2019.05.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL2-2.4012.113.2019.2.MŁ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.113.2019.2.MŁ
z 27 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży zorganizowanego zespołu składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie transportu i spedycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Dnia 15 kwietnia 2019 r. wniosek został uzupełniony o stosowne pełnomocnictwo oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 grudnia 2018 roku A podpisała z B (dalej: Nabywca) umowę sprzedaży (dalej: Umowa) przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) kodeksu cywilnego oraz art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obejmującego wydzieloną jednostkę, w ramach której Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji (dalej: zorganizowana część przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwo). Wskazany obszar działalności Spółki był wydzielony w Spółce zarówno pod względem organizacyjnym, finansowym jak i funkcjonalnym. W oparciu o nabyte przedsiębiorstwo Nabywca kontynuuje działalność prowadzoną przez Spółkę w zakresie transportu i spedycji. Nabywca stał się stroną istniejących umów cywilnoprawnych i wstąpił w dotychczasowe stosunki prawne powstałe pomiędzy Spółką, a zatrudnionymi przez nią w przedsiębiorstwie pracownikami.

Przedmiotem Umowy było przedsiębiorstwo – obejmujące wydzieloną jednostkę, w ramach której Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji – w rozumieniu art. 55(1) kodeksu cywilnego oraz art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w skład którego wchodzą:

prawo własności środków trwałych (ciągnik, (…) naczep, wózek widłowy, zbiornik, centrala telefoniczna, szczotka mechaniczna do mycia samochodów, tester diagnostyczny samochodów ciężarowych, wytłaczarka do kół, pozostałe drobne wyposażenie warsztatu);
stosunki obligacyjne, w tym kontraktowe, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umów związane z przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa (umowa najmu lokalu, prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z przedsiębiorstwem – usługi telekomunikacyjne, leasingi operacyjne, obsługa serwisowa, ochrona obiektu, dostawa wody i energii elektrycznej, internet), z wyłączeniem wierzytelności Spółki powstałych przed dniem zwarcia Umowy, w tym wierzytelności z tytułu zwrotu podatku VAT naliczonego do opłat za autostrady oraz paliwo do dnia zawarcia Umowy, za wyjątkiem wskazanych in concreto wierzytelności (należności i zobowiązań);
prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy osób zatrudnionych w ramach przedsiębiorstwa – w zbywanym przedsiębiorstwie na dzień zawarcia Umowy było zatrudnionych (…) pracowników (spedytor, mechanik, specjalista ds. technicznych, (…) kierowców);
koncesje, licencje i zezwolenia, w tym w szczególności: wszelkie zbywalne lub podlegające cesji prawa i obowiązki wynikające z aktów administracyjnych;
wierzytelności, w tym w szczególności wszelkie roszczenia i wierzytelności wynikające z umów wymienionych w punkcie 2;
tajemnice przedsiębiorstwa, renoma, klientela i inne wartości niematerialne i prawne przedsiębiorstwa (w tym europejska giełda transportowa, o – zarządzanie flotą, oprogramowanie testerów diagnostycznych);
zobowiązania, w tym bieżące związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W skład przedsiębiorstwa nie weszły:

zobowiązania związane z jego prowadzeniem powstałe przed dniem zawarcia Umowy, poza enumeratywnie wskazanymi zobowiązaniami, a w przypadku zobowiązań z tytułu świadczeń powtarzających się, Nabywca przejął zobowiązania za okres od dnia zawarcia Umowy;
jakiekolwiek nieruchomości stanowiące własność Spółki;
inne składniki majątku Spółki niewskazane lub wyłączone w Umowie bądź jej załącznikach.

Własność wyżej opisanego przedsiębiorstwa przeszła na Nabywcę z chwilą zawarcia Umowy. Spółka posiadała zgody leasingodawców na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z zawartych umów leasingowych na Nabywcę. Nabywca stał się stroną umów zobowiązaniowych, które wcześniej wykonywała Spółka. Z chwilą wydania przedsiębiorstwa Nabywca przejął wszelkie zobowiązania wynikające ze stosunków pracy nawiązanych przez Spółkę jako poprzedniego pracodawcę i stał się stroną tych stosunków na zasadach określonych w art. 23¹ kodeksu pracy. Spółka i Nabywca poinformowali pracowników o przejściu zakładu pracy na innego pracodawcę, zgodnie z art. 23(1) § 3 kodeksu pracy. Ponadto, Spółka zobowiązała się w terminie do dnia 31 grudnia 2019 roku dokonać zmiany firmy poprzez zmianę oznaczenia indywidualizującego. Wydanie przedsiębiorstwa nastąpiło na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego w terminie 2 dni roboczych od dnia zawarcia Umowy.

