jest zeznanie. Ten fragment druku dostarcza informacji o wielkości pomocy publicznej, z której realnie skorzystał podatnik w danym roku podatkowym na podstawie konkretnego zezwolenia lub decyzji o wsparciu.

Zatem w nowym formularzu CIT/8S(2) przedsiębiorca jest zobowiązany przedstawić następujące wartości:

• maksymalna wartość udzielonej pomocy publicznej
  

• koszty kwalifikowane poszczególnych inwestycji, w związku z którymi wydane zostały kolejne zezwolenia
  

• wartość dotychczas wykorzystanej puli zwolnienia
  

• wartość innego wsparcia w ramach pomocy publicznej – jeśli dotyczy.
  
  
  

Zatem mając na uwadze odmienny zakres oraz charakter bloków omawianej informacji (druk CIT/8S) należy stwierdzić, że sam fakt uzyskania w 2017 r. zezwolenia oraz poniesienia wydatków inwestycyjnych rodzi obowiązek wykazania w części B druku informacji dotyczących danych z zezwolenia lub decyzji o wsparciu umożliwiających ustalenie dopuszczalnej wartości pomocy publicznej. Brak dochodu (sprzedaży) z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ma jedynie bezpośrednie przełożenie na brak danych do bloku C tego druku, ale nie zwalnia z obowiązku podania danych z części informacyjnej.

Obowiązek złożenia druku CIT/8S przez podatnika, który poniósł stratę z tytułu działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia lub decyzji o wsparciu jednoznacznie dowodzi – wbrew opinii Spółki – że załącznik nie jest przeznaczony jedynie dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych, będących rzeczywistymi beneficjentami pomocy w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej, tj. podatników, którzy w danym roku faktycznie skorzystali z pomocy, czyli wygenerowali dochód zwolniony z działalności objętej zwolnieniem.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku braku uruchomienia produkcji i sprzedaży w strefie w 2018 r., u Wnioskodawcy obowiązek złożenia załącznika CIT/8S za 2018 r. nie wystąpi należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu ziszczenia się zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego XXX w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.