2019.06.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.173.2019.1.RK
z 18 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem (data nadania 24 maja 2019 r., data wpływu 30 maja 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-2.4010.173.2019.1.RK z dnia 22 maja 2019 r. (data nadania 22 maja 2019 r., data odbioru 23 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia:

źródła przychodów z tytułu udzielonej licencji Spółce zależnej na korzystanie ze znaków towarowych – jest prawidłowe;

wysokości odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych do znaków towarowych alokowanych do kosztów uzyskania przychodów z zysków kapitałowych oraz do kosztów z innych źródeł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia źródła przychodów z udzielonej licencji na korzystanie ze znaków towarowych oraz w jakiej wysokości odpisy amortyzacyjne od praw ochronnych Spółka powinna alokować do kosztów uzyskania przychodów z zysków kapitałowych oraz do kosztów z innych źródeł.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hostingu oraz udostępniania domen internetowych (dalej także zwana działalnością operacyjną). Spółka w swej działalności wykorzystuje trzy uprzednio nabyte przez poprzednika prawnego Wnioskodawcy znaki towarowe (jeden graficzny oraz dwa słowne), na które zostały udzielone prawa ochronne przez Urząd Patentowy RP.

Wykorzystanie znaków towarowych obejmuje m.in. umieszczanie ich na stronach internetowych Spółki jak również w korespondencji mailowej kierowanej do klientów oraz kontrahentów oraz na papierze firmowym wykorzystywanym w korespondencji listownej, ekspozycję w siedzibie Spółki oraz jej biurach. Mając na uwadze rodzaj działalności prowadzonej przez Spółkę posługiwanie się znakami towarowymi pozwala klientom na łatwe i szybkie zidentyfikowanie usług świadczonych przez Spółkę i dzięki temu bezpośrednio przekłada się na generowane przez Spółkę przychody. Spółka udziela licencji na korzystanie z dwóch z wymienionych powyżej znaków towarowych (dalej zwane ZT) swojej spółce zależnej (dalej zwana Spółka zależna). Spółka zależna wykorzystuje ZT umieszczając je na swej stronie internetowej oraz wykorzystując w materiałach biurowych (np. papier korespondencyjny). Spółka zależna pozyskuje dla Spółki domeny zagraniczne, gdyż może zawierać transakcje bezpośrednio z operatorami poszczególnych domen globalnych. Spółka amortyzuje dla celów podatkowych posiadane prawa ochronne do znaków towarowych, w tym prawa ochronne do ZT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Do jakiego źródła przychodów Spółka powinna zakwalifikować przychody z licencji na korzystanie z ZT udzielonej przez Spółkę na rzecz Spółki zależnej?
W jakiej wysokości odpisy amortyzacyjne od praw ochronnych do ZT Spółka jako koszty uzyskania przychodów powinna alokować do kosztów z zysków kapitałowych oraz do kosztów z innych źródeł?

Zdaniem Wnioskodawcy

Przychody z licencji na korzystanie z ZT udzielonej przez Spółkę na rzecz Spółki zależnej Spółka powinna zakwalifikować do źródła przychody z zysków kapitałowych.
Wnioskodawca powinien zaliczać odpisy amortyzacyjne od praw ochronnych do ZT jako koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do obu źródeł dochodów, czyli przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł, czyli działalności operacyjnej Spółki zgodnie z proporcją przychodów uzyskiwanych przez Spółkę w danym roku podatkowym z tych źródeł do ogółu przychodów Spółki.

Uzasadnienie

Ad. 1

Z dniem 1 stycznia 2018 r. wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zmiany. Jedną z nich jest podział przychodów na dwa źródła. Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.; dalej: „updop”) za przychody z zysków kapitałowych uważa się m.in. przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych. W konsekwencji przychody z licencji na korzystanie z ZT udzielonej przez Spółkę na rzecz Spółki zależnej Spółka powinna zakwalifikować do źródła przychody z zysków kapitałowych. Jak wynika z uzasadnienia do ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: „ustawa nowelizująca”), podział źródeł przychodów podatników podatku dochodowego od osób prawnych miał na celu ograniczenie optymalizacji podatkowych. Jednym z częstych mechanizmów optymalizacyjnych jest sztuczne kreowanie straty w operacjach gospodarczych dokonywanych z użyciem posiadanego majątku i obniżanie o wysokość takiej straty dochodów wygenerowanych w następstwie podstawowej działalności (działalności operacyjnej). Ograniczenie optymalizacji polega na uniemożliwieniu pomniejszania dochodu z jednego źródła przychodów o stratę z drugiego źródła przychodów (art. 7 ust. 5 updop).

Ad. 2

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Oznacza to, że przychodom ze źródła zyski kapitałowe muszą być przyporządkowane koszty uzyskania przychodów z tego źródła. Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 2b updop w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

W myśl natomiast art. 15 ust. 2 updop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. art. 16b updop, za wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji uznaje się m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2019 r., poz. 501), które łącznie spełniają następujące przesłanki:

zostały nabyte,

nadają się do gospodarczego wykorzystywania w dniu przyjęcia do używania,

przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie stosownej umowy.

Przepis art. 121 powołanej ustawy - Prawo własności przemysłowej stanowi o tym, że na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Ustawa ta określa (w art. 120 ust. 1 i 2), że znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżniania w obrocie towarów jednego przedsiębiorstwa od tego samego rodzaju towarów innych przedsiębiorstw. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się:

od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartości te wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów (...). Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Jak wskazano w stanie faktycznym Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych do ZT wykorzystywanego w działalności operacyjnej Spółki, z której uzyskuje przychody kwalifikowane do źródła inne przychody oraz ZT jest przedmiotem umowy licencyjnej zawartej ze Spółką zależną na podstawie, której Spółka uzyskuje przychody zaliczane do źródła przychodów, jakim są zyski kapitałowe.

Należy przy tym podkreślić, że instytucja proporcjonalnego ustalania kosztów uzyskania przychodów ma charakter szczególny. Wprowadzony przez ustawodawcę tzw. klucz przychodowy znajduje zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła. Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (winno być: „zdarzenia przyszłego”) jednoznacznie wynika, że ZT jest wykorzystywany zarówno do prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej przez Spółkę (działalności operacyjnej), jak i jest przedmiotem umowy licencyjnej zawartej ze Spółką zależną. Nie ma, więc możliwości przyporządkowania odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych do ZT jako kosztów bezpośrednio do jednego źródła przychodów. Powyższe jednoznacznie wynika z art. 15 ust. 2 i 2b updop.

W związku z powyższym należy uznać, że Wnioskodawca powinien zaliczać odpisy amortyzacyjne od ZT jako koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do obu źródeł dochodów czyli przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł czyli działalności operacyjnej Spółki zgodnie z proporcją przychodów uzyskiwanych przez Spółkę w danym roku podatkowym z tych źródeł do ogółu przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia:

źródła przychodów z tytułu udzielonej licencji Spółce zależnej na korzystanie ze znaków towarowych – jest prawidłowe;

wysokości odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych do znaków towarowych alokowanych do kosztów uzyskania przychodów z zysków kapitałowych oraz do kosztów z innych źródeł – jest prawidłowe.

Ad. 1

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175, dalej: „ustawa zmieniająca”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, dalej: „updop”) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na źródła:

z zysków kapitałowych oraz

z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b updop.

W myśl natomiast art. 7b ust. 1 pkt 6 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody:

z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,
z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,
z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Przepis art. 7b ust. 1 updop, zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Ponadto konstrukcja powyższych przepisów wskazuje, że przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop odnosi się do art. 16b updop, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika wartości niematerialne i prawne, które to wartości są kreowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa.

Prawami majątkowymi wymienionymi w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop są:

autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

licencje,

prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,

wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hostingu oraz udostępniania domen internetowych (działalność operacyjna). Spółka w swej działalności wykorzystuje trzy uprzednio nabyte przez poprzednika prawnego Wnioskodawcy znaki towarowe (jeden graficzny oraz dwa słowne), na które zostały udzielone prawa ochronne przez Urząd Patentowy RP. Spółka udziela licencji na korzystanie z dwóch z wymienionych powyżej znaków towarowych (dalej zwane ZT) swojej spółce zależnej. Spółka amortyzuje dla celów podatkowych posiadane prawa ochronne do znaków towarowych, w tym prawa ochronne do ZT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwalifikacji przychodów z tytułu udzielonej licencji do właściwego źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu oddawania do używania nabytych praw do znaku towarowego w drodze licencji, jako prawa majątkowe wprost wymienione w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) w zw. z art. 16b ust. 1 pkt 5 updop – winny być przypisane do źródła zyski kapitałowe. Wysokość należnych opłat nie jest bezpośrednio uzależniona od wysokości przychodów osiąganych przez Spółkę z stricte podstawowej działalności gospodarczej (generującej przychody inne niż z zysków kapitałowych). Wnioskodawca udostępnia licencję na znak towarowy na postawie odrębnej umowy licencyjnej a nie umowy, która generuje przychody z podstawowej działalności gospodarczej. Zatem, przeniesie przez Wnioskodawcę praw z uprzednio nabytych znaków towarowych będzie skutkowało uzyskaniem przychodu z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) updop. Wskazać bowiem należy, że z literalnego brzmienia art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e) updop wprost wynika, że za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody ze zbycia praw majątkowych, o których mowa w lit. a-c. Natomiast jak jednoznacznie wskazano w opisie sprawy Spółka zbywa prawa majątkowe, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) updop.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Ad. 2

Organ interpretacyjny w pełni podziela stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych do znaków towarowych alokowanych do kosztów uzyskania przychodów z zysków kapitałowych oraz do kosztów z innych źródeł przychodów.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie (tj. pytanie Nr 2) oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawianego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin