2019.06.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.133.2019.1.MU
z 3 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni złożyła 21 lutego 2019 r. drogą elektroniczną zeznanie roczne PIT-37 za 2018 r., w którym rozliczyła ulgę prorodzinną za 12 miesięcy za dwójkę małoletnich synów B. i S.. Były partner Wnioskodawczyni, ojciec małoletnich dzieci poinformował ją, że również odliczył ulgę na dzieci, mimo, że nie wyraziła ona na to zgody. Wnioskodawczyni nadmienia, że z byłym partnerem żyli w nieformalnym związku i mieszkali razem do lipca 2017 r. Były partner wyprowadził się porzucając małoletniego B. (syn miał wtedy prawie 1 rok i dwa miesiące). Wnioskodawczyni natomiast była w drugim miesiącu ciąży z synem M.

Dzieci cały czas zamieszkują z Wnioskodawczynią i to ona sprawuje nad nimi osobistą pieczę. Wykonuje faktyczną władzę rodzicielską, tzn. podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia. Ponosi wszystkie koszty utrzymania, tj. wyżywienia, ubrania, czynszu, opłaty za żłobek syna B. oraz opieki medycznej. Ojciec dzieci spotyka się sporadycznie z dziećmi, raz na jakiś czas i na kilka godzin. Dzieci nigdy nie były dłużej i nie nocowały u ojca. Nigdy nie był na zebraniu w żłobku, nie odwozi syna ani nie odbiera z placówki oświatowej, nie robi dla nich zakupów, nie przyrządza żadnych posiłków, w żaden sposób nie opiekuje się dziećmi. Jego władza rodzicielska jest jedynie formalna. Ojciec nie wykazuje żadnego zainteresowania wychowaniem dzieci i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami.

Wnioskodawczyni wskazuje, że cały ciężar wychowania, dbania o rozwój dzieci spoczywa na niej, natomiast ojciec małoletnich dzieci w żaden sposób nie wypełnia swoich obowiązków rodzicielskich, nie poczuwa się do odpowiedzialności za nie. Nie korzysta ze swoich praw wynikających z władzy rodzicielskiej i nie wywiązuje się z obowiązków wynikających z tej władzy.

Aktualnie pomiędzy Wnioskodawczynią a ojcem toczy się sprawa o ustalenie kontaktów z małoletnimi dziećmi. Mimo wydanego przez Sąd postanowienia o zabezpieczeniu kontaktów, ojciec dzieci nie stosuje się do powyższego i nie zabiera synów w wyznaczonych przez Sąd terminach a nawet złożył zażalenie na postanowienie, w którym zarzuca, iż Sąd przymusza go do kontaktów z małoletnimi dziećmi cyt: „Kształtowanie tych kontaktów ojca z tak małymi dziećmi w sposób przymusowy, wbrew woli ojca, który jednoznacznie, kategorycznie i stale powtarzał w toku postępowania, że nie chce aby dzieci u niego nocowały nie jest zarówno dobre dla samych małoletnich jak i budowania relacji między ojcem a dziećmi skoro odbywa się to za pomocą przymusu państwowego”. Przyznaje również, iż dzieci nie są z nim emocjonalnie związane bo nie miał z nimi zbyt dużo kontaktów cyt: ,,(...) przymusowe i państwowe nakazanie spędzania czasu z de facto obcym mężczyzną (nie widzianym od 4 miesięcy, 8 spotkań w trakcie całego roku) jest krzywdzące dla małych dzieci (...)”. Zatem z powyższego jednoznacznie wynika, iż ojciec ani nie uczestniczy ani nawet nie zamierza uczestniczyć w wychowaniu dzieci.

Wnioskodawczyni nadmienia, że to ona ponosi wszelkie koszty utrzymania i rozwoju, a dzieci zamieszkują z nią cały rok, w związku z tym uznała, że to ona powinna skorzystać z odliczenia ulgi a nie ojciec dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni ma prawo w całości skorzystać z ulgi prorodzinnej na dwoje dzieci za 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, to ona jako matka sprawuje faktyczną opiekę przez całą dobę nad dwójką małoletnich dzieci, zapewnia im prawidłowy rozwój, samodzielnie podejmuje decyzje dotyczące nauki, leczenia i wyboru lekarzy. Dba o zaspokojenie wszystkich potrzeb: fizycznych, duchowych, edukacyjnych, ponosi wszystkie koszty utrzymania takie jak: czynsz, wyżywienie, opłaty za żłobek, zajęcia dodatkowe, opieka lekarska i inne.

Wnioskodawczyni uważa, że to Jej w całości przysługuje ulga prorodzinna na dwoje dzieci. Samo utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dziećmi, czy obowiązek alimentacyjny jest niezależny od władzy rodzicielskiej i spoczywa także na rodzicach pozbawionych władzy rodzicielskiej. Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktycznie sprawowana władza rodzicielska, a nie alimentacyjna, stąd samo posiadanie władzy rodzicielskiej w wyroku bez jej wykonywania jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Ojciec dzieci bez zgody Wnioskodawczyni odliczył ulgę prorodzinną na dwoje dzieci (50% całej ulgi wynikającej z podatku dochodowego od osób fizycznych na dwoje dzieci). Ojciec nie ponosi żadnych wydatków na koszty związane z zaspokojeniem bieżących potrzeb synów. Nie przynosi również dzieciom żadnych prezentów z okazji urodzin, Dnia Dziecka czy też Świąt i innych. W ogóle nie interesuje się małoletnimi dziećmi. Ojciec nie współfinansował również kosztów leczenia (recepty). Gdy dzieci są chore to Wnioskodawczyni sprawuje nad nimi opiekę.

Zdaniem Wnioskodawczyni ulga prorodzinna ma pomóc w rozwoju i wychowaniu dzieci, a nie służyć tylko odliczeniu podatku. Wnioskodawczyni uważa, że ojcu dzieci nie przysługuje ulga prorodzinna, ponieważ zastosowanie odliczenia w kwotach równych lub dowolnej proporcji może mieć miejsce tyko wówczas, gdy każdemu z Nich przysługiwałoby prawo do ulgi. Zdaniem Wnioskodawczyni dzieci nie pozostawały pod władzą rodzicielską ojca w żadnym miesiącu kalendarzowym roku 2018. Wnioskodawczyni uważa, że jeśli nie nastąpi zmiana obecnej sytuacji w latach przyszłych i będzie sprawowała opiekę nad dziećmi bez udziału drugiego rodzica to odliczenie ulgi prorodzinnej w całości będzie przysługiwało Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni złożyła 21 lutego 2019 r. drogą elektroniczną zeznanie roczne PIT-37 za 2018 r., w którym rozliczyła ulgę prorodzinną za 12 miesięcy za dwójkę małoletnich synów B. i S.. Były partner Wnioskodawczyni, ojciec małoletnich dzieci poinformował ją, że również odliczył ulgę na dzieci, mimo, że nie wyraziła ona na to zgody. Wnioskodawczyni nadmienia, że z byłym partnerem żyli w nieformalnym związku i mieszkali razem do lipca 2017 r. Były partner wyprowadził się porzucając małoletniego B. (syn miał wtedy prawie 1 rok i dwa miesiące). Wnioskodawczyni natomiast była w drugim miesiącu ciąży z synem M.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci.

Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z dzieckiem są sporadyczne należy uznać, iż nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że to Wnioskodawczyni wykonuje faktyczną władzę rodzicielską, tzn. sprawuje osobistą pieczę nad dziećmi, podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia, ponosi wszystkie koszty utrzymania: wyżywienia, ubrania, czynszu, opłaty za żłobek oraz opieki medycznej, a ojciec nie wykazuje żadnego zainteresowania wychowaniem dzieci, spotyka się nimi sporadycznie i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami, jego władza rodzicielska jest jedynie formalna to uznać należy, że Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2018 r.

Zaznaczyć należy, że zgodnie z zakresem wyznaczonym pytaniem wydana interpretacja dotyczy możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2018 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin