Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.336.2019.1.NK
z 14 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją projektu pn. … – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1999 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej, której głównym celem jest udzielanie świadczeń medycznych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej. Posiadając status podmiotu leczniczego, działalność finansowana jest przede wszystkim ze środków publicznych w ramach umowy z NFZ. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi oznaczone symbolem PKD: 86.21.Z – Praktyka lekarska ogólna, 86.22.Z – Praktyka lekarska specjalistyczna. Są to usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. Zgodnie z art. 43 ust. 18 lub ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, takie usługi są zwolnione z podatku VAT, a więc Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca aktualnie realizuje projekt z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020, Oś Priorytetowa 13 – Infrastruktura Społeczna, Działanie 13.1 – Infrastruktura ochrony zdrowia, na podstawie umowy o dofinansowanie podpisanej z Zarządem … .

NZOZ jest zakładem leczniczym, którego organem założycielskim jest Spółka Cywilna. Beneficjent, czyli Spółka, na mocy umowy o dofinansowanie projektu, zobowiązał się do wniesienia wkładu własnego w wysokości 15% wartości projektu, zatem dofinansowanie ze środków europejskich stanowi 85% wartości projektu. Płatności ze środków europejskich będą przekazywane Beneficjentowi przez Instytucję Zarządzającą za pośrednictwem Banku Gospodarstwa Krajowego, w formie refundacji poniesionych przez Beneficjenta wydatków kwalifikowanych na realizację Projektu, w postaci płatności częściowych i płatności końcowej. Przekazanie płatności częściowych oraz końcowej następuje w terminie do 90 dni od dnia złożenia przez Beneficjenta do Instytucji Zarządzającej poprawnego wniosku Beneficjenta o płatność. Z uwagi na duży koszt projektu, przedmiotowy projekt prawdopodobnie nie byłby realizowany w sytuacji, gdyby nie przyznano ww. środków na jego realizację.

W ramach projektu, Wnioskodawca otrzyma dotację z UE na sfinansowanie elementów koniecznych z punktu widzenia zwiększenia dostępu do publicznych świadczeń zdrowotnych tj. opracowanie studium wykonalności (zrealizowane) zlecone firmie zewnętrznej, zakup niezbędnego z punktu widzenia udzielania świadczeń zdrowotnych sprzętu medycznego będącego wyrobem medycznym wg ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych, zarządzanie projektem zlecone firmie zewnętrznej, zakup tablicy informacyjnej w ramach akcji promocyjno-informacyjnej o źródle finansowania projektu zlecony firmie zewnętrznej.

Celem głównym ww. projektu jest zwiększenie dostępności usług zdrowotnych w podmiocie leczniczym Wnioskodawcy wykonującym działalność leczniczą w ramach podstawowej opieki zdrowotnej udzielającym świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (umowa z NFZ), poprzez poprawę jakości infrastruktury ochrony zdrowia. Cel szczegółowy:

• poprawa dostępności istniejącej infrastruktury ochrony zdrowia;
• podniesienie jakości, zapewnienie ciągłości i kompleksowości świadczonych usług zdrowotnych w ramach podstawowej opieki zdrowotnej.

Grupą docelową projektu są:

• aktualni i potencjalni użytkownicy infrastruktury medycznej – pacjenci, kadra medyczna, inni pracownicy wnioskodawcy, dostawcy;
• uczestnicy procesu inwestycyjnego – dostawcy, wykonawcy, kadra zarządzająca Wnioskodawcy;
• korzystający z rezultatów projektu inni mieszkańcy, podmioty gospodarcze i instytucje obszaru oddziaływania wnioskodawcy.

Podmiot leczniczy wykonuje działalność leczniczą udzielając świadczeń opieki zdrowotnej w ramach umów z NFZ, w tym udziela świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w ramach umowy (kontrakt z NFZ) w zakresie objętym projektem. Projekt będzie realizowany na terenie woj. … , w podmiocie leczniczym świadczącym podstawową opiekę zdrowotną. Podmiot leczniczy w czasie realizacji projektu będzie świadczyć podstawową opiekę zdrowotną i działania profilaktyczne dla wszystkich grup wiekowych. Podmiot Beneficjenta, według Obwieszczenia Ministra Zdrowia z 17 grudnia 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, realizuje programy profilaktyczne tj.:

• lekarza POZ – profilaktyka chorób układu krążenia, porada patronażowa, badania bilansowe, w tym przesiewowe;
• pielęgniarki POZ – profilaktyka gruźlicy, testy przesiewowe, wizyta patronażowa;
• położnej POZ – wizyta patronażowa, wizyta profilaktyczna.

Po zakończeniu realizacji ww. projektu Beneficjent zapewni zachowanie trwałości projektu przez minimum 3 lata od refundacji salda końcowego – przez okres trwałości projektu zakupione środki trwałe będą wykorzystywane do działalności leczniczej w zakresie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wnioskodawca deklaruje utrzymanie funkcjonowania podmiotu leczniczego objętego wsparciem i kontraktowania z NFZ udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych minimum w okresie trwałości projektu.

Świadczenia opieki zdrowotnej udzielane z wykorzystaniem zmodernizowanej infrastruktury są i będą świadczone jako nieodpłatne dla pacjentów usługi publiczne – Wnioskodawca nie zamierza sprzedać, ani w inny sposób przenieść własności zmodernizowanej infrastruktury na inny podmiot. Do końca okresu trwałości zarówno infrastruktura, jak i wyposażenie wsparte w ramach realizacji projektu będzie wykorzystywane wyłącznie w ramach usług świadczonych w publicznym systemie ochrony zdrowia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług na cele realizacji projektu, których koszt zakupu został sfinansowany w ramach projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu podatku od towarów i usług, którego wysokość została zawarta w budżecie Projektu, gdyż nie jest „płatnikiem” VAT. Świadczone usługi medyczne są ustawowo zwolnione z podatku VAT a sprzęt, którego zakup zostanie sfinansowany z otrzymanej dotacji, będzie służył wyłącznie działalności w zakresie opieki zdrowotnej wykonywanej przez podmiot leczniczy zwolnionej z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18-19.

Zdaniem Wnioskodawcy, VAT z faktury na sprzęt sfinansowany z dotacji nie będzie podlegał odliczeniu z uwagi na to, że Wnioskodawca nie będzie pobierał opłat opodatkowanych VAT z tytułu korzystania z dofinansowanej infrastruktury, zaś infrastruktura nie będzie wykorzystywana na działalność opodatkowaną podatkiem VAT. Wnioskodawca potwierdza, że w niniejszym projekcie podatek VAT jest kwalifikowany, ponieważ nie jest możliwy do odzyskania. Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie jest spełniony, gdyż wydatki poniesione w związku z realizacją ww. projektu są związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu realizowanego projektu. Tym samym, Wnioskodawca nie ma prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego, nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto, w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2019, poz. 714), wskazano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

W § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia wskazany został katalog środków, które stanowią środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Otrzymanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach, daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu. Nie zostały bowiem spełnione warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyty sprzęt sfinansowany z otrzymanej dotacji – jak wskazano we wniosku – będzie służył wyłącznie działalności w zakresie opieki zdrowotnej zwolnionej od podatku. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało także prawo do zwrotu podatku naliczonego, ponieważ dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.