Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.289.2019.2.DA
z 11 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w związku z powyższym pismem z dnia 30 maja 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.289.2019.1.DA, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 30 maja 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 czerwca 2019 r.). W dniu 18 czerwca 2019 r. (nadano w dniu 11 czerwca 2019 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

U Wnioskodawcy rozpoznano marskość wątroby z cholestazą, prawdopodobnie w wyniku autoimmunologicznego zapalenia dróg żółciowych/PSC, bez cech nadciśnienia wrotnego, żółtaczkę, zaburzenia krzepnięcia, hipoalbuminemię, hiponatremię, hipertriglicerydemię, wodobrzusze śladowe. Dodatkowo Wnioskodawca cierpi na astmę oskrzelową.

Wnioskodawca przebywał w Klinice .... od dnia 25 maja 2018 r. do dnia 20 lipca 2018 r., gdzie został poddany przeszczepowi wątroby. Do przeszczepu wątroby zakwalifikowany został w trybie urgens (tryb pilny w stanie zagrożenia życia). Wnioskodawca z nasiloną żółtaczką, cholestazą i zaburzeniami krzepnięcia został przewieziony ze szpitala w ... w dniu 25 maja 2018 r. w celu przeszczepienia. Przeszczepu wątroby dokonano w dniu 26 czerwca 2018 r.

Wnioskodawca otrzymał zalecenia bezwzględnego stosowania poniżej wskazanych leków:

1. leki immunosupresyjne wg schematu:
   • .... mg o godz. 8:00 (na czczo) i 5 mg o 20:00,
   • .... 1 x 20 mg rano od dnia 21 lipca 2018 r.,
   • ..... 2 x 1 g (po jedzeniu) np. o godz. 8:30 i 20:30;
2. ... 100 mg 1 x dziennie 1 tabl. (po posiłku np. po obiedzie);
3. .... 3 x1 tabl.;
4. .... 0,25 pg 1x 1 kaps. w dni parzyste;
5. .... 2 x 1 g w dni parzyste;
6. .... 1 x 1 tabl.;
7. ...... 3 x 2 tabl.;
8. ...... 1 x 1/2 tabl. co drugi dzień;
9. .... 1 x 40 mg p. o. wieczorem (Rp 1 opakowanie 50%);
10. ….. 1 x 1 tabl. wieczorem;
11. …… 1 x 2 tabl. rano (Rp. 1 op. a 60 tabl.)
    
    

Odstawienie leków wymienionych w pkt 1 może spowodować zgon Wnioskodawcy. Całkowite wyleczenie Wnioskodawcy jest niemożliwe, konieczne jest stałe przyjmowanie leków immunosupresyjnych, regularna opieka specjalistyczna z monitorowaniem stężenia leków we krwi. Wnioskodawca dysponuje stosowną dokumentacją, z której wynika m.in. konieczność przyjmowania leków:

• karta wypisowa z Kliniki ... z dnia 15 maja 2018 r.,
  

• zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia z dnia 26 lutego 2019 r.,
  

• zaświadczenie lekarskie z dnia 10 kwietnia 2019 r.
  
  

Wnioskodawca dysponuje też paragonami fiskalnymi z apteki oraz częściowo (przy płatnościach kartą płatniczą - niefiskalnymi zaświadczeniami z obciążenia karty oraz potwierdzeniami z obciążenia rachunku bankowego). Wnioskodawca posiada potwierdzenie - wydruk z systemu NFZ, że wydatki na zakup leków poniósł z własnych środków finansowych oraz że wydatki te nie zostały Mu zwrócone i nie były odliczane. Wnioskodawca uzyskał w roku podatkowym 2018, za który chce skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, wystarczające dochody pozwalające na skorzystanie z ww. ulgi.

Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności orzeczeniem z dnia 23 marca 2019 r. postanowił zaliczyć Wnioskodawcę do stopnia niepełnosprawności umiarkowanego. W orzeczeniu tym ustalono, że stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 8 marca 2019 r., co jak uważa Wnioskodawca jest „oczywistą nieprawdą”, gdyż w zaświadczeniu lekarskim z dnia 10 kwietnia 2019 r. wskazano jednoznacznie, że od dnia 26 czerwca 2018 r. musi On systematycznie i codziennie przyjmować leki immunosupresyjne, a ich odstawienie może skończyć się zgonem. Stan taki trwa od dnia 26 czerwca 2018 r. i nigdy nie ulegnie już poprawie. W orzeczeniu o niepełnosprawności podano symbol niepełnosprawności - 08-T

- choroby układu pokarmowego, np. stany po resekcji żołądka z różnych przyczyn z licznymi powikłaniami, przewlekłe choroby jelit o różnej etiologii powikłane zespołem złego wchłaniania, przewlekłe choroby wątroby, przewlekłe zapalenie trzustki, nowotwory układu pokarmowego i wiele innych. Orzeczenie wydane zostało na stałe. Wnioskodawca zgodnie z orzeczeniem wymaga zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz techniczne. Ponadto wymaga korzystania z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w roku podatkowym 2018, od miesiąca lipca 2018 r., może skorzystać z ulgi na zakup leków, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy orzeczenie o niepełnosprawności uzyskał w dniu 23 marca 2019 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, stan Jego zdrowia, stanowiący podstawę zaliczenia do stopnia niepełnosprawności umiarkowanego, zaistniał w dniu 26 czerwca 2018 r.  dzień przeszczepu wątroby. Od tego dnia, aż do końca życia Wnioskodawca będzie musiał stale przyjmować leki immunosupresyjne. Z tego względu fakt formalnego zaliczenia Wnioskodawcy do osób niepełnosprawnych dopiero w dniu 23 marca 2019 r. nie ma znaczenia, gdyż decyduje stan niepełnosprawności, która zdaniem Wnioskodawcy zaistniała w czerwcu 2018 r.

Zgodnie z regulacją art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), według stanu prawnego obowiązującego na dzień 1 stycznia 2018 r., można odliczyć od dochodu podlegającego opodatkowaniu wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Zgodnie z regulacją art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy objęty jest również koszt zakupu leków  w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Z kolei zgodnie z regulacją art. 26 ust. 7d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 12 ww. ustawy, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek w szczególności orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

Z tego względu Wnioskodawca uważa, że od miesiąca lipca 2018 r. jest uprawniony  na podstawie regulacji art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. ust. 7a pkt 12 w zw. z ust. 7d pkt 1 w zw. z ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych  do odliczania od dochodu kosztów zakupu leków – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, gdyż lekarz specjalista stwierdził, że Wnioskodawca powinien stosować określone leki stale. Żaden przepis ustawy podatkowej nie wymaga, aby orzeczenie o niepełnosprawności zapadło w roku podatkowym, w którym podatnik rzeczywiście stał się niepełnosprawny. Zaliczenie podatnika w poczet osób niepełnosprawnych w kolejnym roku podatkowym w oparciu o przesłanki, które są niezmienne i trwają od poprzedniego roku podatkowego pozwala podatnikowi na powołanie się na status niepełnosprawności również w poprzednim roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

W myśl art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. (art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.
   
   

Natomiast, w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że u Wnioskodawcy rozpoznano marskość wątroby z cholestazą, bez cech nadciśnienia wrotnego, żółtaczkę, zaburzenia krzepnięcia, hipoalbuminemię, hiponatremię, hipertriglicerydemię, wodobrzusze śladowe. Dodatkowo Wnioskodawca cierpi na astmę oskrzelową. W dniu 25 maja 2018 r. Wnioskodawca z nasiloną żółtaczką, cholestazą i zaburzeniami krzepnięcia został przewieziony ze szpitala w ... do Kliniki ..., gdzie w dniu 26 czerwca 2018 r. został poddany przeszczepowi wątroby. Po przebytym przeszczepie Wnioskodawca otrzymał zalecenie bezwzględnego stosowania leków (w tym leków immunosupresyjnych). Wnioskodawca dysponuje stosowną dokumentacją, z której wynika konieczność przyjmowania leków ‒ karta wypisowa z kliniki w ..., zaświadczenia lekarskie, a także paragonami fiskalnymi i częściowo przy płatnościach kartą płatniczą  niefiskalnymi zaświadczeniami z obciążenia karty oraz potwierdzeniami z obciążenia rachunku bankowego. Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup leków z własnych środków finansowych, które nie zostały Mu zwrócone i nie były odliczane. Wnioskodawca uzyskał w roku podatkowym 2018, za który chce skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, wystarczające dochody pozwalające na skorzystanie z ww. ulgi.

W dniu 23 marca 2019 r. wydano decyzję  orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, zaliczając Wnioskodawcę do stopnia niepełnosprawności umiarkowanego (symbol przyczyn niepełnosprawności  08-T  choroby układu pokarmowego, np. stany po resekcji żołądka z licznymi powikłaniami, przewlekłe choroby jelit o różnej etiologii powikłane zespołem złego wchłaniania, przewlekłe choroby wątroby, przewlekłe zapalenie trzustki, nowotwory układu pokarmowego i wiele innych). Wnioskodawca zgodnie z orzeczeniem wymaga zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz techniczne. Ponadto wymaga korzystania z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydano na stałe. W orzeczeniu ustalono, że stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 8 marca 2019 r.

Jak wynika z ww. przepisów, osoba chcąca skorzystać z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi posiadać orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez odpowiedni organ, a ponadto spełniać następujące warunki:

• dokonać zakupu produktów mających cechy „leku”,
  

• ponieść w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,
  

• posiadać dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. faktury),
  

• posiadać potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (leków).
  
  

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku”, dlatego należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2211, z późn. zm.). Z zawartych w art. 2 pkt 10, 11, 12 i 32 ww. ustawy definicji wynika, że:

• lekiem aptecznym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece;
  

• lekiem gotowym – jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu;
  

• lekiem recepturowym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego ‒ na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii;
  

• produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.
  
  

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem, podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek, m.in. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności bądź posiadanie decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Co do zasady więc, odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik, który posiada orzeczenie o niepełnosprawności może odliczyć wydatki poniesione od dnia wskazanego w orzeczeniu jako data ustalenia stopnia niepełnosprawności. Stopień niepełnosprawności musi być bowiem już ustalony na dzień poniesienia wydatków.

Jak wynika z treści wniosku, w dniu 23 marca 2019 r. wydano decyzję  orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, zaliczając Wnioskodawcę do stopnia niepełnosprawności umiarkowanego. Orzeczenie wydano na stałe. W orzeczeniu tym ustalono, że stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 8 marca 2019 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie może skorzystać z tzw. ulgi rehabilitacyjnej za 2018 r., gdyż z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, uzyskanego decyzją z dnia 23 marca 2019 r. jasno wynika, że stopień niepełnosprawności datowany jest od dnia 8 marca 2019 r. Wskazanie, że w związku z przebytym przeszczepem wątroby w dniu 26 czerwca 2018 r. oraz zaświadczeniem lekarskim z dnia 10 kwietnia 2019 r. wskazującym, że od dnia 26 czerwca 2018 r. Wnioskodawca musi systematycznie i codziennie przyjmować leki immunosupresyjne, a ich odstawienie może skończyć się zgonem, co potwierdza dokumentacja medyczna, nie mają w tym przypadku znaczenia, gdyż jak wyżej wskazano warunkiem niezbędnym do skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej jest m.in. posiadanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, co oznacza, że odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia.

W związku z powyższym – nie kwestionując zasadności i konieczności poniesienia przez Wnioskodawcę wydatków na zakup leków – stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia wydatków poniesionych w 2018 r. na zakup leków w ramach ulgi rehabilitacyjnej, albowiem ww. wydatki poniesione zostały przed uzyskaniem przez Wnioskodawcę orzeczenia o niepełnosprawności, jak również przed dniem wskazanym w nim jako data, od której istnieje ustalony stopień niepełnosprawności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 900, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Dokumenty dołączone do wniosku z dnia 29 kwietnia 2019 r. nie podlegają analizie tutejszego Organu. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.