2019.07.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.163.2019.2.IG
z 15 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 18 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 3 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.) w odpowiedzi na Organu z dnia 17 czerwca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania sprzedaży budowli oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego:

jest prawidłowe w zakresie pytania nr 1, oraz

jest nieprawidłowe w zakresie pytań nr 2, 3, 4 i 5

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2019 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania sprzedaży budowli oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 3 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 17 czerwca 2019 r. otrzymane przez pełnomocnika w dniu 26 czerwca 2019 r.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
J.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sprzedający, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka), zarejestrowany czynny podatnik VAT została postawiona w stan likwidacji zgodnie z przepisami umowy Spółki oraz ustawy Kodeks spółek handlowych. Zadaniem Likwidatora jest ściągnięcie należności, spłata zobowiązań upłynnienie majątku oraz wydanie wspólnikom pozostałego po likwidacji majątku.

Likwidator stwierdził, że Spółka od dłuższego czasu nie prowadziła już działalności operacyjnej a jej majątek składał się z kompletnej, technicznie zdatnej do użytku linii energetycznej oraz wyposażenia biura. Zgodnie z informacjami przekazanymi Likwidatorowi linia energetyczna została nabyta przez Spółkę w roku 2004 w drodze aportu przy tworzeniu spółki. Jej wartość według informacji przekazanych Likwidatorowi wynosiła na dzień wniesienia aportu 17.426.200 zł. Zgodnie z informacjami przekazanymi Likwidatorowi przy nabyciu przedmiotowej linii energetycznej Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Po wniesieniu aportu do Spółki linia energetyczna, zgodnie z informacjami przekazanymi Likwidatorowi, została oddana w odpłatne użytkowanie (na podstawie umowy dzierżawy) w wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT w latach 2004-2008. Również na podstawie informacji przekazanych Likwidatorowi stwierdzić można, że od momentu nabycia do dnia sprzedaży, nie były dokonywane na przedmiotową linię energetyczną nakłady powodujące wzrost jej wartości początkowej, w drodze rozbudowy, adaptacji, modernizacji, w związku z czym nie był także od nich odliczany VAT naliczony.

Obecnie Likwidator w ramach wykonywania swoich czynności dokonał zbycia linii energetycznej należącej do Spółki, kompletnej i technicznie zdatnej do użytku. Nabywca linii energetycznej oświadczył, że zamierza kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez Sprzedawcę przy pomocy nabytych składników majątkowych. Sprzedaż w imieniu Spółki Likwidator udokumentował fakturą VAT z wykazanym podatkiem VAT należnym wg stawki 23%. Sprzedaż nie obejmowała wyposażenia biura, należności, zobowiązań, środków pieniężnych, dokumentacji z wyjątkiem dokumentacji technicznej i budowlanej linii energetycznej, firmy Spółki. Składniki te pozostały nadal własnością Spółki.

Jednakże już po przeprowadzeniu transakcji Likwidator wraz z Nabywcą powzięli wątpliwości co do prawidłowości opodatkowania przedmiotowej transakcji podatkiem VAT.

Wątpliwości te dotyczyły tego, czy sprzedaż powinna podlegać opodatkowaniu VAT, czy też powinna być z opodatkowania VAT wyłączona na podstawie przepisów dotyczących sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP), lub na podstawie tego, że Sprzedający nie działał przy tej transakcji jako podatnik VAT. Ponadto, jeśli dokonana sprzedaż nie stanowiłaby sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a Sprzedający działałby przy tej transakcji jako podatnik VAT, przez co nie byłaby wyłączona z opodatkowania VAT, to czy sprzedaż ta nie byłaby zwolniona z VAT, na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli od których pierwszego zasiedlenia upłynęło więcej niż 2 lata lub przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli przy której nabyciu nie przysługiwało odliczenie podatku VAT naliczonego. Na skutek powziętych wątpliwości Nabywca z ostrożności naliczył i odprowadził podatek od czynności cywilnoprawnych, tak aby w przypadku uznania, że transakcja nie podlegała VAT lub była zwolniona z VAT nie powstała zaległość podatkowa w podatku od czynności cywilnoprawnych po jego stronie.

Na wezwanie Organu w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał:

Zainteresowany niebędący stroną postępowania (J) jest Nabywcą linii energetycznej i w taki sposób Zainteresowany niebędący stroną postępowania uczestniczy w ramach transakcji sprzedaży linii energetycznej.

Transakcja sprzedaży linii energetycznej miała miejsce, co zostało potwierdzone aktem notarialnym.

Przedmiotem sprzedaży jest kompletna, lecz aktualnie wyłączona z eksploatacji elektroenergetyczna linia napowietrzna relacji W - B. Linia ta znajduje się na w południowej części Polski - na terenie gmin T. i Z., powiatu C. Kompletną instalację stanowią stalowe słupy kratowe serii oraz dwutorowa linia kV oparta na fazowym przewodzie roboczym wraz z traktem światłowodowym (OPGW) wykorzystującym przewody SC oraz przewodami odgromowymi. Linia wykorzystuje izolatory długopniowe. Zgodnie ze swoim przeznaczeniem linie elektroenergetyczne wykorzystywane są do przesyłania energii elektrycznej. Podstawowy podział linii elektroenergetycznych wyróżnia linie napowietrzne oraz kablowe, przy czym przedmiot sprzedaży zaliczany jest do tej pierwszej kategorii. Typowy i zasadniczy skład linii napowietrznych to słupy (konstrukcje wsporne, izolatory, przewody (zarówno robocze - fazowe jak i odgromowe służące do ochrony przed wyładowaniami elektrycznymi) i pozostały osprzęt.

Sprzedający wykorzystywał linię energetyczną do świadczenia usług - wydzierżawił linię długoterminowo i osiągał z tego tytułu regularne przychody w postaci czynszu dzierżawnego o zmiennej wysokości, uzależnionej od ilości przesyłanego linią prądu. Sprzedaż ta była opodatkowana podstawową stawką VAT. W związku z wyłączeniem linii z eksploatacji energia nie mogła być dalej przesyłana i osiąganie przychodów z dzierżawy stało się niemożliwe. Umowa nie została jednak rozwiązana.

W dniu transakcji „linia energetyczna” będąca przedmiotem sprzedaży stanowiła budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z późn zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane. Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane pod pojęciem budowli - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Pojęcie obiektu liniowego zostało wprowadzone z dniem 17 lipca 2010 r., kiedy to weszły w życie zmiany do ustawy 1994 r. Prawo budowlane, (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) - dalej pr. Bud. Zostały one wprowadzone przez ustawę z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Nowelizacją tą zmieniono definicję budowli zawartą w pr. bud. oraz wprowadzono do tej ustawy pojęcie obiektu liniowego. Zgodnie ze zmienioną definicją budowli - jest nią także obiekt liniowy. Przepis art. 3 pkt 3a pr. Bud. definiuje zaś obiekt liniowy jako obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Tak więc na podstawie przepisów prawa budowlanego linia energetyczna (napowietrzna linia elektroenergetyczna) na dzień sprzedaży stanowiła obiekt liniowy, będący budowlą.

W dniu transakcji linia energetyczna (linia elektroenergetyczna) będąca przedmiotem sprzedaży nie stanowiła budynku w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane.

Składniki majątku jakie zostały przeniesione na rzecz Nabywcy w ramach transakcji sprzedaży linii energetycznej (linii elektroenergetycznej), to:

Kompletna linia elektroenergetyczna opisana powyżej, będąca przedmiotem dzierżawy, oraz

Dokumentacja związana z linią: Decyzje i projekty budowlane, Projekty wykonawcze, Eksploatacja, Odszkodowania za zniszczone uprawy, Projekty wykonawcze rozbudowy stacji; Umowy i oświadczenia, itd.

Składniki majątku nalężące do przedsiębiorstwa Sprzedającego jakie nie zostały przeniesione na rzecz Nabywcy w ramach transakcji sprzedaży „linii energetycznej” (linii elektroenergetycznej) to:

sprzęt komputerowy,

umowy najmu biura.

umowy świadczenia obsługi księgowej,

zobowiązania wobec wierzycieli/wierzytelności,

konto bankowe i środki zgromadzone na konie bankowym,

nazwa,

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (z wyjątkiem wymienionych powyżej).

