Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.316.2019.1.EB
z 12 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2019 r. (data wpływu 27 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem sygnowanym datą 7 września 2019 r. (data wpływu 5 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. „Wyposażenie świetlic wiejskich na terenie Gminy X” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. „Wyposażenie świetlic wiejskich na terenie Gminy X”. Wniosek uzupełniono w dniu 5 lipca 2019 r. o adres do doręczeń elektronicznych oraz o organ podatkowy właściwy dla Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina X (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) ma zamiar realizować inwestycję pod nazwą „Wyposażenie świetlic wiejskich na terenie Gminy X” w ramach operacji typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne” w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętego programem rozwoju obszarów wiejskich na lata 2014-2020.

Do wniosku o przyznanie pomocy został dołączony załącznik, oświadczenie o kwalifikowalności VAT, w którym Wnioskodawca, tj. Gmina X oświadczyła, iż nie może odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu VAT z powodu nie spełnienia przesłanek art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Realizacja projektu nie będzie miała związku z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Wnioskodawca pozyskał środki finansowe z programu rozwoju obszarów wiejskich na lata 2014-2020 na zadanie pn.: „Wyposażenie świetlic wiejskich na terenie Gminy X”, w dniu 22 marca 2018 r. została podpisana umowa. Projekt dofinansowany będzie w następującym montażu finansowym:

63,63% kosztów kwalifikowanych z PROW,

36,37% kosztów kwalifikowanych stanowi wkład własny gminy.

Przedmiotem inwestycji jest wyposażenie budynków świetlic wiejskich, stanowiących własność Gminy, w sprzęt AGD, RTV, meble oraz pozostałe drobne wyposażenie.

Wnioskodawcą, inwestorem, beneficjentem i operatorem przedmiotowej inwestycji będzie Gmina działająca na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, z późn. zm. (tj: Dz. U. z 2015 r., poz. 1515, z późn. zm.).

Gmina X jest zarejestrowana, jako czynny podatnik VAT, a realizacja przedmiotowego projektu nie jest związana z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nowo zakupione wyposażenie w ramach planowanej inwestycji będzie służyć mieszkańcom poszczególnych miejscowości na potrzeby organizacji wydarzeń społeczno-kulturalnych o charakterze niekomercyjnym. Ponadto budynek ani jego wyposażenie nie będzie wykorzystywane do czynności opodatkowanych i Gmina nie będzie czerpała opodatkowanych dochodów, podtrzymując tym samym stanowisko zajęte w ww. oświadczeniu złożonym na potrzeby aplikacji o środki zewnętrzne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pod nazwą „Wyposażenie świetlic wiejskich na terenie Gminy X” Gmina X ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od kosztów zakupu wyposażenia z faktur VAT dokumentujących ponoszone wydatki na przedmiotową inwestycję?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w odniesieniu do realizacji projektu pn.: „Wyposażenie świetlic wiejski na terenie Gminy X” nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części. Nabywane w trakcie realizacji towary i usługi będą opodatkowane podatkiem VAT. Zakupiony towary i usługi nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych przez Gminę w związku z tym Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do planowanego projektu. Wnioskodawca nie ma żadnych możliwości odliczenia naliczonego podatku VAT zawartego w zakupionych towarach i usługach w trakcie trwania projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania obejmują sprawy m.in.: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych. (art. 7 ust. 1 pkt 9, pkt 15 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina ma zamiar realizować inwestycje pod nazwą „Wyposażenie świetlic wiejskich na terenie Gminy X” w ramach operacji typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne” w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” objętego programem rozwoju obszarów wiejskich na lata 2014-2020.

Realizacja projektu nie będzie miała związku z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Wnioskodawca pozyskał środki finansowe z programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na zadanie pn.: „Wyposażenie świetlic wiejski na terenie Gminy X”, w dniu 22 marca 2018 r. została podpisana umowa. Projekt dofinansowany będzie w następującym montażu finansowym:

63,63% kosztów kwalifikowanych z PROW,

36,37% kosztów kwalifikowanych stanowi wkład własny gminy.

Przedmiotem inwestycji jest wyposażenie budynków świetlic wiejskich, stanowiących własność Gminy, w sprzęt AGD, RTV, meble oraz pozostałe drobne wyposażenie.

Wnioskodawcą, inwestorem, beneficjentem i operatorem przedmiotowej inwestycji będzie Gmina działająca na podstawie ustawy. o samorządzie gminnym.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, a realizacja przedmiotowego projektu nie jest związana z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Nowo zakupione wyposażenie w ramach planowanej inwestycji będzie służyć mieszkańcom poszczególnych miejscowości na potrzeby organizacji wydarzeń społeczno-kulturalnych o charakterze niekomercyjnym. Ponadto, budynek ani jego wyposażenie nie będzie wykorzystywane do czynności opodatkowanych i Gmina nie będzie czerpała opodatkowanych dochodów, podtrzymując tym samym stanowisko zajęte w ww. oświadczeniu złożonym na potrzeby aplikacji o środki zewnętrzne.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Gmina ma wątpliwości, czy będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją Inwestycji pn. „Wyposażenie świetlic wiejskich na terenie Gminy X”.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy przeanalizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniająca do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie zostanie spełniony, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – budynek ani jego wyposażenie nie będzie wykorzystywane do czynności opodatkowanych i Gmina nie będzie czerpała opodatkowanych dochodów. Ponadto, nowo zakupione wyposażenie w ramach planowanej inwestycji będzie służyć mieszkańcom poszczególnych miejscowości na potrzeby organizacji wydarzeń społeczno-kulturalnych o charakterze niekomercyjnym. Zatem warunek uprawniający do odliczenia podatku VAT nie zostanie spełniony, gdyż efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W świetle powyższego Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwot podatku VAT wynikających z faktur dokumentujących ponoszone wydatki na przedmiotową inwestycję pn. „Wyposażenie świetlic wiejskich na terenie Gminy X”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto zaznaczyć należy, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2018 r., poz. 1307, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.