Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.96.2019.2.MM
z 26 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu 15 maja 2019 r., uzupełnionym 10 i 11 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zamiany gruntu rolnego na lokal mieszkalny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zamiany gruntu rolnego na lokal mieszkalny.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 28 czerwca 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.96.2019.1.MM wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 10 i 11 lipca 2019 r. (wpływ opłaty i pisma).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lutego 2016 r. Wnioskodawca wraz z dziećmi nabył w spadku po zmarłej żonie grunt rolny, każdy z nich w równej części po ¼. W dniu 1 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca wraz z dziećmi zawarł w formie aktu notarialnego z bratem zmarłej żony umowę zamiany gruntu rolnego na mieszkanie własnościowe (po ¼ części każdy).

Brat zmarłej żony poniósł wszystkie koszty, w tym zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca nabywając ¼ część nieruchomości drogą zamiany jest zobowiązany do zapłacenia podatku od czynności cywilnoprawnych, skoro druga ze stron, tj. brat zmarłej żony Wnioskodawcy, zobowiązał się do zapłacenia w całości kosztów związanych z zamianą oraz podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on być zwolniony z podatku od czynności cywilnoprawnych ze względu, iż wyżej wymieniona druga ze stron, tj. brat zmarłej żony Wnioskodawcy, wyraził zgodę w akcie notarialnym na poniesienie dobrowolne wszystkich kosztów z tą zamianą związanych, a także podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145) – przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, natomiast art. 4 pkt 2 ww. ustawy wskazuje, że – obowiązek podatkowy przy umowie zamiany ciąży na stronach czynności.

Jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podmiotach albo na stronach umowy zamiany, albo wspólnikach spółki cywilnej, zobowiązanymi solidarnie do zapłaty podatku są odpowiednio te podmioty, strony umowy zamiany albo wspólnicy spółki cywilnej (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podstawę opodatkowania stanowi przy umowie zamiany:

1. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego na taki lokal lub prawo do lokalu – różnica wartości rynkowych zamienianych lokali lub praw do lokali,
2. w pozostałych przypadkach – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, od którego przypada wyższy podatek.
   
   

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy – wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Stawka podatku od umów zamiany, dożywocia, o dział spadku, o zniesienie współwłasności oraz darowizny przy przeniesieniu własności nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym wynosi 2 % (art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. a) ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że umowa zamiany nieruchomości gruntowej na mieszkanie własnościowe stanowi czynność prawną, podlegającą opodatkowaniu 2% podatkiem od czynności cywilnoprawnych, przy czym podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa nieruchomości, od której przypada wyższy podatek.

Ponieważ w przypadku umowy zamiany obowiązek podatkowy ciąży na stronach tej czynności, są one zobowiązane solidarnie do zapłaty należnego z tego tytułu podatku.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Jak stanowi art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Mając na uwadze treść ww. art. 10 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy stwierdzić, że podatnik jest zobowiązany bez wezwania organu podatkowego złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego wyłącznie w przypadku, gdy podatek nie jest pobierany przez płatnika. Jeżeli zatem umowa zamiany zawierana jest w formie aktu notarialnego notariusz staje się płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu dokonanej czynności i obowiązany jest uzależnić dokonanie czynności od uprzedniego zapłacenia podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z dziećmi zawarł z bratem zmarłej żony w formie aktu notarialnego umowę zamiany gruntu rolnego na mieszkanie własnościowe. Podatek od czynności cywilnoprawnych został zapłacony przez brata zmarłej żony Wnioskodawcy.

Przenosząc powyższe przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ został on już pobrany przez notariusza przy sporządzaniu umowy zamiany. W przypadku umowy zamiany obowiązek podatkowy ciąży na stronach tej czynności, więc są one zobowiązane solidarnie do zapłaty należnego z tego tytułu podatku. Nie ma zatem znaczenia, która ze stron umowy zamiany (tj. Wnioskodawca czy jego szwagier) faktycznie zapłaciła podatek, ważne jest, aby został on uiszczony w należytej wysokości (w tym przypadku pobrany przez notariusza). Skoro więc z tytułu umowy zamiany notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych, to nie ma znaczenia, że podatek ten został w całości zapłacony przez brata zmarłej żony Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.