Składniki majątku przeniesione na rzecz Nabywcy w ramach transakcji sprzedaży „linii energetycznej” w dniu transakcji były wyodrębnione organizacyjnie w przedsiębiorstwie Sprzedającego w tym sensie, że stanowiły przedmiot umowy dzierżawy, tak więc były wyodrębnione ze względów prawnych (na potrzeby określenia przedmiotu umowy) i jednocześnie kompletne tak aby mogły służyć używaniu i czerpaniu pożytków z dzierżawy przez dzierżawcę, co jednak było na moment sprzedaży okolicznością hipotetyczną ponieważ linia elektroenergetyczna od długiego czasu była odłączona od źródła zasilania w prąd do przesyłu.

Składniki majątku przeniesione na rzecz Nabywcy w ramach transakcji sprzedaży „linii energetycznej" były wyodrębnione finansowo w przedsiębiorstwie Sprzedającego, ponieważ poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe było przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do składników majątkowych będących przedmiotem sprzedaży przez Sprzedającego Jednakże wyodrębnienie to miało charakter analityczny a nie funkcjonalny. Linia elektroenergetyczna była wydzierżawiona w całości i ewidencja przychodów oraz należności sprowadzała się do zarachowywania przychodów z dzierżawy, zaś ewidencja kosztów polegała na rozpoznawaniu kosztów związanych z przedmiotem dzierżawy. Zakres działalności gospodarczej spółki był ograniczony i sprowadzał się do osiągania przychodów z wydzierżawiania linii elektroenergetycznej. Z tego powodu ewidencja zdarzeń gospodarczych odnosiła się głównie do tej linii. Na moment sprzedaży kwestia wyodrębnienia finansowego przedmiotu sprzedaży była okolicznością hipotetyczną ponieważ linia elektroenergetyczna od długiego czasu była odłączona od źródła zasilania w prąd do przesyłu, spółka nie osiągała już przychodów z dzierżawy i została postawiona w stan likwidacji.

W zakresie kontynuowania umowy dzierżawy linii elektroenergetycznej prowadzenie działalności jest hipotetycznie możliwe, ponieważ umowa dzierżawy nie została rozwiązana, jednak z powodu braku możliwości realizowania przesyłu prądu Dzierżawca nie może osiągać pożytków z dzierżawy a Wydzierżawiający nie ma podstawy do naliczania czynszu (podstawą naliczania czynszu była ilość przesyłanego prądu). Linia jest nieczynna, kiedy to została odłączona po stronie K w związku z zakończeniem eksploatacji bloku energetycznego, który wcześniej zasilał linię.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że co do zasady linia pomimo wyłączenia z eksploatacji zachowuje swoją kompletność. Linia mimo, że od wielu lat wyłączona jest z eksploatacji, zachowuje potencjał do prowadzenia nominalnej działalności gospodarczej, przez co także rozpoczęcie działalności przez nabywcę w postaci eksploatacji linii na własny rachunek i pobierania opłat za przesył energii jest zasadniczo możliwe, chociaż wymagałoby wielu zabiegów Nie byłoby to jednak kontynuowanie działalności prowadzonej przez sprzedającego w sensie dosłownym.

Biorąc pod uwagę całokształt powyższych okoliczności można stwierdzić, że w dniu transakcji Nabywca nie miał faktycznej, bezzwłocznej możliwości nieprzerwanego kontynuowania działalności prowadzonej przez Sprzedającego.

Nabywca, gdyby chciał podjąć działalność w zakresie przesyłu energii musiałby podjąć/ wykonać szereg działań faktycznych i prawnych wynikających przede wszystkim z konieczności uzyskania koncesji. Aby przesył energii był możliwy zainteresowany musi spełnić szereg wymagań, o których mowa jest w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne Wymagania, które musi spełnić podmiot ubiegający się o uzyskanie takiej koncesji reguluje art. 33 ust. 1 tej ustawy, przy czym Prezes Urzędu Regulacji Energetyki udzieli koncesji wnioskodawcy, który:

ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Turcji;
dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności bądź jest w stanie udokumentować możliwość ich pozyskania;
ma możliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności;
zapewni zatrudnienie osób o właściwych kwalifikacjach zawodowych, o których mowa w art. 54 ustawy Prawo energetyczne;
nie zalega z zapłatą podatków stanowiących dochód budżetu państwa, z wyjątkiem przypadków gdy uzyskał przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległości podatkowych albo podatku lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Zaznaczyć należy ponadto, iż linia elektroenergetyczna została zaprojektowana i wybudowana na długo przed wejściem w życie aktualnie obowiązującej normy w zakresie uwarunkowań linii elektroenergetycznych. Stąd wskazać należy na konieczność przeprowadzenia stosownych przeglądów, napraw i konserwacji w razie podjęcia decyzji o wznowieniu działalności przesyłowej. Wszystkie słupy winny przejść wnikliwe kontrole oraz odnowienia zabezpieczenia antykorozyjnego. Ponadto należy dokonać oczyszczenia terenu wokół podstaw słupów, gdyż w wielu wypadkach są one obecnie całkowicie zarośnięte przez krzewy, uniemożliwiając tym samym jakikolwiek dostęp.

Z powyższego widać, że uzyskanie koncesji na prowadzenie działalności w zakresie przesyłu energii wymaga znacznych nakładów finansowych i organizacyjnych, które dopiero mogą być przez Nabywcę podjęte. Jednak nawet uzyskanie koncesji może nie być wystarczające do wznowienia działalności ze względu na problem odłączenia linii od sieci po stronie białoruskiej.

Jednak nawet podjęcie działalności gospodarczej w zakresie przesyłu prądu nie byłoby w sensie dosłownym kontynuowaniem działalności Sprzedającego z wykorzystaniem linii elektroenergetycznej, ponieważ Sprzedający wykorzystywał ją do świadczenia usług dzierżawy a nie przesyłu prądu.

Odnośnie czynności koniecznych do wykonania w celu ponownego uzyskiwania przychodów z dzierżawy wskazać należy, iż Sprzedający wykorzystywał linię elektroenergetyczną do osiągania przychodów z dzierżawy, ale po odłączeniu tej linii od źródła zasilania przychody z dzierżawy przestały być osiągane. W zakresie kontynuowania umowy dzierżawy linii elektroenergetycznej prowadzenie działalności jest hipotetycznie możliwe, ponieważ umowa dzierżawy nie została rozwiązana jednak z powodu braku możliwości realizowania przesyłu prądu Dzierżawca nie może osiągać pożytków z dzierżawy a Wydzierżawiający nie ma podstawy do naliczania czynszu (podstawą naliczania czynszu była ilość przesyłanego prądu). Linia jest nieczynna od stycznia 2009 r., kiedy to została odłączona po stronie białoruskiej w związku z zakończeniem eksploatacji bloku energetycznego, który wcześniej zasilał linię. Aby wznowić realizacje umowy dzierżawy należałoby doprowadzić do wznowienia przesyłu prądu, do czego konieczne byłoby wykonanie czynności o których mowa powyżej.

Nabywca nabyte składniki majątku nabył w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, co wynika z tego, że niezależnie od tego którą opcję prowadzenia działalności z wykorzystaniem linii elektroenergetycznej podejmie, tj. dzierżawę czy też usługi przesyłu prądu, to w obu przypadkach świadczyć będzie usługi podlegające opodatkowaniu podstawową stawką VAT.

W związku z powyższym co do zasady Nabywca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w otrzymanej fakturze, z tym zastrzeżeniem, że faktura ta nie może dokumentować czynności, które w rzeczywistości są zwolnione z VAT albo nie podlegają podatkowi VAT. W takim bowiem wypadku nabywcy mimo posiadania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie będzie przysługiwać jego odliczenie. Stąd Nabywca jest zainteresowany w rozstrzygnięciu czy sprzedaż linii elektroenergetycznej podlegała opodatkowaniu VAT, była zwolniona z VAT czy też nie podlegała podatkowi VAT.

