Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.221.2019.2.AA
z 22 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem 30 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest lekarzem psychiatrą prowadzącym własną praktykę lekarską (indywidualną działalność gospodarczą). Nie jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług ze względu na zwolnienie przewidziane art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów usług.

Wnioskodawca pełni również funkcję biegłego sądowego wpisanego na listę prowadzoną przez Sąd Okręgowy . Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej są często tożsame z czynnościami podejmowanymi jako biegły sądowy. Przychody z czynności biegłego zlecanych przez organy procesowe (sąd, prokuratura) są kwalifikowane przez te organy dwojako:

• jako działalność wykonywana osobiście, wówczas jest podpisywana umowa o charakterze zlecenia, a na sądzie (prokuraturze), jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu, ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu Sąd jako płatnik pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów najniższą stawkę podatkową. Wnioskodawca – na podstawie otrzymanej od płatnika (sądu) informacji PIT-11 – obowiązany jest wykazać te przychody w zeznaniu rocznym,
• jako przychody z działalności gospodarczej, wówczas Wnioskodawca wystawia fakturę (lub rachunek) na rzecz organu procesowego i obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obciąża Wnioskodawcę. Wnioskodawca ze względu na dużą ilość (często kilkadziesiąt miesięcznie) otrzymywanych zleceń wydania opinii oraz ich późniejszą obsługę rozliczeniową chciałby samodzielnie decydować o kwalifikowaniu podejmowanych przez niego na rzecz organów procesowych czynności, jako działalność wykonywana osobiście bądź wykonywanie działalności gospodarczej.
  
  

W piśmie z 30 lipca 2019 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że przedmiotem zapytania jest wątpliwość, czy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi może on zaliczyć wedle swojego uznania (lub organu zlecającego, który wejdzie w rolę płatnika podatku dochodowego od wykonywanego dla niego zlecenia) do przychodów z działalności gospodarczej lub przychodów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat czynności podejmowanych przez zleceniobiorcę oraz ich wykonanie ponosi w całości zleceniobiorca,
2. czynności nie są wykonywane pod kierownictwem zlecającego, jednak w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym,
3. wykonujący te czynności (czy zleceniobiorca) ponosi w całości ryzyko związane z prowadzoną działalnością.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może samodzielnie decydować o kwalifikacji przychodów otrzymywanych za sporządzane opinie biegłego sądowego jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście lub przychodów z działalności gospodarczej, na podstawie wyraźnego oświadczenia, np. poprzez wskazanie stosownej informacji na fakturze/rachunku?

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszczają możliwość zakwalifikowania danych przychodów podatnika zależnie od jego wyboru do źródła działalność wykonywana osobiście lub do przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej, pod warunkiem jednoznacznego i niebudzącego wątpliwości oświadczenia (np. poprzez zamieszczenie stosownej informacji na fakturze), że świadczone usługi są wykonywane w ramach działalności osobistej lub też w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 powołanej ustawy źródłami przychodów są odpowiednio: działalność wykonywana osobiście, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności:
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, co do zasady, należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

W świetle powyższego, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkiego rodzaju przysporzenia lub korzyści majątkowe, jakie podatnik uzyskuje w związku z tą działalnością, o ile na podstawie przepisów ustawy nie są one wyłączone z kategorii tych przychodów.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Należy zauważyć, że przychodu z tytułu wykonywania czynności w charakterze biegłego nie zalicza się do przychodu uzyskiwanego z tytułu umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Użycie przez ustawodawcę w art. 13 pkt 6 ww. ustawy słowa „zleca” nie oznacza, że mamy do czynienia z umową zlecenia. Zlecenie dokonania czynności ma bowiem swoje źródło w stosownych przepisach prawa. Analiza wskazanych przepisów prowadzi do wniosku, że na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie sądu określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody. W takim przypadku zachodzi jednak konieczność zakwalifikowania osiąganych w ten sposób przychodów do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W interpretacji ogólnej z dnia 22 maja 2014 r. Nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426 Minister Finansów wskazał, że jeżeli podatnik uzyskuje przychody w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej, może zakwalifikować te przychody do źródła – działalność gospodarcza, nawet w sytuacji, gdy wymienione są w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Do takiego wniosku prowadzi analiza przepisu art. 13 pkt 8 i 9 oraz art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tylko w art. 13 pkt 9 ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że przychody w nim wymienione zawsze będą kwalifikowane do źródła przychodów – „działalność wykonywana osobiście”, nawet jeżeli będą uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej. Ustawodawca dopuszcza więc możliwość zaliczenia przychodów – z działalności wykonywanej osobiście do działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej. Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza, aby przychody uzyskiwane z działalności wykonywanej osobiście zaliczać do przychodów z działalności gospodarczej, jeśli wykonywane są one właśnie w warunkach spełniających przesłanki „działalności gospodarczej”.

Powyższy sposób kwalifikacji należy stosować wobec wszystkich grup zawodowych wymienionych w art. 13 pkt 2-8 ustawy, a zatem także wobec biegłych działających na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć przy tym należy, że skoro ustawa dopuszcza możliwość takiej kwalifikacji, to nie oznacza to, że przychody uzyskiwane przez ww. osoby muszą być zawsze zaliczane do działalności gospodarczej. Analiza wskazanych przepisów prowadzi do wniosku, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza możliwości osiągania przychodów z działalności wykonywanej osobiście we wskazanym zakresie w ramach działalności gospodarczej. Zatem wskazane przychody mogą być kwalifikowane zarówno do działalności gospodarczej, jak i działalności wykonywanej osobiście (takie stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 4 maja 2015 r., IBPBI/1/4511-127/15/BK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy wyszczególniono m.in. jako odrębne źródła przychodów:

• działalność wykonywaną osobiście (pkt 2),
• pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym - przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone do pozostałych źródeł przychodów, czyli do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy, tj. m.in. przychody zaliczone do działalności wykonywanej osobiście.

W świetle powyższego - działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, ponieważ istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
• wykonywana jest w sposób ciągły; jednak przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu;
• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym; warunek, aby działalność gospodarcza prowadzona była w sposób zorganizowany nie może być rozumiany jako instytucjonalne wyodrębnienie i jednoczesne wyposażenie takiej działalności w stosowne instrumenty o charakterze materialnym, jak np. biuro i jego wyposażenie; prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie wymaga w zasadzie żadnej organizacji w znaczeniu instytucjonalnym.
  
  

Ponadto, nierozłącznie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jest zjawisko ryzyka, które jest wynikiem podejmowania decyzji dotyczących przyszłości. Z istoty prowadzenia działalności gospodarczej wynika, że osoba prowadząca taką działalność prowadzi ją na własny rachunek i na własne ryzyko. Każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą w ramach ryzyka musi przewidywać możliwość nieuzyskania przewidywanych wyników ekonomiczno-finansowych związanych z tą działalnością lub też podejmowanym przedsięwzięciem.

Dlatego też art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że wyłączenie określonych czynności z pozarolniczej działalności gospodarczej może nastąpić tylko w przypadku, gdy spełnione są wszystkie przesłanki wymienione w ww. przepisie. Nieziszczenie się któregokolwiek z tych warunków powoduje, że nie jest możliwym uznanie, że czynność nie została wykonana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy także podkreślić, że ustawodawca wyraźnie rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu, m.in. działalność wykonywaną osobiście oraz pozarolniczą działalność gospodarczą, a dokonany podział ma charakter rozłączny.

Z treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jednocześnie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie sądu, prokuratury czy innych podmiotów określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody. W takim przypadku zachodzi jednak konieczność zakwalifikowania osiąganych w ten sposób przychodów do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy stwierdzić, że kwalifikacja wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności biegłego sądowego do określonego źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych jest zależna od formy, w jakiej dana osoba wykonuje swoją działalność zawodową.

Jednocześnie należy wyraźnie podkreślić, że o tym, czy czynności biegłego sądowego należy zaliczyć do źródła działalność wykonywana osobiście, czy też do źródła działalność gospodarcza nie decyduje subiektywne, swobodne podejście podatnika, ale zależy to od warunków, w jakich podatnik wykonuje wskazane czynności biegłego sądowego.

Jeżeli podatnik swoją działalność zawodową (w tym czynności biegłego sądowego) wykonuje w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, oraz czynności przez niego podejmowane w tym charakterze są wykonywane w ramach tej działalności, wówczas wynagrodzenie z tego tytułu należy zaliczać do przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest lekarzem psychiatrą prowadzącym własną praktykę lekarską (indywidualną działalność gospodarczą). Pełni również funkcję biegłego sądowego. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej są często tożsame z czynnościami podejmowanymi jako biegły sądowy. Przychody z czynności biegłego zlecane przez organy procesowe są kwalifikowane dwojako: jako działalność wykonywana osobiście lub jako przychody z działalności gospodarczej. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy wykonywane przez niego usługi można zaliczać wedle swojego uznania do przychodów z działalności gospodarczej lub przychodów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego Organ wyjaśnia, że Minister Finansów 22 maja 2014 r. wydał interpretację ogólną sygn. DD2/033/30/KBF/14/RD-47426, która miała na celu ujednolicenie stanowiska w sprawie możliwości zaliczenia, w określonych warunkach, przychodów wymienionych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście do źródła – działalność gospodarcza. Zgodnie z wyjaśnieniami Ministra Finansów – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z działalności wykonywanej osobiście wymienionych w art. 13 pkt 2-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może dla celów podatku dochodowego zaliczyć te przychody do działalności gospodarczej, pod warunkiem że uzyskuje je w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy i jednocześnie nie zachodzą łącznie przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawca prowadzi aktywność zawodową jako indywidualną praktykę lekarską, tj. działalność gospodarczą. Jednocześnie negatywne przesłanki, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie występują przy wykonywaniu czynności biegłego sądowego.

Należy zatem stwierdzić, że jeżeli czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w charakterze biegłego są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to przychody osiągane z tego tytułu należy zakwalifikować jako przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca powinien dać w jakikolwiek sposób wyraz pomiotowi zlecającemu te czynności, że wykonuje je w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej.

Reasumując – Wnioskodawca nie może wedle własnego uznania zaliczać przychodów z tytułu wykonywania czynności biegłego sądowego bądź to do źródła działalność gospodarcza, bądź do źródła działalność wykonywana osobiście. Decydujące znaczenie przy kwalifikacji tych przychodów do danego źródła mają warunki, w jakich Wnioskodawca wykonuje te czynności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.