INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16.12.2011 r. (data wpływu 19.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• jest prawidłowe – w zakresie zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy, przyznanego na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowania,
• jest nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 19.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przyznanego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wydział Terenów Urzędu Dzielnicowego decyzją z dnia 06.03.1979 roku orzekł o wywłaszczeniu przez odjęcie prawa własności na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości o powierzchni 3139 m położonej w W. Z treści tego orzeczenia wynika, że przedmiotowa nieruchomość przeznaczona została pod uporządkowanie terenu w ramach akcji porządkowania dzielnicy. Nieruchomość powyższa stanowiła współwłasność, w częściach równych, Antoniego B. i Jadwigi B. W wyniku śmierci Antoniego B. postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 16.12.1991 r. prawa do spadku nabyła: żona Cecylia B. oraz dzieci: Marek B., Andrzej B., Zofia R. i Jan B. Następnie w wyniku śmierci żony Cecylii B. Sąd Rejonowy dnia 25.06.1997 r. postanowił o nabyciu spadku po 1/4 części każde z dzieci tj. Marek B., Andrzej B., Zofia R. i Jan B. W wyniku toczących się wystąpień i postępowań ostatecznie Prezydent Miasta decyzją z dnia 15.11.2011 r. orzekł o ustaleniu odszkodowania z tytułu pozbawienia prawa własności nieruchomości położonej w W. na rzecz spadkobierców wyżej wymienionych. Jako podstawę prawną Organ powołał przepisy ustawy o ustroju miasta, ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz wymienił art. 4 pkt 9b, art. 128 ust. 1, art. 129 ust. 1 i 5, art. 130 i art. 132 ust. 1a, 2, 4, 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Z treści powołanej decyzji Prezydenta Miasta wynika, że strony postępowania w sposób jednoznaczny wyraziły zgodę na 30-dniowy termin realizacji wypłaty liczony od dnia, w którym decyzja orzekająca stanie się ostateczna.

Wnioskodawczyni nadmienia, że do dnia 16.12.2011 r. wypłata nie nastąpiła. Wszyscy wymienieni powyżej spadkobiercy jako strony postępowania pisemnie odstąpili od wypłaty odsetek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłata odszkodowania, z tytułu pozbawienia prawa własności nieruchomości, spadkobiercom podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, orzeczone (w przyszłości wypłacone) odszkodowanie za wywłaszczoną w 1979 r. nieruchomość nie podlega przez spadkobierców żadnemu opodatkowaniu a w szczególności stanowi zwolnienie przedmiotowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 i 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejsza interpretacja dotyczy zwolnienia z opodatkowania przyznanego na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowania. Natomiast odnośnie zwolnienia z opodatkowania przyznanego odszkodowania pozostałym spadkobiercom zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do regulacji art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody zyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Analiza zacytowanego przepisu prowadzi do wniosku, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

1. nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
2. cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
   
   

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia. Z treści wniosku wynika, że decyzją z dnia 15.11.2011 r. Prezydent Miasta orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz Wnioskodawczyni i pozostałych spadkobierców z tytułu pozbawienia dawnych właścicieli prawa własności nieruchomości położonej w W. Jako podstawę prawną ustalenia odszkodowania ww. Organ powołał przepisy art. 4 pkt 9b, art. 128 ust. 1, art. 129 ust. 1 i 5, art. 130 i art. 132 ust. 1a, 2, 4, 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Powyższa nieruchomość została wywłaszczona decyzją Wydziału Terenów Urzędu Dzielnicowego z dnia 06.03.1979 r. oraz przeznaczona pod uporządkowanie terenu w ramach akcji porządkowania dzielnicy. Prawo do ww. odszkodowania Wnioskodawczyni nabyła na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 16.12.1991 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po Antonim B. oraz postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 25.06.1997 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po Cecylii Stanisławie B.

Podstawę prawną przyznawania i ustalania odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości stanowi ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.).

Z brzmienia art. 128 ust. 1 ww. ustawy wynika, że wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 4b ustawy, odszkodowanie ustala starosta (prezydenta miasta na prawach powiatu), wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, z zastrzeżeniem ust. 5. Natomiast przepis art. 129 ust. 5 cyt. ustawy stanowi, iż starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje odrębną decyzję o odszkodowaniu:

1. w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 3, art. 106 ust. 1 i art. 124-126;
2. na wniosek podmiotu realizującego cel publiczny lub właściciela wywłaszczonej nieruchomości,
3. gdy nastąpiło pozbawienie praw do nieruchomości bez ustalenia odszkodowania, a obowiązujące przepisy przewidują jego ustalenie.
   
   

Stosownie do art. 130 ust. 1 powołanej ustawy, wysokość odszkodowania ustala się według stanu, przeznaczenia i wartości, wywłaszczonej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu. W przypadku gdy starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje odrębną decyzję o odszkodowaniu, wysokość odszkodowania ustala się według stanu i przeznaczenia nieruchomości w dniu pozbawienia lub ograniczenia praw, a w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 3 i art. 106 ust. 1, według stanu i przeznaczenia nieruchomości odpowiednio w dniu wydania decyzji o podziale lub podjęcia uchwały o przystąpieniu do scalania i podziału oraz jej wartości w dniu wydania decyzji o odszkodowaniu. Przepis art. 134 stosuje się odpowiednio. Ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości (art. 130 ust. 2 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny uznać należy, iż przedmiotowe odszkodowanie zostało przyznane stosownie do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przyznane odszkodowanie w oparciu o przepisy tej ustawy, spełnia przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie będzie podlegało zwolnieniu przewidzianemu w art. 21 ust. 1 pkt 3.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Panią do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni, w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.