Nabywca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane we wniosku i w jego uzupełnieniu:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż budowli powinna zostać wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisów dotyczących sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub na podstawie tego, że Sprzedający nie działał jako podatnik VAT?
Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie będzie negatywna, to czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż budowli powinna zostać zwolniona z VAT na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli od których pierwszego zasiedlenia upłynęło więcej niż 2 lata lub na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli, przy nabyciu której nie przysługiwało Spółce odliczenie podatku VAT naliczonego?
Czy w opisanym stanie faktycznym Sprzedający ma prawo do skorygowania wykazanego w fakturze podatku należnego od sprzedaży budowli oraz wykazać zwolnienie z VAT, jeśli odpowiedź na pytanie 2 jest twierdząca?
Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż budowli powinna zostać zwolniona z VAT na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli od których pierwszego zasiedlenia upłynęło więcej niż 2 lata lub na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli, przy nabyciu której nie przysługiwało Spółce odliczenie podatku VAT naliczonego, z tym skutkiem że Nabywcy nie będzie przysługiwać odliczenie wykazanego w fakturze podatku VAT w związku z art. 88 ust. 3a VAT?
Czy Zainteresowany niebędący stroną postępowania, w przypadku uznania, że transakcja nabycia linii elektroenergetycznej podlegała zwolnieniu z podatku VAT, a nie opodatkowaniu według podstawowej stawki VAT, lub uznania że transakcja nabycia linii elektroenergetycznej nie podlegała podatkowi VAT, a nie była opodatkowana podstawową stawką VAT, będzie miał prawo przyjęcia od Sprzedającego wystawionej przez niego faktury korygującej fakturę sprzedaży oraz będzie miał prawo dokonać zmniejszenia odliczenia podatku naliczonego, adekwatnie do otrzymanej korekty?

Stanowisko Zainteresowanych ostatecznie sformułowane we wniosku i w jego uzupełnieniu:

Ad. pytanie 1)

Zdaniem Wnioskodawcy (Sprzedającego i Nabywcy) w opisanym stanie faktycznym sprzedaż budowli nie powinna zostać wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisów dotyczących sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub na podstawie tego, że Sprzedający nie działał jako podatnik VAT.

Ad. pytania 2)

Zdaniem Wnioskodawcy (Sprzedającego i Nabywcy) w opisanym stanie faktycznym sprzedaż budowli powinna zostać zwolniona z VAT na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli od których pierwszego zasiedlenia upłynęło więcej niż 2 lata lub na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli, przy nabyciu której nie przysługiwało Spółce odliczenie podatku VAT naliczonego.

Ad. pytania 3)

Zdaniem Wnioskodawcy (Sprzedającego i Nabywcy) w opisanym stanie faktycznym Sprzedający ma prawo do skorygowania wykazanego w fakturze podatku należnego od sprzedaży budowli oraz wykazania zwolnienia z VAT.

Ad. pytania 4)

Zdaniem Wnioskodawcy (Sprzedającego i Nabywcy) sprzedaż budowli powinna zostać zwolniona z VAT na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli od których pierwszego zasiedlenia upłynęło więcej niż 2 lata lub na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli, przy nabyciu której nie przysługiwało Spółce odliczenie podatku VAT naliczonego, z tym skutkiem, że Nabywcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturze sprzedającego, w związku z przepisem art. 88 ust. 3a ustawy o VAT.

Ad. pytania 5)

Zdaniem Wnioskodawcy (Sprzedającego i Nabywcy), w przypadku uznania, że transakcja nabycia linii elektroenergetycznej podlegała zwolnieniu z podatku VAT a nie opodatkowaniu według podstawowej stawki VAT, lub uznania że transakcja nabycia linii elektroenergetycznej nie podlegała podatkowi VAT a nie była opodatkowana podstawową stawką VAT, Nabywca będzie miał prawo przyjęcia od Sprzedającego wystawionej przez niego faktury korygującej fakturę sprzedaży oraz będzie mógł dokonać zmniejszenia odliczenia podatku naliczonego, adekwatnie do otrzymanej korekty.

Uzasadnienie odpowiedzi 1)

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedana linia energetyczna nie spełnia warunków pozwalających na uznanie jej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP), co powodowałoby, że transakcja będąca przedmiotem niniejszego zapytania pozostawałaby poza zakresem ustawy o VAT. Przy ocenie tej Wnioskodawca kieruje się wytycznymi określonymi w Objaśnieniach podatkowych z dnia 11 grudnia 2018 r. „Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych”. Objaśnienia te dotyczą nieruchomości komercyjnych, tj. z założenia będących przedmiotem wynajmu, ale ogólne wytyczne tam zawarte mogą mieć zastosowanie także w niniejszej sprawie. W objaśnieniach tych wskazuje się, że zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W przypadku Sprzedającego zadania gospodarcze Spółki w całości były realizowane z wykorzystaniem linii energetycznej, z której przychody stanowiły podstawę prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Z kolei zgodnie z art. 19 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „dyrektywa 2006/112/WE”) w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Przedsiębiorstwo oraz jego zorganizowana część są zbywalne i mogą być przedmiotem obrotu jako całość. Prawidłowa klasyfikacja przedmiotu transakcji, tj. przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa lub poszczególne składniki majątkowe - ma decydujące znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków podatkowych transakcji.

Przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

W przypadku analizowanej transakcji, będącej przedmiotem niniejszego zapytania, Nabywca zadeklarował w umowie, że zamierza kontynuować działalność dotychczas prowadzoną przez Spółkę z użyciem nabytej linii energetycznej. Sprzedana linia energetyczna technicznie nadaje się do wykorzystania w takich samych działaniach jak realizował to Sprzedający. Jednakże Sprzedający faktycznie od kilku lat nie prowadził działalności operacyjnej, ponieważ stały w tym na przeszkodzie czynniki formalno-prawne. Z tego punktu widzenia nie jest możliwe bezzwłoczne podjęcie kontynuacji działalności prowadzonej w przeszłości przez Sprzedającego, a ewentualne jej podjęcie zgodnie z deklaracją Nabywcy wymagać będzie z jego strony dodatkowych działań formalno-prawnych. Nie można też wykluczyć, że Nabywca będzie musiał zaangażować dodatkowe aktywa w celu podjęcia kontynuacji prowadzonej uprzednio przez Sprzedającego działalności.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał" lub „TSUE") w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE ocena, jakie dobra - ruchome lub nieruchome - są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana „(...) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej”.

Pojęcie przedsiębiorstwa określonego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT można interpretować w świetle art. 55¹ Kc wyłącznie pomocniczo z uwagi na autonomię prawa podatkowego. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych „przedsiębiorstwo" w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT oznacza każdy zespół składników służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, jeżeli jest wystarczający do prowadzenia przez nabywcę w oparciu o przekazane składniki majątkowe w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

W analizowanym przypadku zbyta linia energetyczna hipotetycznie samodzielnie spełnia przesłankę wystarczalności dla realizowania celów gospodarczych dla których została nabyta. Jednakże jest to wystarczalność minimalna, a ponadto ograniczona uwarunkowaniami formalno-prawnymi oraz technicznymi. Nabywca musi uzyskać zezwolenie na włączenie linii do krajowego systemu energetycznego celem przesyłu energii a ponadto musi zorganizować choćby minimalny zakres zabezpieczenia organizacyjno-technicznego.

W celu ustalenia czy przenoszony na nabywcę zespół składników umożliwia kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę, należy ustalić czy oprócz przeniesienia standardowych elementów, na nabywcę są przeniesione wszystkie poniżej wskazane elementy:

prawa i obowiązki z umów, na podstawie których udzielono zbywcy finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę przenoszonej nieruchomości, o ile zbywca korzystał z takiego finasowania i jest stroną takich umów;
umowy o zarządzanie nieruchomością;
umowy zarządzania aktywami
należności o charakterze pieniężnym związane z przenoszonym majątkiem.

Zastrzec należy, że przy ocenie czy zespół składników majątkowych zawiera składniki pozwalające na kontynuowanie działalności gospodarczej nie w każdym przypadku konieczne jest przeniesienie wszystkich elementów wchodzących w skład standardowych elementów typowych wskazanych w lit. a-d powyżej. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej.

