Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.194.2019.1.WR
z 30 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2019 r. (data wpływu – 30 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sposobu rozliczania i dokumentowania rabatów udzielanych Partnerom oraz prawa do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu rabatów– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sposobu rozliczania i dokumentowania rabatów udzielanych Partnerom oraz prawa do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu rabatów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Podstawowym obszarem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest dystrybucja armatury sanitarnej, instalacyjnej i grzewczej oraz wyposażenia sanitarnego (dalej łącznie: „Produkty”). Spółka obsługuje rynek krajowy i zagraniczny.

Wnioskodawca prowadzi dystrybucję swoich Produktów na rynku krajowym za pośrednictwem dwóch kanałów - „tradycyjnego” obejmującego głównie hurtownie oraz „nowoczesnego” obejmującego sieci specjalistycznych sklepów wielkopowierzchniowych.

Tradycyjny kanał dystrybucji, obecnie najbardziej rozpowszechniony w Polsce, opiera się na współpracy z punktami sprzedaży hurtowej, sieciami hurtowni, grupami zakupowymi oraz hurtowniami na terenie całego kraju (dalej: „Odbiorcy”). Najwięksi Odbiorcy hurtowi stanowią w tym modelu źródło zaopatrzenia dla mniejszych hurtowni, instalatorów oraz sklepów detalicznych (dalej: „Partnerzy”). W praktyce mogą występować sytuacje, w których w łańcuchu dystrybucji danych Produktów do Partnerów uczestniczy kilka podmiotów, np. większy odbiorca hurtowy zaopatrza mniejszą hurtownię, która dostarcza Produkty do Partnerów (sklepów detalicznych).

W ramach działalności Spółka realizuje także dostawy na rzecz podmiotów zrzeszonych w ramach konsorcjum. W takim przypadku faktury z tytułu dostaw Produktów wystawiane są przez Spółkę na lidera konsorcjum (lider konsorcjum występuje w roli Odbiorcy), który dokonuje dalszej sprzedaży Produktów na rzecz partnerów konsorcjum (Partnerów).

W celu zwiększenia sprzedaży swoich Produktów, Spółka planuje wprowadzenie systemu udzielania rabatów pośrednich Partnerom dokonującym zakupu Produktów oferowanych przez Spółkę u/poprzez Odbiorców.

Rabaty pośrednie będą przyznawane Partnerom na następujących zasadach:

1. Partner otrzyma od Spółki rabat polegający na wypłacie przez Spółkę na jego rzecz określonej kwoty pieniężnej (dalej: „Bonus”) za dokonanie przez Partnera zakupu Produktów od Odbiorców;
2. Podstawę do wypłaty Bonusu będzie stanowić osiągnięcie ustalonej w umowie zawartej przez Spółkę z Partnerem określonej wysokości obrotu w danym okresie rozliczeniowym. W zależności od ustaleń umownych podstawą do wypłaty Bonusu będzie obrót z tytułu zakupu wszystkich Produktów Spółki, określonych grup Produktów, bądź wybranych Produktów.
3. Dodatkowym warunkiem otrzymania Bonusu przez Partnera będzie dokonanie zapłaty za wszystkie faktury na rzecz Odbiorcy z tytułu nabywanych w danym okresie rozliczeniowym Produktów;
4. Wartość Bonusu będzie kalkulowana jako określony procent od wartości Produktów nabytych przez Partnera od Odbiorcy w okresie rozliczeniowym;
5. Wartość obrotu zrealizowana w okresie rozliczeniowym ustalana będzie na podstawie informacji przekazywanych przez Partnera oraz Odbiorcę. Na podstawie informacji uzyskanych od Partnera oraz Odbiorcy w zakresie nabytego przez Partnera Produktu i uiszczenia przez Partnera z tego tytułu wszelkich płatności, Spółka przekaże Partnerowi informacje o wysokości należnego mu Bonusu. Jeżeli w terminie 3 dni od dnia przekazania Partnerowi informacji o wysokości należnego Bonusu nie wniesie on zastrzeżeń, kwota Bonusu wynikająca z tej informacji stanie się wiążąca.
   
   

Wypłata Bonusu nastąpi w oparciu o notę księgową (uznaniową) w kwocie brutto należnego Bonusu z wyszczególnieniem kwoty VAT.

Wypłata Bonusu nastąpi w określonym terminie od wystawienia noty księgowej na rachunek bankowy wskazany przez Partnera, przy czym Bonus stanie się wymagalny przez Partnera nie wcześniej niż po zapłaceniu/rozliczeniu przez Partnera na rzecz Odbiorcy wszystkich faktur wchodzących w skład podstawy naliczania Bonusu wynikającego z umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz VAT należnego o wartość Bonusu (rabatu pośredniego) przyznanego Partnerowi?
2. Czy w przypadku przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego Spółka może udokumentować przyznanie Bonusu (rabatu pośredniego) Partnerowi notą uznaniową?
3. W rozliczeniu za jaki okres Spółka może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz VAT należnego w związku z przyznaniem Partnerowi Bonusu (rabatu pośredniego)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. W ocenie Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz VAT należnego o wartość przyznanego Partnerowi Bonusu (rabatu pośredniego).
2. W ocenie Wnioskodawcy, przyznanie Bonusu (rabatu pośredniego) Partnerowi, w przypadku przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego, może zostać udokumentowane notą uznaniową wystawioną na rzecz Partnera.
3. W ocenie Wnioskodawcy, Spółka może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz VAT należnego w związku z przyznaniem Bonusu (rabatu pośredniego) Partnerowi w rozliczeniu za okres, w którym dokonała wypłaty Bonusu na rzecz Partnera.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1. Obniżenie podstawy opodatkowania w związku z przyznaniem Bonusu (rabatu pośredniego)

1.1. Zasady ustalania podstawy opodatkowania VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT należy wskazać, że podstawą opodatkowania VAT jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży nabywcy, usługobiorcy lub osobie trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje m.in. podatki, cła, opłaty oraz inne należności o podobnym charakterze, a także koszty dodatkowe takie jak prowizja, koszt opakowania, transportu, ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy/usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży oraz
3. otrzymanych od nabywcy/usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków.
   
   

Przywołane regulacje dotyczą elementów, które powinny zostać uwzględnione oraz wyłączone z podstawy opodatkowania VAT w momencie sprzedaży.

1.2. Zasady obniżenia podstawy opodatkowania po dokonaniu sprzedaży

Przepisy ustawy o VAT zawierają również szczegółowe regulacje dotyczące obniżenia podstawy opodatkowania VAT po dokonaniu sprzedaży. Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań;
3. zwróconą nabywcy całość lub cześć zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.
   
   

Zgodnie z powyższymi przepisami, w przypadku, gdy po dokonaniu sprzedaży sprzedawca udzieli opustu lub obniżki ceny, będzie on uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania z tego tytułu. W rezultacie obniżeniu ulegnie również podatek należny.

Pojęcia opustu oraz obniżki ceny nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT, w związku z tym należy odwołać się do definicji słownikowej tych pojęć. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN, „opust” to „obniżka ceny kupna, przyznawana przy zakupach hurtowych”. Synonimem obniżki ceny jest „rabat”, definiowany jako „obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewna kwotę”.

W świetle powyższych definicji, udzielenie opustu/rabatu polega w swojej istocie na pomniejszeniu ustalonej uprzednio ceny towarów lub usług przez sprzedawcę. Przy czym, brak jest ograniczeń, które wyłączałyby możliwość udzielenia rabatu kolejnemu nabywcy towarów (innemu niż podmiot, któremu sprzedawca sprzedał towary). Tym samym, sprzedawca może udzielić rabatu również podmiotowi, któremu nie sprzedaje bezpośrednio swoich towarów.

Przepisy art. 29a ust. 10 ustawy o VAT wskazują, że podstawę opodatkowania obniża się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.

Zgodnie z treścią tego przepisu, w celu obniżenia podstawy opodatkowania o rabat, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

1. udzielenie rabatu po dokonaniu sprzedaży przez sprzedawcę;
2. rabat dotyczy towarów/usług sprzedanych przez sprzedawcę, co do których określona jest podstawa opodatkowania VAT (tak, aby można ją było obniżyć o kwotę rabatu);
3. określenie kwoty rabatu, przy czym brak jest ograniczeń w zakresie sposobu kalkulacji tej kwoty.
   
   

W świetle brzmienia powyższego przepisu, należy wskazać, iż brak jest ustawowych ograniczeń odnośnie podmiotu, któremu sprzedawca może udzielić rabatu, jak również sposobu kalkulacji kwoty rabatu. Istotne jest jedynie, aby rabat dotyczył towarów/usług danego sprzedawcy i znana była jego kwota. Tym samym, ustawodawca nie wymaga, aby rabat był udzielany wyłącznie przez sprzedawcę bezpośredniemu nabywcy. Sprzedawca może udzielić rabatu również podmiotowi, któremu nie sprzedaje bezpośrednio swoich towarów.

W świetle powyższego, udzielenie określonej kwoty rabatu kolejnemu nabywcy (innemu niż podmiot, któremu sprzedawca sprzedał swoje towary) spełnia warunki wskazane w przepisach art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, o ile rabat udzielany jest w stosunku do towarów sprzedawcy, który go udziela.

1.3. Kwalifikacja Bonusu (rabatu) udzielonego przez Wnioskodawcę

Zgodnie z informacjami zawartymi w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka planuje wprowadzenie w relacjach handlowych z Partnerami systemu rabatów pośrednich, które będą udzielane na podstawie wartości Produktów nabytych za pośrednictwem Odbiorców w danym okresie rozliczeniowym. Udzielenie Partnerowi rabatu będzie polegało na wypłacie Bonusu, którego wartość będzie uzależniona od wartości osiągniętego w danym okresie rozliczeniowym obrotu. Spółka będzie wypłacała kwotę Bonusu (rabatu) na rachunek bankowy wskazany przez Partnera.

W ocenie Wnioskodawcy, okoliczność, że Produkty nie zostały sprzedane przez Spółkę bezpośrednio do Partnerów, lecz najpierw na rzecz Odbiorców, którzy następnie dokonali sprzedaży na rzecz Partnerów, pozostaje bez wpływu na spełnienie warunku udzielenia rabatu z tytułu sprzedaży towarów. W efekcie przyznanego rabatu, zarówno po stronie Spółki, jak i po stronie Parterów nastąpi bowiem rzeczywiste obniżenie ceny Produktów.

W konsekwencji, w związku z przyznaniem Bonusu (rabatu pośredniego), Spółce będzie przysługiwać prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz kwoty podatku należnego.

Należy podkreślić, że przeciwny wniosek prowadziłby do naruszenia zasady neutralności VAT, zgodnie z którą ekonomiczny ciężar podatku powinien spoczywać co do zasady na konsumencie, a nie na podatniku. Brak możliwości obniżenia podstawy opodatkowania o wartość rabatu udzielonego w związku z nabyciem określonej ilości produktów powodowałby, iż podstawa opodatkowania VAT byłaby wyższa niż wynagrodzenie z tytułu dostawy otrzymane przez Spółkę.

1.4. Stanowisko TSUE oraz krajowych organów podatkowych

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdził przy tym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) m.in. w wyroku w sprawie C-317/94 pomiędzy Elida Gibbs Ltd, a Commissioners of Customs and Excise, w którym TSUE orzekł, że: „(...) producent, który zwrócił detaliście wartość kuponu rabatowego lub wartość kuponu gotówkowego konsumentowi końcowemu, po zakończeniu transakcji, otrzymuje kwotę odpowiadającą cenie sprzedaży zapłaconej przez hurtowników lub sprzedawców detalicznych za swoje towary, pomniejszoną o wartość tych kuponów. W związku z tym, nie byłoby to zgodne z dyrektywą, gdyby podstawa opodatkowania służąca do obliczenia podatku VAT należnego od producenta jako podatnika przekraczała kwotę ostatecznie przez niego otrzymaną. (...) w celu zapewnienia przestrzegania zasady neutralności przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem VAT należy wziąć pod uwagę sytuacje, w których podatnik, który nie ma stosunku umownego z konsumentem końcowym, ale jest pierwszym ogniwem w łańcuchu transakcji który kończy się na ostatecznym konsumencie, udziela takiemu konsumentowi obniżki za pośrednictwem detalistów lub poprzez bezpośrednią spłatę wartości kuponów. W przeciwnym razie, organy podatkowe otrzymywałyby podatek VAT w kwocie wyższej niż faktycznie zapłacona przez konsumenta końcowego, kosztem podatnika”, (pkt 28 oraz 31 wyroku).

Treść powyższego wyroku potwierdza jednoznacznie, że w przypadku udzielenia rabatu pośredniego sprzedawca ma prawo obniżyć podstawę opodatkowania VAT z tytułu dokonanej sprzedaży.

Stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania z tytułu udzielenia opisanego w zdarzeniu przyszłym rabatu pośredniego (Bonusu) Partnerowi potwierdza również jednolita linia interpretacyjna krajowych organów podatkowych.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 29 sierpnia 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.457.2018.1.PR wskazano: „Zatem w przypadku, kiedy Sklep otrzyma zwrot części ceny zakupionych towarów w związku z udzieleniem mu przez Spółkę rabatu pośredniego, wówczas dla Spółki i dla Sklepu nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towarów. W takiej sytuacji udzielany rabat pośredni staje się/stanie się de facto rabatem, o którym mowa w art. 29a ust. 10 ustawy. Takie obniżenie ceny nie dotyczy/nie będzie dotyczyło klientów bezpośrednich Spółki, tj. Dystrybutorów. Tym samym podmiotem uprawnionym do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego jest/będzie Spółka, która dokonała sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzieli rabatu. Wobec powyższego należy stwierdzić, że Spółka w związku z udzieleniem rabatów pośrednich ma/będzie miała prawo obniżyć podstawę opodatkowania i podatek należny”.

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 21 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.1.2019.1.AS zgodzono się natomiast, „że przepisy ustawy VAT, w tym te dotyczące obniżania podstawy opodatkowania, powinny być interpretowane m.in. w świetle zasady proporcjonalności. Zgodnie z niniejszą zasadą kwota VAT powinna być obliczana na podstawie ostatecznej kwoty wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika, a także powinna być proporcjonalnie obniżona w przypadku, gdy obniżeniu ulega kwota tego wynagrodzenia”.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż przysługuje jej prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT oraz VAT należnego o wartość udzielonego Partnerowi rabatu pośredniego (Bonusu).

2. Dokumentowanie udzielenia rabatu pośredniego (Bonusu) notą uznaniową

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej m.in. sprzedaż, sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju, otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem sprzedaży z wyłączeniem gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury.

Stosownie natomiast do art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl zaś art. 106j ust. 2 ustawy o VAT, faktura korygująca powinna zawierać m.in. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca.

Obowiązek wskazania na fakturze korygującej danych z faktury pierwotnej jednoznacznie wskazuje, że wystawienie faktury korygującej w sytuacji udzielenia opustu/obniżki ceny dotyczy wyłącznie sytuacji, w której sprzedawca wystawił taką fakturę pierwotną na rzecz nabywcy, któremu udzielił rabatu. Tym samym, brak jest podstaw do wystawienia faktury korygującej w sytuacji, gdy sprzedawca udzielający rabatu nie był zobowiązany do wystawienia jakiejkolwiek faktury na rzecz nabywcy, któremu udzielił rabatu.

W konsekwencji, w sytuacji kiedy Spółka udziela rabatu (Bonusu) innemu podmiotowi, niż ten na rzecz którego została wystawiona faktura sprzedaży, należy uznać, że brak jest podstaw do dokumentowania przez Spółkę udzielonego rabatu fakturą bądź fakturą korygującą.

Każda transakcja powinna mieć jednak odzwierciedlenie w posiadanej przez Spółkę dokumentacji księgowej. W konsekwencji, Spółka powinna udokumentować udzielenie rabatu pośredniego (Bonusu) Partnerom.

Przepisy ustawy o VAT nie wskazują jednak za pomocą jakiego dokumentu sprzedawca powinien dokumentować udzielenie rabatu pośredniego. Brak jest zatem przeciwwskazań, aby udzielenie rabatu pośredniego było udokumentowane za pomocą innego dokumentu niż faktura/faktura korygująca np. noty księgowej (uznaniowej).

Stanowisko, zgodnie z którym udzielenie rabatu pośredniego podlega udokumentowaniu za pomocą noty księgowej (uznaniowej), potwierdzają przy tym interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanej 3 lipca 2018 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.292.2018.2.MP wskazano, że „(...) udzielane przez Wnioskodawcę rabaty pośrednie będące przedmiotem wniosku mogą być dokumentowane wystawioną przez Wnioskodawcę na konkretnego Odbiorcę Pośredniego notą uznaniową”.

Zgodnie natomiast z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydaną 12 lutego 2018 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.33.2018.1.MP: „Przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak nic nie wskazuje, że nie może nim być np. nota księgowa (uznaniowa). W konsekwencji, wystawiona nota, będzie pisemnym dokumentem, który w świetle regulacji prawnych umożliwi udokumentowanie rabatu. Zatem udzielane przez Wnioskodawcę rabaty pośrednie będące przedmiotem wniosku mogą być dokumentowane wystawioną przez Wnioskodawcę na konkretnego Odbiorcę Pośredniego notą uznaniową”.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, rabaty pośrednie (Bonusy) udzielane Partnerom przez Spółkę podlegają dokumentowaniu notą uznaniową wystawioną na Partnera, któremu zostanie wypłacony Bonus.

3. Ustalenie momentu dokonania obniżenia podstawy opodatkowania VAT

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Stosownie do treści przywołanego przepisu, obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru oraz obniżenia podstawy opodatkowania VAT za odpowiedni okres rozliczeniowy dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy rabat dokumentowany jest fakturą korygującą.

W konsekwencji, przepisy te nie znajdą zastosowania do sytuacji udzielenia rabatu pośredniego, który udokumentowany zostanie dokumentem innym niż faktura korygująca np. notą uznaniową. Tym samym, przepis art. 29a ust. 13 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Należy wskazać, że zdarzeniem uprawniającym Spółkę do obniżenia podstawy opodatkowania jest faktyczne udzielenie rabatu pośredniego (Bonusu) Partnerom. Udokumentowanie tego faktu za pomocą noty uznaniowej będzie zdarzeniem wtórnym.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, rabat pośredni (Bonus) będzie udzielany Partnerowi przez Spółkę na następujących zasadach:

1. po zakończonym okresie rozliczeniowym Spółka będzie zbierała dane o zakupach Produktów dokonanych przez Partnera w tym okresie rozliczeniowym,
2. po zebraniu ww. danych, Spółka dokona kalkulacji kwoty rabatu pośredniego (Bonusu),
3. Spółka będzie przelewała kwotę rabatu pośredniego (Bonusu) na rachunek Partnera.
   
   

W opisanym zdarzeniu przyszłym, do faktycznego udzielenia rabatu pośredniego dojdzie zatem w momencie przelania kwoty rabatu (Bonusu) na rachunek Partnera.

W związku z powyższym, momentem decydującym o ustaleniu momentu dokonania obniżenia podstawy opodatkowania VAT i podatku należnego w związku z udzieleniem rabatu pośredniego (Bonusu) będzie moment jego wypłaty przez Spółkę na rzecz Partnera.

Spółka będzie zatem uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania VAT z tytułu sprzedaży Produktów w związku z udzieleniem rabatu pośredniego (Bonusu) w rozliczeniu za okres, w którym będzie dokonywała wypłaty kwoty rabatu na rzecz Partnera.

Powyższe stanowisko, zgodnie z którym obniżenia podstawy opodatkowania, w przypadku udzielenia rabatu pośredniego, sprzedawca może dokonać w rozliczeniu za okres, w którym dokona wypłaty rabatu potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanej 12 lutego 2018 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.33.2018.1.MP wskazano, że „Spółka będzie miała prawo do obniżenia podstawy opodatkowania z tytułu udzielonego Odbiorcom Pośrednim rabatu z momentem udzielenia rabatu, udokumentowanego wystawioną przez Spółkę notą uznaniową. W przypadku, gdy wystawienie noty dokumentującej udzielenie rabatu pośredniego nastąpi w innym okresie rozliczeniowym niż wypłata wynikającej z tej noty kwoty, Spółka będzie miała prawo obniżyć obrót (i w konsekwencji podatek VAT należny) za okres, w którym rabat został faktycznie udzielony. Innymi słowy, zasadnicze znaczenie dla rozliczenia przyznanego rabatu pośredniego dla celów podatku VAT będzie miał moment faktycznej wypłaty udzielonego rabatu”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy o VAT wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z kolei na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Na mocy art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust.13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Celem dokonania prawidłowej kwalifikacji bonusów pieniężnych (rabatów) w świetle przepisów o podatku od towarów i usług, należy przeprowadzić obiektywną analizę całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej transakcji, która pozwoli na ocenę skutków takiej transakcji w świetle regulacji dotyczących podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „rabat”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów, zgodnie z art. 106j ustawy. Jednakże możliwe jest wystawienie faktury korygującej wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów i usług.

Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług mają swoje odzwierciedlenie w przepisach wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. I tak, art. 29a ustawy stanowi odniesienie do przepisu art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.
   
   

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Dyrektywa 2006/112/WE w art. 73 oraz art. 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób. Mając to na uwadze wydaje się, że zarówno wystawienie faktury korygującej, jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Przepis ustawy przewiduje jednakże, że kwoty rabatów mają być udokumentowane, prawnie dopuszczone i obowiązkowe.

Konstrukcja podstawy opodatkowania oparta jest bowiem na założeniu proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. W efekcie, każda transakcja podlega podatkowi VAT obliczonemu od rzeczywistej ceny towarów lub usług według stawki, jaka ma zastosowanie do takich towarów i usług. Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE wskazują, że zasada proporcjonalności obowiązuje również w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania w przypadku rabatów, opustów lub obniżek cen. Ponadto, powyższe dotyczy anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Oznacza to, że podatek VAT należny powinien być, co do zasady, proporcjonalny do ceny faktycznej pobranej przez dany podmiot.

Ponadto, należy mieć na uwadze, że konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem zasady neutralności podatku VAT. Oznacza ona, że ekonomicznego ciężaru podatku VAT nie powinny ponosić podmioty niebędące ostatecznymi odbiorcami towarów lub usług. W konsekwencji, po obniżeniu ceny transakcyjnej powinno następować proporcjonalne obniżenie podstawy opodatkowania. W innym przypadku, tj. gdyby podstawa opodatkowania przewyższała kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, podatnik ponosiłby ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby wskazaną wyżej zasadę neutralności.

Zasada neutralności była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: TSUE). Na szczególną uwagę zasługuje wyrok w sprawie C-317/94 pomiędzy Elida Gibbs Ltd a Commissioners of Customs and Excise, w którym TSUE stwierdził, że: „(...) producent, który zrefundował wartość kuponu zniżkowego detaliście lub wartość kuponu uprawniającego do zwrotu gotówki klientowi końcowemu, otrzymuje, po zakończeniu transakcji, kwotę odpowiadającą cenie sprzedaży zapłaconej przez hurtowników lub detalistów za jego towary, pomniejszoną o wartość przedmiotowych kuponów. Nie byłoby zatem zgodne z dyrektywą, gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego od producenta jako podatnika, przekraczała kwotę ostatecznie przez niego otrzymaną. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników, do których należy przecież także producent, nie byłaby spełniona” (pkt 28).

Ponadto, TSUE wskazuje, że: „(...) w celu zapewnienia realizacji zasady neutralności należy, obliczając podstawę opodatkowania dla celów VAT, uwzględnić sytuacje, w których podatnik, nie pozostając w stosunkach umownych z konsumentem końcowym, ale będąc pierwszym ogniwem łańcucha transakcji kończącego się na tym konsumencie, udziela takiemu konsumentowi zniżki za pośrednictwem detalistów lub poprzez bezpośredni zwrot wartości kuponów. W przeciwnym razie, organy podatkowe otrzymałyby z tytułu VAT kwotę większą niż rzeczywiście zapłacona przez konsumenta ostatecznego, kosztem podatnika” (pkt 31).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym obszarem działalności wnioskodawcy jest dystrybucja armatury sanitarnej, instalacyjnej i grzewczej oraz wyposażenia zagranicznego.

Tradycyjny, a zarazem najbardziej rozpowszechniony w Polsce kanał dystrybucji zakłada opiera się na współpracy z punktami sprzedaży hurtowej, sieciami hurtowni, grupami zakupowymi oraz hurtowniami na terenie całego kraju („Odbiorcy”). Najwięksi odbiorcy hurtowi stanowią źródło zaopatrzenia dla mniejszych hurtowni, instalatorów i sklepów detalicznych („Partnerzy”).

W celu zwiększenia sprzedaży swoich produktów Spółka planuje wprowadzenie systemu udzielania rabatów pośrednich Partnerom dokonującym zakupu Produktów oferowanych przez Spółkę u Odbiorców.

Rabaty pośrednie będą przyznawane na następujących zasadach:

1. Partner otrzyma od Spółki rabat polegający na wypłacie przez Spółkę na jego rzecz określonej kwoty pieniężnej (dalej: „Bonus") za dokonanie przez Partnera zakupu Produktów od Odbiorców;
2. Podstawę do wypłaty Bonusu będzie stanowić osiągnięcie ustalonej w umowie zawartej przez Spółkę z Partnerem określonej wysokości obrotu w danym okresie rozliczeniowym. W zależności od ustaleń umownych podstawą do wypłaty Bonusu będzie obrót z tytułu zakupu wszystkich Produktów Spółki, określonych grup Produktów, bądź wybranych Produktów.
3. Dodatkowym warunkiem otrzymania Bonusu przez Partnera będzie dokonanie zapłaty za wszystkie faktury na rzecz Odbiorcy z tytułu nabywanych w danym okresie rozliczeniowym Produktów;
4. Wartość Bonusu będzie kalkulowana jako określony procent od wartości Produktów nabytych przez Partnera od Odbiorcy w okresie rozliczeniowym;
5. Wartość obrotu zrealizowana w okresie rozliczeniowym ustalana będzie na podstawie informacji przekazywanych przez Partnera oraz Odbiorcę. Na podstawie informacji uzyskanych od Partnera oraz Odbiorcy w zakresie nabytego przez Partnera Produktu i uiszczenia przez Partnera z tego tytułu wszelkich płatności, Spółka przekaże Partnerowi informacje o wysokości należnego mu Bonusu. Jeżeli w terminie 3 dni od dnia przekazania Partnerowi informacji o wysokości należnego Bonusu nie wniesie on zastrzeżeń, kwota Bonusu wynikająca z tej informacji stanie się wiążąca.
   
   

Wypłata bonusu będzie następowała w oparciu o notę księgową (uznaniową) w kwocie brutto należnego bonusu.

Wypłata bonusu nastąpi w określonym terminie od wystawienia noty księgowej na rachunek bankowy wskazany przez Partnera, przy czym Bonus stanie się wymagalny przez Partnera nie wcześniej niż po zapłaceniu przez Partnera wszystkich faktur na rzecz Odbiorcy wszystkich faktur wchodzących w skład podstawy naliczania Bonusu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności możliwości obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu udzielonego Partnerom rabatu pośredniego.

Należy podkreślić, że rabat bezpośredni jest przyznawany bezpośrednio pomiędzy sprzedawcą, a nabywcą – stronami umowy sprzedaży. Natomiast rabat pośredni jest przyznawany ostatecznemu odbiorcy przez podatnika znajdującego się na początku łańcucha dostaw.

W świetle powołanej wyżej definicji „rabatu” należy uznać, że w opisanym przypadku mamy do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Wnioskodawcę, który co prawda nie sprzedaje bezpośrednio towarów na rzecz Kontrahentów, ale na podstawie odpowiednich indywidualnych umownych ustaleń udziela im rabatów pośrednich, co powoduje w istocie zwrot części ceny towarów.

W przypadku kiedy dany Kontrahent, któremu Wnioskodawca przyzna rabat, otrzyma zwrot części ceny zakupionego towaru, wówczas dla Wnioskodawcy i dla Kontrahenta nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy bezpośrednich nabywców – Odbiorców. Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego jest w tym przypadku Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzielił rabatu.

W takiej sytuacji udzielany rabat stanie się opustem, obniżką ceny, o której mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy i Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego o kwoty wypłaconych rabatów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii dokumentowania udzielonych rabatów pośrednich oraz momentu, w którym należy dokonać obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w związku z udzieleniem tego rabatu.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

–podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 pkt 3 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

• określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
• nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą.
  
  

Powyższe przepisy dotyczą zatem sytuacji wystawienia faktury korygującej przez kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w transakcji udokumentowanej fakturą. Skoro podatnik wystawił na rzecz danego podmiotu fakturę dokumentującą dokonaną transakcję, to późniejsze udzielenie rabatu, skutkujące zmianą ceny przedmiotu transakcji, powinno zostać odzwierciedlone poprzez dokonanie korekty uprzednio wystawionej faktury.

Wystawienie faktury korygującej jest zatem możliwe wyłącznie w sytuacji opustu/obniżki ceny bezpośredniemu nabywcy towaru lub usługi. W przypadku udzielenia rabatu kolejnemu nabywcy w łańcuchu dostaw i przy braku bezpośredniej transakcji pomiędzy nimi, przyznanie rabatu pośredniego nie powinno być udokumentowane fakturą korygującą, o której mowa w art. 106j ustawy, ponieważ nie jest możliwe odwołanie się do faktury pierwotnej. Faktura korygująca jest bowiem dokumentem potwierdzającym zmiany w bezpośredniej transakcji pomiędzy podatnikiem a nabywcą, któremu uprzednio podatnik wystawił fakturę z tego tytułu.

W opisanej sprawie wskazano, że rabat pośredni zostanie udzielony podmiotowi niebędącemu bezpośrednim klientem Wnioskodawcy (tj. Partnerowi, który znajduje się na kolejnych etapach łańcucha transakcji). Wypłata tego bonusu przez Wnioskodawcę na rzecz Partnera zostanie udokumentowana notą księgową.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie jej upoważnienia w żadnym zakresie nie regulują kwestii wystawiania not księgowych. Noty księgowe stanowią dokumenty księgowe na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 351), a nie przepisów dotyczących podatku VAT.

Przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak nic nie wskazuje, że nie może nim być np. nota księgowa (uznaniowa). W konsekwencji, wystawiona nota, będzie pisemnym dokumentem, który w świetle regulacji prawnych umożliwi udokumentowanie rabatu.

W związku z tym uznać należy, że każda forma dokumentacyjna - inna niż faktura korygująca będzie dopuszczalna. W konsekwencji, w niniejszej sytuacji, dozwolonym będzie udokumentowanie udzielonego rabatu notą księgową.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 jest prawidłowe

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyżej przytoczony art. 29a ust. 13 ustawy, gdyż przepis ten dotyczy rabatów bezpośrednich, czyli takich które dokumentowane są za pomocą faktury korygującej. Jak wskazano powyższej, w przypadku przyznania przez Wnioskodawcę rabatów na rzecz podmiotu innego niż bezpośredni Odbiorca rolę dokumentu potwierdzającego wypłatę rabatu pełni wystawiona przez Wnioskodawcę nota księgowa.

Wobec braku możliwości zastosowania art. 29a ust. 13 ustawy dla obniżenia podstawy opodatkowania, zasadnicze znaczenie powinien mieć moment, w którym wykreowana została podstawa do dokonania przedmiotowej korekty, tj. moment faktycznej wypłaty rabatu pośredniego.

Należy zatem uznać, że prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego z tytułu udzielenia rabatu pośredniego powstanie po stronie Wnioskodawcy w momencie udzielenia rabatu (który powinien być utożsamiany z momentem wypłaty rabatu).

Tym samym, na podstawie wystawionych not, Wnioskodawca będzie mógł obniżyć podstawę opodatkowania i kwoty podatku należnego z tytułu udzielonego bonusu. Obniżenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego (przez Wnioskodawcę) oraz podatku naliczonego (przez Partnerów) powinno nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym bonus zostanie faktycznie wypłacony na rzecz Partnerów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3 należy uznać za prawidłowe.

Podsumowując:

1. Spółka będzie miała prawo do obniżenia podstawy opodatkowania, a konsekwencji wartości podatku należnego z tytułu udzielonych rabatów pośrednich w postaci Bonusów;
2. Udzielone rabaty mogą być udokumentowane notą uznaniową;
3. Spółka będzie miała prawo obniżyć obrót (i konsekwencji podatek VAT należny) za okres, w którym rabat został faktycznie udzielony.
   
   

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach na gruncie obowiązujących w tym czasie przepisów i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.