Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.183.2019.2.PH
z 4 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP – 7 maja 2019 r.), uzupełnionym 27 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z organizacją spotkań szkoleniowo integracyjnych, poniesione wydatki mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone dla celów podatku dochodowego od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2019 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z organizacją spotkań szkoleniowo integracyjnych, w których uczestniczą m.in. podwykonawcy i zleceniobiorcy Wnioskodawcy, poniesione wydatki mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone dla celów podatku dochodowego od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 czerwca 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.183.2019.1.PH wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 27 czerwca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka, dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”, została wpisana do rejestru przedsiębiorstw w KRS dnia 23 lipca 2018 r. Od tego momentu rozpoczęła prowadzenie ksiąg handlowych zgodnie z ustawą o rachunkowości. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług dokonującym dostaw towarów i świadczący usługi co do zasady opodatkowanych stawką podstawową tego podatku. W ramach działalności Spółka świadczy usługi informatyczne. Jako przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy w KRS wskazano 62.02.Z działalność związaną z doradztwem w zakresie informatyki, co pokrywa się z faktycznym obszarem jej działania. Założycielami spółki są dwaj młodzi mężczyźni pasjonaci informatyki. Spółka ma charakter startupu lecz jest finansowana w całości z wypracowanego zysku. Podstawowym obszarem jej ekspansji jest działalność poprzez sieć na terenie całego świata. Potencjalni odbiorcy świadczonych usług pozyskiwani są za pośrednictwem wyspecjalizowanych platform jak i bezpośrednio. Początkowo wykonawcami usług byli twórcy Spółki lecz w wyniku dynamicznego rozwoju usługi świadczą podwykonawcy pozyskiwani bezpośrednio w formie współpracy na podstawie umów cywilnoprawnych jak i za pomocą kontaktów pozyskanych w internecie na zasadzie umów biznesowych podmiotów zarówno krajowych jak i zagranicznych.

Spółka pozyskuje klientów głównie z zagranicy, lecz zdarza się jej też świadczyć usługi dla podmiotów krajowych. Aby dotrzeć do szerokiego grona potencjalnych odbiorców usług informatycznych za granicą, Spółka współpracuje z platformami dla freelancerów i agencji. Platformy te, pośredniczą między klientem docelowym i agencją/freelancerem w całym procesie sprzedaży, ale również w procesie wystawiania faktur. Za świadczone w ten sposób pośrednictwo pobierają prowizję od Spółki, która dokumentowana jest wystawianymi przez platformę fakturami. Platformy te pobierają również opłatę od klienta docelowego usług świadczonych przez Spółkę: wystawiają w imieniu Spółki fakturę, obciążają kartę płatniczą klienta docelowego i przekazują tą kwotę na platformowe konto Spółki.

Współpraca z wyspecjalizowanymi platformami pośredniczącymi w świadczeniu usług wpływa znacząco na osiągany przez Spółkę wynik finansowy, lecz wymaga od Spółki zaakceptowania regulaminów obowiązujących na tego typu platformach, co generuje parę kłopotów:

1. Spółka nie ma wpływu na dane, które zostały umieszczone na jej fakturze sprzedażowej (mowa o danych odbiorcy, tj. Klienta docelowego). Tylko odbiorca (tj. klient docelowy) ma wpływ na swoje dane wystawiane w imieniu Spółki poprzez platformę, co niejednokrotnie prowadzi do sytuacji, w której dane na wystawionej w imieniu Spółki fakturze są niekompletne;
2. Platforma posiada swój system numerowania faktur, przez co Spółka nie ma żadnego wpływu na kolejność i formę numeracji faktur, które w jej imieniu są wystawiane poprzez platformę.
   
   

Aby dywersyfikować źródła pozyskiwania zleceń Spółka tworzy również treści o charakterze informacyjnym i publikuje je na portalach internetowych tematycznie powiązanych z obszarem działalności gospodarczej Spółki, jak i na swojej firmowej stronie internetowej. W tym celu zawiera zlecenia z podatnikami z innych krajów (Rumunia, Serbia, Słowenia) którzy są odpowiedzialni za ten obszar działania. Wynagrodzenie za te usługi wypłacane jest w na podstawie faktury, na których dostawcy usług nie uwzględniają podatku VAT.

Kształtowanie najefektywniejszych form współpracy wymaga wzajemnego zrozumienia, ustalenia zasad płynnej wymiany koncepcji, przekazywania uwag i oceny efektów pracy. Dlatego Spółka zamierza organizować spotkania szkoleniowo integracyjne dla swoich podwykonawców i zleceniobiorców, którzy są kluczowymi partnerami biznesowymi Spółki. Spółka posiada swoich kluczowych podwykonawców w kraju, ale również za granicą. Ze względu na międzynarodowy charakter prowadzonych przez Spółkę partnerstw, chce ona organizować spotkania szkoleniowo integracyjne również poza granicami naszego kraju. Warto również zaznaczyć, że Spółka nie zmusza swoich zleceniobiorców do relokacji i pracy z wynajmowanej przez Spółkę powierzchni biurowej, przez co większość podwykonawców pracuje zdalnie i nie ma na co dzień kontaktu w realnym świecie z pozostałymi zleceniobiorcami, z którymi współpracuje nad projektami dla Spółki.

Na spotkaniach szkoleniowo integracyjnych Spółka chce przede wszystkim:

1. umożliwić swoim kluczowym podwykonawcom wymianę wiedzy oraz doświadczeń z pracy nad projektami Spółki. Zespół podwykonawców stanowią osoby o wąskim spektrum specjalizacji, co umożliwia Spółce dostarczanie wysokiej jakości usług jej klientom, jednak każdy z wysoko wyspecjalizowanych partnerów potrzebuje również rozumieć podstawowe zagadnienia i procesy zachodzące w innych sferach (poza zakresem jego specjalizacji), które wymienione są poniżej: programowanie aplikacji i stron internetowych (ang. web development), optymalizacja wydajności oraz bezpieczeństwa stron i aplikacji internetowych, internetowe narzędzia do analizy statystyk tworzonych przez Spółkę serwisów WWW oraz aplikacji internetowych, projektowanie interfejsów graficznych oraz UX (ang. user experience, doświadczenie użytkownika) w aplikacjach i stronach internetowych, techniki SEO (optymalizacji stron i aplikacji internetowych dla wyszukiwarek internetowych),
2. Zarząd chce zakomunikować swoim kluczowym partnerom wizję i strategię Spółki na najbliższe kwartały, jak również wspólnie z partnerami określić cele, do których jako zespół (Spółka razem z partnerami) powinni dążyć,
3. umożliwić nowym partnerom zapoznanie się z resztą zespołu i zbudowanie silnych więzi interpersonalnych, w celu podniesienia jakości komunikacji w gronie wszystkich podwykonawców Spółki,
4. zbudować pozytywny wizerunek poprzez integracyjną część tego spotkania, w oczach obecnych partnerów i zleceniobiorców, jak i przyszłych potencjalnych osób zainteresowanych tego typu partnerstwem.
   
   

Jako że zespół spółki jest w pełni zdecentralizowany, jak i również Wnioskodawca chciałby utrzymać dobrą atmosferę tychże spotkań, odbywałyby się one w poniższych krajach (w zależności od pory roku):

1. Jesień, zima, wczesna wiosna: Hiszpania, Malta, Włochy, Francja, Portugalia, Tajlandia, Albania, Chorwacja, Czarnogóra;
2. Lato: Polska, Czechy, Słowacja, Bułgaria, Rumunia.
   
   

W skład potencjalnych wydatków ponoszonych przez Spółkę na ww. spotkania wchodzą:

1. Transport zleceniobiorców (partnerów na umowach b2b, osób na umowach zlecenie) do miejsca spotkania i szkolenia, w zależności od lokalizacji partnera, sytuacji i miejsca spotkania:
   (i) bilety lotnicze, kolejowe, autobusowe,
   (ii) taksówki, uber;
   
2. Zakwaterowanie zleceniobiorców w miejscu spotkania/szkolenia. W zależności od sytuacji i miejsca spotkania:
   (i) apartament hotelowy,
   (ii) wynajęcie domków lub villi;
   
3. Opłacenie wyżywienia zleceniobiorców w czasie przebywania na spotkaniu/szkoleniu.
   W zależności od sytuacji i miejsca spotkania:
   (i) w cenie wynajmu apartamentu hotelowego,
   (ii) codzienny wspólny posiłek w restauracji,
   (iii) catering dostarczany do wynajętego domku/villi;
   
4. Opłacenie spikera lub osoby prowadzącej szkolenie dla partnerów Wnioskodawcy.
   
   
   

Biorąc pod uwagę model biznesowy Spółki (umożliwianie pracy zdalnej każdemu partnerowi bez zmuszania do relokacji) wymiana wiedzy pomiędzy specjalistami, którzy na bieżąco współpracują ze sobą nad projektami dla klientów Spółki, razem z indywidualną integracją poszczególnych podwykonawców pozytywnie wpływa na jakość wykonywanej pracy oraz zmniejsza chęć do zmiany zleceniodawcy. Spotkania takie mają wpływać na wzmocnienie relacji w zespole, jak również zwiększać identyfikację zespołu ze Spółką, motywację wszystkich partnerów do wydajniejszej pracy i wzmocnienie lojalności wobec Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na ww. spotkania można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Kosztami uzyskania przychodów mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla pracowników i podwykonawców. W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników i podwykonawców z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami/podwykonawcami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 updop i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop. Zaznaczyć należy, że to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki. W odniesieniu do uczestnictwa w imprezach integracyjnych podwykonawców Spółki (osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą pozostających ze Spółką w stosunku cywilno-prawnym), należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że dzięki integracji podwykonawców z pracownikami zwiększa się efektywność ich działania. Zaproszenie podwykonawców na imprezy, w których uczestniczą pracownicy Spółki sprzyja poprawie komunikacji między nimi oraz umożliwia integrację zespołu, co ma na celu podniesienie efektywności pracy, poprawę jakości świadczonych usług oraz przywiązanie podwykonawców do Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że możliwość uczestnictwa podwykonawców Spółki w wydarzeniach przez nią organizowanych jest elementem motywującym oraz sprawiającym, że podwykonawcy czują więź ze Spółką i pozostają jej lojalni, a przez to Spółka utrzymuje współpracę z najlepszymi podwykonawcami. Wydatki na organizację imprez integracyjnych w zakresie dotyczącym podwykonawców są ponoszone przez Spółkę w celu uzyskania przychodów/zabezpieczenia ich źródła, bowiem ich głównym celem jest integracja zespołu oraz poprawa komunikacji i codziennej współpracy zarówno pomiędzy pracownikami, jak i podwykonawcami. Dodatkowo należy podkreślić, że podwykonawcy nie stanowią klientów Spółki. Spółka nie oferuje im sprzedaży swoich produktów. Podwykonawcy, pomimo prowadzenia działalności gospodarczej, stanowią stały element całego zespołu. Podwykonawcy wykonując swoje zadania działają dla dobra i w interesie Spółki, czyli w celu zwiększania jej przychodów. Ich zaangażowanie w realizowane zadania oraz wykonywanie usług na najwyższym poziomie wpływa na postrzeganie Spółki przez klientów, a tym samym umożliwia generowanie zysków przez Spółkę. Wobec tego wydatki dokonane w związku ze współpracą z tą grupą podmiotów nie mogą mieć reprezentacyjnego charakteru. Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego (powinno być: „zdarzenia przyszłego”) stwierdzić należy, że sfinansowane wydatki na organizację imprezy integracyjnej przypadającej dla jej podwykonawców oraz pracowników mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop. Reasumując, poniesione wydatki na spotkania szkoleniowo integracyjne podwykonawców, zleceniobiorców i pracowników mogą zostać przez Spółkę zaliczone dla celów podatku dochodowego od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyjaśnić należy, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Jednocześnie należy zauważyć, że w związku z brakiem legalnej definicji pojęcia „reprezentacja”, organy podatkowe oraz sądy administracyjne podejmowały próby nadania właściwego sensu terminowi „reprezentacja” w odniesieniu do konkretnych sytuacji występujących w praktyce gospodarczej, wskazując przy tym, że każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny ze względu na rodzaj konkretnych wydatków kwalifikowanych jako koszty reprezentacji wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Podzielając argumentację wyrażoną w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11, wydanym w składzie siedmiu sędziów, skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia „reprezentacja”, należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Zatem ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Jednocześnie, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyżej przytoczonym wyroku kwalifikacja danego wydatku jako reprezentacji nie może być uzależniona od przypisywania mu cechy „wystawności”, „przepychu” czy też „okazałości”.

Oznacza to odejście od kryterium uznawania za koszty reprezentacji wydatków ponoszonych na wykreowanie lub umocnienie pozytywnego wizerunku, w przypadkach, gdy kreacja ta ma charakter ponadstandardowy.

Podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Ze względu na konieczność indywidualnej oceny każdego przypadku ponoszenia przez podatnika tego rodzaju wydatków, które mogą zostać zaliczone do kosztów reprezentacji na podatniku spoczywa obowiązek szczególnej dbałości o ich udokumentowanie oraz wskazanie okoliczności im towarzyszących.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że – co wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego – Wnioskodawca „(…) zamierza organizować spotkania szkoleniowo integracyjne dla swoich podwykonawców i zleceniobiorców, którzy są kluczowymi partnerami biznesowymi Spółki”. Spotkania których dotyczy wniosek dotyczą innych podmiotów gospodarczych łączących strony poprzez umowę b2b lub umowy cywilnoprawne (osoby fizyczne). Argumentacja przedstawiona przez Spółkę w uzasadnieniu własnego stanowiska z której wynika jakoby w spotkaniach brali udział także pracownicy Wnioskodawcy nie podlega ocenie, gdyż z opisu sprawy jasno wynika (jak wcześniej wskazano), że propozycja uczestniczenia w spotkaniach, których dotyczy wniosek, jest skierowana do podwykonawców/zleceniobiorców, a więc nie do pracowników Spółki.

W ocenie Organu w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie powołany wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Wnioskodawca sam wskazał, że do celów przyświecających planowanym spotkaniom należy budowa pozytywnego wizerunku „(…) w oczach obecnych partnerów i zleceniobiorców, jak i przyszłych potencjalnych osób zainteresowanych tego typu partnerstwem”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w związku z organizacją spotkań szkoleniowo integracyjnych, poniesione wydatki mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone dla celów podatku dochodowego od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów należy uznać za nieprawidłowe.

Na taką ocenę stanowiska Spółki bez wpływu pozostaje podniesiona przez Wnioskodawcę okoliczność, że podczas spotkania będzie miało miejsce także szkolenie podwykonawców i partnerów podczas którego „Zarząd chce zakomunikować swoim kluczowym partnerom wizję i strategię Spółki na najbliższe kwartały (…)”. Z opisu sprawy wynika, że spotkania których dotyczy wniosek przybiorą charakter wydarzenia o cechach reprezentacyjnych (dominujący charakter spotkań). Należy podkreślić, że pozyskanie przez partnerów wiedzy w zakresie wcześniej wskazanym nie jest uzależnione od zaoferowania przez Spółkę wyjazdu integracyjnego. W sprawie znajdzie zatem zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.