INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 07 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 13 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku przekazania podatnikowi informacji podatkowych sporządzonych na odpowiednich drukach - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązku przekazania podatnikowi informacji podatkowych sporządzonych na odpowiednich drukach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Sąd Okręgowy na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym jako płatnik jest zobowiązany obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od niego jako zakładu pracy przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez nasz zakład pracy. W związku z tym po zakończeniu roku podatkowego Sąd Okręgowy jest zobowiązany wystawić odpowiednio PIT 11, PIT 40 lub „PIT 8”. Zdarza się, że z w/w osobami nie ma bezpośredniego kontaktu dlatego zeznania podatkowe wysyłane są za pośrednictwem poczty listem poleconym z potwierdzeniem odbioru na adres podatników. W przypadku nie odebrania listu przez adresata, list i potwierdzenie nie odebrania listu Sąd Okręgowy przechowuje wraz z egzemplarzem „zeznania podatkowego” wystawionego dla zakładu w archiwum.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak należy postąpić z nieodebranym przez podatnika „zeznaniem podatkowym”...

Wnioskodawca jest zdania, że „zeznanie” wraz z potwierdzeniem nieodebrania należy przechowywać w archiwum razem z „zeznaniem podatkowym” wystawionym dla zakładu jako dowód wywiązania się z obowiązku płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotycząca obowiązku przekazania podatnikowi informacji podatkowych sporządzonych na odpowiednich drukach, zajęta w stosunku do przedstawionego stanu faktycznego. Jednocześnie wyjaśnia się, że w pozostałej części wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Jak wynika z treści art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do postanowień art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Natomiast zgodnie z art. 39 ust. 2 ww. ustawy, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie natomiast do treści art. 37 ust. 1 jeżeli podatnik, od którego zaliczki miesięczne pobierają płatnicy określeni w art. 31, art. 33 lub art. 35 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, złoży płatnikowi przed dniem 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że:

1. poza dochodami uzyskanymi od płatnika nie uzyskał innych dochodów, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 30-30c oraz art. 30e,
2. nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 2-4,
3. nie korzysta z możliwości opodatkowania dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 lub 4,
4. (uchylony)
5. nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 5

-płatnik jest obowiązany sporządzić, według ustalonego wzoru (PIT-40), roczne obliczenie podatku, na zasadach określonych w art. 27, od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym.

Zgodnie z ust. 3 art. 37 ww. ustawy roczne obliczenie podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnicy sporządzają w terminie do końca lutego po upływie roku podatkowego i w tym samym terminie przekazują podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Sąd Okręgowy na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym jako płatnik jest zobowiązany obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od niego jako zakładu pracy przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez nasz zakład pracy. W związku z tym po zakończeniu roku podatkowego Sąd Okręgowy jest zobowiązany wystawić odpowiednie formularze podatkowe. Zdarza się, że z w/w osobami nie ma bezpośredniego kontaktu dlatego formularze wysyłane są za pośrednictwem poczty listem poleconym z potwierdzeniem odbioru na adres podatników. W przypadku nie odebrania listu przez adresata, list i potwierdzenie nie odebrania listu Sąd Okręgowy przechowuje wraz z egzemplarzem formularza podatkowego wystawionego dla zakładu w archiwum.

Skoro zatem Sąd Okręgowy, w ustawowym terminie przewidzianym w art. 37 i 39 ww. ustawy o podatku dochodowym, przesłał za pośrednictwem poczty listem poleconym z potwierdzeniem odbioru informacje PIT-11 i roczne obliczenie podatku PIT-40, zarówno na adres zamieszkania pracownika znany z dokumentów złożonych przez niego w trakcie trwania stosunku pracy oraz na adres właściwego według miejsca zamieszkania podatnika naczelnika urzędu skarbowego, to stwierdzić należy, iż w świetle ww. uregulowań prawnych, Wnioskodawca wywiązał się z ciążących na nim obowiązków płatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe tut. Organ wyjaśnia, iż kwestie związane z doręczeniami przesyłek regulują przepisy zawarte w ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe (t.j. Dz. U. z 2008 r., Nr 189, poz. 1159) oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 09 stycznia 2004 r. w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych (Dz. U. Nr 5, poz. 34). Przepisy te nie są jednak przepisami prawa podatkowego stosownie do treści art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Zatem ocena prawidłowości doręczenia ww. przesyłek nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej, wydawanej na mocy przepisu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Reasumując, jeżeli Sąd Okręgowy jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wystawił ww. formularze oraz w ustawowym terminie skutecznie, tj. zgodnie z warunkami wynikającymi z przepisów zawartych w ustawie Prawo pocztowe jak i w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych, doręczył byłym pracownikom to wywiązał się z ciążących na nim obowiązków podatkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż nieodebrane przez pracowników ww. formularze powinny być dołączone do dokumentacji pracowniczej wraz z adnotacjami poczty dotyczącymi sposobu ich doręczenia i przechowywane w siedzibie Sądu Okręgowego (np. w archiwum) jako dowód, że Wnioskodawca dopełnił wszystkich ciążących na nim obowiązków płatnika.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż płatnik o którym mowa w treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na który to przepis powołuje się Wnioskodawca – w świetle uregulowań cyt. ustawy – nie ma obowiązku sporządzania PIT-8; druk taki w ogóle nie funkcjonuje w obrocie prawnym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.