Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.235.2019.2.MK
z 17 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2019 r., (data wpływu 26 czerwca 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 czerwca 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.235.2019.1.MK (doręczone w dniu 25 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi wynajmu jachtu na rejs oraz usługi zakwaterowania na jachcie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi wynajmu jachtu na rejs oraz usługi zakwaterowania na jachcie. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 czerwca 2019 r., (data wpływu 26 czerwca 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 czerwca 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.235.2019.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidulaną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu jachtów żaglowych. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jachty wynajmowane są na rejsy po jeziorach (PKD 77.21.Z) oraz w celu zakwaterowania na jachcie zacumowanym w porcie (PKD 55.90.Z) dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni chce aby jej klienci łączyli obie te formy w taki sposób, że w ciągu dnia odbywaliby rejs jachtem, natomiast w porze nocnej korzystali z miejsc noclegowych na zacumowanym w porcie jachcie. Usługa zakwaterowania będzie powiązana z usługą odbycia rejsu. Z każdym najemcą zostanie podpisana umowa, w której określony będzie czas trwania najmu z wyszczególnieniem ilości dni rejsu oraz ilości noclegów na jachcie wraz z wysokością opłaty za każdą z tych usług. Podkreślenia wymaga fakt, że zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie przepisów żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych nie ma możliwości żeglowania po wodach wielkich jezior mazurskich w porze nocnej (okres od zachodu do wschodu słońca). Ponadto, jednostki Wnioskodawczyni nie posiadają sygnalizacji wymaganej do żeglugi w porze nocnej. W zawiązku z tym w porze nocnej klienci będą zmuszeni do stacjonarnego pobytu na zacumowanym jachcie w porcie.

Ponadto, Wnioskodawczyni w uzupełnieniu do wniosku wskazała, że usługi wynajmu jachtu w celu zakwaterowania na jachcie zacumowanym w porcie klasyfikuje pod symbolem PKWiU 55.90.13.0, natomiast usługi wynajmu jachtu na rejsy klasyfikuje pod symbolem PKWiU 77.21. Ponadto, rejsy będą odbywać się tylko na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni wynajmując jacht jednemu klientowi na określony czas, w którym zawarte są dwie usługi [rejs w ciągu dnia oraz korzystanie z miejsc noclegowych na jachcie zacumowanym w porcie (zakwaterowanie) w porze nocnej] będzie mogła zapłaty za każdą z tych usług opodatkować inną stawką podatku VAT, tj. usługa wynajmu jachtu w porze dziennej (rejs) zostanie objęta 23% VAT, natomiast w porze nocnej (oferowanie miejsc noclegowych na jachcie) zostanie objęta 8% VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, usługi wynajmu jachtu w porze dziennej (rejs) zostały sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 77.21, natomiast w porze nocnej zostały sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.90.13.0 jako usługi oferowania miejsc sypialnych w wagonach kolejowych i w pozostałych środkach transportu.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 marca 1989 r. przez środek transportu należy również uznać jednostki pływające, w tym jachty. Usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 77.21 są objęte 23% stawką VAT. Natomiast usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.90.13.0 są objęte pozycją nr 163 załącznika numer 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, który przewiduje zastosowanie stawki 8% dla usług zawierających się w dziale 55 PKWiU.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawczyni stwierdza, że usługi wynajmu jachtów sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.90.13.0 podlegają opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT tj. 8%, w związku z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawczynię klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawczynię we wniosku.

W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego w stanie faktycznym (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wskazanej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 ze zm.). Jednakże, zgodnie z § 3 pkt 1 wskazanego rozporządzenia, do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku albo zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Należy podkreślić, że zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%”, wymienione zostały usługi sklasyfikowane w dziale 55 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi indywidulaną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu jachtów żaglowych. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jachty wynajmowane są na rejsy po jeziorach (PKD 77.21.Z) oraz w celu zakwaterowania na jachcie zacumowanym w porcie (PKD 55.90.Z) dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni chce aby jej klienci łączyli obie te formy w taki sposób, że w ciągu dnia odbywaliby rejs jachtem, natomiast w porze nocnej korzystali z miejsc noclegowych na zacumowanym w porcie jachcie. Usługa zakwaterowania będzie powiązana z usługą odbycia rejsu. Z każdym najemcą zostanie podpisana umowa, w której określony będzie czas trwania najmu z wyszczególnieniem ilości dni rejsu oraz ilości noclegów na jachcie wraz z wysokością opłaty za każdą z tych usług. Rejsy będą odbywać się tylko na terytorium Polski. Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, że jednostki nie posiadają sygnalizacji wymaganej do żeglugi w porze nocnej. W zawiązku z tym w porze nocnej klienci będą zmuszeni do stacjonarnego pobytu na zacumowanym jachcie w porcie. Wnioskodawczyni wskazała, że usługi wynajmu jachtu w celu zakwaterowania na jachcie zacumowanym w porcie klasyfikuje pod symbolem PKWiU 55.90.13.0, natomiast usługi wynajmu jachtu na rejsy klasyfikuje pod symbolem PKWiU 77.21.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, jaką stawką będzie opodatkowana usługa wynajmu jachtu jednemu klientowi na określony czas, w którym zawarte są dwie usługi rejs w ciągu dnia oraz korzystanie z miejsc noclegowych na jachcie zacumowanym w porcie (zakwaterowanie) w porze nocnej.

W tym miejscu należy odnieść się do koncepcji świadczenia złożonego. Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

W przedmiotowej sprawie – w ocenie tutejszego Organu – nie są spełnione kryteria, aby świadczone przez Wnioskodawczynię usługi będące przedmiotem zawartej umowy można było uznać za jedno złożone świadczenie. Każda ze świadczonych przez Wnioskodawczynię usług w ramach zawartej umowy ma charakter samoistny i może być wykonywana niezależnie od siebie. Nie występuje między tymi świadczeniami tak ścisły związek, by nie było możliwe ich wyodrębnienie. Rozłączne traktowanie świadczonych usług nie wpływa na charakter żadnej z nich ani nie sprawia, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy jest inna niż gdyby świadczenia te były uznane za jedno świadczenie złożone.

Zatem każda z usług (rejs w ciągu dnia i zakwaterowanie na jachcie) stanowi samodzielne i niezależne świadczenie, które może być odrębnie nabyte.

Wobec powyższych okoliczności należy ustalić wysokość stawki podatku odrębnie dla każdej ze świadczonych usług.

Jak wskazano na wstępie, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, usługi związane z zakwaterowaniem korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Wnioskodawczyni wskazała w opisie sprawy, że usługi wynajmu jachtu w celu zakwaterowania na jachcie zacumowanym w porcie mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55.90.13.0.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawczynię usługi wynajmu jachtu zacumowanego w porcie, w celu krótkotrwałego zakwaterowania, sklasyfikowane przez Wnioskodawczynię w grupowaniu o symbolu PKWiU 55.90.13.0 będą opodatkowane podatkiem VAT wg stawki w wysokości 8% - zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy oraz w związku z pozycją 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Natomiast, jak wskazała Wnioskodawczyni usługi wynajmu jachtu na rejsy, zostały sklasyfikowane w grupowaniu o symbolu PKWiU 77.21. Wobec powyższego, usługi wynajmu jachtu na rejsy, jako usługi niewymienione wśród usług korzystających z preferencyjnej stawki – będą podlegać opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.