Zdaniem Spółki, będący przedmiotem Umowy zespół składników majątkowych spełnia przesłanki przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) ustawy dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) oraz art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174). Stanowi bowiem zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przy jego użyciu możliwe jest kontynuowanie wcześniejszej działalności Spółki w zakresie usług transportowych i spedycji. Przedmiotowy majątek obejmuje w szczególności: własność ruchomości, prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z przedsiębiorstwem, prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy osób zatrudnionych w ramach przedsiębiorstwa, wierzytelności, zobowiązania, tajemnice przedsiębiorstwa, renoma, klientela i inne wartości niematerialne i prawne przedsiębiorstwa wraz z księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Będące przedmiotem zbycia składniki majątku Spółki, stanowią niezależne przedsiębiorstwo funkcjonujące jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Z uzupełnienia do wniosku z dnia 8 kwietnia 2019 r. wynika, że środki pieniężne na rachunkach bankowych i w kasie nie przeszły na nabywcę.

„W skład przedsiębiorstwa wchodzą: (…)
2. stosunki obligacyjne, w tym kontraktowe, związane z prowadzeniem Przedsiębiorstwa, w tym wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umów związane z przedmiotem zbycia Przedsiębiorstwa (umowa najmu lokalu, prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z Przedsiębiorstwem – usługi telekomunikacyjne, leasingi operacyjne, obsługa serwisowa, ochrona obiektu, dostawa wody i energii elektrycznej, internet), z wyłączeniem wierzytelności Spółki powstałych przed dniem zawarcia Umowy, w tym wierzytelności z tytułu zwrotu podatku VAT naliczonego do opłat za autostrady oraz paliwo do dnia zawarcia Umowy, za wyjątkiem wskazanych in concreto wierzytelności (należności i zobowiązań);
3. prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy osób zatrudnionych w ramach Przedsiębiorstwa – w zbywanym Przedsiębiorstwie na dzień zawarcia Umowy było zatrudnionych (...) pracowników (spedytor, mechanik, specjalista ds. technicznych, (…) kierowców);
5. wierzytelności, w tym w szczególności wszelkie roszczenia i wierzytelności wynikające z umów wymienionych w punkcie 2;
7. zobowiązania, w tym bieżące związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W skład przedsiębiorstwa nie weszły:
1. zobowiązania związane z jego prowadzeniem powstałe przed dniem zawarcia Umowy, poza enumeratywnie wskazanymi zobowiązaniami, a w przypadku zobowiązań z tytułu świadczeń powtarzających się, Nabywca przejął zobowiązania za okres od dnia zawarcia Umowy”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo Spółka uważa, iż sprzedaż przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa), na którą składają się opisane składniki, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 55 ze zn. 1 i 2 kodeksu cywilnego i w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług jest wyłączone z opodatkowania (tj. nie podlega) VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja zbycia składników majątkowych i niemajątkowych na które składają się:

prawo własności środków trwałych (ciągnik, (…) naczep, wózek widłowy, zbiornik, centrala telefoniczna, szczotka mechaniczna do mycia samochodów, tester diagnostyczny samochodów ciężarowych, wytłaczarka do kół, pozostałe drobne wyposażenie warsztatu);
stosunki obligacyjne, w tym kontraktowe, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umów związane z przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa (umowa najmu lokalu, prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z przedsiębiorstwem – usługi telekomunikacyjne, leasingi operacyjne, obsługa serwisowa, ochrona obiektu, dostawa wody i energii elektrycznej, internet), z wyłączeniem wierzytelności Spółki powstałych przed dniem zwarcia Umowy, w tym wierzytelności z tytułu zwrotu podatku VAT naliczonego do opłat za autostrady oraz paliwo do dnia zawarcia Umowy, za wyjątkiem wskazanych in concreto wierzytelności (należności i zobowiązań);
prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy osób zatrudnionych w ramach przedsiębiorstwa – w zbywanym przedsiębiorstwie na dzień zawarcia Umowy było zatrudnionych (…) pracowników (spedytor, mechanik, specjalista ds. technicznych, (…) kierowców);
koncesje, licencje i zezwolenia, w tym w szczególności: wszelkie zbywalne lub podlegające cesji prawa i obowiązki wynikające z aktów administracyjnych;
wierzytelności, w tym w szczególności wszelkie roszczenia i wierzytelności wynikające z umów wymienionych w punkcie 2;
tajemnice przedsiębiorstwa, renoma, klientela i inne wartości niematerialne i prawne przedsiębiorstwa (w tym europejska giełda transportowa, o – zarządzanie flotą, oprogramowanie testerów diagnostycznych);
zobowiązania, w tym bieżące związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa tworzących przedsiębiorstwo obejmujące wydzieloną jednostkę, w ramach której Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji, nie jest opodatkowana podatkiem VAT

tworzących przedsiębiorstwo obejmujące wydzieloną jednostkę, w ramach której Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji, nie jest opodatkowana podatkiem VAT.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny.

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55(2) kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55(1) kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Natomiast użyte w art. 55(1) kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretnie składniki muszą być przeniesione na nabywcę aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wydzieloną jednostką, w ramach której Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W spółce księgi rachunkowe prowadzone są w taki sposób, że osobno ustalane są wyniki finansowe dla transportowo-spedycyjnej działalności przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową. Składniki wskazane w opisie zbywanego przedsiębiorstwa, czyli m.in. własność ruchomości, prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z przedsiębiorstwem, prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy osób zatrudnionych w ramach przedsiębiorstwa, wierzytelności, zobowiązania, tajemnice przedsiębiorstwa, renoma, klientela i inne wartości niematerialne i prawne przedsiębiorstwa wraz z księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem przedsiębiorstwa, służą do samodzielnej realizacji zadań polegających na świadczeniu usług transportowych i spedycyjnych. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że istotne składniki materialne i niematerialne takie jak: maszyny, urządzenia, samochody, umowy z kontrahentami, należności i zobowiązania, knowhow, umożliwiają kontynuowanie działalności przez Nabywcę, tym bardziej, że pracownicy Spółki stali się pracownikami Nabywcy na zasadach określonych w art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy. Zgodnie z Umową z dniem przekazania Nabywcy przedsiębiorstwa stał się on stroną istniejących umów cywilnoprawnych. Nabywca jest zatem, na bazie nabytego od Spółki majątku, podmiotem zdolnym do kontynuowania dotychczasowej działalności Spółki. Posiadane aktywa, zdobyte doświadczenia, zawarte umowy, posiadanie zdolności do osiągania przychodów oraz ukształtowana organizacja wypełniają definicję przedsiębiorstwa zawartą w kodeksie cywilnym. Majątek Spółki będący przedmiotem zbycia, zdaniem Wnioskodawcy, stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie. Odznacza się on pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Z powołanych na wstępie przepisów wynika, że jeżeli zostaną spełnione warunki określone w art. 55¹ k.c. oraz art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące definicji przedsiębiorstwa, to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będzie czynnością, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – składniki wskazane we wniosku stanowią organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, to tym samym spełniają definicję przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 55¹ kodeksu cywilnego i art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, i w myśl art. 6 pkt 1 ustawy sprzedaż ww. składników majątkowych i niemajątkowych Spółki tworzących przedsiębiorstwo obejmujące wydzieloną jednostkę, w ramach której Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazanie całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnymi i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub też jego zorganizowanej części decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zakres powyższego wyłączenia z zakresu opodatkowania zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 Trybunał stwierdził, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Trybunał uznał również, że regulacja art. 19 Dyrektywy 112 może znaleźć zastosowanie także w sytuacji przekazania aktywów przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości, jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia. Oznacza to, zdaniem TSUE, że wspomniany przepis obejmuje również sytuacje, w których lokal handlowy zostanie udostępniony nabywcy w drodze dzierżawy lub jeżeli nabywca dysponuje odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i gdzie może kontynuować działalność gospodarczą. Doprowadziło to Trybunał do wniosku, że: „przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej”.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.