W analizowanej sytuacji, będącej przedmiotem niniejszego zapytania, na Nabywcę przeniesione zostało minimum środków potrzebnych do kontynuowania działalności w postaci linii energetycznej, ale żaden z elementów wymienionych powyżej pod literami a-d, ponieważ żadne tego typu elementy w analizowanej sytuacji nie występują.

Dodatkowo za okoliczność wykluczającą możliwość stwierdzenia, że przenoszony na nabywcę zespół składników umożliwia kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę, należy uznać sytuację, w której konieczne jest podejmowanie dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku, w którym nabywca sam zawarł lub zawiera umowy o zarządzanie nieruchomością i zarządzanie aktywami, nawet z tymi samymi podmiotami, które świadczyły ww. usługi zarządzania na rzecz zbywcy. W takim przypadku bowiem nabywca podejmuje dodatkowe działania w celu kontynuowania działalności gospodarczej zbywcy.

W analizowanej sytuacji, będącej przedmiotem niniejszego zapytania, wystąpi konieczność podejmowania dodatkowych działań przez Nabywcę w postaci uregulowania kwestii formalno- prawnych i organizacyjnych związanych z uruchomieniem linii oraz rozpoczęciem jej eksploatacji.

Nie w każdym przypadku podjęcie dodatkowych działań automatycznie wskazuje, że przenoszony na nabywcę zespół składników nie umożliwia kontynuacji działalności prowadzonej przez zbywcę. Taka sytuacja może mieć miejsce w kontekście umów na dostarczanie mediów (ciepło, gaz, energia elektryczna, itp.). Umowy tego typu - czy to z przyczyn prawnych czy gospodarczych - zwykle nie są przenoszone na nabywcę w ramach transakcji zbycia nieruchomości komercyjnej. Typową sytuacją jest zawarcie przez nabywcę nieruchomości nowej umowy z poprzednim dostawcą mediów. W niektórych przypadkach zbywca nieruchomości może przez pewien czas (do zawarcia umowy przez nabywcę) nadal być stroną umowy z dostawcą mediów, a ich koszty refakturować na nabywcę nieruchomości. Zapewnienie mediów dla nieruchomości komercyjnej jest konieczne do jej wykorzystania niezależnie od przeznaczenia czy to na cele wynajmu czy też inne. W związku z powyższym, kwestia przeniesienia tych umów w związku z transakcją nie jest decydująca dla kwalifikacji transakcji jako zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP.

Taka sytuacja nie występuje jednakże w analizowanym przypadku, będącym przedmiotem niniejszego zapytania. Opisywane dodatkowe działania Nabywcy będą miały bowiem charakter zasadniczy dla uruchomienia linii energetycznej, a nie pomocniczy.

Przy ocenie czy nabywca ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę należy uwzględnić całokształt okoliczności związanych z transakcją ocenianych na moment zawarcia transakcji, a w szczególności podjęcie przez nabywcę działań potwierdzających jego zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę. Zatem w celu stwierdzenia zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę konieczne jest istnienie dowodów potwierdzających istnienie na moment transakcji takiego zamiaru po stronie nabywcy (np. w formie korespondencji elektronicznej / mailowej). Zaznaczyć należy, że jeżeli w takiej sytuacji - po pewnym czasie - zostanie zmieniony- np. ze względu na zmianę sytuacji gospodarczej podatnika - sposób wykorzystania nieruchomości brak jest podstaw do uznania, że nabywca nie miał zamiaru kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę.

W analizowanej sytuacji, będącej przedmiotem niniejszego zapytania, dowodem potwierdzającym zamiar kontynuowania działalności prowadzonej wcześniej przez Sprzedającego jest oświadczenie Nabywcy zawarte w umowie sprzedaży.

Z drugiej strony w przypadku transakcji zbycia ZCP wystąpienie wskazanych poniżej integralnych elementów takich transakcji nie powinno być uznawane za wpływające na ocenę czy zbycie danej nieruchomości stanowi dostawę towaru podlegającą VAT, czy też pozostające poza jego zakresem jako zbycie ZCP. Należy uznać, że dla celów ustalenia skutków podatkowych transakcji nie jest istotne czy doszło do przeniesienia na nabywcę integralnych dla transakcji elementów - np. takich jak:

ruchomości stanowiące wyposażenie;

prawa z zabezpieczeń prawidłowego wykonania obowiązków wynikających z umów,

prawa z gwarancji należytego wykonania przez wykonawców prac związanych z pracami budowlanymi /remontowymi,

prawa i obowiązki wynikające z umów serwisowych,

prawa autorskie na wskazanych w dotyczących ich umowach polach eksploatacji,

prawa z licencji do oprogramowania,

prawa do domen internetowych,

dokumentacja techniczna , w szczególności projekty budowlane, protokoły z kontroli,

dokumentacja prawna - np. kopie umów, decyzji administracyjnych.

W powyższych przypadkach wskazane elementy przydatne są do wykorzystywania nabywanych składników majątkowych zgodnie z ich gospodarczym przeznaczeniem niezależnie od zamiaru kontynuacji działalności zbywcy przez nabywcę. W przypadku niektórych kryteriów takich jak obowiązki wynikające z umów serwisowych, korzystanie z tych świadczeń jest konieczne, by utrzymać rzeczy w niepogorszonym stanie (także w okresie, gdy nie jest ona wykorzystywana do celów komercyjnych).

W analizowanym przypadku, będącym przedmiotem niniejszego zapytania, dokumentacja techniczna i prawna linii energetycznej została przekazana Nabywcy w ramach zawartej umowy. Jednak jak wynika z powyższych wyjaśnień nie jest to element wpływający na ocenę, czy doszło do sprzedaży ZCP, jako że są to standardowe, integralne elementy także zwykłej sprzedaży składników majątkowych nie stanowiących ZCP.

Wraz ze sprzedażą linii energetycznej nie zostały sprzedane, ale pozostawione w Spółce; należności, zobowiązania, wyposażenie biura, księgi, firma, środki pieniężne, itd.

Reasumując powyższą argumentację, zdaniem Wnioskującego jednoznacznie można stwierdzić, że w ramach analizowanej transakcji, będącej przedmiotem zapytania, nie doszło do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jednocześnie z ostrożności, ponieważ w przeszłości powstawały co do tego wątpliwości, Wnioskodawca stwierdza, że podczas procesu likwidacji Spółki prowadzonej przez ustanowionego likwidatora, Spółka w imieniu której występuje likwidator, nadal działa jako podatnik VAT. Przepisy podatkowe nie wyłączają spod zakresu opodatkowania VAT czynności dokonywanych w związku z procesem zamknięcia Spółki, mimo, że ich celem jest likwidacja działalności a nie jej kontynuacja.

Spółka w imieniu której występuje likwidator prowadząc postępowanie likwidacyjne, nadal działa na gruncie VAT jako podmiot profesjonalny. Skutkiem tego co do zasady podlega regulacjom VAT w zakresie sprzedaży. Opodatkowaniu podlegają bowiem te czynności, w przypadku których spełnione zostało kryterium podmiotowe, jak i przedmiotowe tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika i to nie abstrakcyjnie, lecz w stosunku do tej czynności.

Skutkiem powyższego, Spółka będąc w postępowaniu likwidacyjnym, VAT z tytułu sprzedaży towarów i usług realizowanych w postępowaniu likwidacyjnym, nawet jeśli sprzedaż ta prowadzi do wyzbycia się majątku i zamknięcia spółki, z zastrzeżeniem dokonywania zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Uzasadnienie odpowiedzi 2)

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia budynku, budowli ani ich części. Definicji tych należy poszukiwać w innych właściwych dla tych pojęć gałęziach prawa.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane pod pojęciem budowli - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowie sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Pojęcie obiektu liniowego zostało wprowadzone z dniem 17 lipca 2010 r, kiedy to weszły w życie zmiany do ustawy 1994 r. Prawo budowlane, (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r Nr 156, poz. 1118 z późn zm.) - dalej pr. bud. Zostały one wprowadzone przez ustawę z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Nowelizacją tą zmieniono definicję budowli zawartą w pr. Bud. oraz wprowadzono do tej ustawy pojęcie obiektu liniowego. Zgodnie ze zmienioną definicją budowli - jest nią także obiekt liniowy. Przepis art. 3 pkt 3a pr. bud. definiuje zaś obiekt liniowy jako obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Tak więc na podstawie przepisów prawa budowlanego linia energetyczna stanowi obiekt liniowy, będący budowlą. Takie też rozumienie pojęcia budowli należy stosować na gruncie ustawy o VAT. W konsekwencji przepisy ustawy o VAT ilekroć odwołują się do pojęcia budowli będą miały zastosowanie do linii energetycznej, której sprzedaż jest przedmiotem niniejszego zapytania.

