Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.225.2019.4.SJ
z 9 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia – brak daty sporządzenia pisma (data wpływu 24 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego obliczonego metodą „w stu” od kwoty otrzymanej od B na podstawie faktury wewnętrznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego obliczonego metodą „w stu” od kwoty otrzymanej od B na podstawie faktury wewnętrznej. Wniosek uzupełniono 24 lipca 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, pytania, własnego stanowiska oraz o potwierdzenie uiszczenia wymaganej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

B wprowadziło dla kupujących program – X stworzony z myślą o osobach, które dużo kupują na tej platformie i chcą zmniejszyć ponoszone przez siebie koszty dostawy. Wystarczy zapłacić raz – za rok z góry – by następnie móc skorzystać z darmowych dostaw w tym okresie. Konkretnie mowa jest tutaj o listach poleconych oraz przesyłkach do punktów odbioru, i w przypadku B są to:

• placówki (…),
• stacje paliw,
• kioski,
• sklepy,
• paczkomaty.
  
  

Łącznie do dyspozycji jest około 15 tysięcy punktów, do których paczki zostaną dostarczone bez dodatkowych opłat (jeśli spełni się określone wymagania). Do nabycia przez kupujących dostępne są dwa warianty:

• 12-miesięczny abonament za 49 złotych (czyli 4,08 zł miesięcznie),
• 6-miesięczny abonament za 39 złotych (czyli 6,50 zł miesięcznie).
  
  

Zakup usługi gwarantuje między innymi bezpłatne zwroty, oferty specjalne oraz dodatkowe Monety. Bezpłatna dostawa obowiązuje dopiero od 40 złotych (dla jednego sprzedawcy). Niektórzy sprzedawcy wysyłają każdy produkt osobno na przykład 3, czy 4 przesyłki.

Przesyłki kurierskie nie są objęte programem, podobnie jak paczki opłacane „za pobraniem”.

Podsumowując, X obowiązuje więc wtedy, gdy:

• produkty są oznaczone znakiem X,
• produkty kosztują więcej niż 40 złotych,
• wybiera się płatność z góry i przesyłkę do punktu lub listem poleconym.
  
  

Po wykupieniu usługi X, nabywca (konsument lub czynny podatnik podatku od towarów i usług) przy spełnieniu powyższych warunków nie płaci za przesyłkę. Jednocześnie sprzedawca, jeżeli jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (taki przypadek dotyczy stanu faktycznego) wystawia nabywcy fakturę, w której wskazane są wartości sprzedanych towarów oraz koszty dostawy wraz z podatkiem VAT w kwocie 8,99 zł naliczone przez algorytm B, za które nie płaci sprzedającemu nabywca, ale firma B. B zwraca (płaci) tę kwotę sprzedawcy przed wysłaniem paczki, czyli B opłaca przesyłkę za konsumenta. Jeśli nabywca zakupił w serwisie B na przykład jedną śrubkę i jedną podkładkę – wygenerował tym samym dwie przesyłki w programie X, za które nic nie płaci. Sprzedawca kierując się zasadami logiki oraz gospodarności – ze względów wagi i gabarytu – wysyła dwa zamówienia w jednej paczce i fakturuje koszty dostawy. Taki sposób postępowania korzystny jest także dla nabywcy, bowiem tylko raz musi udać się do paczkomatu, a nie dwa razy i to na dodatek w różnym przedziale czasowym. B natomiast zwraca sprzedawcy przy takim zamówieniu dwie kwoty po 8,99 zł, czyli za dwa zamówienia, które równają się dwóm paczkom w programie X, które wygenerował konsument. Jako sprzedawca Wnioskodawca wystawia fakturę sprzedaży z kosztami wysyłki w kwocie 18,98 zł, bowiem tylko zgodność kwot na fakturze sprzedaży oraz przelewu z B pozwala na rozliczenie transakcji. Po kilku miesiącach od wprowadzenia usługi X, firma B zorientowała się, że zwraca wszystkim sprzedawcom koszty wysyłki w ilościach jakie wygenerował kupujący, natomiast sprzedawcy łączą zamówienia w jedną paczkę. Konsekwencją takiego systemu sprzedaży jest fakt, że B zażądało od sprzedawców zwrotu kwot za przesyłki, w których połączono kilka zamówień w jedną paczkę. Podstawą obciążenia jest nota. Sprzedawca dokonał na podstawie otrzymanej noty zwrotu środków na rachunek bankowy B. Sprzedawca z chwilą fakturowania sprzedaży nie wiedział, czy nabywca dokonuje zakupu w ramach kilku dostaw, czy w ramach jednej dostawy. Zatem fakturował koszty dostawy zgodnie z kwotami (przelewami) otrzymanymi od B.

Z chwilą otrzymania noty od Firmy B sprzedawca powziął wątpliwości w zakresie klasyfikowania noty zapłaconej do firmy B w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz możliwości odliczenia podatku VAT. Ze względów czasowych oraz techniczno organizacyjnych wystawienie do każdej transakcji sprzedaży faktury VAT korekta staje się dla sprzedawcy niemożliwa, ponieważ dotarcie po okresie co najmniej miesiąca do poszczególnych faktur sprzedaży, w których został zawarty koszt przesyłki w ilości jedna sztuka, ale według B powinien opiewać w tej samej kwocie, ale na inną ilość przesyłek staje się czasowo i organizacyjnie nie do przeprowadzenia, przy sprzedaży miesięcznej fakturowanej w kilku tysiącach sztuk.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Wnioskodawca w programie X jest sprzedawcą,
2. Wnioskodawca z tytułu zwrotu (płacenia przez B za przesyłkę za klienta) nie wystawiał na B faktury. Kwota za przesyłkę za którą płaci B znajduje się na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę na nabywcę towaru,
3. przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest pomniejszenie kwoty podatku należnego z tytułu podatku naliczonego obliczonego metodą „w stu” od kwoty noty otrzymanej od B,
4. Wnioskodawca nie wystawił na rzecz nabywców faktur korygujących pierwotnie wystawionych faktur sprzedaży wraz z kosztami przesyłki. Wykonanie takich czynności dla dużej ilości korekt jest technicznie i ekonomicznie nieracjonalne,
5. nie wystawiono faktur korekt zatem nie ma potwierdzeń odbioru. Pozyskanie potwierdzeń odbioru, często od konsumentów nie będących czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług jest zwyczajnie niemożliwe,
6. faktura wewnętrzna wystawiona na podstawie noty otrzymanej od B pozwoli po oznaczeniu „nick” określić nabywcę, określić kwotę, ale nie pozwoli na wskazanie pozycji na fakturze, chociaż zawsze można stwierdzić, że zasadą w fakturowaniu sprzedaż towarów jest, iż koszty przesyłki to jest pozycja ostatnia.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca może w związku z otrzymaną notą wystawić fakturę wewnętrzną i metodą „w stu” obliczyć podatek od towarów i usług naliczony, który będzie mógł pomniejszyć podatek należny?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku), na podstawie otrzymanej od B noty może wystawić fakturę wewnętrzną i metodą „w stu” obliczyć podatek VAT naliczony, który będzie mógł pomniejszyć podatek VAT należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Jak stanowi art. 29a ust. 14 ustawy – przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały uregulowane w przepisie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;

(...).

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Przepis art. 106j ust. 2 ustawy stanowi, że faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. numer kolejny oraz datę jej wystawienia; dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Podkreślić należy, że dokonanie korekty faktury jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tzn. została przyjęta (odebrana) przez nabywcę towaru lub usługi oraz ujęta w jego rozliczeniach. A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Według art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z analizy zarówno przywołanych regulacji prawnych, jak i całokształtu przepisów ustawy wynika, że podatek od towarów i usług ze względu na jego konstrukcję, tzn. opodatkowanie wartości dodanej na poszczególnych etapach obrotu gospodarczego, jest podatkiem sformalizowanym i prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone. Podstawę do odliczenia podatku naliczonego mogą stanowić bowiem wyłącznie dokumenty wymienione w ustawie, przy czym dokumenty te muszą spełniać wymogi określone w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym do niej.

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Według art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a, powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
  
  

W tym miejscu należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, gdyż pełni ona szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług, czy też otrzymania całości lub części należności, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia, mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że dokument ten zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury (w tym również podstawy opodatkowania oraz kwot podatku należnego) powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Podkreślić również należy, że od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują kwestii wystawiania faktur wewnętrznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy dokumentują one czynności dokonane przed dniem 1 stycznia 2014 r. Dlatego też na gruncie podatku VAT brak jest obowiązku wystawienia takiego dokumentu.

Ponadto podkreślić należy, że rzeczywisty obrót gospodarczy powinien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Wnioskodawca powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o tym, że rzeczywiście doszło do zwrotu nienależnych Zainteresowanemu kwot. Posiadanie takich dokumentów jest warunkiem potwierdzającym prawo do obniżenia podatku należnego po stronie sprzedawcy.

Z okoliczności sprawy wynika, że sprzedaż towarów wraz z kosztami przesyłki Wnioskodawca dokumentował wystawioną fakturą na rzecz kupujących. Jednakże Zainteresowany na skutek otrzymania od Bo not obciążeniowych nie wystawił na rzecz nabywców faktur korygujących do pierwotnie wystawionych faktur sprzedaży wraz z kosztami przesyłki.

Należy ponownie wskazać, że faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego, który w przedmiotowej sprawie sam obliczy na podstawie noty obciążeniowej wystawionej przez B i udokumentuje za pomocą dokumentu niesformalizowanego przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Ustawodawca, w art. 86 ust. 2 ustawy, wskazał jednoznacznie co stanowi kwotę podatku naliczonego. W przepisie tym nie wymieniono kwoty obliczonej na podstawie noty obciążeniowej wystawionej przez podmiot nie będący dostawcą towarów lub świadczącym usługi. Zgodnie natomiast z art. 106j ust. 1 ustawy, podatnik winien wystawić fakturę korygującą, gdy wystąpią okoliczności w tym przepisie przewidziane. Potwierdzenie otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę – zgodnie z art. 29a ust. 13-15 ustawy stanowi podstawę do pomniejszenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego. W konsekwencji, brak faktur korygujących wystawionych przez Wnioskodawcę na rzecz nabywców oraz potwierdzenia otrzymania tych faktur w przewidzianym w ustawie terminie, powoduje brak prawa do pomniejszenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego z tytułu sprzedaży dokonanej na rzecz kupujących.

Dodatkowo należy podkreślić, że trudności techniczne i organizacyjne wynikające z prowadzonej przez podatnika ewidencji w związku z wykonywaniem czynności w ramach działalności gospodarczej – nie mogą wpływać na wybiórcze stosowanie przepisów ustawy oraz zwalniać z obowiązków ustawowych. Ustawa w treści art. 86 oraz art. 29a oraz w rozdziale 1 działu XI ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wskazuje w jakich okolicznościach można dokonać odliczenia podatku naliczonego oraz pomniejszenia kwoty podatku należnego, a także określa dokumenty, na podstawie których tych czynności można dokonać. Nie można przyjąć, że w związku z subiektywnymi czynnikami w postaci trudności technicznych i organizacyjnych, tj. w istocie dla uproszczenia rozliczeń podatkowych, podatnik tego podatku odlicza podatek naliczony i obniża kwotę podatku należnego według własnego uznania, wbrew literze prawa.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie może pomniejszyć kwoty podatku należnego o podatek naliczony obliczony metodą „w stu” na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury wewnętrznej w związku z otrzymaną od B notą obciążeniową.

W rezultacie, stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowo należy wskazać, że w pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej – przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.