Zatem należy wskazać, że fakt wyłączenia niektórych składników z transakcji sprzedaży może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ważne by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) w dniu 14 grudnia 2018 r. podpisał umowę sprzedaży przedsiębiorstwa obejmującego wydzieloną jednostkę, w ramach której Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji. Wskazany obszar działalności Spółki był wydzielony zarówno pod względem organizacyjnym, finansowym jak i funkcjonalnym. Nabywca kontynuuje działalność prowadzoną przez Spółkę w zakresie transportu i spedycji. Nabywca stał się stroną istniejących umów cywilnoprawnych i wstąpił w dotychczasowe stosunki prawne powstałe pomiędzy Spółką, a zatrudnionymi przez nią w przedsiębiorstwie pracownikami.

Przedmiot Umowy obejmuje wydzieloną jednostkę, w ramach której Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji, w skład której wchodzą:

prawo własności środków trwałych (ciągnik, 6 naczep, wózek widłowy, zbiornik, centrala telefoniczna, szczotka mechaniczna do mycia samochodów, tester diagnostyczny samochodów ciężarowych, wytłaczarka do kół, pozostałe drobne wyposażenie warsztatu);
stosunki obligacyjne, w tym kontraktowe, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umów związane z przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa (umowa najmu lokalu, prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z przedsiębiorstwem – usługi telekomunikacyjne, leasingi operacyjne, obsługa serwisowa, ochrona obiektu, dostawa wody i energii elektrycznej, internet), z wyłączeniem wierzytelności Spółki powstałych przed dniem zwarcia Umowy, w tym wierzytelności z tytułu zwrotu podatku VAT naliczonego do opłat za autostrady oraz paliwo do dnia zawarcia Umowy, za wyjątkiem wskazanych in concreto wierzytelności (należności i zobowiązań);
prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy osób zatrudnionych w ramach przedsiębiorstwa – w zbywanym przedsiębiorstwie na dzień zawarcia Umowy było zatrudnionych (...) pracowników (spedytor, mechanik, specjalista ds. technicznych, (…)kierowców);
koncesje, licencje i zezwolenia, w tym w szczególności: wszelkie zbywalne lub podlegające cesji prawa i obowiązki wynikające z aktów administracyjnych;
wierzytelności, w tym w szczególności wszelkie roszczenia i wierzytelności wynikające z umów wymienionych w punkcie 2;
tajemnice przedsiębiorstwa, renoma, klientela i inne wartości niematerialne i prawne przedsiębiorstwa (w tym europejska giełda transportowa, (…) – zarządzanie flotą, oprogramowanie testerów diagnostycznych);
zobowiązania, w tym bieżące związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Do sprzedaży nie weszły:

zobowiązania związane z jego prowadzeniem powstałe przed dniem zawarcia Umowy, poza enumeratywnie wskazanymi zobowiązaniami, a w przypadku zobowiązań z tytułu świadczeń powtarzających się, Nabywca przejął zobowiązania za okres od dnia zawarcia Umowy;
jakiekolwiek nieruchomości stanowiące własność Spółki;
inne składniki majątku Spółki niewskazane lub wyłączone w Umowie bądź jej załącznikach;
środki pieniężne na rachunkach bankowych i w kasie.

Własność wyżej opisanego przedsiębiorstwa przeszła na Nabywcę z chwilą zawarcia Umowy. Spółka posiadała zgody leasingodawców na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z zawartych umów leasingowych na Nabywcę. Nabywca stał się stroną umów zobowiązaniowych, które wcześniej wykonywała Spółka. Z chwilą wydania przedsiębiorstwa Nabywca przejął wszelkie zobowiązania wynikające ze stosunków pracy nawiązanych przez Spółkę jako poprzedniego pracodawcę i stał się stroną tych stosunków na zasadach określonych w art. 23¹ kodeksu pracy. Spółka i Nabywca poinformowali pracowników o przejściu zakładu pracy na innego pracodawcę, zgodnie z art. 23¹ § 3 kodeksu pracy. Ponadto, Spółka zobowiązała się w terminie do dnia 31 grudnia 2019 roku dokonać zmiany firmy poprzez zmianę oznaczenia indywidualizującego. Wydanie przedsiębiorstwa nastąpiło na podstawie protokołu zdawczo -odbiorczego w terminie 2 dni roboczych od dnia zawarcia Umowy.

