Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.105.2019.3.IM
z 24 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym w dniach 11 i 13 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 czerwca 2019 r., znak 0112-KDIL3-1.4011.105.2019.2.IM 0112-KDIL1-1.4012.169.2019.3.MJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 czerwca 2019 r., wniosek uzupełniono w dniach 11 i 13 czerwca 2019 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 12 czerwca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Na terytorium Polski prowadzi gospodarstwo rolne, którego właścicielem jest od 2009 roku. W ramach gospodarstwa prowadzi działalność rolniczą zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla drobiu) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykorzystując majątek będący jego własnością.

Działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane są szacunkowo, zgodnie z decyzją wydaną przez Urząd Skarbowy. Dodatkowo Wnioskodawca od 1.03.2009 r. prowadzi usługową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. W ramach działalności gospodarczej świadczy usługi informatyczne i reklamowe oraz rolnicze. Z prowadzonej działalności rozlicza się na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Z osiąganych źródeł przychodów rozlicza się na formularzu PIT-36. Wnioskodawca nie osiąga przychodów, które nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku VAT. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i co miesiąc składa do Urzędu Skarbowego deklarację VAT-7, uwzględniając w niej sprzedaż i zakupy zarówno z działalności gospodarczej jak i z działów specjalnych produkcji rolnej.

Od 2017 roku Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, a między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa. Żona Wnioskodawcy nie jest rolnikiem i nie prowadzi działalności gospodarczej. Żona Wnioskodawcy zamierza podjąć się na terytorium Polski prowadzenia gospodarstwa rolnego i prowadzić w ramach tego gospodarstwa działalność rolniczą, zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla drobiu). Żona Wnioskodawcy planuje w tym celu wydzierżawić od swojego męża grunt i zarejestrować się w KRUS jako rolnik. Zamierza działać jako odrębne od Wnioskodawcy gospodarstwo rolne (odrębny nr NIP, odrębny rachunek bankowy, oddzielnie będzie rozliczać i sprzedawać produkty).

Żona Wnioskodawcy złoży odrębną od Wnioskodawcy deklarację dotyczącą wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej (normy szacunkowe) Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz żony usługę odchowu indyków i na tę okoliczność wystawi fakturę VAT. Żona będzie natomiast kupowała i sprzedawała produkty na własny rachunek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku należy uznać, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane przez żonę Wnioskodawcy są opodatkowane odrębnie w całości wyłącznie u żony Wnioskodawcy i nie łączą się z przychodami Wnioskodawcy, a każdy będzie rozliczał się na odrębnych zeznaniach PIT-36?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że do limitu przychodów zobowiązujących do prowadzenia ksiąg rachunkowych, przychody małżonków będą liczone odrębnie dla każdego z nich?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jak stanowi art. 2 ust. 2 tej ustawy: działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywniczo gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

• miesiąc - w przypadku roślin,
• 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
• 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
• 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

− licząc ud dnia nabycia.

Stosownie do art. 2 ust. 3 ww. ustawy: działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Natomiast jak wynika z przepisu art. 2 ust. 3a wyżej cytowanej ustawy: nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz 4 omawianej ustawy: źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza
• działy specjalne produkcji rolnej.
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
  
  

Stosownie do treści art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustała się według zasad określonych w art. 14, jeśli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika Urzędu Skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeśli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do treści art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: (…) Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeśli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej określonych w załączniku nr 2.

Stosownie do treści art. 24a ust. 4 ww. ustawy: obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w Euro w przepisach o rachunkowości.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm.): przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Zatem przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Zgodnie z art. 8 ust 1 ww. ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i prowadzi działy specjalne produkcji rolnej. W prowadzonej działalności rolniczej wykorzystuje składniki majątkowe stanowiące jego własność. Corocznie Wnioskodawca deklaruje wielkość hodowli drobiu na deklaracji PIT-6 i na tej podstawie otrzymuje decyzję na zaliczki na podatek dochodowy ustalone na podstawie norm szacunkowych. Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi również, jako osoba fizyczna, działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów. Żona Wnioskodawcy w momencie gdy wydzierżawi grunt od męża, złoży odrębną deklarację PIT-6 i w związku z tym każdy z małżonków otrzyma z Urzędu Skarbowego odrębne decyzje w zakresie podatku dochodowego z prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej. W związku z tym, że między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa, każdy z nich będzie rozliczał się na odrębnych deklaracjach PIT-36.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, każdy z małżonków będzie miał odrębne źródła przychodów: Wnioskodawca działalność gospodarczą i działy specjalne produkcji rolnej, żona Wnioskodawcy działy specjalne produkcji rolnej. Zatem zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest jego stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku należy uznać, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane przez żonę Wnioskodawcy są opodatkowane odrębnie w całości wyłącznie u żony Wnioskodawcy i nie łączą się z przychodami Wnioskodawcy, a każdy z małżonków będzie rozliczał się na odrębnych zeznaniach PIT-36.

W celu ustalenia obowiązku podatkowego w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych Wnioskodawca uważa, że ze względu na to, że prowadzone przez niego działy specjalne produkcji rolnej nie stanowią własności wspólnej Wnioskodawcy oraz jego żony, przychód Wnioskodawcy należy ustalić jako sumę przychodów netto z działalności gospodarczej i z jego działów specjalnych produkcji rolnej (na podstawie wystawionych faktur sprzedaży), a przychód żony będzie stanowił przychód z jej działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych przez nią samodzielnie (ustalony na podstawie faktur VAT-RR lub faktur sprzedaży, w zależności czy małżonka będzie mogła działać jako odrębny podatnik według przepisów ustawy o VAT). Każdy z nich powinien zatem ustalać odrębnie kwotę przychodu, po przekroczeniu której powstanie obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych u każdego z nich. Natomiast brak przekroczenia tej kwoty oznaczał będzie, że Wnioskodawca oraz żona będą mieli prawo opodatkować przychody przy wykorzystaniu norm szacunkowych dochodu, na podstawie art. 24 ust. 4 i art. 24 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy podkreślić, że mimo tego, że do dochodów osiąganych z działalności rolniczej, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stosuje się tej ustawy, a ustawę o rachunkowości, to dla prawidłowego ustalania limitu przychodów Wnioskodawca powinien uwzględnić przychody ze wszystkich źródeł, a więc z działalności gospodarczej, z działów specjalnych produkcji rolnej.

Reasumując - w sytuacji, gdy małżonkowie złożyli odrębne deklaracje PIT-6, obowiązujący limit do ksiąg rachunkowych 2 000 0000 euro powinien być liczony odrębnie dla każdego z małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednakże przepisów tej ustawy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza;
• pkt 4 – działy specjalne produkcji rolnej.
  
  

Działami specjalnymi produkcji rolnej w myśl art. 2 ust. 3 ww. ustawy są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym. Natomiast jak wynika z przepisu art. 2 ust. 3a wyżej cytowanej ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a).

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Natomiast z art. 9a ust. 2 ww. ustawy wynika, że podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Dokonany wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 2 zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania albo złoży w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym pisemny wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej albo oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (art. 9a ust. 2b).

Zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa przepis art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalają przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2, są obowiązani składać w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku podatkowym.

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg – o czym stanowi art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości (art. 24a ust. 4 ustawy).

Na mocy art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W odniesieniu do źródła przychodów, jakim są działy specjalne produkcji rolnej, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rozstrzyga o obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, a jedynie określa konsekwencje dla opodatkowania tego źródła przychodów w przypadku, gdy obowiązek ten wynika z odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351, z późn. zm.) przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

• pkt 1 - spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego;
• pkt 2 - osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz. 1629), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.
  
  

Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 1a pkt 3 oraz w art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy (art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych (art. 15 ust. 2 tej ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca na terytorium Polski prowadzi gospodarstwo rolne, którego właścicielem jest od 2009 roku. W ramach gospodarstwa prowadzi działalność rolniczą zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla drobiu) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykorzystując majątek będący jego własnością. Działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane są szacunkowo, zgodnie z decyzją wydaną przez Urząd Skarbowy. Dodatkowo Wnioskodawca od 01.03.2009 roku prowadzi usługową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. W ramach działalności gospodarczej świadczy usługi informatyczne i reklamowe oraz rolnicze. Z prowadzonej działalności rozlicza się na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Od 2017 roku Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, a między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa. Żona Wnioskodawcy nie jest rolnikiem i nie prowadzi działalności gospodarczej. Żona Wnioskodawcy zamierza podjąć się na terytorium Polski prowadzenia gospodarstwa rolnego i prowadzić w ramach tego gospodarstwa działalność rolniczą, zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla drobiu). Żona Wnioskodawcy planuje w tym celu wydzierżawić od swojego męża grunt i zarejestrować się w KRUS jako rolnik. Zamierza działać jako odrębne od Wnioskodawcy gospodarstwo rolne (odrębny nr NIP, odrębny rachunek bankowy, oddzielnie będzie rozliczać i sprzedawać produkty). Żona Wnioskodawcy złoży odrębną od Wnioskodawcy deklarację dotyczącą wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej (normy szacunkowe). Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz żony usługę odchowu indyków i na tę okoliczność wystawi fakturę VAT. Żona będzie natomiast kupowała i sprzedawała produkty na własny rachunek.

Przystępując do oceny skutków podatkowych opisanej we wniosku sytuacji w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Przy czym, w myśl art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26, art. 26e i art. 26h; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Zatem, co do zasady, każdy z małżonków jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego, który rozlicza swoje przychody indywidualnie.

Wspólne rozliczenie przychodów małżonków możliwe jest wyłącznie na ich wniosek, po spełnieniu warunków określonych w ustawie.

Jednym z warunków wspólnego rozliczenia małżonków jest istnienie przez cały rok podatkowy pomiędzy małżonkami wspólności majątkowej.

Jak wynika z informacji przedstawionych w treści wniosku w związku małżeńskim Wnioskodawcy istnieje rozdzielność majątkowa, a więc warunek wspólnego opodatkowania przychodów małżonków nie jest spełniony.

W związku z powyższym, dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochody Wnioskodawcy nie podlegają wspólnemu opodatkowaniu z dochodami małżonki.

W konsekwencji Wnioskodawca powinien rozliczyć się indywidualnie składając odrębne zeznanie na formularzu PIT-36.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia określonego w ustawie o rachunkowości limitu przychodów zobowiązujących do założenia ksiąg rachunkowych – wskazać należy, że każdy z małżonków (jako odrębny podatnik) powinien ustalić go odrębnie.

Ani ustawa o rachunkowości, ani ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie regulują w szczególny sposób zasad ustalania limitu przychodów zobowiązującego do zaprowadzenia ksiąg rachunkowych dla małżonków. Tym samym nie ma podstaw prawnych, aby ustalać jeden wspólny limit dla małżonków. W konsekwencji należy przyjąć, że niezależnie od istnienia między małżonkami ustawowej wspólności majątkowej, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o rachunkowości są klasyfikowani jako odrębne podmioty. A zatem, każdy z małżonków powinien odrębnie ustalić, czy został przez niego przekroczony limit przychodów określony w ustawie o rachunkowości zobowiązujący do założenia ksiąg rachunkowych.

Z analizy powołanych regulacji prawnych wynika, że konsekwencją uzyskania m.in. przez osobę fizyczną, określonych w przepisach ustawy o rachunkowości łącznych przychodów netto ze sprzedaży towarów w kwocie określonej w art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy – jest obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynikający z ustawy o rachunkowości zależy od formy prawnej prowadzonej przez jednostkę działalności, a nie od przedmiotu tej działalności lub też sposobu opodatkowania. Oznacza to, że przepis art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajdzie zastosowanie w przypadku podatnika, który prowadzi jednocześnie działalność gospodarczą, działalność rolniczą oraz działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli jego przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro. Nie ma przy tym znaczenia, w jakiej części na kwotę 2 000 000 euro składają się przychody osiągnięte w ramach działalności gospodarczej, a w jakiej z działalności rolniczej i z działów specjalnych produkcji rolnej.

Wobec powyższego, limit przychodów netto ze sprzedaży towarów w kwocie 2 000 000 euro, o którym mowa w cytowanym art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zobowiązujących do założenia ksiąg rachunkowych – dotyczy wyłącznie przychodów Wnioskodawcy. Aby ustalić u Wnioskodawcy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, wynikający z przepisów ustawy o rachunkowości, należy zsumować przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych osiągane wyłącznie przez Wnioskodawcę: z działalności gospodarczej oraz z działów specjalnych produkcji rolnej.

Końcowo tut. organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług podlega odrębnym rozstrzygnięciom.

Ponadto tutejszy organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.