Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4019.2.2019.1.AWA
z 4 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 15 kwietnia 2019 r. i 24 maja 2019 r. (data wpływu 23 i 24 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia terminu złożenia wniosku o zwrot wydatków poniesionych w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową budynku mieszkalnego na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia terminu złożenia wniosku o zwrot wydatków poniesionych w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego. Powyższy wniosek został uzupełniony pismami z dnia: 15 kwietnia 2019 r. i 24 maja 2019 r. o adres e-PUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik złożył wniosek VZM-1 w sprawie zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego domu spełniając wymogi wynikające z art. 20 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Podatnik poniósł wydatki na zakup materiałów budowlanych po dniu 1 stycznia 2014 r., miały one związek z zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z budową domu jednorodzinnego, budowa domu realizowana była na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r., powierzchnia domu nie przekracza 100 m², Wnioskodawca nie ukończył 36 roku życia. Wybudowany dom stanowi pierwszą nieruchomość będącą własnością podatnika, a więc nie zachodzi żadna z negatywnych przesłanek z art. 20 pkt 5 ustawy.

Zgłoszenie zakończenia budowy nastąpiło w lutym 2017 r. Zameldowanie żony i dziecka podatnika w domu nastąpiło w grudniu 2017 r. jedynie dla celów szkolnictwa, zaś zameldowanie podatnika nastąpiło w czerwcu 2018 r. W rzeczywistości w 2017 r. podatnik wraz z rodziną nie zamieszkał w domu, bo wciąż kontynuował prace takie jak – montaż instalacji grzewczej, kładzenie tynków wewnętrznych, malowanie ścian. Większość prac wykonywanych była systemem gospodarczym. Podatnik dysponuje fakturami VAT za prace dociepleniowe wykonywane w 2018 r. Podatnik wraz z rodziną zamieszkał w domu w połowie miesiąca stycznia 2018 r.

Do daty zmiany ustawy Prawo budowlane, decydujące dla oceny przesłanki przystąpienia do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego była data odbioru budynku. Obecnie, zgodnie z art. 54 i 55 ustawy Prawo budowlane, do użytkowania budynku można przystąpić po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na użytkowanie albo po zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji.

Podatnik zawiadomił o zakończeniu budowy właściwy organ nadzoru budowlanego w lutym 2017 r., ale faktyczne przystąpienie do użytkowania domu jednorodzinnego nastąpiło w połowie stycznia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnik spełnił przesłankę złożenia wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budową domu pierwszego, o której mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych w przypadku, gdy zawiadomił właściwy organ nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy w lutym 2017 r., zaś faktycznie zamieszkał i korzystał z domu dopiero w połowie stycznia 2018 r, a wniosek o zwrot wydatków złożony został do końca roku 2018?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych warunkiem występowania o zwrot niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego domu jest to, by wniosek złożony został nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego.

Żaden przepis ustawy Prawo budowlane nie definiuje pojęcia przystąpienie do użytkowania obiektu budowlanego, wobec powyższego należy je rozumieć zgodnie z powszechnym jego znaczeniem, a więc jako korzystanie z rzeczy. Samo zgłoszenie o zakończeniu budowy nie oznacza rzeczywistego przystąpienia do użytkowania zwłaszcza, że w tej dacie stan wykończenia, a w szczególności brak zamontowanych grzejników, uniemożliwiał wprowadzenie się rodziny z dzieckiem do domu.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższa przesłanka uzależnia pozytywne rozpoznanie wniosku o zwrot wydatków związanych z budową domu od zaistnienia dwóch przesłanek – faktycznej i prawnej dla oceny roku, w którym można złożyć wniosek o zwrot. Po pierwsze Wnioskodawca musi wypełnić obowiązki wynikające z art. 54 ustawy Prawo budowlane, a po drugie musi rozpocząć faktyczne zamieszkiwanie budynku. Jako że Wnioskodawca wraz z rodziną rzeczywiście wprowadzili się do domu jednorodzinnego w połowie stycznia 2018 r., ale samo zawiadomienie o zakończeniu budowy miało miejsce w lutym 2017 r., to uznać należy, że spełnione zostały wszystkie przesłanki do złożenia wniosku o zwrot wydatków związanych z budową pierwszego domu.

Stanowisko to jest zgodne również z wyrokiem z dnia 9 października 2018 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, sygn. akt I SA/Gl 292/18.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na mocy art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz. U. z 2018 r., poz. 604, z późn. zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. – straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U., poz. 1468, z późn. zm.), regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej: „zwrotem wydatków”.

W myśl art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ww. ustawy, o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
   1. budową domu jednorodzinnego albo
   2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy;
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
   1. 75 m² i 100 m²,
   2. 85 m² i 110 m² – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a;
4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, nie ukończyła 36 lat;
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny
   − z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.
   
   

W świetle art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 3 i ust. 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Na potrzeby niniejszego rozdziału przez małżonków rozumie się osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z wyjątkiem małżonków, w stosunku do których sąd orzekł separację.

Na podstawie art. 23 ust. 6 powołanej wyżej ustawy, do wniosku o zwrot wydatków należy załączyć kopie:

1. pozwolenia na budowę albo zgłoszenia budowy;
2. faktur dokumentujących poniesione wydatki, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 1.
   
   

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od dnia 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych m.in. w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca złożył wniosek VZM-1 w sprawie zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego domu spełniając wymogi wynikające z art. 20 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. Zainteresowany poniósł wydatki na zakup materiałów budowlanych po dniu 1 stycznia 2014 r., związane z zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych, w celu budowy domu jednorodzinnego; budowa domu realizowana była na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.; powierzchnia domu nie przekracza 100 m²; Wnioskodawca nie ukończył 36 roku życia. Wybudowany dom stanowi pierwszą nieruchomość będącą własnością podatnika, a więc nie zachodzi żadna z negatywnych przesłanek z art. 20 pkt 5 ustawy. Zgłoszenie zakończenia budowy nastąpiło w lutym 2017 r. Zameldowanie żony i dziecka Wnioskodawcy w domu nastąpiło w grudniu 2017 r. jedynie dla celów szkolnictwa, zaś zameldowanie podatnika nastąpiło w czerwcu 2018 r. W rzeczywistości w roku 2017 podatnik wraz z rodziną nie zamieszkał w domu, bo wciąż kontynuował prace takie jak: montaż instalacji grzewczej, kładzenie tynków wewnętrznych, malowanie ścian. Większość prac wykonywanych była systemem gospodarczym. Zainteresowany dysponuje fakturami VAT za prace dociepleniowe wykonywane w roku 2018. Wnioskodawca wraz z rodziną zamieszkał w domu w połowie miesiąca stycznia 2018 r. Do daty zmiany ustawy Prawo budowlane, decydujące dla oceny przesłanki przystąpienia do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego była data odbioru budynku. Obecnie, zgodnie z art. 54 i 55 ustawy Prawo budowlane, do użytkowania budynku można przystąpić po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na użytkowanie albo po zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Zainteresowany zawiadomił o zakończeniu budowy właściwy organ nadzoru budowlanego w lutym 2017 r., ale faktyczne przystąpienie do użytkowania domu jednorodzinnego nastąpiło w połowie stycznia 2018 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą warunku, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, tj. terminu do kiedy Zainteresowany może złożyć wniosek o zwrot części poniesionych wydatków w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego.

Wskazać zatem należy, że zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego.

Nadmienić w tym miejscu należy, że ustawodawca w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi nie zdefiniował pojęcia „zgodnego z prawem przystąpienia do użytkowania”, jednakże zauważyć należy, że ustawodawca zdefiniował w ww. ustawie pojęcie „pierwszego zasiedlenia mieszkania”.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, użyte w ustawie sformułowanie „pierwsze zasiedlenie mieszkania” oznacza pierwsze oddanie do użytkowania mieszkania przez osobę, która wybudowała to mieszkanie, w wyniku budowy lub przebudowy obiektu budowlanego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a także pierwsze oddanie do użytkowania mieszkania przez osobę, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabyła to mieszkanie od osoby, która wybudowała to mieszkanie, w wyniku budowy lub przebudowy obiektu budowlanego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Analogicznie należy zatem rozumieć sformułowanie „zgodne z prawem przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego”, tj. oddanie obiektu budowlanego w użytkowanie zgodnie z właściwymi przepisami.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.), do użytkowania obiektu budowlanego, na budowę którego wymagane jest pozwolenie na budowę albo zgłoszenie budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a i 19a, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i art. 57, po zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Przepis art. 30 ust. 6a stosuje się.