Wszystkie wyżej wymienione składniki tworzą zespół, będący we wzajemnych relacjach, służący wydzielonej części przedsiębiorstwa. Składniki, które Spółka zbyła stanowiły i stanowią organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym w zakresie zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Składniki te stanowią niezależne przedsiębiorstwo. Składniki majątku, które Spółka zbyła, stanowiły część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej przez Nabywcę, tworząc pewne zorganizowane jednolite i powiązane mienie umożliwiające realizację działalności w zakresie transportu i spedycji. Zdaniem Spółki, będący przedmiotem Umowy zespół składników majątkowych stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przy jego użyciu możliwe jest kontynuowanie wcześniejszej działalności Spółki w zakresie usług transportowych i spedycji. Przedmiotowy majątek obejmuje w szczególności: własność ruchomości, prawa i obowiązki wynikające z umów cywilnoprawnych związanych z przedsiębiorstwem, prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy osób zatrudnionych w ramach przedsiębiorstwa, wierzytelności, zobowiązania, tajemnice przedsiębiorstwa, renoma, klientela i inne wartości niematerialne i prawne przedsiębiorstwa wraz z księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Będące przedmiotem zbycia składniki majątku Spółki, stanowią niezależne przedsiębiorstwo funkcjonujące jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy sprzedaż zorganizowanego zespołu składników majątkowych za pomocą, którego spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji jest wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Jak wskazano w opisie sprawy, sprzedany przez Spółkę majątek stanowił wydzieloną jednostkę, w ramach której Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu i spedycji. Wskazany obszar działalności Spółki był wydzielony zarówno pod względem organizacyjnym, finansowym jak i funkcjonalnym. Wszystkie wyżej wymienione składniki tworzą zespół, będący we wzajemnych relacjach, służący wydzielonej części przedsiębiorstwa. Składniki, które Spółka zbyła stanowiły i stanowią organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym w zakresie zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Składniki te stanowią niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto składniki majątku, które Spółka zbyła, stanowiły część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej przez Nabywcę, tworząc pewne zorganizowane jednolite i powiązane mienie umożliwiające realizację działalności w zakresie transportu i spedycji.

Co prawda z treści wniosku wynika, że z transakcji sprzedaży wydzielonej części przedsiębiorstwa zostały wyłączone niektóre składniki, tj. zobowiązania związane z jego prowadzeniem powstałe przed dniem zawarcia Umowy, poza enumeratywnie wskazanymi zobowiązaniami, a w przypadku zobowiązań z tytułu świadczeń powtarzających się, Nabywca przejął zobowiązania za okres od dnia zawarcia Umowy, jakiekolwiek nieruchomości stanowiące własność Spółki, inne składniki majątku Spółki niewskazane lub wyłączone w Umowie bądź jej załącznikach, ponadto na Nabywcę nie przeszły środki pieniężne na rachunkach bankowych i w kasie, jednakże – jak wskazał Wnioskodawca – będący przedmiotem Umowy zespół składników majątkowych stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika ponadto, że w oparciu o nabyte przedsiębiorstwo Nabywca kontynuuje działalność prowadzoną przez Spółkę w zakresie transportu i spedycji. Nabywca stał się stroną istniejących umów cywilnoprawnych i wstąpił w dotychczasowe stosunki prawne powstałe pomiędzy Spółką, a zatrudnionymi przez nią w przedsiębiorstwie pracownikami. Nabywca stał się stroną umów zobowiązaniowych, które wcześniej wykonywała Spółka. Z chwilą wydania przedsiębiorstwa Nabywca przejął wszelkie zobowiązania wynikające ze stosunków pracy nawiązanych przez Spółkę jako poprzedniego pracodawcę i stał się stroną tych stosunków na zasadach określonych w art. 23¹ kodeksu pracy.

Stwierdzić zatem należy, że w analizowanej sprawie zostały spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania zorganizowanego zespołu składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie transportu i spedycji, które były przedmiotem transakcji sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Powyższe wynika z faktu, że ww. składniki są wyodrębnione z majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej.

W konsekwencji, transakcja sprzedaży ww. zorganizowanego zespołu składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie transportu i spedycji jest wyłączona od opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 ustawy – jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin