INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 21.12.2011 r. (data wpływu 23.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako duchowny Związku Wyznaniowego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni jest właścicielką mieszkania, które wynajmuje. Od dochodów z najmu odprowadza podatek dochodowy.

Standardowo składka ubezpieczenia zdrowotnego duchownych, jest obliczana od podstawy jaką jest kwota zasiłku pielęgnacyjnego i jest opłacana w całości przez Fundusz Kościelny jednak z wyjątkiem duchownych będących podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych. W tej sytuacji gdy duchowny jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, tak jak w przedmiotowej sprawie, składka jego ubezpieczenia zdrowotnego jest liczona od kwoty minimalnego wynagrodzenia i w całości jest finansowana przez ubezpieczonego.

Obowiązek zgłoszenia duchownego do ubezpieczenia spoczywa na Związku Wyznaniowym, który jest jednocześnie płatnikiem składek i który opłaca składki od wszystkich ubezpieczonych łącznie zbiorczym przelewem.

Jednocześnie zobowiązanym do opłacenia powyższej składki zdrowotnej jest ubezpieczony, który jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i który finansuje tę składkę z własnych środków.

W sytuacji uzyskiwania dochodów wyłącznie z najmu, Wnioskodawczyni jako Ubezpieczony nie ma możliwości odprowadzać tej składki samodzielnie, gdyż dochody z najmu nie podlegają składce ZUS i nie ma tytułu do oddzielnego zgłoszenia najmu do ubezpieczenia.

W związku z tym iż Związku i ubezpieczonego nie łączy stosunek pracy, ani inna forma współpracy generująca z tego tytułu dochód dla ubezpieczonego, Wnioskodawczyni przekazuje na konto Związku, kwoty należnych do zapłacenia w swoim imieniu składek na ubezpieczenia zdrowotne przelewem, ze swoich dochodów z najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest odliczenie od podatku dochodowego kwoty składek na ubezpieczenie zdrowotne, przekazywanych przez Wnioskodawczynię jako ubezpieczonego na konto płatnika i opłacanych do ZUS za pośrednictwem Płatnika tak jak opisano to w przedmiotowej sprawie...

Zdaniem Wnioskodawcy ma prawo odliczyć od podatku dochodowego kwoty przekazane do Płatnika w roku podatkowym na pokrycie swoich składek zdrowotnych - tak jak to opisano powyżej - udokumentowane tak opisanym przelewem, w wysokości określonej przez przepisy ogólne dotyczące odliczania składek zdrowotnych od podatku dochodowego.

Uzasadnienie:

1. ubezpieczenie to w takiej formie i takiej wysokości jest dla Wnioskodawczyni obowiązkowe.
2. do zapłaty składki Wnioskodawczyni jest zobowiązana jako ubezpieczona.
3. Związek jest wyłącznie płatnikiem/pośrednikiem w przekazywaniu składek.
4. składki są finansowane bezpośrednio z dochodów Wnioskodawczyni.
5. najem nie podlega ubezpieczeniu więc Wnioskodawczyni nie ma innego tytułu do opłacania obowiązkowych składek ubezpieczenia zdrowotnego,
6. Wnioskodawczyni nie ma możliwości innej niż opisana powyżej, pobierania składek na ubezpieczenie zdrowotne przez Płatnika, zobowiązanego do ich rozliczania/opłacania z tytułu ubezpieczenia.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027):

1. opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
2. pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowa

• obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki. Natomiast wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie – art. 27b ust. 3 ww. ustawy.

Analiza wyżej przytoczonych przepisów prawa podatkowego wskazuje, iż odliczeniu od podatku podlegają jedynie składki na ubezpieczenie zdrowotne rzeczywiście zapłacone przez podatnika w roku podatkowym.

Opłacanie składek na ubezpieczenie zdrowotne reguluje ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.).

Co do zasady składkę na to ubezpieczenie opłaca osoba podlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu. Przepisy ustawy o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych przewidują, że składki na ubezpieczenie zdrowotne za określone grupy podmiotów opłacają inne instytucje, czy też osoby. W przypadku tych ubezpieczonych – podatników składki te nie będą podlegały odliczeniu od ich podatku, bowiem nie zostały one bezpośrednio zapłacone przez podatnika, ani nie zostały pobrane przez płatnika. Przypadki te zostały określone w art. 86 ustawy.

Przepis art. 66 tej ustawy zawierający katalog osób, które podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu nie wymienia osób osiągających przychody z najmu.

W myśl art. 68 ust. 1 tej ustawy osoba niewymieniona w art. 66 ust. 1, pracownik przebywający na urlopie bezpłatnym lub osoba niewymieniona w art. 66 ust. 1, do której ma zastosowanie art. 13 ust. 2 lit. f rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 149 z 05 lipca 1971 r., str. 2, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 1, str. 35), może ubezpieczyć się dobrowolnie na podstawie pisemnego wniosku złożonego w Funduszu, jeżeli ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W takim przypadku zgodnie z art. 68 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, podstawę wymiaru składki opłacanej przez osobę, o której mowa w ust. 1, stanowi kwota deklarowanego miesięcznego dochodu, nie niższa jednak od kwoty odpowiadającej przeciętnemu wynagrodzeniu.

Jak wskazano powyżej ustawodawca w cytowanym przepisie art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia możliwości odliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne od tego czy są to składki opłacone obowiązkowo czy też dobrowolnie.

Składki z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego podlegają odliczeniu od podatku należnego, jeżeli objęcie osoby fizycznej ubezpieczeniem zdrowotnym jak również określenie wysokości składki nastąpiło zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz składka ta zostanie opłacona w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jako duchowny Związku Wyznaniowego zgodnie z art. 66 ust 1 pkt 1 lit. f ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu. Ponadto jest właścicielką mieszkania, które wynajmuje. Od dochodów z najmu odprowadza podatek dochodowy.

Wnioskodawczyni przekazuje na konto Związku, kwoty należnych do zapłacenia w swoim imieniu składek na ubezpieczenia zdrowotne przelewem, ze swoich dochodów z najmu.

Odnosząc powyższe do treści wskazanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nie może odliczać od podatku dochodowego (zaliczek na podatek) kwoty jaką zwraca Związkowi Wyznaniowemu za opłaconą za nią składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

Składka na ubezpieczenie zdrowotne nie została bowiem odprowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawczynię ani nie została pobrana przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

A zatem stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.