Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.259.2019.1.PC
z 13 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2019 r. (data wpływu 17 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach Płatności częściowych, spełniające warunki określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w momencie ich faktycznej zapłaty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach Płatności częściowych, spełniające warunki określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w momencie ich faktycznej zapłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorcą zajmującym się głównie produkcją drzwi wewnętrznych oraz ościeżnic, zarówno w wersjach typowych, jak i na indywidualne zamówienia. Działalność Spółki opiera się na produkcji z użyciem MDF, litego drewna, jak i innych materiałów, takich jak HDF czy szkło.

(...). Spółka posiada własne hale produkcyjne dla drzwi wewnętrznych oraz duży plac manewrowy, w których prowadzi działalność gospodarczą.

Oferta Spółki zawiera m.in. produkty takie jak: skrzydła drzwiowe wewnątrzlokalowe ... przylgowe i bezprzylgowe, drzwi płytowe, (w tym drzwi przeciwpożarowe w technologii H., drzwi wewnętrzne wejściowe, drzwi dwuskrzydłowe symetryczne, asymetryczne oraz z dostawką pełną, drzwi w systemie przesuwnym chowanym w ścianę, skrzydła drzwiowe wewnątrzlokalowe szklane) ościeżnice i akcesoria, skrzydła i ościeżnice lakierowane.

W związku z rosnącym popytem oraz wymaganiami dotyczącymi zamówień, Spółka ma zamiar zrealizować na terenie prowadzonego zakładu produkcyjnego nową inwestycje w postaci budowy hali produkcyjno-magazynowej z zapleczem socjalno-biurowym o powierzchni użytkowej około 10.000 m² oraz zakupie nowoczesnych maszyn i urządzeń w tym m.in. infrastruktury technicznej, maszyn sterowanych numerycznie oraz pozostałych maszyn i urządzeń wykorzystywanych w procesie produkcyjnym drzwi metalowych, a także rozbudowę (nowe maszyny i rozbudowa istniejących środków trwałych) obecnych linii produkcyjnych w ramach istniejącej już gamy produktów, jak również rozbudowę istniejących budynków (dalej: „Inwestycja”).

Kluczowym efektem Inwestycji ma być rozbudowa linii technologicznych, które przyczynią się do zwiększania zdolności produkcyjnych zakładu (przedsiębiorstwa) Spółki - położonego w G., a także możliwość wprowadzenia do oferty Spółki bardziej zaawansowanych technologicznie produktów.

Ponadto, Inwestycja ma przyczynić się również do zwiększenia udziału Spółki na rynku krajowym oraz zdobyciu przewagi konkurencyjnej w branży stolarki budowlanej.

W związku z planami realizacji Inwestycji, Spółka w dniu 7 grudnia 2018 r. wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. 2018 r., poz. 1162, dalej: „Ustawa o WNI”), przedstawiając szczegółowy plan przedsięwzięcia.

W dniu 21 grudnia 2018 r. na rzecz Spółki wydana została decyzja o wsparciu (dalej: „DoW 2018”).

Spółka jest również obecnie w trakcie procedury ukierunkowanej na zmianę oznaczenia podmiotu wskazanego w preambule DoW 2018 w związku z dokonanym przekształceniem formy prawnej na sp. z o.o.

DoW 2018 udzielona została Spółce na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły, w zakresie określonym w następujących pozycjach PKWiU:

• 16.21 - Fornir i płyty na bazie drewna;
• 16.23 - Pozostałe wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa;
• 16.29 - Pozostałe wyroby z drewna; wyroby z korka, słomy i materiałów w rodzaju stosowanych do wyplatania;
• 25.12 - Drzwi i okna z metalu;
• 38.11.51.0 - Odpady szklane;
• 38.11.52.0 - Odpady z papieru i tektury;
• 38.11.55.0 - Odpady z tworzyw sztucznych;
• 38.11.58.0 - Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal;
• 38.11.59.0 - Pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu, gdzie indziej niesklasyfikowane;
• 38.32.22.0 - Surowce wtórne z metali żelaznych;
• 38.32.25.0 - Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium;
• 38.32.29.0 - Surowce wtórne z pozostałych metali;
• 38.32.31.0 - Surowce wtórne ze szkła;
• 38.32.32.0 - Surowce wtórne z papieru i tektury;
• 38.32.33.0 - Surowce wtórne z tworzyw sztucznych;
• 38.32.34.0 - Surowce wtórne z gumy;
• 38.32.39.0 - Pozostałe surowce wtórne niemetalowe.
  
  

Dodatkowo, DoW 2018 określa warunki (np. kryteria jakościowe, ilościowe) do których spełnienia zobowiązana została Spółka, aby móc skorzystać z pomocy publicznej tj. zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej „p.d.o.p.”).

Jak już wcześniej wspomniano, w ramach Inwestycji Spółka zmierza do powiększenia powierzchni zakładu produkcyjnego poprzez budowę hali produkcyjno-magazynowej. Spółka planuje również rozbudowę linii produkcyjnej, co obejmuje zakup nowych maszyn i urządzeń. W tym celu, Spółka podpisała (podpisze) umowy z kontrahentami (dalej „Umowy”), na mocy której kontrahent jest (będzie) zobowiązany do wykonania poszczególnych prac związanych z realizacją ww. inwestycji. Umowy podpisane z kontrahentem mają (będą mieć) postać kontraktu, zawierającego harmonogram i podział prac objętych Umowami na poszczególne zadania inwestycyjne. Z uwagi na złożoność i długotrwałość prac będących przedmiotem Umów, przed finalnym zakończeniem prac, Spółka dokonuje (dokona) na rzecz kontrahenta płatności częściowych (dalej „Płatności częściowe”), w ramach których dany kontrahent otrzymuje (otrzyma) zapłatę za dany etap/część prac. Kontrahent wystawia (wystawi) na rzecz Spółki faktury VAT dokumentujące zapłatę za dany etap prac. Spółka zaznacza, że powyżej wskazana forma rozliczeń może mieć również miejsce w sytuacji zakupu (dostawy) środków trwałych (np. w przypadku rozbudowy linii produkcyjnej), w przypadku gdy Umowy przewidywać będą etapową dostawę takich środków trwałych, w ramach której mieścić się będą również dalsze prace dostawcy, związane z montażem/uruchomieniem środków trwałych.

Zakończenie Inwestycji, zgodnie z DoW 2018, planowane jest na 31 grudnia 2021 r.

Spółka zgodnie z kryteriami z załącznika nr 1 do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. zalicza się do grupy dużych przedsiębiorstw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach Płatności częściowych, spełniające warunki określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713, dalej „Rozporządzenie o WNI”), stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w momencie ich faktycznej zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę Płatności częściowe, spełniające warunki określone w Rozporządzeniu o WNI, powinny zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z p.d.o.p w momencie ich faktycznej zapłaty.

Na wstępie Spółka przywołuje treść art. 3 Ustawy o WNI, zgodnie z którym, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od p.d.o.p. na zasadach określonych odpowiednio w przepisach u.p.d.o.p. Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „u.p.d.o.p.”), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie o WNI, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei w § 10 Rozporządzenia o WNI, określono w szczegółach sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej. Zgodnie z § 10 ust. 1 Rozporządzenia o WNI, koszty kwalifikowane inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania decyzji o wsparciu, a w ust. 3 uregulowano, iż zdyskontowaną wartość poniesionych kosztów otrzymywanej pomocy oblicza się przy zastosowaniu wzoru, składową którego jest liczba miesięcy, jaka upłynęła od dnia uzyskania decyzji o wsparciu do dnia udzielenia pomocy.

Warunki uznania wydatków za kwalifikujące się do objęcia pomocą definiuje natomiast § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI. Zgodnie z tym przepisem, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji, będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

W związku z powyższym, aby wydatek mógł być uznany za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną, koszty inwestycji muszą spełniać łącznie następujące kryteria:

• ponoszone wydatki muszą stanowić koszty inwestycji;
• ponoszone wydatki muszą należeć do jednej z kategorii wymienionych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI;
• wydatki muszą być poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu dla konkretnej lokalizacji;
• wydatki na środki trwałe muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych.
  
  

W ocenie Spółki, zgodnie z przedstawionym przez nią stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, płatności częściowe, będące przedmiotem niniejszego wniosku spełniają wyżej wskazane kryteria tj.:

• są kosztami inwestycji objętych DoW 2018,
• stanowią wydatki należące do jednej z kategorii wymienionych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI,
• są ponoszone w okresie ważności DoW 2018,
• dotyczą środków trwałych, które zostaną zaliczone do składników majątku podatnika.
  
  

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, że powołane powyżej przepisy Rozporządzenia o WNI posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie, jak należy rozumieć niniejsze pojęcie.

Tym samym, dla oceny znaczenia terminu „poniesienia” kosztu należy posłużyć się wykładnią językową, mając jednocześnie na uwadze, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, co powoduje, że przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły. Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „ponieść” znaczy „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle przepisów Rozporządzenia o WNI, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający decyzje o wsparciu. Innymi słowy, momentem poniesienia wydatków inwestycyjnych będących podstawą zwolnienia p.d.o.p. jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą zapłaty.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych w odniesieniu do przepisów ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 482, dalej „ustawa o SSE”) w stosunku do analogicznie brzmiących jak w przypadku ustawy o WNI przepisów:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 marca 2016 r., sygn. ITPB3/4510-29/16/AW, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika (odstępując od uzasadnienia prawnego), że dla celów zaliczenia do wydatków kwalifikowanych rozpoznawanych na zasadzie kasowej należy zatem wskazać, że chwilą definitywnego poniesienia płatności częściowych w znaczeniu kasowym jest dokonanie przez spółkę przepływu środków pieniężnych między spółka a podmiotem uprawnionym do ich otrzymania;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 września 2015 r., sygn. ITPB3/4510-361/15-2/DK, gdzie organ podatkowy potwierdził, że momentem poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej oraz dopuszczalnej pomocy publicznej, jest chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową), a więc moment faktycznego poniesienia kosztu związanego z daną inwestycją, niezależnie od tego czy na dzień poniesienia takich wydatków środki trwałe będące przedmiotem nowej inwestycji, nie zostały jeszcze oddane do użytkowania, a znajdują się w ewidencji księgowej jako środki trwałe w budowie.
  
  

Stanowisko organów podatkowych potwierdza więc, że dla oceny kwalifikowalności danego wydatku najważniejszy jest moment poniesienia wydatku stanowiący kluczowy aspekt determinujący moment rozpoznania wydatku kwalifikowanego. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że moment oddania środków trwałych do użytkowania nie ma znaczenia dla możliwości rozpoznania środków trwałych jako wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 8 Rozporządzenia o WNI w momencie ich zapłaty. Zawarte w § 8 Rozporządzenia o WNI sformułowanie „pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych” należy bowiem interpretować w ten sposób, że jest ono kwalifikacją rodzaju wydatków, nie zaś momentu ich zaliczenia do wydatków. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że Płatności częściowe będące przedmiotem niniejszego wniosku, zostaną zaliczone do wartości początkowej środków trwałych po oddaniu przedmiotowych aktywów do użytkowania.

Wnioskodawca, zaznacza ponadto, że „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie zrealizowany, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W konsekwencji, dla uwzględnienia wydatku w puli wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu Rozporządzenia o WNI nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Momentem poniesienia kosztów inwestycji jest bowiem chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową).

W odniesieniu do Płatności częściowych objętych niniejszym wnioskiem oba te elementy, tj. zarachowanie wydatku oraz jego faktyczne poniesienie zostaną spełnione. Celem Płatności częściowych jest regulacja zobowiązań Spółki za zrealizowany dotychczas etap prac.

Zgodnie z powyższym, chwilą definitywnego poniesienia Płatności częściowych w znaczeniu kasowym będzie dokonanie przez Spółkę przepływu środków pieniężnych z tytułu płatności częściowych między Spółką a danym wykonawcą/dostawcą, będącym uprawnionym do ich otrzymania w związku ze zrealizowaną częścią prac czy dostawą środków trwałych.

Poniżej Spółka przywołuje sygnatury potwierdzających jej stanowisko interpretacji organów podatkowych dotyczących działalności prowadzonej w specjalnych strefach ekonomicznych na podstawie ustawy o SSE oraz odpowiednich uregulowań zawartych w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., gdyż konstrukcja przewidzianego w tych przepisach zwolnienia strefowego jest analogiczna do przewidzianego w Ustawie o WNI oraz art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p.:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej „Dyrektor KIS”) z 19 września 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.450.2018.1.BM;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 5 kwietnia 2018 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.118.2018.1.PC, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, które to wraz z uzasadnieniem jest analogiczne (uwzględniając różnice wprowadzone przez przepisy Ustawy o WNI oraz art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p.) do przedstawionego przez Spółkę w niniejszym piśmie;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 września 2015 r. o sygn. ITPB3/4510-361/15-2/DK.
  
  

Podsumowując, zdaniem Spółki, wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach Płatności częściowych, w zakresie których Spółka dokonała (dokona) zapłaty za dany etap/część prac, stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w znaczeniu kasowym, tj. w momencie ich zapłaty.

Dodatkowo Spółka wskazuje, iż zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. sygn. I SA/Rz 254/07, przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z p.d.o.p (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. sygn. III SA/Wa 1737/07, w którym stwierdził, iż nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.