Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.104.2019.1.LG
z 30 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 marca 2019 r. (data wpływu 1 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia czy zwolnieniu z podatku dochodowego będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu (tj. dochód wygenerowany przez część zakładu produkcyjnego istniejącą przed uzyskaniem decyzji o wsparciu jak i dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu), prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu do limitu przyznanej pomocy publicznej, czy jedynie dochód wygenerowany z inwestycji, na którą uzyskano decyzję o wsparciu (tj. wyłącznie dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia czy zwolnieniu z podatku dochodowego będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu (tj. dochód wygenerowany przez część zakładu produkcyjnego istniejącą przed uzyskaniem decyzji o wsparciu jak i dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu), prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu do limitu przyznanej pomocy publicznej, czy jedynie dochód wygenerowany z inwestycji, na którą uzyskano decyzję o wsparciu (tj. wyłącznie dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej także jako: Spółka, Wnioskodawca) uzyskała decyzję o wsparciu na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych lub usług świadczonych na terenie województwa …, powiat …, miejscowość X, w zakresie:

• 25.62 - usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych;
• 25.72 - zamki i zawiasy;
• 25.73 - narzędzia;
• 25.94 - śruby, wkręty i pozostałe elementy złączne;
• 25.99 - pozostałe gotowe wyroby metalowe, gdzie indziej niesklasyfikowane;
• 28.14 - pozostałe kurki i zawory;
• 28.99 - pozostałe maszyny specjalnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane;

oraz w zakresie sprzedaży odpadów powstałych w związku z działalnością opisaną powyżej, określonych w kategorii: 38.11.5 (odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu), według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Kwalifikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - Dz.U. z 2015 r. poz. 1676).

Spółka, przed uzyskaniem decyzji o wsparciu, prowadziła działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak wyżej. Istniejący zakład produkcyjny Spółki zlokalizowany jest w X.

Inwestycja realizowana przez Spółkę na podstawie uzyskanej decyzji o wsparciu zakłada zwiększenie mocy produkcyjnych istniejącego zakładu Spółki położonego w X. Jako teren, na którym realizowana będzie inwestycja, Spółka wskazała dwie działki gruntu, na których obecnie prowadzi swoją działalność w X (nowa inwestycja realizowała będzie na obu tych działkach).

Zakres inwestycji obejmował będzie rozbudowę istniejącego zakładu produkcyjnego, a w efekcie przeprowadzonej inwestycji zwiększona zostanie moc produkcyjna w zakresie komponentów dla branży hydraulicznej oraz motoryzacyjnej, w tym w szczególności: komponentów do zaworów hydraulicznych oraz komponentów do silników. W ramach inwestycji planowana jest rozbudowa istniejącej hali produkcyjnej wraz z częścią biurową.

Spółka planuje prowadzić działalność na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu z wykorzystaniem nowych maszyn, urządzeń oraz innych środków trwałych zlokalizowanych w rozbudowanej (nowej części) hali produkcyjnej, jak również z wykorzystaniem już istniejących i cały czas działających maszyn, urządzeń oraz innych środków trwałych zlokalizowanych w istniejącej (starej części) hali produkcyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zwolnieniu z podatku dochodowego będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu (tj. dochód wygenerowany przez część zakładu produkcyjnego istniejącą przed uzyskaniem decyzji o wsparciu jak i dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu), prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu do limitu przyznanej pomocy publicznej, czy jedynie dochód wygenerowany z inwestycji, na którą uzyskano decyzję o wsparciu (tj. wyłącznie dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnieniu z podatku dochodowego będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu (tj. dochód wygenerowany przez część zakładu produkcyjnego istniejącą przed uzyskaniem decyzji o wsparciu jak i dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu), prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu do limitu przyznanej pomocy publicznej.

Zgodnie z przepisem art. 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U.2018.1162) wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U.2018.1036 ze zm.; dalej jako: ustawy o CIT) wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 4 ustawy o CIT zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 13 ust. 8 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, rozliczenie pomocy publicznej przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której inwestycja jest realizowana i w oparciu o tę inwestycję prowadzona jest działalność gospodarcza.

Ponadto, jak wskazuje przepis art. 15 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że zwolnienia podatkowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania i z tego względu należy interpretować je ściśle.

Tym samym, mając na uwadze powyższe przepisy jak również reguły wykładni przepisów w przypadku zwolnień podatkowych, należy wskazać, że aby dane dochody były wolne od podatku dochodowego od osób prawnych związku z otrzymaną decyzją o wsparciu (przy założeniu, że adresat decyzji o wsparciu wypełnia warunki wskazane w decyzji mogące dotyczyć przykładowo zatrudnienia pracowników), spełnione muszą być dwa podstawowe warunki:

1. dochody te winny być uzyskiwane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu oraz
2. dochody te winny być uzyskiwane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.
   
   

Aby podatnik mógł korzystać ze zwolnienia, warunki te winny być spełnione kumulatywnie. Tym samym, aby dochód mógł korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego winien być to dochód uzyskany z rodzajów działalności wskazanych w decyzji o wsparciu oraz na terenie wskazanym w decyzji.

W ocenie Spółki, mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, w stosunku do dochodów (tj. dochód wygenerowany przez część zakładu produkcyjnego istniejącą przed uzyskaniem decyzji o wsparciu jak i dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu) uzyskiwanych z działalności prowadzonej w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w X obydwa te warunki zostaną spełnione:

1. działalność ta będzie prowadzona na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu (nieruchomości Spółki zlokalizowane w X, z których uzyskuje ona dochody) oraz
2. dochód zostanie uzyskany z działalności wymienionej w decyzji o wsparciu.
   
   

Dla rozliczenia zwolnienia bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy dochód został wygenerowany wyłącznie z inwestycji realizowanej przez Spółkę, czy też z całości działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji.

Spółka pragnie wskazać, że brak przepisów, które nakazywałyby, aby zwolnieniem zostały objęte wyłącznie dochody wygenerowane przez inwestycję wskazaną w decyzji o wsparciu. Co więcej, również brzmienie przepisów na sposób rozliczania pomocy publicznej w przypadku posiadania kilku decyzji o wsparciu przemawia za prawidłowością stanowiska Spółki. Zgodnie bowiem z przepisem art. 13 ust. 6 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, w przypadku gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Przepis ten stosuje się odpowiednio w przypadku posiadania decyzji o wsparciu oraz zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Tym samym, nawet w przypadku posiadania kilku decyzji o wsparciu ustawodawca zdecydował, że rozliczenie pomocy publicznej winno odbywać się chronologicznie, a nie z podziałem na dochody wygenerowane z inwestycji.

Ponadto, jak wskazano w art. 2 pkt 1 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, przez nową inwestycję rozumie się inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane ze zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa. Przykładowo zatem, jeżeli nowa inwestycja przedsiębiorcy polegałaby na gruntownej modernizacji linii produkcyjnej, aby zwiększyć jej wydajność, a tym samym zdolności produkcyjne, przyjęcie że zwolnieniu podlega wyłącznie dochód wygenerowany z nowej inwestycji, prowadziłoby do tego, że taki przedsiębiorca w istocie nie mógłby skorzystać ze zwolnienia. Zmodernizowana linia produkcyjna składałaby się bowiem zarówno z elementów „starych” tj. już wcześniej posiadanych przez przedsiębiorcę, jak i z „nowych” zakupionych w ramach nowej inwestycji. Niemożliwe zatem byłoby wydzielenie dochodu wyłącznie przez nową inwestycję. W ocenie Wnioskodawcy nie taka była intencja ustawodawcy, gdyż wówczas wskazałby on, że nowa inwestycja musi być realizowana od podstaw, bez wykorzystywania już posiadanych środków trwałych.

Odmienna interpretacja prowadziłaby z jednej strony do absurdalnych wniosków, zgodnie z którymi Spółka winna wydzielać dochody pozyskane np. z nowych oraz starych linii produkcyjnych (co zresztą w praktyce byłoby prawdopodobnie niemożliwe) pomimo prowadzenia na nich tego samego rodzaju działalności, a z drugiej strony w sposób nieuprawniony faworyzowałaby zupełnie nowe przedsiębiorstwa, których cała infrastruktura byłaby nową inwestycją.

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 27 grudnia 2018 r., nr 0114-KDIP2-3.4010.255.2018.1.MS, w której organ podatkowy wskazał, że: „w myśl przepisu ustawy podatkowej (art. 17 ust. 1 pkt 34a updop), ze zwolnienia od podatku korzysta dochód uzyskany z tytułu prowadzenia działalności określonej w decyzji o wsparciu, a nie dochód uzyskany z przeprowadzenia konkretnej inwestycji, którą określa decyzja. Bez znaczenia pozostaje tym samym to, że decyzja zostaje wydana w związku z planowanym przeprowadzeniem konkretnej inwestycji. Decydujące są natomiast określone w decyzji przedmiot działalności i miejsce jej prowadzenia. Jeśli oba te elementy są tożsame dla działalności prowadzonej z wykorzystaniem starych i nowych środków trwałych, czyli dotyczą prowadzenia działalności w miejscu i w zakresie określonym w decyzji, to nie ma podstaw do stwierdzania konieczności przypisywania dochodu do konkretnej inwestycji odrębnie.

Takie stanowisko - dotyczące co prawda sposobu rozliczenia zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych, których przepisy są analogiczne - jest powszechnie aprobowane przez sądy administracyjne. Jako przykład można wskazać wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 345/16.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku uzyskania decyzji o wsparciu uprawniającej do korzystania z pomocy publicznej (zakładając, że Spółka spełni warunki wskazane w decyzji), zwolnieniu z podatku dochodowego będzie podlegał cały dochód uzyskany z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu, prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji należy uznać za prawidłowe”.

Zdaniem Spółki prawidłowość jej stanowiska potwierdzana jest również w jednolitym orzecznictwie organów podatkowych, dotyczącym działalności prowadzonej w specjalnych strefach ekonomicznych. Należy zauważyć, że konstrukcja dotychczasowego zwolnienia strefowego jest analogiczna do zwolnienia przysługującego na podstawie decyzji o wsparciu. Zgodnie bowiem z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1010 oraz z 2018 r. poz. 650), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Do dochodów z działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej, analogicznie jak w przypadku działalności wskazanej w decyzji o wsparciu, zastosowanie ma również zacytowany powyżej przepis art. 17 ust. 4 ustawy o CIT. W przypadku działalności strefowej, dla korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego również konieczne jest zatem kumulatywne spełnienie dwóch warunków tj. zwolnienie to jest ograniczone wyłącznie do dochodów osiąganych przez podatnika (1) z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (2) w oparciu o posiadane zezwolenie (w odniesieniu do działalności tam określonej). Z uwagi zatem na to, że konstrukcja przedmiotowego zwolnienia jest analogiczna jak w przypadku zwolnienia przyznawanego w oparciu o decyzję o wsparciu, celowe jest powołanie się na orzecznictwo organów podatkowych, dotyczące działalności strefowej.

Spółka pragnie w tym zakresie wskazać na interpretacje:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 stycznia 2018 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.429.2017.2.JKT, w której organ uznając stanowisko podatnika za prawidłowe i odstępując od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy, zgodził się ze stanowiskiem podatnika, według którego: „należy stwierdzić, że korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, będzie dochód z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Dla zachowania zwolnienia wskazanego w zdaniu poprzednim, konieczne jest zachowanie warunków zezwolenia, w tym kategorii produktów tworzonych wymienionych w ich treści. Nie jest istotne czy uzyskiwane dochody będą pochodzić z inwestycji będącej podstawą dla wydania zezwolenia czy innych zakładów produkcyjnych położonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Odnosząc powyższe uwagi do sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku należy przyjąć, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zwolnienia dochodów osiągniętych na terenie Strefy na podstawie Zezwolenia nr 1, które to zezwolenie przeszło na Wnioskodawcę w związku z sukcesją częściową (podział Spółki X). Prawo to będzie przysługiwać niezależnie od faktu, że dochody osiągnięte na terenie Strefy będą generowane ze sprzedaży wyrobów wyprodukowanych na terenie zakładów produkcyjnych (położonych na terenie Strefy) innych niż przedmiot inwestycji stanowiącej podstawę Zezwolenia nr 1.”
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 października 2017 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.254.2017.1.APO, w której organ również odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy i zgodził się ze stanowiskiem podatnika, według którego: „zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych podlega/będzie cały dochód z działalności prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej do wysokości limitu pomocy publicznej wynikającego z udzielonego zwolnienia. Wypełnienie warunków wynikających ze zwolnienia zapewni Spółce możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego w zakresie obejmującym całość działalności produkcyjnej na terenie strefy i brak jest podstaw uprawniających do różnicowania skutków w zakresie części dochodu z produkcji siłowników w zależności od tego, czy zostały wytworzone przy użyciu infrastruktury technicznej posiadanej przed uzyskaniem zezwolenia, czy też infrastruktury nabytej w ramach nowej inwestycji”.
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 marca 2017 r., nr 1462-IPPB3.4510.34.2017.1.MS, w której organ również odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy zgodził się ze stanowiskiem podatnika, według którego: „Reasumując z przepisów podatkowych nie wynika, aby na podstawie danego zezwolenia wolny od podatku był tylko dochód z działalności gospodarczej osiągnięty z inwestycji zrealizowanej na podstawie tego zezwolenia. Wobec tego Spółka może objąć zwolnieniem z podatku dochód z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie całego zakładu zlokalizowanego na terenie strefy. Ważne jest natomiast, aby był to dochód uzyskany zgodnie z zakresem przedmiotowym (PKWiU) Zezwolenia”.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 sierpnia 2016 r., nr IBPB-1-3/4510-652/16-1/AW, w której wskazał, że: „zwolnienie będzie miało zastosowanie do całości dochodów Spółki pochodzących z działalności prowadzonej na terenie SSE w ramach Zezwolenia, tj. zarówno do dochodów osiąganych przy wykorzystaniu nowych maszyn i urządzeń, jak i wygenerowanych z działalności Spółki prowadzonej w oparciu o maszyny i urządzenia już istniejące - do momentu wyczerpania puli pomocy publicznej dostępnej w ramach Zezwolenia lub do jego wygaśnięcia”.
  
  

Analogiczne stanowisko było potwierdzane również we wcześniejszych interpretacjach podatkowych, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 stycznia 2009 r. (nr IBPBI/2/423-956/08/AM).

Stanowisko to potwierdzane jest również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Można tu przykładowo skazać na:

• wyrok NSA w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2018 r., sygn. II FSK 2233/16, w której sąd wskazał, iż: „zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 ust. 1 u.s.s.e.”;
• tezę wyroku NSA w Warszawie z dnia 19 lipca 2016 r., sygn. II FSK 1849/14, zgodnie z którą: „Zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.)”;
• wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 marca 2017 r., sygn. I SA/GI 1194/16, w którym sąd wskazał, iż: „Przychody i koszty podatkowe przedsiębiorcy strefowego ustalane są na ogólnych zasadach określonych w u.p.d.o.p., zaś zwolnienie podatkowe dotyczy - jak to wyraźnie wynika z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p - dochodu powstałego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy (do wysokości limitu), nie zaś dochodu powstałego na skutek wdrożenia inwestycji, czy zatrudnienia pracowników, określonych w zezwoleniu. Innymi słowy, przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. odwołuje się do zezwolenia (o którym mowa w art. 16 u.s.s.e.) jako podstawie działalności przedsiębiorcy na terenie strefy (z czym, przy zachowaniu przepisanych warunków, wiąże się immanentnie korzystanie z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego), nie traktując tego zezwolenia jako źródła, które wyznacza określone koszty i przychody tworzące dochód zwolniony od podatku”.
  
  

Podsumowując, zwolnieniu z podatku dochodowego będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu (tj. dochód wygenerowany przez część zakładu produkcyjnego istniejącą przed uzyskaniem decyzji o wsparciu jak i dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu), prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu do limitu przyznanej pomocy publicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”) wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami;

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji – Dz.U. 2018, poz. 1162, zwanej dalej: „uWNI”).

Zgodnie z art. 2 pkt 1 uWNI, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa, z wyłączeniem przedsiębiorstwa, wobec którego wszczęte zostało postępowanie upadłościowe lub został złożony wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości.

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 uWNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona określonymi regulacjami, wydanymi na podstawie art. 3 pkt 1 tego przepisu.

Art. 15 uWNI, stanowi, że decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, dotyczące:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę w związku z nową inwestycją, przez określony czas, określonej liczby pracowników;
2. poniesienia przez przedsiębiorcę w określonym terminie kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji;
3. terminu zakończenia realizacji nowej inwestycji, po upływie którego koszty inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych, jakie mogą być uwzględnione przy określeniu maksymalnej wysokości pomocy publicznej;
5. kryteriów ilościowych i kryteriów jakościowych, do których spełnienia zobowiązał się przedsiębiorca;
6. terenu, na którym nowa inwestycja zostanie zrealizowana z uwzględnieniem danych ewidencyjnych nieruchomości.
   
   

Z zestawienia regulacji wynika, że zgodnie z ustawą o wspieraniu nowych inwestycji decyzję o wsparciu wydaje się na realizację nowej inwestycji w ramach działalności gospodarczej, zaś ustawa o CIT zwalnia z podatku dochody uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu. Zagadnienie to należy rozpatrywać w szerszym kontekście, a w szczególności z uwzględnieniem celu określonego w ustawie o wspieraniu nowych inwestycji, jakim jest stymulowanie wzrostu inwestycji prywatnych poprzez wprowadzenie nowego mechanizmu udzielania przedsiębiorcom wsparcia w podejmowaniu nowych inwestycji na terytorium RP.

Z treści oceny skutków regulacji, sporządzonej do ustawy o wspieraniu nowych inwestycji wynika, że „instrument zwolnień podatkowych dostępny będzie dla nowych inwestycji, które zgodnie z ustawodawstwem polskim oraz definicją Komisji Europejskiej obejmują utworzenie nowego zakładu produkcyjnego oraz reinwestycje. Dotyczy to inwestycji spełniających kryteria ilościowe: nakłady inwestycyjne i kryteria jakościowe zgodne z SOR (Strategia na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020 – załącznik do uchwały nr 8 Rady Ministrów z dnia 14 lutego 2017 r. - M.P. poz. 260), weryfikujące wpływ inwestycji na wzrost konkurencyjności polskiej gospodarki oraz wpływ na rozwój gospodarczy regionu”.

Zważywszy więc na cel udzielania wsparcia - analogiczny do zastosowanego w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych - to treść art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji odnosi się do wsparcia (w postaci zwolnienia), które udzielane jest na realizację nowej inwestycji. Oznacza to, że jedynie dochody uzyskane w związku z realizacją nowej inwestycji podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, a decyzja o wsparciu jedynie umożliwia stosowanie tego zwolnienia. W konsekwencji brak jest możliwości stosowania zwolnienia podatkowego w stosunku do innych dochodów uzyskiwanych z pozostałej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy rodzaj prowadzonej działalności jest zbieżny z określonym w zezwoleniu/decyzji o wsparciu albo czy nowa inwestycja realizowana jest na tym samym terenie.

Zwolnienie określone w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT stanowi regionalną pomoc publiczną i również w tym kontekście należy je rozpatrywać. Decyzja o wsparciu jest podstawą udzielania pomocy, gdyż umożliwia po spełnieniu wszystkich warunków, stosowanie ulgi podatkowej. Tak więc brak jest podstaw do udzielenia pomocy publicznej w stosunku do dochodów generowanych w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej nie będącej realizacją nowej inwestycji.

Ponadto treść § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1713) wskazuje sposób wyliczania dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji, biorąc pod uwagę poniesione koszty kwalifikowane, co wskazuje, że korzystanie z pomocy publicznej (zwolnienia) jest związane z realizacją nowej inwestycji. Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 3 tego rozporządzenia, do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji można zaliczyć również koszty rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych.

Nie bez znaczenia dla interpretacji zakresu stosowania zwolnienia pozostaje fakt, że art. 17 ust. 6a ustawy o CIT wprowadza, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej również poza terenem określonym w decyzji, obowiązek wyodrębniania organizacyjnego i ustalania wielkości zwolnienia w oparciu o przychody i koszty jednostki prowadzącej działalność na tym terenie. Przyjęcie odrębnego rozwiązania (zwolnienie całości dochodów) w przypadku prowadzenia działalności na tym samym terenie byłoby więc sprzeczne z zasadą równości przedsiębiorców i wprowadzałoby dualizm rozwiązań podatkowych, co mogłoby powodować nadużycia podatkowe.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Spółka uzyskała decyzję o wsparciu na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wytworzonych lub świadczonych usług oraz w zakresie sprzedaży odpadów powstałych w związku z ww. działalnością. Decyzja ta określa teren, na którym ma zostać przeprowadzona inwestycja. Celem inwestycji jest rozbudowa istniejącej hali produkcyjnej wraz z częścią biurową. Przeprowadzenie inwestycji objętej przedmiotową decyzją ma doprowadzić do zwiększenia mocy produkcyjnych istniejącego już zakładu produkcyjnego.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zwolnieniu z podatku dochodowego będzie podlegał cały dochód z działalności wskazanej w decyzji o wsparciu (tj. dochód wygenerowany przez część zakładu produkcyjnego istniejącą przed uzyskaniem decyzji o wsparciu jak i dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu), prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu do limitu przyznanej pomocy publicznej.

Mając na uwadze ww. przepisy w odniesieniu do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że zwolnieniu z podatku dochodowego podlegać będzie tylko dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu. To, że dochód wygenerowany przez część zakładu produkcyjnego istniejącą przed uzyskaniem decyzji o wsparciu jak i dochód wygenerowany przez rozbudowaną część zakładu produkcyjnego w wyniku inwestycji zrealizowanej na podstawie decyzji o wsparciu, mają wspólną część jakim jest teren uzyskania dochodu oraz jego źródło uzyskania, nie przesądza, że całość dochodu podlega zwolnieniu podatkowemu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Decyzja o wsparciu jest formą udzielenia podatnikowi pomocy publicznej wobec konkretnej inwestycji mającej na celu zwiększenie konkurencyjności w określonym regionie przez danego podatnika. Zwolnienie całości dochodu spowodowałoby samoistne rozszerzenie pomocy udzielonej decyzją o wsparciu. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT w korelacji z przepisami ustawy o wspieraniu nowych inwestycji jednoznacznie wskazuje, że preferencji podatkowej w postaci zwolnienia z podatku podlega dochód uzyskany wyłącznie z realizacji nowej inwestycji a nie całość dochodu podatnika po przeprowadzeniu inwestycji.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 grudnia 2018 r. nr 0114-KDIP2-3.4010.255.2018.1.MS, tut. Organ wyjaśnia, że w identycznym stanie prawnym i identycznym opisie sprawy rozstrzygnięcia powinny być tożsame. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie właściwych przepisów Ordynacji podatkowej. Interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 pkt 1 tej ustawy, zgodnie z którym „Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.” Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Natomiast w zakresie pozostałych powołanych we własnym stanowisku interpretacji tut. Organ zauważa, że zawierają one rozstrzygnięcia w zakresie odmiennych zdarzeń niż zdarzenie będące przedmiotem niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.