Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.146.2019.4.OS
z 3 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wynajem lokali – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wynajem lokali.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka T (dalej: Wnioskodawca) zamierza wynajmować spółce sp. z o.o. oraz innym spółkom lokale - będą to puste pomieszczenia lub lokale już częściowo urządzone wymagające odpowiedniego doposażenia przez najemcę. Umowa zawarta pomiędzy stronami (Wnioskodawcą a najemcą) nie będzie zawierać żadnych postanowień dotyczących sposobu i celu wykorzystania lokali przez najemcę (umowa będzie zezwalać na dalszy podnajem lokalu).

Najemcy planują podnajmować miejsca noclegowe w danym lokalu swoim pracownikom (zleceniobiorcom) w celu ich zakwaterowania (pracownicy będą wynajmować miejsca noclegowe m.in. od spółki sp. z o.o. w związku z wykonywaną przez nich pracą w danej miejscowości - przede wszystkim będą to osoby pochodzące z zagranicy). W tym celu najemcy zamierzają z własnych środków ponieść nakłady na przystosowanie ww. lokali do warunków mieszkalnych - będzie to aranżacja pustych pomieszczeń lub doposażenie już częściowo urządzonych lokali.

W związku ze świadczeniem ww. usług Wnioskodawca będzie wystawiał na rzecz spółki sp. z o.o. (oraz innych spółek) faktury VAT wg stawki w wysokości 23%. Wnioskodawca ma wątpliwości co do prawidłowości stosowanej stawki podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wynajem lokali dokonywany przez Wnioskodawcę powinien zostać zaklasyfikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług do grupowania 68.20.11.0 - Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 września 2015 roku sygn. akt I SA/Kr 1206/15 to do kompetencji organów podatkowych należy ustalenie odpowiedniego przedmiotu opodatkowania, stawki podatkowej, czy też zwolnienia - uzależnionych od zaklasyfikowania określonej usługi lub towaru według systematyki tych klasyfikacji. Oznacza to, że wskazane w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne są elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa przez organy podatkowe podlegają także procesowi wykładni dokonywanej przez te organy. Gdyby było inaczej to w „zwykłych” postępowaniach wymiarowych organy podatkowe byłyby związane klasyfikacją statystyczną dokonaną przez producenta lub usługodawcę (vide: wyroki NSA w sprawach I FSK 1114/10 oraz I FSK 483/11). Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2017 roku sygn. I FSK 179/16 podzielił ww. stanowisko Sądu pierwszej instancji (sygn. akt I SA/Kr 1206/15), że wskazane w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne są elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa przez organy podatkowe podlegają także procesowi wykładni dokonywanej przez te organy, inaczej bowiem, zdaniem NSA, gdyby symbol PKWiU był uznawany za element stanu faktycznego, to organ interpretacyjny, tym symbolem byłby związany, co w zasadzie przekreślałoby w niektórych przypadkach, gdzie tak jak w niniejszej sprawie od odpowiedniego grupowania zależy stawka podatku VAT, sens interpretacji, bowiem organ nie mogąc zmienić klasyfikacji statystycznej produktu, musiałby podzielić stanowisko wnioskodawcy, w tej kwestii, a co za tym idzie w kwestii stawki podatku.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, organ podatkowy wydający indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego nie może uchylać się od jednoznacznego wypowiedzenia się w sprawie klasyfikacji statystycznej usługi (lub towaru), jeżeli od dokonania tej klasyfikacji uzależniony jest sposób opodatkowania na gruncie podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, organ podatkowy wydający interpretację indywidualną, mając na uwadze stan faktyczny sprawy podany we wniosku o wydanie interpretacji, powinien dokonać oceny w jakim grupowaniu klasyfikacji statystycznej mieszczą się opisane towary lub usługi.

2. Spółka będzie świadczyła usługę najmu lokali mieszkalnych na rzecz swoich kontrahentów - umowa nie będzie zawierała szczegółowych postanowień dotyczących sposobu wykorzystania oraz będzie zezwalać na dalszy podnajem. Następnie kontrahenci planują dokonywać adaptacji pomieszczeń do celów noclegowych i świadczyć usługi noclegowe dla swoich pracowników (zleceniobiorców).
   
3. Między Wnioskodawcą a Spółką sp. z o.o. występują i mogą występować w przyszłości powiązania udziałowe i osobowe.
   
4. W związku z opisem zdarzenia przyszłego niemożliwe jest w chwili obecnej dokładne określenie jakie podmioty będą najemcami lokali od Wnioskodawcy. Może wystąpić sytuacja, gdy będą to podmioty całkowicie niezależne lub powiązane osobowo czy kapitałowo z Wnioskodawcą.
   
5. Czynsz z tytułu najmu lokali kalkulowany będzie na zasadach rynkowych.
   
6. Wnioskodawca będzie wynajmował lokale na własny rachunek.
   
7. Umowy najmu przedmiotowych lokali Wnioskodawca zamierza zawierać na dłuższe okresy tj. terminy zawieranych umów mogą być kilkumiesięczne/kilkunastomiesięczne a nawet kilkuletnie.
   
8. Pracownicy (zleceniobiorcy) kwaterowani będą przez kontrahentów na różne okresy czasu - jest to związane z rotacją pracowników (przykładowo dany pracownik może zostać zakwaterowany w lokalu na kilka tygodni, kilka miesięcy, kilkanaście miesięcy lub dłużej - w zależności jak długo będzie wykonywał pracę w danej miejscowości).
   
9. Będą to lokale o charakterze mieszkalnym.
   
10. W odpowiedzi na pytanie: „Czy korzystającymi z lokali udostępnionych przez sp. z o. o. lub inne spółki będą wyłącznie pracownicy tych spółek czy również pracownicy Wnioskodawcy bądź inne osoby?”, Wnioskodawca wskazał, że: korzystającymi z lokali będą wyłącznie pracownicy/zleceniobiorcy spółek wynajmujących lokale, w tym pracownicy/zleceniobiorcy firmy sp. z o.o. Spółka sp. z o.o. na chwilę obecną nie zatrudnia pracowników, których mogłaby kwaterować w ww. lokalach.
    
11. W odpowiedzi na pytanie: „W jakim celu sp. z o. o. lub inne spółki będą wynajmować od Wnioskodawcy lokale objęte zakresem postawionych pytań:
    1. czy w celach mieszkaniowych?
       
    2. czy w innych celach – jakich?
    Wnioskodawca wskazał, że: umowa nie będzie zawierać postanowień dotyczących celów oraz sposobów wykorzystywania najmowanych lokali przez spółkę (a także innych spółek).
    
12. W odpowiedzi na pytanie: „Czy celem zakwaterowania pracowników/bądź innych osób w wynajmowanych lokalach przez sp. z o. o. oraz inne spółki będzie cel mieszkaniowy tych pracowników/bądź innych osób?”, Wnioskodawca wskazał, że nie będzie to cel mieszkaniowy, gdyż pracownicy (zleceniobiorcy) nie będą przejawiać zamiaru przeniesienia ośrodka interesów życiowych do danej miejscowości - będą oni kwaterowani w związku z wykonywaną okresowo pracą.
    
13. Lokale, o których mowa we wniosku, mogą być własnością Wnioskodawcy (Wnioskodawca dopiero zamierza nabyć lokale których dotyczy niniejszy wniosek), Wnioskodawca może również wynajmować lokale nie będące jego własnością. Wnioskodawca nie wyklucza, iż przedmiotem umowy najmu będą również lokale, które już posiada.
    
    

Wnioskodawca wskazał, że: umowa nie będzie zawierać postanowień dotyczących celów oraz sposobów wykorzystywania najmowanych lokali przez spółkę (a także innych spółek).

1. W odpowiedzi na pytanie: „Czy celem zakwaterowania pracowników/bądź innych osób w wynajmowanych lokalach przez sp. z o. o. oraz inne spółki będzie cel mieszkaniowy tych pracowników/bądź innych osób?”, Wnioskodawca wskazał, że nie będzie to cel mieszkaniowy, gdyż pracownicy (zleceniobiorcy) nie będą przejawiać zamiaru przeniesienia ośrodka interesów życiowych do danej miejscowości - będą oni kwaterowani w związku z wykonywaną okresowo pracą.
2. Lokale, o których mowa we wniosku, mogą być własnością Wnioskodawcy (Wnioskodawca dopiero zamierza nabyć lokale których dotyczy niniejszy wniosek), Wnioskodawca może również wynajmować lokale nie będące jego własnością. Wnioskodawca nie wyklucza, iż przedmiotem umowy najmu będą również lokale, które już posiada.
   
   

W związku z powyższym, Wnioskodawca informuje, iż pozostaje przy dotychczasowym stanowisku w zakresie oceny zdarzenia przyszłego, tj. opodatkowania ww. usług najmu stawką podstawową podatku VAT 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku gdy Wnioskodawca będzie wynajmował na rzecz spółki sp. z o.o. (oraz innych spółek) lokale - puste pomieszczenia, zastosuje właściwą stawkę podatku VAT tj. stawkę podstawową 23%?
2. Czy w przypadku gdy Wnioskodawca będzie wynajmował na rzecz spółki (oraz innych spółek) częściowo wyposażone lokale wymagające odpowiedniego doposażenia przez najemcę, zastosuje właściwą stawkę podatku VAT tj. 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 23%.
   
   

Wnioskodawca będzie świadczył usługi najmu na rzecz Spółki sp. z o.o. (a także innych spółek). Umowy najmu nie będą zawierały zapisu, na jaki cel najemca przeznaczy dany lokal. Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze fakt, że umowa najmu między Wnioskodawcą a najemcą nie będzie zawierała zapisu, że lokale będą mogły być wykorzystywane, podnajmowane lub nieodpłatnie udostępniane tylko na cele mieszkaniowe, to usługa najmu świadczona przez Wnioskodawcę, powinna zostać opodatkowana wg stawki VAT w wysokości 23%. W ocenie Wnioskodawcy, nie ma znaczenia fakt, że najemcy planują przystosować lokale - w tym przypadku puste pomieszczenia z własnych środków do warunków mieszkalnych i wynajmować miejsca noclegowe na rzecz swoich pracowników (zleceniobiorców) w celu ich zakwaterowania. Zdaniem Wnioskodawcy, powyżej opisaną usługę należy zaklasyfikować do PKWiU 68.20.12.0 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi” (taki też rodzaj działalności gospodarczej prowadzi Wnioskodawca zgodnie z PKD 68.20.Z. „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”). W konsekwencji ww. usługa, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie mogła skorzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% - w Załączniku nr 3 do ustawy o podatku VAT, który zawiera wykaz towarów i usług korzystających z ww. stawki, zawarto wyłącznie usługi związane z zakwaterowaniem. W ocenie Wnioskodawcy, ww. usługa najmu lokalu świadczona na rzecz jego kontrahentów nie będzie usługą związaną z zakwaterowaniem. Będzie to typowy najem lokalu na rzecz danego kontrahenta, bez żadnych dodatkowych świadczeń wykonywanych przez wynajmującego.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, ww. usługa najmu lokalu nie będzie mogła również skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, albowiem zwalnia się od podatku „usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe”.

Z treści tego przepisu wynika, iż żeby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia muszą zostać spełnione łącznie trzy przesłanki:

1. usługa wynajmu jest wykonywana na własny rachunek,
2. wynajmowana nieruchomość ma charakter mieszkalny,
3. nieruchomość jest wynajmowana na cele mieszkaniowe.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym można uznać, iż zostaną spełnione dwa pierwsze warunki, natomiast nie zostanie spełniony warunek trzeci, ponieważ lokale nie będą wynajmowane wyłącznie na cele mieszkaniowe - brak stosownego postanowienia w umowie pomiędzy stronami. Powyższe wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT przez Wnioskodawcę (vide: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2018 roku, znak 0113-KDIPT1-1.4012.79.2018.4.MSU). Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, ww. usługa najmu lokalu powinna zostać opodatkowana wg stawki VAT w wysokości 23%.

2. Analogicznie, jak w przypadku pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy, należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 23%.
   
   

Skoro Wnioskodawca będzie świadczył usługi najmu lokali na rzecz sp. z .o.o. (a także innych spółek) natomiast umowy najmu nie będą zawierały zapisu, na jaki cel najemca przeznaczy dany lokal, powinna znaleźć zastosowanie stawka podstawowa podatku VAT tj. 23%. W ocenie Wnioskodawcy, nie ma znaczenia fakt, że najemcy planują doposażyć z własnych środków już częściowo wyposażone lokale i w dalszej kolejności podnajmować miejsca noclegowe na rzecz swoich pracowników (zleceniobiorców) w celu ich zakwaterowania (doposażenie lokali przez najemcę będzie niezbędne aby mogli z nich korzystać pracownicy).

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. usługę należy zaklasyfikować do PKWiU 68.20.12.0 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi” (taki rodzaj działalności prowadzi Wnioskodawca zgodnie z przedłożonym odpisem z Krajowego Rejestru Sądowego tj. PKD 68.20.Z, „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”). W konsekwencji ww. usługa, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie mogła skorzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% - w Załączniku nr 3 do ustawy o podatku VAT, który zawiera wykaz towarów i usług korzystających z ww. stawki, zawarto wyłącznie usługi związane z zakwaterowaniem. Mając na uwadze fakt, że umowa najmu nie będzie zawierała zapisu, że lokale będą mogły być wykorzystywane, podnajmowane lub nieodpłatnie udostępniane tylko na cele mieszkaniowe, to usługa najmu świadczona przez Wnioskodawcę, powinna zostać opodatkowana wg stawki VAT w wysokości 23%. W ocenie Wnioskodawcy, usługa najmu lokalu świadczona na rzecz jego kontrahentów nie będzie usługą związaną z zakwaterowaniem. Będzie to typowy najem lokalu na rzecz danego kontrahenta. Również analogicznie jak w przypadku pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy, ww. usługa najmu lokalu nie będzie mogła również skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, albowiem zwalnia się od podatku „usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Z treści tego przepisu wynika, iż żeby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia muszą zostać spełnione łącznie trzy przesłanki:

1. usługa wynajmu jest wykonywana na własny rachunek,
2. wynajmowana nieruchomość ma charakter mieszkalny,
3. nieruchomość jest wynajmowana na cele mieszkaniowe.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym ewentualnie można by uznać, iż zostaną spełnione dwa pierwsze warunki, natomiast nie zostanie spełniony warunek trzeci, ponieważ lokale nie będą wynajmowane wyłącznie na cele mieszkaniowe - brak stosownego postanowienia w umowie pomiędzy stronami. Powyższe wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia przez Wnioskodawcę (vide: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2018 roku, znak 0113-KDIPT1-1.4012.79.2018.4.MSU).

W opinii Wnioskodawcy, ww. usługa najmu powinna zostać opodatkowana wg stawki VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych. Tutejszy organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego.

Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Zainteresowanego we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego w zdarzeniu przyszłym (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676). Jednakże zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia oraz § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 2017 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2017 r. poz. 2453), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział możliwość opodatkowania niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% w poz. 163, wymienione zostały usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Podatnik będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza wynajmować spółce oraz innym spółkom lokale - będą to puste pomieszczenia lub lokale już częściowo urządzone wymagające odpowiedniego doposażenia przez najemcę. Najemcy planują podnajmować miejsca noclegowe w danym lokalu swoim pracownikom (zleceniobiorcom) w celu ich zakwaterowania. Wnioskodawca będzie świadczył usługę najmu lokali mieszkalnych na rzecz swoich kontrahentów - umowa nie będzie zawierała szczegółowych postanowień dotyczących sposobu wykorzystania oraz będzie zezwalać na dalszy podnajem. Następnie kontrahenci planują dokonywać adaptacji pomieszczeń do celów noclegowych i świadczyć usługi noclegowe dla swoich pracowników (zleceniobiorców). Umowy najmu przedmiotowych lokali Wnioskodawca zamierza zawierać na dłuższe okresy tj. terminy zawieranych umów mogą być kilkumiesięczne/kilkunastomiesięczne a nawet kilkuletnie. Umowa nie będzie zawierać postanowień dotyczących celów oraz sposobów wykorzystywania najmowanych lokali przez spółkę (a także innych spółek). Wnioskodawca wskazał, że celem zakwaterowania pracowników nie będzie cel mieszkaniowy, gdyż pracownicy (zleceniobiorcy) nie będą przejawiać zamiaru przeniesienia ośrodka interesów życiowych do danej miejscowości - będą oni kwaterowani w związku z wykonywaną okresowo pracą.Wynajem lokali dokonywany przez Wnioskodawcę zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług to 68.20.11.0 - Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę ww. okoliczności oraz obowiązujące przepisy, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie zostanie spełniony cel mieszkaniowy wynajmu. Powyższe wynika z faktu, że umowy najmu nie będą zawierać postanowień dotyczących celów oraz sposobów wykorzystania najmowanych lokali przez najemców, brak jest zatem zastrzeżenia, że lokale mogą być wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych, co powoduje możliwość wykorzystywania przedmiotowych lokali przez najemcę w dowolny sposób, w szczególności na cele inne niż cele mieszkaniowe. Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności nie potwierdzają, że Wnioskodawca będzie dokonywał na rzecz podmiotów gospodarczych wynajmu przedmiotowych lokali wyłącznie na cele mieszkaniowe. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, celem zakwaterowania pracowników nie będzie cel mieszkaniowy. Zatem, nie będą łącznie spełnione wszystkie przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, a więc świadczone usługi najmu nie będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.

Jednocześnie usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą korzystały z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8%, ponieważ zostały sklasyfikowane do następującego symbolu PKWiU: 68.20.11.0 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi”, dla którego to ustawodawca nie przewidział stawki obniżonej.

W konsekwencji, w świetle przedstawionego we wniosku opisu sprawy, usługi najmu lokali objętych zakresem pytania nr 1 i nr 2 świadczone przez Wnioskodawcę, będą podlegały opodatkowaniu VAT według stawki 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku, co oznacza że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą - być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym jednoznacznie wskazano, iż celem zakwaterowania pracowników do przedmiotowych lokali nie będzie cel mieszkaniowy. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w szczególności, gdy zostaną łącznie spełnione wszystkie warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.