W rezultacie sprzedaż przedmiotowej linii energetycznej, jako sprzedaż budowli, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towaru (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm. - dalej u.p.t u.) i jest jednocześnie zwolniona z tego podatku.

Podstawą zwolnienia z VAT sprzedaży przedmiotowej linii energetycznej mogą być dwa przepisy ustawy o VAT.

Jak bowiem wynika z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - zwalnia się od VAT dostawę m.in. budowli lub jej części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budowli lub jej części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w przypadkach nieobjętych ww. zwolnieniem, zwolnieniu od VAT podlega dostawa m.in. budowli lub ich części, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie poniósł wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

A zatem zwolnieniu od VAT podlega dostawa linii energetycznej, będącej budowlą, która nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (tj. oddania do użytkowania pierwszemu użytkownikowi lub nabywcy) albo pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej linii upłynął okres co najmniej 2 lat. Jeżeli wystąpią przesłanki negatywne do zastosowania przedmiotowego zwolnienia, czynność nadal będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od VAT pod warunkiem, że dokonującemu dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (np. w związku zakupem tej linii) lub nie poniósł on wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej tej części budowli. Warunki zwolnień podane powyżej wymagają rozważenia ich zastosowania w konkretnej sytuacji.

W przypadku art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia czy w konkretnym przypadku sprzedaż stanowi transakcję podlegającą opodatkowaniu VAT, czy też zwolnioną z tegoż podatku jest ustalenie zakresu pojęcia pierwszego zasiedlenia. Definicja pierwszego zasiedlenia znajduje się w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Zgodnie z definicją ustawową pierwsze zasiedlenie to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem zgodnie z ustawą o VAT pierwsze zasiedlenie to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu (gdy wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej).

Na prawo do zwolnienia dostawy z VAT budowli na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie ma wpływu okoliczność czy w chwili nabycia budowli podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tym nabyciem i czy z niego skorzystał.

W przypadku obu wskazanych powyżej podstaw do zwolnienia przedmiotowej transakcji z VAT istotna jest kwestia związana z ewentualnym ulepszeniem przedmiotu transakcji przed jej dokonaniem.

Odnośnie ulepszenia budynków, budowli lub ich części, o którym mowa w definicji pierwszego zasiedlenia w ustawie o VAT, należy odnieść się do ustaw o podatkach dochodowych, które regulują kwestie związane z dokonywaniem ulepszeń oraz wartością początkową środków trwałych. W przypadku będącym przedmiotem niniejszego zapytania należy odnieść się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z przepisem art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli suma wydatków poniesiona na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł (do końca 2017 r. limit ten wynosił 3500 zł) i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania (mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów i kosztami eksploatacji). Ulepszenia w rozumieniu powyższych przepisów nie stanowi jednak remont, gdyż jego istotą nie jest podwyższenie wartości użytkowej, lecz konserwacja środka majątkowego umożliwiająca jego właściwe wykorzystanie. Aby uznać, iż w danym przypadku dochodzi do pierwszego zasiedlenia, koniecznym jest, aby wydatki poczynione w tym zakresie były równe co najmniej 30% wartości początkowej zbywanego obiektu (budynku, budowli lub ich części). Wartość początkową określa art. 16g updop. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni - ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Drugą podstawą prawną do zwolnienia z VAT na mocy ustawy dokonanej dostawy linii energetycznej jest art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Wskazany przepis ma zastosowanie w sytuacji gdy:

w stosunku do sprzedawanego budynku, budowli lub ich części nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
dokonujący ich dostawy me ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. W sytuacji zaś, gdy były wyższe niż 30% - to gdy budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

W stosunku do rozumienia pojęcia ulepszenia wszystkie uwagi poczynione powyżej co do podstawy zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT pozostają w mocy także w przypadku art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stwierdza, że jego zdaniem transakcja sprzedaży przedmiotowej linii energetycznej jest zwolniona z VAT z mocy ustawy, jednocześnie na podstawie 2 przepisów ustawowych, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Jest tak dlatego, że:

dostawa przedmiotowej linii energetycznej nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą linii energetycznej upłynął okres dłuższy niż 2 lata,
na linię energetyczną przed jej zbyciem nie były poniesione wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej,
pierwsze zasiedlenie nastąpiło poprzez oddanie do użytkowania pierwszemu użytkownikowi budowli w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu - dzierżawa,
w stosunku do sprzedawanej budowli nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowanie sprzedaży linii energetycznej stawką VAT 23% nie było zgodne z przepisami, mimo istnienia w tym zakresie pewnego ustawowego wyboru. Wnioskodawca uważa, że w zaistniałej sytuacji podstawą do opodatkowania sprzedaży budowli stawką podstawową VAT nie mógł być przepis art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT. Zgodnie z tymi przepisami sprzedaż budowli, która korzysta z mocy ustawy ze zwolnienia od podatku można dobrowolnie opodatkować. Jak wynika bowiem z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT, sprzedawca może zrezygnować ze zwolnienia od opodatkowania, pod warunkiem, że:

zarówno sprzedawca jak i nabywca są czynnymi podatnikami podatku VAT;
sprzedawca i nabywca przed sprzedażą złożą właściwemu dla nabywcy kupującego naczelnikowi urzędu skarbowego, oświadczenie o wyborze opodatkowania dostawy.

Z dosłownego brzmienia przepisów wynika, że warunkiem koniecznym do skorzystania z prawa opodatkowania sprzedaży zwolnionej z VAT z mocy ustawy, jest złożenie właściwemu dla kupującego naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnego oświadczenia sprzedającego i kupującego o wyborze opodatkowania dostawy. Strony sprzedaży przedmiotowej linii energetycznej nie złożyły oświadczenia, o którym mowa w analizowanym przepisie. Ponadto Nabywca nie jest czynnym podatnikiem VAT. Nie ma więc możliwości domniemywania opodatkowania dokonanej transakcji na tej podstawie.

Uzasadnienie odpowiedzi 3)

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym Sprzedający ma prawo do skorygowania wykazanego w fakturze podatku należnego od sprzedaży budowli oraz wykazać zwolnienie z VAT. Przy zachowaniu warunków materialno-formalnych wymaganych dla wystawienia oraz doręczenia faktury korygującej, korekta rozliczenia VAT nastąpić powinna za miesiąc otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez Nabywcę.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT faktura korygująca powinna zostać wystawiona w sytuacjach, gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z powyższym przepisem w sytuacji w której mowa w pkt 5, tj. gdy po wystawieniu faktury stwierdzono pomyłkę w kwocie lub stawce podatku, należy wystawić fakturę korygującą.

W przypadku zawyżenia kwoty lub stawki VAT, w tym na skutek opodatkowania czynności która była zwolniona z VAT, co ma miejsce w niniejszej sprawie, należy dokonać korekty podatku należnego w oparciu o art. 29a ust. 13 i 14 ustawy o VAT.

W myśl tego przepisu, w sytuacji gdy stwierdzono pomyłkę w kwocie podatku na fakturze pierwotnej, skutkującej zawyżeniem kwoty podatku należnego, obniżenia podstawy opodatkowania w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę.

Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W takiej sytuacji obniżenie podstawy opodatkowania nastąpi nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przestanki określone w ww. przepisie.

Zatem w przypadku korekty in minus (w wyniku zmniejszenia stawki VAT lub zastosowania zwolnienia), nie koryguje się deklaracji VAT wstecz (tj. za okres, w którym wykazano tę transakcję w deklaracji VAT), lecz na bieżąco - w miesiącu (kwartale) otrzymania korekty przez nabywcę (pod warunkiem posiadania ww. potwierdzenia lub przy spełnieniu warunków określonych w art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy).

Uzasadnienie odpowiedzi 4)

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia budynku, budowli ani ich części. Definicji tych należy poszukiwać w innych właściwych dla tych pojęć gałęziach prawa.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane pod pojęciem budowli - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Pojęcie obiektu liniowego zostało wprowadzone z dniem 17 lipca 2010 r., kiedy to weszły w życie zmiany do ustawy 1994 r. Prawo budowlane, (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) - dalej pr. bud. Zostały one wprowadzone przez ustawę z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Nowelizacją tą zmieniono definicję budowli zawartą w pr. bud. oraz wprowadzono do tej ustawy pojęcie obiektu liniowego. Zgodnie ze zmienioną definicją budowli - jest nią także obiekt liniowy. Przepis art. 3 pkt 3a pr. Bud. definiuje zaś obiekt liniowy jako obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego. Tak więc na podstawie przepisów prawa budowlanego linia energetyczna stanowi obiekt liniowy, będący budowlą. Takie też rozumienie pojęcia budowli należy stosować na gruncie ustawy o VAT. W konsekwencji przepisy ustawy o VAT ilekroć odwołują się do pojęcia budowli będą miały zastosowanie do linii energetycznej, której sprzedaż jest przedmiotem niniejszego zapytania.

W rezultacie sprzedaż przedmiotowej linii energetycznej, jako sprzedaż budowli, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towaru (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U Nr 54, poz. 535 z późn. zm. -dalej u.p.t.u.) i jest jednocześnie zwolniona z tego podatku.

Podstawą zwolnienia z VAT sprzedaży przedmiotowej linii energetycznej mogą być dwa przepisy ustawy o VAT.

Jak bowiem wynika z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - zwalnia się od VAT dostawę m.in. budowli lub jej części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budowli lub jej części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w przypadkach nieobjętych ww. zwolnieniem, zwolnieniu od VAT podlega dostawa m.in. budowli lub ich części, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie poniósł wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

A zatem zwolnieniu od VAT podlega dostawa linii energetycznej, będącej budowlą, która nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (tj. oddania do użytkowania pierwszemu użytkownikowi lub nabywcy) albo pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej linii upłynął okres co najmniej 2 lat. Jeżeli wystąpią przestanki negatywne do zastosowania przedmiotowego zwolnienia, czynność nadal będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od VAT pod warunkiem, że dokonującemu dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (np. w związku zakupem tej linii) lub nie poniósł on wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej tej części budowli. Warunki zwolnień podane powyżej wymagają rozważenia ich zastosowania w konkretnej sytuacji.

Definicja pierwszego zasiedlenia znajduje się w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem zgodnie z ustawą o VAT pierwsze zasiedlenie to:

oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części,
w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, po ich:
wybudowaniu lub ulepszeniu (gdy wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej).

W przypadku obu wskazanych powyżej podstaw do zwolnienia przedmiotowej transakcji z VAT istotna jest kwestia związana z ewentualnym ulepszeniem przedmiotu transakcji przed jej dokonaniem.

Aby uznać, iż w danym przypadku dochodzi do pierwszego zasiedlenia, koniecznym jest, aby wydatki poczynione w tym zakresie były równe co najmniej 30% wartości początkowej zbywanego obiektu (budynku, budowli lub ich części). Wartość początkową określa art. 16g u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16g. ust. 1 pkt 4 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni - ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Drugą podstawą prawną do zwolnienia z VAT na mocy ustawy dokonanej dostawy linii energetycznej jest art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Wskazany przepis ma zastosowanie w sytuacji gdy:

w stosunku do sprzedawanego budynku, budowli lub ich części nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. W sytuacji zaś, gdy były wyższe niż 30% - to gdy budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Biorąc powyższe pod uwagę Zainteresowani stwierdzają, że ich zdaniem transakcja sprzedaży przedmiotowej linii energetycznej jest zwolniona z VAT z mocy ustawy jednocześnie na podstawie 2 przepisów ustawowych, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Jest tak dlatego, że:

dostawa przedmiotowej linii energetycznej nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą linii energetycznej upłynął okres dłuższy niż 2 lata,
na linię energetyczną przed jej zbyciem nie były poniesione wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej
pierwsze zasiedlenie nastąpiło poprzez oddanie do użytkowania pierwszemu użytkownikowi budowli w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu - dzierżawa,
w stosunku do sprzedawanej budowli nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Zainteresowanych opodatkowanie sprzedaży linii energetycznej stawką VAT 23% nie było zgodne z przepisami. Skutkiem powyższego nabywcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturze sprzedawcy w związku z art. 88 ust. 3a ustawy o VAT.

Uzasadnienie odpowiedzi 5)

Ustawa o VAT w art. 86 zawiera bardzo ogólne stwierdzenie, stanowiące jednak podstawową zasadę podatku od towarów i usług, zgodnie z którą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi podatku VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podatnik VAT ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług, o ile zakup ten służy wykonywanym przez niego czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje - co do zasady - w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Zasada ta ma również zastosowanie w przypadku zapłaty zaliczek, zadatków, czy rat.

Ponadto w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT zastrzeżono, iż odliczenia można dokonać nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzyma fakturę lub dokument celny.

Warunkiem odliczenia podatku naliczonego jest powstanie po stronie sprzedawcy obowiązku podatkowego od danej czynności oraz posiadanie przez nabywcę faktury dokumentującej zakup.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w ww. terminie, w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy od danej czynności i podatnik otrzyma fakturę dokumentującą zakup, to może odliczyć VAT naliczony w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

Podstawą do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze jest jednak jej prawidłowość. W myśl bowiem art. 88 ust 3a ustawy o VAT, nie uprawniają nabywcy do odliczenia podatku naliczonego faktury, faktury korygujące, dokumenty celne oraz duplikaty faktur:

wystawione przez podmiot nieistniejący,

dokumentujące transakcje niepodlegające opodatkowaniu, albo zwolnione od podatku,

stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

podające kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności,

wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami, jeśli nie zostały zaakceptowane przez sprzedawcę,

w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Biorąc powyższe pod uwagę Zainteresowany niebędący stroną postępowania co do zasady ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze otrzymanej od Sprzedawcy, pod warunkiem jednak, że jest ona prawidłowa tj. nie posiada cech określonych w art. 88 ust. 3a ustawy o VAT. Gdyby jednakże okazało się, co jest możliwe w niniejszej sprawie, że dokonana sprzedaż była zwolniona z VAT lub nie podlegała VAT, a przez to wystawiona przez Sprzedającego faktura byłaby wadliwa, to zdaniem Zainteresowanego nie będącego stroną postępowania miałby on prawo przyjąć wystawioną przez Sprzedającego korektę tej wadliwej faktury VAT i ująć ją w swoich rozliczeniach.

Zdaniem Stron transakcji w opisanym stanie faktycznym Sprzedający ma prawo do skorygowania wykazanego w fakturze podatku należnego od sprzedaży budowli oraz wykazać zwolnienie z VAT.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, faktura korygująca powinna zostać wystawiona w sytuacjach, gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4.
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z powyższym przepisem w sytuacji w której mowa w pkt 5, tj. gdy po wystawieniu faktury stwierdzono pomyłkę w kwocie lub stawce podatku, należy wystawić fakturę korygującą.

Otrzymaną fakturę korygującą Zainteresowany niebędący strona postępowania będzie miał prawo rozliczyć na zasadach ogólnych tj. zgodnie z przepisami art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, zmniejszając uwzględniony poprzednio podatek naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie pytania oznaczonego nr 1 oraz nieprawidłowe w zakresie pytań oznaczonych nr 2, 3, 4 i 5.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją.

Jednocześnie należy wskazać, że przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006. str. 1 z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Odnośnie kwestii pierwszego zasiedlenia wypowiedział się TSUE w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection, w którym wskazał, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Zatem zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli, jego używania, w tym również na potrzeby własne osoby fizycznej.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części – po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 7a ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, czy „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka), zarejestrowany czynny podatnik VAT została postawiona w stan likwidacji zgodnie z przepisami umowy Spółki oraz ustawy Kodeks spółek handlowych.

Likwidator stwierdził, że Spółka od dłuższego czasu nie prowadziła już działalności operacyjnej a jej majątek składał się z kompletnej, technicznie zdatnej do użytku linii energetycznej oraz wyposażenia biura. Linia energetyczna została nabyta przez Spółkę w roku 2004 w drodze aportu przy tworzeniu spółki. Przy nabyciu przedmiotowej linii energetycznej Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Po wniesieniu aportu do Spółki linia energetyczna została oddana w odpłatne użytkowanie (na podstawie umowy dzierżawy) w wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT w latach 2004-2008. Sprzedający wykorzystywał linię elektroenergetyczną do osiągania przychodów z dzierżawy, ale po odłączeniu tej linii od źródła zasilania w 2009 r. przychody z dzierżawy przestały być osiągane. Od momentu nabycia do dnia sprzedaży, nie były dokonywane na przedmiotową linię energetyczną nakłady powodujące wzrost jej wartości początkowej, w drodze rozbudowy, adaptacji, modernizacji, w związku z czym nie był także od nich odliczany VAT naliczony.

Likwidator w ramach wykonywania swoich czynności co zostało potwierdzone aktem notarialnym dokonał zbycia linii energetycznej należącej do Spółki, kompletnej i technicznie zdatnej do użytku. W dniu transakcji linia energetyczna będąca przedmiotem sprzedaży stanowiła budowlę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Przedmiotem sprzedaży była kompletna, lecz aktualnie wyłączona z eksploatacji elektroenergetyczna linia napowietrzna relacji W - B - Granica Państwa. Zgodnie ze swoim przeznaczeniem linie elektroenergetyczne wykorzystywane są do przesyłania energii elektrycznej. Podstawowy podział linii elektroenergetycznych wyróżnia linie napowietrzne oraz kablowe, przy czym przedmiot sprzedaży zaliczany jest do tej pierwszej kategorii. Typowy i zasadniczy skład linii napowietrznych to słupy - konstrukcje wsporne, izolatory, przewody, zarówno robocze - fazowe jak i odgromowe służące do ochrony przed wyładowaniami elektrycznymi i pozostały osprzęt.

Składniki majątku jakie zostały przeniesione na rzecz Nabywcy w ramach transakcji sprzedaży linii energetycznej (linii elektroenergetycznej), to kompletna linia elektroenergetyczna będąca przedmiotem dzierżawy, oraz dokumentacja związana z linią (decyzje i projekty budowlane, Projekty wykonawcze, Eksploatacja, Odszkodowania za zniszczone uprawy, Projekty wykonawcze rozbudowy stacji; Umowy i oświadczenia, itd.). Składniki majątku nalężące do przedsiębiorstwa Sprzedającego jakie nie zostały przeniesione na rzecz Nabywcy w ramach transakcji sprzedaży linii energetycznej to sprzęt komputerowy, umowy najmu biura, umowy świadczenia obsługi księgowej, zobowiązania wobec wierzycieli/wierzytelności, konto bankowe i środki zgromadzone na konie bankowym, nazwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Składniki majątku przeniesione na rzecz Nabywcy w ramach transakcji sprzedaży linii energetycznej w dniu transakcji były wyodrębnione organizacyjnie w przedsiębiorstwie Sprzedającego w tym sensie, że stanowiły przedmiot umowy dzierżawy, tak więc były wyodrębnione ze względów prawnych na potrzeby określenia przedmiotu umowy i jednocześnie kompletne tak aby mogły służyć używaniu i czerpaniu pożytków z dzierżawy przez dzierżawcę, co jednak było na moment sprzedaży okolicznością hipotetyczną ponieważ linia elektroenergetyczna od długiego czasu była odłączona od źródła zasilania w prąd do przesyłu.

Składniki majątku przeniesione na rzecz Nabywcy w ramach transakcji sprzedaży linii energetycznej były wyodrębnione finansowo w przedsiębiorstwie Sprzedającego, ponieważ poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe było przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do składników majątkowych będących przedmiotem sprzedaży przez Sprzedającego Jednakże wyodrębnienie to miało charakter analityczny a nie funkcjonalny. Linia elektroenergetyczna była wydzierżawiona w całości i ewidencja przychodów oraz należności sprowadzała się do zarachowywania przychodów z dzierżawy, zaś ewidencja kosztów polegała na rozpoznawaniu kosztów związanych z przedmiotem dzierżawy. Zakres działalności gospodarczej spółki był ograniczony i sprowadzał się do osiągania przychodów z wydzierżawiania linii elektroenergetycznej. Z tego powodu ewidencja zdarzeń gospodarczych odnosiła się głównie do tej linii. Na moment sprzedaży kwestia wyodrębnienia finansowego przedmiotu sprzedaży była okolicznością hipotetyczną ponieważ linia elektroenergetyczna od długiego czasu była odłączona od źródła zasilania w prąd do przesyłu, spółka nie osiągała już przychodów z dzierżawy i została postawiona w stan likwidacji.

W akcie notarialnym potwierdzającym zawarcie umowy sprzedaży Nabywca oświadczył, iż zna stan techniczny linii elektroenergetycznej i zamierza kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez sprzedającą spółkę przy pomocy nabytych składników majątkowych. W zakresie kontynuowania umowy dzierżawy linii elektroenergetycznej prowadzenie działalności jest hipotetycznie możliwe, ponieważ umowa dzierżawy nie została rozwiązana, jednak z powodu braku możliwości realizowania przesyłu prądu Dzierżawca nie może osiągać pożytków z dzierżawy a Wydzierżawiający nie ma podstawy do naliczania czynszu. Linia jest nieczynna od kiedy to została odłączona po stronie K w związku z zakończeniem eksploatacji bloku energetycznego, który wcześniej zasilał linię. Linia mimo, że od wielu lat wyłączona jest z eksploatacji, zachowuje potencjał do prowadzenia nominalnej działalności gospodarczej, przez co także rozpoczęcie działalności przez nabywcę w postaci eksploatacji linii na własny rachunek i pobierania opłat za przesył energii jest zasadniczo możliwe, chociaż wymagałoby wielu zabiegów Nie byłoby to jednak kontynuowanie działalności prowadzonej przez sprzedającego w sensie dosłownym. Nabywca, gdyby chciał podjąć działalność w zakresie przesyłu energii musiałby podjąć/ wykonać szereg działań faktycznych i prawnych wynikających przede wszystkim z konieczności uzyskania koncesji. Ponadto linia elektroenergetyczna została zaprojektowana i wybudowana na długo przeć wejściem w życie aktualnie obowiązującej normy w zakresie uwarunkowań linii elektroenergetycznych. Stąd wskazać należy na konieczność przeprowadzenia stosownych przeglądów, napraw i konserwacji w razie podjęcia decyzji o wznowieniu działalności przesyłowej. Wszystkie słupy winny przejść wnikliwe kontrole oraz odnowienia zabezpieczenia antykorozyjnego. Ponadto należy dokonać oczyszczenia terenu wokół podstaw słupów, gdyż w wielu wypadkach są one obecnie całkowicie zarośnięte przez krzewy, uniemożliwiając tym samym jakikolwiek dostęp. Biorąc pod uwagę całokształt powyższych okoliczności można stwierdzić, że w dniu transakcji Nabywca nie miał faktycznej, bezzwłocznej możliwości nieprzerwanego kontynuowania działalności prowadzonej przez Sprzedającego.

Nabywca linii energetycznej oświadczył, że zamierza kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez Sprzedawcę przy pomocy nabytych składników majątkowych. Nabywca nabyte składniki majątku nabył w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Sprzedaż w imieniu Spółki Likwidator udokumentował fakturą VAT z wykazanym podatkiem VAT należnym wg stawki 23%.

Wątpliwości sformułowane w pytaniu 1 dotyczą kwestii czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż budowli (linii energetycznej) powinna zostać wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisów dotyczących sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub na podstawie tego, że Sprzedający nie działał jako podatnik VAT.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości należy stwierdzić, że w świetle przywołanych przepisów prawa i przedstawionych okoliczności sprawy opisana transakcja nie była sprzedażą przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nie dojdzie więc do zastosowania wyłączenia spod zakresu opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Jednocześnie w analizowanym przypadku nie można stwierdzić, że sprzedając linię energetyczną Spółka nie działała jako podatnik podatku VAT.