Należy zauważyć, że Prawo budowlane również nie zawiera definicji pojęcia „użytkowanie obiektu”. Należy się zatem w tym przypadku posłużyć wykładnią językową i przyjąć, że „użytkowanie obiektu” oznacza normalne z niego korzystanie w celu, w jakim został wybudowany.

W orzecznictwie natomiast uznano, że za moment „zakończenia budowy” należy przyjąć chwilę, w której inwestor złoży zawiadomienie o zakończeniu budowy. W odniesieniu natomiast do zakończenia budowy w sensie techniczno-budowlanym uznano, że o zakończeniu budowy obiektu budowlanego można mówić, gdy odpowiada on warunkom, jakie przewiduje Prawo budowlane wobec budowy legalnej przy zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy (art. 57). Obiekt powinien być wtedy w takim stanie, by mógł zostać przeprowadzony jego odbiór i by można było przekazać go do normalnej eksploatacji i użytkowania (por. wyrok NSA z dnia 20 czerwca 1996 r., SA/Wr 2735/95, LexPolonica nr 353061, Prok. i Pr. 1997, nr 6, poz. 49).

Podkreślenia wymaga, że funkcja i istota terminu do wniesienia sprzeciwu w trybie art. 54 ustawy Prawo budowlane, wskazuje, że termin ten jest terminem prawa materialnego. Zachowanie tego terminu przez organ administracji jest konieczne z tej przyczyny, że celem zgłoszenia jest umożliwienie inwestorowi przystąpienia do użytkowania zrealizowanej inwestycji, a więc musi on w możliwie krótkim czasie mieć pewność w kwestii braku sprzeciwu, ewentualnie jego wniesienia przez właściwy organ. Upływ terminu skutkuje, co do zasady, nabyciem przez zgłaszającego uprawnienia do przystąpienia do użytkowania zrealizowanego obiektu. Zaznaczyć jednakże należy, że prawnie skuteczne jest zawiadomienie o zakończeniu budowy tylko w odniesieniu do obiektów wybudowanych zgodnie z projektem i warunkami pozwolenia na budowę. Nie sposób bowiem przyjąć, że powiadomienie organu takim zgłoszeniem będzie oznaczało legalizację, w przypadku jej popełnienia, samowoli budowlanej.

Organ nadzoru budowlanego może z urzędu przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, wydać zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu. Wydanie zaświadczenia wyłącza możliwość wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, oraz uprawnia inwestora do rozpoczęcia użytkowania obiektu, o którym mowa w ust. 1 (art. 54 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, jeżeli:

1. na budowę obiektu budowlanego jest wymagane pozwolenie na budowę i jest on zaliczony do kategorii:
   1. V, IX-XVI,
   2. XVII – z wyjątkiem warsztatów rzemieślniczych, stacji obsługi pojazdów, myjni samochodowych i garaży do pięciu stanowisk włącznie,
   3. XVIII – z wyjątkiem obiektów magazynowych: budynki składowe, chłodnie, hangary i wiaty, a także budynków kolejowych: nastawnie, podstacje trakcyjne, lokomotywownie, wagonownie, strażnice przejazdowe i myjnie taboru kolejowego,
   4. XX,
   5. XXII – z wyjątkiem placów składowych, postojowych i parkingów,
   6. XXIV – z wyjątkiem stawów rybnych,
   7. XXVII – z wyjątkiem jazów, wałów przeciwpowodziowych, opasek i ostróg brzegowych oraz rowów melioracyjnych,
   8. XXVIII – XXX
   – o których mowa w załączniku do ustawy,
2. zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 49 ust. 5 albo art. 51 ust. 4;
3. przystąpienie do użytkowania obiektu budowlanego ma nastąpić przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych.
   
   

W każdym z tych przypadków przed przystąpieniem do użytkowania należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, a nie jedynie dokonać zawiadomienia o zakończeniu budowy.

Na mocy art. 55 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, Inwestor zamiast dokonania zawiadomienia o zakończeniu budowy może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.

Z ww. przepisów wynika, że inwestor po zakończeniu budowy zawiadamia właściwy organ nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, natomiast do zgodnego z prawem użytkowania obiektu budowlanego może przystąpić jeżeli organ nadzoru budowlanego w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Przepis art. 54 ww. ustawy, przewiduje zatem tzw. milczącą zgodę organu nadzoru budowlanego w sytuacji, gdy nie stwierdzi on, aby zgłoszony przez inwestora obiekt budowlany został wykonany z naruszeniem projektu budowlanego lub warunków pozwolenia na budowę albo przepisów prawa. Na ewentualne dokonanie powyższych ustaleń i wypowiedzenie się w tej kwestii organ ma 14 dni, przy czym brak wypowiedzenia się w tej sprawie oznacza zgodę organu na użytkowanie obiektu. Nie ma też przeszkód, aby w braku zastrzeżeń co do wykonania obiektu organ ten powiadomił pisemnie inwestora o możliwości przystąpienia do użytkowania obiektu, nie czekając na upływ określonego w tym przepisie 14-dniowego terminu.

Zgodnie z art. 54 cyt. wyżej ustawy, zasadniczą formą zakończenia procesu inwestycyjnego jest zawiadomienie właściwego organu o zakończeniu budowy. Natomiast zakończenie procesu inwestycyjnego poprzez uzyskanie pozwolenia na użytkowanie jest wymagane w określonych sytuacjach. Sytuacje te wymienione są w art. 55 ust. 1 i ust. 2 ustawy Prawo budowlane. Z wniosku nie wynika, by w analizowanej sprawie miały miejsce ww. przypadki.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że zawiadomił o zakończeniu budowy właściwy organ nadzoru budowlanego w lutym 2017 r., ale faktyczne przystąpienie do użytkowania domu jednorodzinnego nastąpiło w połowie stycznia 2018 r.

Jak wskazano wyżej termin, o którym mowa w art. 54 ustawy Prawo budowlane, jest terminem prawa materialnego i nie może być przedłużany ani skracany, a zawieszenie postępowania nie przerywa biegu tego terminu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że w związku z faktem, że Zainteresowany zawiadomił właściwy organ nadzoru budowlanego w lutym 2017 r. o zakończeniu budowy, a z opisu sprawy nie wynika, by organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego zawiadomienia, zgłosił sprzeciw w drodze decyzji, to – zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – wniosek o zwrot wydatków należało złożyć do dnia 31 grudnia 2017 r. (czyli do dnia 31 grudnia, w którym zgodnie z prawem nastąpiło przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego).

W przedmiotowej sprawie nie ma zatem znaczenia fakt, że Wnioskodawca wraz z rodziną faktycznie zamieszkał w domu w połowie miesiąca stycznia 2018 r., natomiast zameldowanie żony i dziecka Wnioskodawcy w domu nastąpiło w grudniu 2017 r. jedynie dla celów szkolnictwa, zaś zameldowanie podatnika nastąpiło w czerwcu 2018 r.

Jak wyjaśniono wyżej, wniosek o zwrot wydatków poniesionych w związku z budową domu mieszkalnego, jednorodzinnego powinien być złożony do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego, a to miało miejsce w roku 2017 r.

Podsumowując, Wnioskodawca nie spełnił przesłanki złożenia wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budową pierwszego domu, o której mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych w przypadku, gdy zawiadomił właściwy organ nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy w lutym 2017 r., a wniosek o zwrot wydatków złożył do końca roku 2018. Zainteresowany powinien złożyć wniosek o zwrot niektórych wydatków związanych z budową domu jednorodzinnego do dnia 31 grudnia 2017 r., bowiem to właśnie w roku 2017 zgodnie z prawem nastąpiło przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się również, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ustalenia czy Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki, przewidziane ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, by ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Z kolei, w kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana X, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla jego żony.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.