Jak wynika z treści wniosku transakcja nie obejmowała istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiot transakcji nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Jak wskazano sprzedaży nie podlegały takie elementy jak sprzęt komputerowy, umowy najmu biura, umowy świadczenia obsługi księgowej, zobowiązania wobec wierzycieli/wierzytelności, konto bankowe i środki zgromadzone na konie bankowym, nazwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedmiotem transakcji będzie jedynie linia energetyczna wraz z dokumentacją dotyczącą tej linii. Przy tym Wnioskodawca od 2009 r. w ogóle nie wykorzystuje linii energetycznej z uwagi na odcięcie od źródła zasilania. Nabywca, gdyby chciał podjąć działalność w zakresie przesyłu energii musiałby podjąć/ wykonać szereg działań faktycznych i prawnych wynikających przede wszystkim z konieczności uzyskania koncesji. Ponadto linia elektroenergetyczna została zaprojektowana i wybudowana na długo przeć wejściem w życie aktualnie obowiązującej normy w zakresie uwarunkowań linii elektroenergetycznych. Stąd wskazać należy na konieczność przeprowadzenia stosownych przeglądów, napraw i konserwacji w razie podjęcia decyzji o wznowieniu działalności przesyłowej. Wszystkie słupy winny przejść wnikliwe kontrole oraz odnowienia zabezpieczenia antykorozyjnego. Ponadto należy dokonać oczyszczenia terenu wokół podstaw słupów, gdyż w wielu wypadkach są one obecnie całkowicie zarośnięte przez krzewy, uniemożliwiając tym samym jakikolwiek dostęp. W dniu transakcji Nabywca nie miał faktycznej, bezzwłocznej możliwości nieprzerwanego kontynuowania działalności prowadzonej przez Sprzedającego. Zatem nie można uznać, że w tym konkretnym przypadku przenoszony przez Wnioskodawcę zespół składników na rzecz Nabywcy stanowi przedsiębiorstwo bądź też zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Skoro więc przedmiot planowanej transakcji nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Jednocześnie wskazany składnik majątku był wykonywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zatem przedmiotowa transakcja będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu.

W konsekwencji sprzedaż budowli nie powinna zostać wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisów dotyczących sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub na podstawie tego, że Sprzedający nie działał jako podatnik VAT.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych sformułowane w pytaniu 2 dotyczą kwestii czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż budowli (linii energetycznej) powinna zostać zwolniona z VAT na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli od których pierwszego zasiedlenia upłynęło więcej niż 2 lata lub na podstawie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT sprzedaży budowli, przy nabyciu której nie przysługiwało Spółce odliczenie podatku VAT naliczonego.

Jak wskazał Wnioskodawca w dniu transakcji linia energetyczna będąca przedmiotem sprzedaży stanowiła budowlę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Linia energetyczna została nabyta przez Spółkę w roku 2004 w drodze aportu przy tworzeniu spółki. Przy nabyciu przedmiotowej linii energetycznej Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Po wniesieniu aportu do Spółki linia energetyczna została oddana w odpłatne użytkowanie (na podstawie umowy dzierżawy) w wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT w latach 2004-2008. Sprzedający wykorzystywał linię elektroenergetyczną do osiągania przychodów z dzierżawy, ale po odłączeniu tej linii od źródła zasilania w 2009 r. przychody z dzierżawy przestały być osiągane. Od momentu nabycia do dnia sprzedaży, nie były dokonywane na przedmiotową linię energetyczną nakłady powodujące wzrost jej wartości początkowej, w drodze rozbudowy, adaptacji, modernizacji, w związku z czym nie był także od nich odliczany VAT naliczony.

Zatem z opisu sprawy wynika, że względem linii energetycznej doszło do pierwszego zasiedlenia oraz od pierwszego zasiedlenia do transakcji sprzedaży upłynął okres co najmniej dwóch lat. Tym samym spełnione są przesłanki warunkujące możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przy tym z opisu sprawy nie wynika aby złożono oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy. Zatem sprzedaż przedmiotowej linii energetycznej podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast w analizowanej sprawie nie znajduje zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Wskazać należy, że zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, kiedy nie znajduje zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W opisanej sprawie, jak wskazano wyżej, sprzedaż przedmiotowej linii energetycznej podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zatem nie podlega zwolnieniu wynikającemu z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Tym samym z uwagi, że we własnym stanowisku stwierdzono, że transakcja sprzedaży linii energetycznej korzysta ze zwolnienia, na podstawie 2 przepisów ustawowych, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych sformułowane w pytaniu nr 3 dotyczą kwestii czy Sprzedający ma prawo do skorygowania wykazanego w fakturze podatku należnego od sprzedaży budowli oraz wykazać zwolnienie z VAT.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA";
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się m.in. w przypadku gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej (art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy).

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Z odpowiedzi udzielonej na pytanie nr 2 wynika, że sprzedaż linii energetycznej (budowli) powinna korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast sprzedaż została udokumentowana fakturą VAT z wykazanym podatkiem VAT należnym wg stawki 23%. Zatem ponieważ Wnioskodawca w pierwotnie wystawionej fakturze zastosował podstawową stawkę podatku pomimo obowiązku zastosowania zwolnienia ma obowiązek skorygowania wykazanego w fakturze podatku należnego od sprzedaży budowli poprzez wystawienie faktury korygującej.

We własnym stanowisku wskazano, że Wnioskodawca „ma prawo” skorygowania wykazanego w fakturze podatku należnego a nie „obowiązek” skorygowania wykazanego w fakturze podatku należnego tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych sformułowane w pytaniu nr 4 dotyczą kwestii czy nabywcy nie będzie przysługiwać odliczenie wykazanego w fakturze podatku VAT w związku z art. 88 ust. 3a ustawy gdyż transakcja sprzedaży linii energetycznej korzysta ze zwolnienia, na podstawie 2 przepisów ustawowych, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Nabywca linii energetycznej jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz, że nabył linię energetyczną do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie Wnioskodawca wystawił fakturę na sprzedaż linii energetycznej ze stawką podatku 23%. Niemniej jednak, jak wskazano wyżej, sprzedaż przedmiotowej linii energetycznej podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem Wnioskodawca nie powinien opodatkować sprzedaży linii energetycznej według stawki podatku VAT 23%. W konsekwencji, w związku z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, Nabywcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturze Sprzedawcy.

Mimo, że prawidłowo wskazano, że Nabywcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturze sprzedawcy w związku z art. 88 ust. 3a ustawy z uwagi, że we własnym stanowisku stwierdzono, że transakcja sprzedaży linii energetycznej korzysta ze zwolnienia, na podstawie 2 przepisów ustawowych, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 4 uznano za nieprawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych sformułowane w pytaniu nr 5 dotyczą kwestii czy Nabywca będzie miał prawo przyjęcia od Sprzedającego wystawionej przez niego faktury korygującej fakturę sprzedaży oraz będzie miał prawo dokonać zmniejszenia odliczenia podatku naliczonego, adekwatnie do otrzymanej korekty.

Zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

W przypadku, o którym mowa w art. 29a ust. 15 pkt 4, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dowiedział się o warunkach, na jakich transakcja została zrealizowana (art. 86 ust. 19b ustawy).

Jak wskazano w niniejszej interpretacji przedmiotowa sprzedaż linii energetycznej podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę korygującą do faktury pierwotnej dotyczącej sprzedaży linii energetycznej i wykazania tej sprzedaży jako korzystającej ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przy tym Nabywcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturze Sprzedawcy w związku z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. Zatem stwierdzić należy, że Nabywca otrzymując fakturę korygującą będzie miał obowiązek skorygowania wcześniej odliczonego podatku naliczonego w związku z transakcją sprzedaży linii energetycznej.

We własnym stanowisku wskazano, że Nabywca będzie „miał prawo” przyjęcia od Sprzedającego wystawionej przez niego faktury korygującej fakturę sprzedaży oraz będzie „mógł” dokonać zmniejszenia odliczenia podatku naliczonego, adekwatnie do otrzymanej korekty a nie „obowiązek” tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin